Gewoon even benieuwd hoe anderen hier over denken.. Ik heb zelf een zoontje van 2,5 en ben zwanger van de 2e.. Nou heeft onze buurvrouw van een aantal huizen verderop een kindje van 4 maanden. Dat kindje gaat 5 dagen in de week naar de opvang, om half 7 komt het met mama thuis. De papa is nog aan het werken dan. Lange dagen dus.. Mijn man en ik werken beiden onregelmatig, maar dinsdagavond zijn wij vaak samen vrij. De buurvrouw heeft op dinsdag vanaf 7 uur sport, en 2 maanden geleden kwam ze aan de deur dat ze omhoog zat. Haar man moest overwerken en ze wilde sporten (7 tot half 10) en of wij op de babyfoon wilden passen, de baby zou toch wel slapen zei ze. Natuurlijk wilden wij haar uit de brand helpen. Een half uur nadat ze vertrokken was, begon de baby te huilen en zaten wij daar om en om tot half 10.. niet erg, deden we met liefde. De week erop stond ze weer voor de deur.. zelfde verhaal.. man moest overwerken en zij wilde sporten.. Nog een keer opgepast.. zelfde verhaal.. zo ook de week daarop.. Het werd een beetje een patroon.. elke di stond ze voor de deur.. de 5e keer hebben we met een beetje een smoes geweigerd, omdat onze hele avond samen verpest wordt zo.. we rennen heen en weer tussen onze peuter en de baby van de buren, want die wordt altijd wakker.. Zojuist stond ze weer voor de deur.. We hebben weer gezegt dat het niet uitkomt, gewoon uit principe.. we hebben nl het idee dat ze het wel makkelijk vinden.. We vragen ons ook serieus af of de buurman echt 6 weken achter elkaar overwerkt, of dat het gewoon zijn werktijden zijn, en dit hun makkelijke oplossing is zodat zij kan sporten.. Ligt het aan ons dat wij dit raar vinden?
Ik zou het niet eens doen. Straks is er wat met de baby en zit jij er mee. Als moeder zijnde zou ik het ook niet prettig vinden. Is geen hond die je even achterlaat.
Nee, ik vind het ook heel raar. Voor een paar keer zou ik zoiets best willen doen maar het moet inderdaad niet standaard worden. Ik zou het gewoon zeggen tegen haar anders zal dit door blijven gaan want dit is natuurlijk wel erg makkelijk voor hen. Ze zouden gewoon een oppas moeten zoeken ipv jullie steeds te vragen. Al vind ik dat het kind al erg veel naar de opvang gaat, maar daar gaat het niet over.
Ik zou het de eerste paar keer moeilijk vinden om nee te zeggen, maar ik ben daar te soft voor denk ik maar nu maakt ze gewoon misbruik van jullie goedheid. Dat ze dat zo durft?
Eerlijk gezegd vind ik dit niet normaal. Ik zou eerlijk tegen haar zeggen dat je ze best uit de brand wilt helpen als er echt iets aan de hand is (ze moet naar de eerste hulp ofzo). Maar dat als ze wil gaan sporten, dat ze dan maar beter een tiener uit de buurt als oppas kan vragen. Eerlijk en duidelijk zijn is denk ik het beste. Want als je smoesjes blijft bedenken dan blijft ze het proberen. Je geeft ze een vinger....
Nou dat vind ik ook niet echt normaal. Een keer omdat ze omhoog zit (dan vraag ik mij überhaupt af of sport dat is maar goed dat is een andere discussie dat moet iedereen voor zichzelf bepalen) zou ik zeker doen maar nu lijkt het meer een patroon. Dan regelt ze maar een oppasmeisje vind ik dan. Ik zou dit dus ook gewoon zo aangeven.
Ik vind dit ook echt niet normaal. Als ze graag wil sporten en haar man is er niet moet ze gewoon op haar vaste avond een oppas nemen. Ik zou er echt mee stoppen. Het zou echt niet in mijn hoofd opkomen om het te vragen. Ik heb ook weleens bij mijn buurvrouw moeten aankloppen omdat ik weg moest en man stond in de file maar dat is in de afgelopen 12 jaar op 1 hand te tellen. Gewoon brutaal van haar en misbruik maken van jullie goedheid.
uhhh nee in noodgevallen zou ik gerust een hele dag oppassen of de hele nacht wakker zitten met de baby van de buurvrouw. Maar voor sporten echt nee.
