Hoi, Ik ben wel benieuwd hoe open jullie zijn naar je omgeving mbt je kinderwens. En dan met name dat je actief bezig bent met zwanger worden? Ik heb het zelf niet gedeeld met anderen, maar vind het wel moeilijk, aangezien ik op een leeftijd ben dat iedereen er mee bezig is en het ook regelmatig vraagt aan me. Ik hoor het graag
We hebben bij de eerste het niet aan anderen verteld. Eigenlijk ook omdat het allemaal zo snel ging. We besloten ervoor te gaan en het was de 1e ronde gelijk al raak. Nu zijn we bezig voor de 2e en heb ik het eigenlijk alleen tegen 2 vriendinnen van mij gezegd. Schoonmoeder heb ik het al helemaal niet verteld want wil niet elke maand de vraag krijgen hoe het ervoor staat. Ze merken het wel als het zover is
In het begin hebben wij het tegen niemand verteld Maar ik ben inmiddels 29 en er werd ook regelmatig gevraagd aan mij wanneer wij eens aan kids zouden beginnen ... Zei altijd dat komt vanzelf wel eens Toen we een jaar ongeveer bezig waren toen vroeg er weer eens z'n vreselijke bijdehand wanneer wij er aan zouden beginnen Toen heb ik heel bot gezegd dat als het aan mij had gelegen had ik allang zwanger geweest Sindsdien komen er nog weinig vragen Heb ook gewoon tegen een aantal gezegd dat we naar de huisarts gingen En na 1 jaar en 6 maanden naar het ziekenhuis zouden gaan Nu 1 jaar en 8 maanden geleden gestopt met de pil en sinds gister voor het eerst positief getest Erg spannend want we hadden 3 weken geleden onze intake in het ziekenhuis, nu dus kijken of de vervolg afspraak daarvoor moet gaan afzeggen enz Niemand weet nog van onze positieve test (echt geheimpje van ons 2) Komende tijd langzaam tegen iedereen vertellen En uiteraard de verloskundige bellen voor een echo
Mensen weten echt wel dat wij kinderwens hebben. Er zijn een aantal mensen die weten dat we ervoor proberen te gaan oa mijn moeder. Maar ga het zeker niet tegen Jan en alleman vertellen!
@beschuitje87 Wow wat bijzonder net na de intake in het ziekenhuis. Veel geluk! Ik herken dat ook, de opmerkingen en vragen , ben ook 29. Vind het iets intiems en wil het niet delen met iedereen. Maar liegen en verbergen vind ik ook lastig. Kan me voorstellen dat wanneer het langer duurt ik het wel zal uitspreken. Nu zijn we er pas net mee bezig. @wodjeka haha die schoonmoeders/oma's toch he
Bij de 1e niet open over geweest,dat maakt t dan wel moeilijker/zwaarder. Bij de 2e wel open over geweest en wat was dat fijn zeg! Er met iedereen (nou ja goede vrienden en familie) over kunnen hebben, verdriet delen en blij kunnen zijn voor een ander omdat die beetje weet wat je doormaakt.
Heb trouwens wel bij iedereen aangegeven er niet naar te vragen, dat als ik er over wilde praten ik zelf wel initiatief zou nemen
Wij zijn er heel open over geweest. Vooral toen het niet lukte en we de MMM in gingen. Juist om vragen te voorkomen. Als mensen heel bijdehante vragen gingen stellen was dat gauw klaar als we antwoord gaven. Voor mij gaf het een stukje steun dat veel mensen het wisten.
Wij zijn er heel open over. Zowel naar collega's als naar familie. Iedereen die er naar vraagt krijgt een eerlijk antwoord. Het is veel te leuk om deze spannende tijd te delen in plaats van geheimzinnig te doen.
Een aantal mensen in mijn directe omgeving weten het. Omdat ik slecht dingen 'geheim' kan houden waar ik enthousiast over ben. Heb er nu wel een beetje spijt van moet ik zeggen.. Krijg ongevraagde zogenaamde goed bedoelde adviezen waar ik niet op zit te wachten. Hopelijk is t snel raak en ben ik daar vanaf!
Bij de eerste wist niemand het. Nu weet mijn zus het omdat zij ook een soortgelijk geheim met mij gedeeld had enkele weken terug. Ook 1 collega weet het omdat die er gisteren specifiek naar vroeg. We hebben een goed contact en ik wou niet liegen tegen haar, wel gevraagd om het aub stil te houden! Verder geen intentie om het te delen.
