Hoi dames, Eigenlijk had ik niet verwacht ooit zo'n onderwerp te openen maar ik merk dat ik er toch erg mee zit dus vandaar toch maar wel . Momenteel ben ik pas 10 weken zwanger maar al vanaf de positieve test denk ik... K*t nu moet ik ook weer bevallen... Normaal ben ik de nuchterheid zelve en ook dacht ik dat ik de bevalling van onze dochter goed verwerkt had. Ik kan hem nog steeds rationaliseren maar merk dat mijn gevoel niet mee gaat... Heb het bij de eerste afspraak al wel aangegeven bij de vk en zal dit zeker nog een keer gaan doen maar wellicht hebben jullie nog tips voor me. Hierbij dan het verhaal van mijn bevalling. 40+5 aangezien onze dochter nog geen aanstalten maakt om te komen heeft de vk tocg maar eens lopen rommelen. 40+6 ik lig net een half uur te slapen als ik wakker wordt van een kramp en denk, ik moet naar de wc. Op de wc voel ik meer lopen dan urine, vruchtwater en krijg vervolgens de eerste wee. Na een uur ml wakker gemaakt zodat hij zichzelf kon klaarmaken en de weeën worden al heftiger. Naast de buik weeën komen er ook rug en beenweeen bij. Om half 3 is de vk er, 3 cm en we besluiten naar het geboortehuis te gaan. Daar aangekomen duik ik in de weeën die erg pittig zijn want buik-been-rug weeën tegelijk is heel lastig op te vangen. Rond half 7 wordt het zo heftig dat ik ml opdraagt de vk te gaan halen, kan ze direct kijken hoe ver ik ben... Nog geen 3,5 cm. Na nog een uur ploeteren kan ik niet meer en roep om een ruggenprik. Gelukkig zit die er binnen een uur in en kan ik gaan ontspannen. Om half 7 s avonds heb ik volledige ontsluiting maar dl zakt niet goed genoeg dus krijg ik wat weeën opwekkers en gaat de ruggenprik uit. 20 over 7 begin ik met persen. Inmiddels heb ik weer ontzettende rugpijn (weeën) maar dan niet in golven maar continue. Ook heb ik geen persdrang. Dus alles op eigen kracht. Raak een paar keer in paniek maar ze weten me weer rustog te krijgen. Persen doe ik overigens om de 2 minuten want opwekkers staan nog aan. Na 2.15 uur wordt uiteindelijk onze dochter geboren met de vacuümpomp. 4200 gram en met een handje naast haar hoofd. Schade: subtotaal ondanks de knip die gezet is. Na 15 minuten wordt ik naar de ok gereden en ben pas ruim 2 uur later terug. In de tussentijd weet ik niks van mijn dochter behalve dat ze wel direct goedgekeurd is door de kinderarts. Na 2 nachtjes ziekenhuis mogen we naar huis waar ik echt heb genoten, de bv op gang komt en ik nu een super mooie, eigenwijze peuter heb rondlopen. Waar ik nu toch wel bang voor ben: Niet kunnen ontspannen door de eerdere ervaring waardoor het weer een leidensweg gaat worden. Subtotaal/totaal ruptuur met evt erge gevolgen. Rationeel weet ik dat de kans op weer zo'n bevalling niet groot is en de vk heeft al aangegeven wat sneller een knip te zullen zetten. Maar tja, die knip (2 zelfs) hebben de vorige keer ook niet geholpen. Jullie nog tips om een beter gevoel te krijgen over dat deze frummel er over een week of 30 uit moet komen? O en heel eerlijk, ik heb wel eens gekeken voor hypnobirthing maar daar ben ik toch echt te nuchter voor. Zaken die ik daarbij lees denk ik echt dat dit totaal niet bij me zal passen...
