Goedemiddag.. Zijn er hier ook mama's die na een pre(en dys)matuur een tweede (of volgende ) kindje gekregen hebben? Hoe verliep die zwangerschap? Wij gaan binnenkort ook proberen voor een tweede nu m'n zoontje net 1 is geworden, maar ben nogal voorzichtig hierin. M'n zoontje had vanaf 28 weken de groeiachterstand, toen is het pas ontdekt eigenlijk, en met 33+4 opgenomen en 35+4 bevallen dankzij HELLP. Na 19 dagen ziekenhuis is hij thuisgekomen. Nu ben ik niet zo zeer 'bang' dat het weer een prematuur is, maar meer het opnamegedeelte etc.. Misschien wel bang dat ik er niet zo zeer van kan genieten, de zwangerschap.
Ik ben met 32+5 bevallen door Hellp. Mijn dochter heeft 7 weken in het ziekenhuis gelegen, maar heeft er helemaal niets aan overgehouden. Ben nu zwanger van de tweede. Moet eerlijk zeggen dat ik er niet echt van geniet. Mede door misselijkheid en vermoeidheid. Maar voornamelijk door zorgen; gaat het weer gebeuren en wat als ik weer opgenomen moet worden? Hoe regel ik dat met mijn dochter? Kan ik haar dan wel zien? Met haar zwangerschap lag ik op een IC van een academisch ziekenhuis 1,5 uur van huis waar heen kinderen mochten komen. Maar ik heb er wel heel bewust voor gekozen. Over maximaal 6 maanden heb ik er een heel mooi kindje bij en is alles achter de rug. Daar hou ik me maar aan vast. Ik mag überhaupt niet klagen eigenlijk; ik kan tenminste zwanger worden....
Nu op het moment ook zwanger van de tweede nadat de eerste prematuur is geboren. Heb het in het begin echt heel moeilijk gevonden over hoe het zal gaan. En nu, ondanks wekelijks polibezoek, heb ik nog weleens momenten dat ik terugdenk aan die tijd. Maar het gaat goed, ik voel me goed, dus probeer ook echt te genieten van de zwangerschap. Een tweede zwangerschap is altijd anders volgens mij, je let op hele andere dingen, maar met een voorgeschiedenis is dit nog extremer.
Na 2 zwangerschappen die niet zo lekker liepen, was ik ervan overtuigd dat er niet nog een zwangerschap zou komen. Dat liep een beetje anders en heb er echt geen 'spijt' van als ik die kleine meid zie liggen. Mijn zoon is stilgeboren met 26.4. Ik had geen klachten, maar waarschijnlijk had ik een extreem verkorte baarmoedermond (bij de andere 2 ook heel kort en vanaf ong. 21 weken week). Daarna bij dochter vanaf 25 week in ziekenhuis door hellp, wat ze dus ontkende. Tot 35 week volgehouden en toen gezond geboren. Vorige week bevallen om 31.3. Tot 30.2 nergens last van en goede zwangerschap daarna hellp en ging het snel
Mijn eerste kwam met 33+1 zonder aanwijsbare reden. De tweede zwangerschap leefde ik echt naar die grens toe en blij dat ik hem voorbij was. Zoon kwam met 38+1 maar zo snel dat er niemand bij was. Mijn man was er toen klaar mee. Was fout vh ziekenhuis hoor. Ik belde dat het begon en zij bleven volhouden dat ik niet hoefde te komen. Liep al anderhalve dag met gebroken vliezen op dat moment.
mijn eerste kwam met 33+5 vanwege placenta praevia. ik ben momenteel zwanger van de 2e, morgen ben ik EINDELIJK 33+5 en nu is het een kwestie van hopen dat hij tot 37 blijft zitten. er is momenteel geen enkele reden om te denken dat dat niet zo is. maar ik zal je eerlijk zeggen, een zorgeloze zwangerschap is het nooit geweest. elk wc bezoek ben ik bang dat ik bloedverlies zal hebben (dat is hoe het bij mij begon). ik denk dat dat gewoon niet te vergeten is, wat je allemaal hebt meegemaakt. je weet nu gewoon wat er kan gebeuren en hoe zwaar het is om je kleine in het zh achter te laten. vorige keer was ik nog naief. nu weet ik te veel. maar je moet er toch doorheen als je nog een keer moeder wil worden.
