Na het beeindigen van de relatie kwam ik erachter dat ik zwanger was. Ik vond het fantastisch.. hij zag alleen maar beren op de weg. Hij stond er niet achter om dit door te zetten maar ik wel. En dat heb ik ook gedaan en ben nu over de helft heen. Voel me fantastisch en de enige die dit gevoel onderuit kan halen is mijn ex. Heeft toch ineens besloten om er wel blij mee te zijn en er bij betrokken te zijn. Voor mij zit die deur al dicht. Hij heeft me teleurgesteld door zijn eerste reactie en de reden om de relatie te beeindigen was onder andere dat we zo verschillend in het leven staan en alles uiteindelijk discussie werd. Nu vraagt en wil hij constant betrokkenheid. Ik begrijp dat hij de vader van dit kind is maar ik wil absoluut geen huisje boompje beestje met hem. Dat hij mee gaat naar de controles is vanwege bovenstaande reden dat het zijn kind is. Maar meer dan dat zit er niet in. Hoe maak ik dat duidelijk want hij lijkt het maar niet te snappen. En belangrijker nog.. hoe moet dit verder?
Hebben jullie iets afgesproken betreft een omgangsregeling als het kindje er is? Wil hij het kindje erkennen en hoe sta jij daar tegenover? Ik kan me namelijk voorstellen dat je eerst wil dat hij bewijst een goede vader te zijn na de geboorte. Misschien als je de dingen op een zakelijke manier met hem bespreekt en afspreekt, en daarbij nogmaals duidelijk maakt dat een relatie tussen jullie er niet in zit, dat het dan bij hem gaat doordringen. Wat jammer overigens, dat het zo is gelopen tussen jullie en dat voor jou de deur definitief gesloten is. Is vriendschappelijke basis ook niet te doen voor jou? Hoe gaat dat dan als jullie samen op afspraken verschijnen? Trek je dat wel?
Ik zou zeggen; ga met hem aan tafel en leg alvast wat zaken vast, samen. Als je afspraken maakt over waar je hem wel en niet bij betrekt en wat jullie van elkaar mogen verwachten, voorkomt dat later een hoop gedoe, lijkt me. Als het 100% zeker is dat hij de vader is (en zo leest het wel) dan zul je toch een manier moeten vinden met hem om te gaan, want dan zitten jullie toch de rest van je leven in meer of mindere mate aan elkaar vast. Als je er zelf niet uitkomt, kan hij na de geboorte dingen afdwingen via de rechter en ik kan me niet voorstellen dat je daar op zit te wachten. Het lijkt me wel heel lastig omschakelen voor jou, van eerst alles in je eentje plannen, naar nu rekening moeten houden met de vader. Jammer genoeg zul je daar toch iets mee moeten, en dan liever nu dan wanneer het te hoog oploopt, toch? Hebben jullie het bijvoorbeeld al gehad over de bevalling? De kraamtijd? Omgangsregeling? Daar wil je echt niet over na hoeven denken als het zover is, denk ik... Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid! Het lijkt me echt heel lastig.
Tja of je het nu wil of niet hij is de pappa en zal de voor altijd in je leven blijven. Dat hij je heeft beledigd en je boos bent over de reden waarom hij de relatie heeft beëindigd prima dat is tussen jou en hem maar daar mag jullie kleine de dupe niet van worden. Hier heb ik heel bewust gekozen voor een vriendschap met mijn ex. We zijn dus twee vrienden die samen ene kindje hebben en dat gaat eigenlijk naar omstandigheden erg goed. Vergeet niet dat jij vol met hormonen zit en die hebben ook echt wel zo zn effect op de situatie. Voorkom dat je zo alles voor de rechtbank uit moet vechten en ga heel veel met elkaar praten. Als hij verder geen rare gevaarlijke gek is is het wel zo redelijk een omgangsregeling te bedenken. hem mee te laten gaan naar de echo (controles zou ik niet doen) of ga samen een pretecho maken als je rond de 30 weken bent. heel veel succes.
respect voor jou, dat je voor je eigen gevoel hebt gekozen en voor het kind, daar zul je geen spijt van krijgen. Laat het me weten als je iets tekort komt, ik heb nog veel van 2 kindjes.
Vervelend dat je je zo voelde in deze situatie, Ik zou het persoonlijk juist heel fijn vinden als de vader toch een vader voor jullie kindje wil zijn en zou dat ook zeker niet tegen houden.of jullie nou samen zijn of niet hij heeft net zoveel rechten als jij en voor jullie kindje is het heel belangrijk dat jullie gewoon goed met elkaar omgaan en dat hij/zij zich door bijde geliefd voeld
Ik snap dat er in jullie relatie en daarna dingen gebeurd zijn waardoor jij gekwetst bent. Jammer dat het niet werkte tussen jullie. Maar als jij hebt gekozen om mama van dit kindje te worden is dat ook je eerste en belangrijkste verantwoordelijkheid: de zorg voor dat kindje. Dat kindje verdient toch net zo goed een lieve betrokken papa als een lieve mama? Hij geeft aan dat te willen zijn en dat betekent dat je toch een manier zult moeten vinden om met hem door 1 deur te kunnen. Accepteer dat het tussen jullie niet werkte. Wees eerlijk naar jezelf en hem dat je emotioneel moeite hebt om alles tussen jullie los te laten en dat je het daarom moeilijk vindt om hem als vader van jullie kindje toe te laten. En ga samen eens in gesprek, hoe zien jullie het beiden voor je als baby er is, kom elkaar tegemoet en maak afspraken waar jullie je beiden aan kunnen houden.