Hoi allemaal! Mijn vriend en ik hebben de wens voor een tweede kindje, maar 'willen' nog even wachten.. Misschien zijn er nog meerdere dames (of heren??) die dit herkennen en er graag over willen praten.. (of frustraties uiten?? ) Dit is mijn verhaal, waarom wij nog even 'willen' wachten.. Toen ons zoontje een paar maanden oud was, zijn mijn vriend en ik uit elkaar gegaan. We hebben in de tussentijd heel goed contact gehouden en zijn sinds afgelopen januari, na een break van 2,5 jaar, weer samen. Dit is heel geleidelijk gekomen. We zijn het laatste jaar van onze 'break' dichter bij elkaar gekomen, hebben elkaar weer opnieuw leren kennen. De liefde die er toen was, is nooit weggegaan Waar het voorheen op fout is gegaan, communicatie, hebben wij toen leren verbeteren. Onze relatie is nu net zo vertrouwd als toen, alleen 100000x beter. Zoals iedere relatie zullen wij ook gewoon punten hebben waar we beiden aan moeten werken. Er is in die 2,5 jaar veel gebeurd. We zijn beiden van mening dat de break goed is geweest voor ons allebei. Ik heb in de lounge hier ook een post over geschreven, waar wat meer info in staat Hij en ik willen heel graag een tweede kindje. Dit is ook een onderwerp wat zeer regelmatig voorbij komt. Gelukkig ben ik dit keer niet de enige die er steeds over begint.. dat was de eerste keer wel zo Ik heb nu het mirena spiraaltje. Ik heb hem gezegd dat ik deze wil laten verwijderen wanneer ik weer bij hem ingeschreven sta (wegens omstandigheden in de andere familie, hou ik nog even mijn eigen huisje aan). Na het verwijderen zou ik graag even willen 'ontpillen'... Dus wie weet dat we er over een half jaartje of zo voor gaan.. misschien eerder, maar dat zien we dan wel.. Wat mij ook tegen houdt is mijn tweelingzusje, bij haar gaat het niet makkelijk. Zij en haar man hebben al veel meegemaakt en staan nu aan het begin van een IVF PGD traject.. het liefst wil ik wachten tot zij ook zwanger is, maar dat kan nog een hele poos duren.. Het voelt ergens zo fout om strakjes zwanger te worden, terwijl zij, na zo'n lange tijd nog met lege handen staan maar goed, genoeg over mij... Zijn er dames die zich hierin herkennen en erover willen babbelen? Liefs Kiewie
Kan er niet over meepraten maar wou even zeggen dat ik super lief van je vind dat je zo met je tweelingzusje meeleeft. Weet zelf als geen ander hoe pijnlijk het is als je in mijn geval broers zo zwanger raken en wij jaar in jaar uit met lege handen blijven staan. Heb het er erg moeilijk mee gehad. Maar zou niet willen dat zij zich daardoor in hun kinderwens laten belemmeren. Als het moment daar is zou ik naar haar open zijn over jullie wens. Zal niet makkelijk zijn maar dan is ze ergens ook wel voorbereid. Praat er gewoon veel met haar erover hoe moeilijk je het voor ze vind. Begrip van anderen deed mij erg goed. Hoop dat hun wens snel in vervulling zal gaan. Succes in jullie weg naar een tweede.😘
Mijn man heeft lang getwijfeld of hij überhaupt een 2e wilde. We hebben afgesproken om te wachten tot onze dochter kan lopen zodat als ik zwanger word het scheelt in het tillen( vorige zwangerschap mocht ik de laatste 10 weken bijna niks) ik hoop dat ze einde vh jaar loopt dus dan zullen we het er nog eens over hebben. Ik denk wel dat mijn man dan overstag is voor een 2e hij heeft het er namelijk zelf steeds vaker over. Dus in elk geval herkenbaar dat je nog even niet wachten.
