Hello ladies, Het zit me dwars.... Afgelopen zaterdag ging mijn moeder (komt 1x per 2w gemiddeld) met mijn zoontje op mijn fiets naar de kinderboerderij. Ze bleven vrij lang weg met zn tweeen en op een gegeven moment kwamen ze terug. We hebben nog ff een ijsje gegeten bij de lokale ijsboer. Ik kreeg fotos te zien en verhalen dat hij het zo lekker vond etc. Maar hij heeft van ons nog nooit een ijsje gehad! (ja paar hapjes van de onze). Het Lekker even een ijsje eten met oma daar kan ik wel inkomen. Maar ik had hem graag zelf het eerste ijsje gegeven. Of overdrijf ik nu? Ik gun het mijn zoontje wel hoor, daar niet van. Maar ik had toch even een WTF-momentje...
Snap je wel hoor! Sommige dingen wil je als eerste doen maar aan de andere kant even relativeren en bedenken dat je als werkende ouder niet altijd de eerste kan zijn met alles. Hopelijk snap je me, bedoel het niet verkeerd. Vind het wat anders met een eerste groente of fruit hapje
Ik vind ook dat je overdrijft. Daarbij heeft hij zijn eerste hapjes ijs al gehad van jullie schrijf je.
Had je er van tevoren duidelijke afspraken over gemaakt dat jij/jullie alle "eersten" willen doen? En haar ook op de hoogte gehouden welke eersten er al waren geweest en wat je wilde doen? Ik snap dat je het jammer vind, maar het is niet helemaal realistisch. Ze ging er misschien vanuit dat het eerste ijsje allang gegeten was. Of zag er totaal geen kwaad in. En waar trek je de grens? Wat mag in het hokje van "eersten" en wat is niet belangrijk genoeg? Dan is het voor anderen best lastig om te kiezen wat ze willen doen. Mogen we wel ergens naartoe gaan, of willen papa en mama hun die belevenis eerst geven. Snap je? Ik voel echt met je mee, maar je moet dit echt meer loslaten. Tenzij het gaat om etenswaren die slecht zijn voor een kind.
Dit. Als hij al eens hapjes van jullie heeft gehad is er ook gelegenheid genoeg geweest hem dat eerste ijsje te geven. Toch lief van oma? Bij bepaalde dingen kan ik me voorstellen dat je als moeder de eerste keer wilt meemaken. Maar met een ijsje snap ik dat weer minder.
Je hebt hem toch zijn eerste ijsje gegeven? Alleen slechts enkele hapjes toen. Ik vind het ook nogal overdreven.
Hij heeft zn eerste hapjes ijs van jullie gehad. Verder is hij al 1, ik denk dat ze er niet bij stil heeft gestaan dat het zn 'eerste ijsje' zou zijn. En verder als je zaken zó belangrijk vindt, dan moet je dat van te voren aangeven. Mensen kunnen nu eenmaal geen gedachten lezen.
Je overdrijft. Je kunt nooit ALLE eerste-keren hebben. Hou je aan de belangrijke eerste-keren en doe niet moeilijk over niet-belangrijke dingen.
