Veel kids in de straat, van 6 tot 13 jaar. Ze moeten uiteraard zelf weten met wie ze spelen, maar toch heb ik er moeite mee dat ze alleen met mijn zoontje van 6 willen spelen als het hun uit komt. Vorige week stond een buurjongen van 8 hier iedere dag aan de deur om met ons zoontje te spelen. Maar nu zijn de grotere jongens weer terug van vakantie en mag ons zoontje ineens niet meer meedoen. Dan wordt er tegen hem gezegd dat hij maar naar huis moet gaan en dat ze hem later wel ophalen. Ik voel me zo'n tijgermoeder die zich er constant mee wil bemoeien, maar dat is ook niet echt 'natuurlijk'... Heb wel tegen dat jochie van 8 gezegd dat het best raar is dat hij eerst iedere dag langskomt om te spelen en nu negeert hij hem gewoon.
Tenzij mijn kind gepest word, bemoei ik me d'r niet mee. Je zou hem ook nu kunnen wijzen op een ander vriendje die wel lief is en met hem wil spelen. Als ze m'n kind pesten... dan hebben ze een groot probleem..
Lastige situaties zijn dat inderdaad. Je hebt toch altijd de neiging voor je kind op te komen. Maar de kans dat ze daarna leuk samen spelen is erg klein. Ik zou mijn kinderen denk ik motiveren met andere kinderen te spelen. Terwijl ik het wel sneu voor ze vindt.
Mijn man vindt dat ik me er niet mee mag bemoeien, hahaha. Dat hij ook z'n plekkie moet verdienen en dat het vanzelf goed komt. Zo handig om als man te denken
Als mijn dochter er last van zou hebben zou ik me er wel mee 'bemoeien'... Gewoon als bemiddelaar een aangeven dat ze het zo leuk vind om samen te spelen en dat hij pas nog elke dag aan de deur was. Soms hebben ze ons ook nodig.
Oh ik snap je gevoel wel, maar kinderen spelen met iedereen. Het ene moment hebben ze knallende ruzie met elkaar en 10 minuten laten lopen ze weer hand in hand. Mijn zoon speelt heel graag met één kindje. Hij kan de hele middag met alle kinderen spelen, maar zodra dat kindje buiten komt dan "vergeet" hij alle andere kinderen
Ik vind dat altijd zo sneu he voor kinderen. Ze kunnen ook best hard onder elkaar zijn. Wij waren op vakantie waar dochter een meisje zag van school. Ze zat bij haar in een groepsapp. Na een paar dagen kreeg ze een app van dat meisje of ze ook in het resort was waar wij zaten want er leek anders een meisje hier op haar. Naja die meiden waren wat aan het appen en dochter ging naar de lobby naar haar toe. Volgende dag gingen ze lekker zwemmen en alles leek goed. In de avond belden dochter haar om te vragen of ze mee ging naar het theater op het park waar iets te doen was. Meisje nam niet op. Uiteindelijk in de avond liepen we haar tegen het lijf en ze staan te praten met elkaar. Komt dochter in tranen naar ons toe : ze reageerde niet op mijn telefoontje want ze had gewoon geen zin in mij. Meisje had die avond ervoor niemand en overdag ook niet. In de avond waren er andere vriendinnetjes en dochter mocht blijkbaar niet erbij zijn. Tsja heel lullig en had echt wel even met haar te doen maar zei gelijk ze zijn je niet waard schat. En dat vond ze uiteindelijk zelf ook
Maar zelf heb je toch ook wel eens zin om specifiek met iemand iets te doen en niet met een ander? Dat noem ik geen buiten sluiten, maar gewoon 'ik heb al een andere afspraak'. Als het echt pesten of buiten sluiten is (a la 'jij mag lekker niet meedoen, nananananaaaa!' ) is dat een ander verhaal natuurlijk! Maar 'ik speel nu even met Pietje' is toch niet erg? Natuurlijk jammer dat je eigen kind dan niemand heeft om mee te spelen, maar andersom zal vast ook wel eens voor (gaan) komen. Hier mag er bv na school telkens 1 kindje komen spelen, wil Jantje ook maar is Pietje er al, tja, helaas voor Jantje dan hoor...
In mijn voorbeeld was het wel echt plagen. Elke keer kwamen die meisjes giechelend en wijzend voorbij etc. Klopt idd hoor dat je niet altijd zin in iemand heb maar vaak is het de manier waarop het gezegd wordt. Of de manier waarop ze het laten merken. En in ons geval merk ik gewoon heel erg dat meisjes van 10-12 jaar echt kleine bitches kunnen zijn onder elkaar haha. Als ik het zo allemaal hoor en mee maak