Ik weet hoe moeilijk het is om nee te verkopen, maar dit is niet meer incidenteel. Ze heeft nu een makkelijke oplossing voor haar probleem gevonden. Hier zou een oppas wél een geweldig oplossing voor zijn. Sporten hoeft niet. Het is geen noodzaak. Ze zal er wat voor moeten regelen en als ze graag blijft sporten kan ze die paar euro aan een oppas ook wel missen. Wel raar dat ze zegt dat de baby toch wel slaapt en er van uit gaat dat die in een leeg huis achterblijft. Zeker als die baby blijkbaar wél elke keer wakker wordt en helemaal niet zo doorslaapt als ze zegt. Zo zou ik het niet graag zien met mijn kinderen.
Gelukkig zijn wij dus niet de enige die dit raar vinden.. Wij laten zelf ons kind ook nooit met de babyfoon achter in een lege woning, voelt gewoon niet goed.. De eerste keer stelde ik ook voor (omdat ik dacht dat het incidelteel was) om bij hun thuis te gaan zitten, zodat mijn man bij ons zoontje kon blijven. Was niet nodig volgens haar. Vervolgens ging de baby dus huilen en heb ik daar als nog gezeten (ik laat zo'n klein babietje niet huilend in zijn bedje) Achteraf beviel dat denk ik zo goed..
Nou ja zeg! Dat ze dat ook maar blijft vragen... Ik had ook nee gezegd! Ik wil best incidenteel oppassen maar dat is dan bijvoorbeeld eens per 2 maand. Onze buurvrouw heeft bijvoorbeeld op onze dochter gepast als ze tussen de middag vrij was op school maar dan wel tegen een vergoeding en in goed overleg!
Dit. Echt rare situatie zou er niet meer aan meewerken.. kijk als het nou je beste vriendin is ofzo...maar dan nog vind ik het gewoon niet fijn voor dat babytje zo alleen in een huis. En een nasty manier ook zo om dat ff te fixen van haar, zoek dan eerlijk en met oprechte bedoelingen een oppas!
"Misschien is het beter dat jullie een vaste oppas zoeken voor de dinsdagavond." Dit zou ik zeggen. Kom op zeg, laat haar het lekker zelf oplossen.
Helemaal mee eens. Onze buurvrouw en/of ons buurmeisje passen wel eens even op. Een paar weken geleden sliep onze jongste zoon nog toen ik de oudste uit school ging halen. Ik ben dan 15 minuutjes weg. Dat vind ik incidenteel. Een hele avond en al 6 weken achter elkaar? Dat zou ik nooit vragen van mijn buren. Wat zegt ze trouwens als jullie aangeven dat haar kindje wel wakker is geworden?
Ik vind het gek dat ze full time werkt en dán nóg niet een avond bij haar kindje wil zijn. Ik werk zelf full time maar heb mijn hobby opgegeven want én de hele dag werken én je kind dan nog eens 's avonds niet zien kon/wou ik gewoon niet. Rare situatie hoor. Is sporten zo belangrijk? Kijk, als het nu een alleenstaande moeder was, of zo dan zou ik met plezier elke week doen. Maar ze kan evengoed een andere dag gaan sporten. Een dag dat haar man niet moet overwerken bijvoorbeeld. Ik zou zeggen wat grasspriet84 zegt.
Ik heb ongeveer hetzelfde gehad met mijn buurvrouw. Zijn ook allebei carrieremensen en toen ze net bevallen was had ze vijf weken achter elkaar op maandagavond een na-zwangerschapscursus. De vader ging tennisen. Ze kwam vragen of ik vijf maandagen in de avond op wilde passen. Ik was een beeetje overrompeld en zei ja. Maar die eerste avond heb ik 2,5 uur met een huilende baby gezeten terwijl ik zelf ook op was van mijn werk en de zorg voor mijn zoontje. Toen ze haar op kwamen halen heb ik direct gezegd dat ik dit niet meer ging doen.
En dat mag iedereen natuurlijk voor zich weten. Ik moest er met vier maanden ook niet aan denken om te gaan sporten maar iedereen is anders toch ?! Ts ik denk dat je 2 dingen kan doen 1) zodra de baby gaat huilen je buurvrouw bellen dat ze naar huis moet komen 2) voorstellen een oppas te nemen. Misschien weet je zelf wel iemand? Ik zou het dan niet op een dinsdagavond zeggen maar haar deze week eens uitnodigen. Er is trouwens wel lef voor nodig zeg om elke week bij je buren aan te bellen met dezelfde vraag.
Een keertje in geval van nood, ok! Kan bv ook zijn dat ze nog snel even naar de supermarkt moet ofzo. Maar 2,5 uur sporten vind ik geen noodgeval, als haar man er dan niet is, dikke pech voor haar... En als hij er zes keer niet is, wordt het tijd voor een vaste oppas... Ik zou dus weigeren!