Overdreven of niet, ik snap je wel, ik heb het ook. Maar idd, hij heeft zijn echte eerste ijsje al van jullie gehad, dat scheelt Wel vind ik het wat apart dat ze zomaar een ijsje gaan halen. Ik zou het niet echt op prijs stellen als mijn ouders of schoonouders dit zouden doen zonder het eerst te vragen of ik dat uberhaupt wel goed vind. Als ze zouden weten dat hij al vaker ijsjes eet (niet een paar hapjes maar echt een ijsje) dan vind ik het wat anders. 1 jaar geweest of niet, wil niet zeggen dat iedereen maar wil dat het kind van alles toegestopt krijgt natuurlijk. Maar ik wijk geloof ik een beetje af
ik ben ook absoluut niet boos op mn moeder, ik vond het voor haar (en mn zoontje) leuk dat ze zo'n moment gedeeld hebben! ik gun het haar wel, zo bedoel ik het niet. Maar bij hapje ijs van ons keek hij viezig en verbaasd van de kou, als in 1 hapje en dan hoefde hij niet meer. Ik had graag ook gezien dat hij zelf een heel ijsje had opgepeuzeld en het zo lekker vond. Hij krijgt thuis amper slechte dingen (zo erg zelfs dat het CB benadrukte dat hij ook wel eens een koekje mocht) en bovendien moet ie het dan meestal niet hebben. Pannenkoeken, krentenbol, taart, slagroom, boterkoek, appelsap etc dat krijg je allemaal zn mond niet in (gezonde dingen wel gelukkig). Alleen patatjes lust ie (nou ja, 2 patatjes per x 1x per maand ofzo hoor). IJs hoorde ook bij het "nee" lijstje. We hadden idd afgesproken dat wij speciaal eten zelf eerst gaven (zoals ijsjes, taartje, olijfjes etc). Ik denk dat ik over een aantal weken gewoon nog een keer samen met hem een ijsje ga eten. dan is ie het misschien weer vergeten
Lol @ zomaar een ijsje gaan eten. Inderdaad, stel je voor... dus jij moet eerst goedkeuring geven voor oma jouw kind een ijsje of een glaasje appelsap op het terras geeft? Jemig...
Ik denk dat je het tegen mij hebt. Maar ik vind inderdaad dat iemand (oma of wie dan ook) een kind van een ander zomaar iets kan geven waarvan je niet weet of de ouders dat wel goed vinden. En dan bedoel ik dit niet bij een kleuter ofzo, maar bij een kind van rond het jaar. De een vindt het prima dat z'n kind dat chips, patat, ijs enz eet, terwijl de ander dat niet wil hebben. En dat moet je respecteren vind ik. @TS Hij zal vast een 2e ijsje weer net zo leuk en lekker vinden als de eerste!
Mijn zoon heeft ook een megagrote nee-lijst als het aankomt op snoep en ijs. Een ijsje heeft hij nog nooit gegeten. 1 likje omdat het moest en toen definitief verbannen. Als ik zou horen dat hij een heel ijsje heerlijk heeft opgepeuzeld zou ik alleen maar blij zijn. Ik zou denken; kan ik eindelijk eens met mijn schattebout een ijsje kopen na een leuke speelmiddag. Weet je hoe vaak ik opmerkingen naar mijn hoofd krijg omdat man en ik een ijsje kopen en zoon krijgt niks, of een cracker. Ik eet in de Efteling geen ijs meer, omdat de mega rij altijd wel een paar droeftoeters heeft die er over beginnen. Staat bijna gelijk aan kindermishandeling.. Ze heeft er vast niet bij stilgestaan dat hij het nog niet eeder heeft gehad. En jij hebt een reden om voor jezelf ook vaker een ijsje te kopen. Voorlopig blijft het nog warm genoeg voor ijs hoor
Ja ik vind dat je overdrijft. mijn moeder zou het ook doen en het niet vragen. Prima als me dochter het maar naar der zin heeft. Je kan niet alle 1ste keren meemaken
Ik begrijp wel dat je dat jammer vindt, maar er over in gaan zitten heeft geen zin; dit soort dingen gebeuren gewoon en dat is niet erg. Laat het los en ga binnenkort lekker zelf samen een ijsje eten, is dat jullie eerste ijsje samen
Ik zou het zelf niet zo'n probleem vinden, maar als er is afgesproken met je moeder dat jullie dit eerst zelf zouden geven, dan snap ik je reactie wel.
Stel dat hij nou precies bij oma de eerste stapjes zet, zou je dan ook gepikeerd zijn? Tsja je kunt niet je hele leven bij je kind zijn om alle eerste dingen mee te maken.
Ergens snap ik je hoor... Zijn allemaal van die mijlpaaltjes, hoe klein ook. Maar had je moeder enig idee dat hij nooit eerder een ijsje op had?