Ik ben ook een nuchter type maar heb toch veel aan de hypnobirthing technieken gehad. Hielp niet tegen de pijn of het heftige van de bevalling, maar het hielp me wel om m'n lichaam te ontspannen. Ben er niet zonder scheurtjes vanaf gekomen, maar denk wel dat ik 'maximaal' ontspannen was down under waardoor ergere schade is voorkomen. Misschien kun je er bepaalde elementen uithalen waarmee jij je wel kan ontspannen, zonder al te zweverig gedoe. Ademhaling, bewust ontspannen, dat soort dingen. Verder geen tips, zie er zelf ook weer tegenop.
Ademen MamLe je hebt nog alle tijd om er naartoe te groeien. Ik geloof dat als die buik je lang genoeg in de weg heeft gezeten je vanzelf "zin" krijgt in de bevalling. Daar hebben we tenslotte die hormonen allemaal voor. Spreek je angsten uit bij de vk. Je kunt zeggen: kan me niet schelen wat jij of een ander wil.... ik wil zo spoedig mogelijk een ruggenprik en snel geknipt. Als je dat vooraf al goed aangeeft schijnen ze niet te proberen om het uit te stellen Ik had ook been,buik,rug weeen tegelijkertijd. Best hels en ik voelde me erg machteloos bij elke wee tot aan de ruggenprik. Daarna alleen nog buikweeen en dat was een eitje tot de ruggeprik uit ging natuurlijk. Veel sterkte! Het komt goed
Ik had het wat hetzelfde. Heb met de vk met 16 weken al besproken hoe we het deze keer anders konden doen. Keuze gemaakt voor badbevalling en hands off bevalling. Bij de voorweeën dacht alles in mij 'dit wil ik niet' Na breien vliezen even kort paniek momentje. Vervolgens mijzelf toegesproken dat ik het deze keer gewoon goed ging fixen. En ik heb een super bevalling gehad. Weeën kwamen gedoseerd, hield t gevoel van controle. Gewoon goed naar m'n lijf geluisterd. Persen en later check voor hechtingen vond ik even spannend maar kon mijzelf weer herpakken. Geen hechtingen en na douchen geen centje pijn Kijk er met een zeer goed gevoel op terug en baal dat ik nu een medische bevalling 'moet'
Dank jullie wel voor de reacties. Ik ga komende weken (gelukkig heb ik nog even ) proberen mijn gevoel dichter bij mijn verstand te krijgen. En zeker mijn angst aangeven bij de vk. En ik zal door blijven ademen . Gelukkig een hobby waarbij ademhaling en je controle daarover erg belangrijk is en dar heeft de vorige keer wel echt geholpen. En toch echt vertrouwen op mijn eigen lichaam. En zal toch nog eens wat informatie opzoeken over diverse cursussen.
Ik herken je gevoel helemaal. Mijn bevalling ging wel anders dan die van jou, maar het einde was ook echt verschrikkelijk. Nu zie ik ook wel erg op tegen de volgende bevalling. Ik probeer er nu nog maar niet teveel aan te denken en ik hou mezelf voor dat deze bevalling waarschijnlijk heel anders gaat. Maar pfff als ik er aan terug denk. Ik zou het in elk geval goed met de vk bespreken en wie weet komt er nog een soort rust over je heen tegen die tijd. Dat had ik de vorige keer wel. Ik zag er eerst vreselijk tegenop, maar tegen het einde kreeg ik vertrouwen in mijn eigen lichaam(ook dmv een cursus)
Heel herkenbaar! Mjjn eerste bevalling heb ik als vreselijk ervaren Was voor de tweede eeg bang en dit is me erg mee gevallen ! Een vlotte bevalling en uiteindelijk maar half uur geduurd (gerekend vanaf wat heftigere weeen tot aan geboorte) En toen de derde x zwanger ... Daar waar mijn man zei "Ohhh ja nog een kindje!"zei ik "neeeee dat moet er ook weer uit !" Momenteel ga ik de 40e week bijna in en ben weer erg bang! De tweede beavlling was zo mooi eigenlijk te mooi om waar te zijn... Zoiets gebeurd me vast niet weer.. Dus ondanks positieve ervaring is het de eerste bevalling die mijn emoties overnemen En toch.. Het komt er vanzelf wel uit, leuk of niet leuk, het moet toch gebeuren en in mijn geval al heel snel! 😂