@Miekiej88 oef dat lijkt me zo heftig ik vind het dan ook erg fijn te zien dat jullie wondertje hebben gekregen! Mijn zusje en ik zijn heel hecht en ze weet inderdaad hoe het zit. Daar ben ik meteen eerlijk over geweest. Ze heeft ook gezegd dat ik me daardoor niet tegen moet laten houden, omdat het bij haar nog een aantal maanden zal duren voordat het traject daadwerkelijk kan beginnen. Ik wacht toch nog een tijdje af in de hoop dat zij misschien al eerder kunnen starten.. @elsie89 wat fijn dat hij het er ook steeds vaker zelf over heeft. Op die manier weet het inderdaad dat hij dat ook zelf wilt en het niet alleen voor jou doet Ik denk ook dat wij tot het einde van het jaar wachten. Ik laat (denk ik) na de vakantie, begin oktober) mijn spiraaltje eruit halen en dan wil ik een paar maanden zonder hormonen. Even mijn cyclus 'leren kennen' haha
hallo, wat mooi om te lezen dat jullie elkaar toch weer gevonden hebben! wat fijn ook voor je zoontje dat hij weer met zijn papa en mama kan zijn.. snap wel dat je het allemaal rustig aan wilt doen met een volgende zwangerschap.. ook even kunnen genieten van de liefde vind ik! wat lief dat je ook aan je zusje denkt! ik herken dat wel! wij hebben ook zo ons boekje met problemen maar dan met een ander thema.. zwanger worden werd ons niet makkelijk gemaakt.. het duurde bijna 2,5 jaar toen ik zwanger werd.. (reden onbekend) helaas is onze oudste dochtertje overleden tijdens de zwangerschap.. omdat het zo lang geduurd had wilde we kijken hoe het loopt en als er een nieuwe zwangerschap zou komen zou dat welkom zijn.. 9 weken later had ik al een positieve test en hebben we nu een 2e dochtertje.. nu zitten we te denken wanneer we voor een volgende willen gaan proberen.. mijn zus heeft pcos en loopt bij het ziekenhuis.. de kans is groot dat ze in het nieuwe jaar ivm gaan proberen.. nu willen wij zeker wachten tot dat onze meid 2 jaar is maar wat als het toch eerder gaat kriebelen of wat als me zus dan nog niet zwanger is? ik wil haar ook geen verdriet doen..
oef wat heftig dat jullie jullie eerste dochtertje zijn verloren En al helemaal na 2,5 jaar proberen... wel mooi dat jullie vrij snel erna nog een dochtertje hebben gekregen.. maar ondanks dat lijkt het me erg zwaar! Heel herkenbaar, met dat dilemma loop ik ook.. heb je dat ook uitgesproken naar jouw zus? Mijn zusje zegt dat ik me daar niet door tegen moet laten houden, maar toch hoop ik dat zij misschien eerder zwanger is. Dat zou ik zo fijn voor haar vinden! Ik denk dat jij dat misschien wel hetzelfde ervaart. PCOS is ook zo iets naars.. ik hoop dat ze voor die tijd zwanger mogen zijn van een mooi wondertje! Ik duim met jullie mee!
Dankjewel! Ja we hebben al een portie verdriet gehad.. Gelukkig zijn we er alleen maar sterker van geworden! Ik heb het er nog niet uitgebreid over gehad met me zus.. Ik wil er mee wachten tot het nieuwe jaar. Ik wil haar niet meer verdriet doen dan dat nodig is. Wij willen toch wachten tot na de zomer. Dus nu over een jaar. Ik was bij bijde zwangerschappen heel erg misselijk. En we willen graag nog op vakantie en dan gaan we beginnen.. Wat fijn dat je zusje zo denkt. Zal vast een hele opluchting geven! Het zou idd fijn zijn als onze zussen dan eerst zijn. Ik wil ook zo graag tante worden! Ik ben stiekem al met een pakketje bezig. Het doet me pijn om me zus zo verdrietig te zien.. Dus ik hoop eerst tante te worden.. Wie weet als ze snel al zwanger is dan kunnen we iets eerder weer gaan proberen. Maar zou jij dan wel samen zwanger willen zijn met je zusje? Ik denk dat ik wacht tot de baby er is.. Kan ze eventjes alleen genieten van alle aandacht.