Bij de eerste wist niemand het en dat ging ook heel snel. Nu we voor een derde bezig zijn weet iedereen het, de weg naar de JA was al een heel gedoe en nu zijn we inmiddels in ronde 19 beland. Tussendoor nog een miskraam gehad waar ik ook heel open over ben geweest. Ze weten het dus allemaal in mijn omgeving en ik ben daar blij mee.
Heel herkenbaar! Wij gaan voor onze eerste dus best spannend en willen het niet aan iedereen vertellen. We worden er wel regelmatig naar gevraagd, ik vind dat niet altijd prettig. Veel mensen gaan er vaak onbewust vanuit dat het vanzelf gaat. Terwijl wij in onze directe omgeving ook veel andere berichten horen over dat het best wel even kan duren. Inmiddels in ronde 3 en nog geen resultaat. Wel zijn 2 goede vriendinnen op de hoogte zodat we er over kunnen praten. Zij zitten een beetje in dezelfde fase. Wij wachten rustig af!
Oh zo herkenbaar!!! Iedereen bleef die vraag maar stellen... Verschrikkelijk! Als je dan uiteindelijk 4 jaar moet proberen, inclusief 3,5j MMM... Pfff. In het begin ook aan niemand verteld. Na 1j onze ouders, nog later wat goede vrienden,... Als je dat altijd maar zelf moet verwerken... Lastig.
Hier heel open geweest. Ik werd knettergek van zogenaamde grapjes en vragen dat ik er zo klaar mee was en die beantwoorde ik dus allemaal met ons hele verhaal. Mensen schrokken vaak, zagen het niet aankomen en ik hoopte gelijk dat ze domme opmerkingen naar anderen in zouden slikken, voor het geval dat. Je krijgt gelijk een hoop steun, juist vanuit hoeken waar je het niet van verwacht. Ik heb het vorig jaar via een interview (met knikkende knieën) op Facebook gezet, ik heb gehuild van fijne reacties.
Bij de eerste hebben we het echt voor onszelf gehouden. Bleek dat ook niemand het al van ons had verwacht, dus een echte verrassing voor iedereen! Mijn ouders waren helemaal in shock, maar heel blij! Nu zijn we voor de 2e 'bezig' en sommige van mijn vrienden en familie weten dat wij een kinderwens hebben. Zeg er wel telkens bij dat het 'niet meteen hoeft, maar wel welkom is' Vind het ook wel handig als ik straks zwanger ben om het eerder te zeggen als bij de eerste. Ik was destijds ERG moe en misselijk, dus kunnen dan vast soms wat extra handjes gebruiken
Toen we net begonnen had ik het mijn moeder en een vriendin verteld, maar naar mate de tijd langer duurde ook mijn schoonzusje en andere vriendinnen verteld. Ondertussen weet iedereen het eigenlijk. Collega's, familie, vrienden, kennissen. We hebben enorm veel ellende gehad, en had gewoon steun nodig van mijn omgeving. En dat krijgen we ook. Familie en goede vrienden weten dus ook al van de positieve test, net als de vorige keren. Iedereen leeft zo in spanning mee. En op het werk weten ze het volgende week Aangezien ik zo af en toe vrij nodig heb voor echo's en terugplaatsingen, en mensen prima kunnen rekenen
Dat heb ik ook gedaan! Stond in Freya magazine, en dat heb ik toen ook op facebook gezet. Op 1 reactie na, waren de reacties zo mega tof! (eentje kreeg ik een smsje van "zoiets zet je toch niet op facebook")
Hier wist iedereen het. Het moment dat het raak is en je kan vertellen blijft toch altijd een verrassing. Hier tranen met tuiten van alle 3 de oma's. Ondanks dat mn vader zn vrouw me elke keer de tip gaf om 2x per dag van bil te gaan
Bedankt voor alle reacties al. Ik kan me voorstellen als het langer duurt en je de mmm in gaat dat je steun van je omgeving goed kan gebruiken. Vervelend he, al die vragen en adviezen. Gelukkig is mijn familie niet zo, eerder mensen die wat verder af staan die denken dat zij de persoon zijn die zich met zo'n persoonlijk onderwerp mogen bemoeien ..