Mijn 1e zwangerschap ben k bevallen met 27,5 helaas heeft m'n dochter maar 4dagen bij ons mogen zijn, Daarna m'n 2e zwangerschap uit eindelijk gelukkig 40,1 bevallen van gezonde zoon, Wel met 24wk halve dagen werken en met wk27 lag ik er uit moest rust nemen zo min mogelijk doen ivm verkorte baarmoedermond/ cervix Je hebt wel verhoogt risico na vroeggeboorte/prematuur, maar het hoeft niet. Maar zwangerschap bleef je anders, ik was heel angstig en bezorgt. Was blij dat m'n zoontje veilig en wel thuis was. Xxx
Dat is wel zo vond ik.... ipv mijlpalen van een aantal weken te vieren (zoals een vriendin die tegelijk zwanger was/is), dacht ik van week naar week en ben he elk moment op je hoede als er iets anders was. Echt zorgeloos genieten vond ik het niet, ookal had ik nu tot 30 weken niks te klagen.... tja en dan toch met 31+3 geboren
Mijn eerste zwangerschap is spontaan begonnen met 35 weken en zoontje heeft toen 10 dagen in het ziekenhuis moeten blijven. Bij de 2e zwangerschap met 26 weken gestopt met werken omdat er reactie te zien was aan de cervix. De gehele zwangerschap metingen en groefecho's gehad en uiteindelijk bevallen bij 37+5 weken. Dus voor mijn gevoel zwaar overtijd. Ik was zo gefocust op een vroeggeboorte, maar dat was dus nu niet aan de orde. Zelfs niet eens ontsluiting toen de bevalling begon. Het kan dus heel anders gaan.
Mijn eerste kwam spontaan met 27 weken en 2 dagen. Mijn tweede kwam spontaan bij 38 weken en mijn derde werd ingeleid bij 38/4. Ik werkte al heeeeeeeeeeel snel nog maar halve dagen en snel al helemaal niet meer. Ik heb proluton gebruikt.
Mijn eerste dochter is geboren met 36+2 en 2400gr (spontane natuurlijke stuitbevalling). Er werd toen gezegd toeval. Mijn tweede dochter is geboren met 34+0 en 2470gr (spontane bevalling). Ik ben bij beide zwangerschappen niet opgenomen geweest, maar heb de 2e keer wel steeds het gevoel gehad dat ik weer eerder zou bevallen. Ik snap je angst dus wel en ook dat je er minder van gaat genieten... Maar laat dat je niet tegenhouden, want het is geen vast gegeven dat je nu weer vroegtijdig gaat bevallen toch?
Hier bij de eerst bevallen met 40.6 weken. Bij de tweede veel harde buiken, verweekte baarmoedermond bij 22 weken, bij 29 weken premature weeën en ziekenhuisopname. Bij 30 weken nachtje ziekenhuis ivm weeën en bij 31.5 braken mijn vliezen. Na opnieuw weeremming en longrijping geboren bij 32.1 weken. Gesprek gehad met Gyneacoloog. Er was geen duidelijke reden waarom de tweede te vroeg kwam. Wel achteraf een infectie in de placenta gevonden, maar die is pas ontstaan na het breken van de vliezen. Het kon dus net zo goed dat we bij een volgende zwangerschap weer zouden uitdragen ipv een vroeggeboorte. Nu 22 weken zwanger van de derde. Helaas geen onbezorgde zwangerschap zoals gehoopt. Bij 12 weken al harde buiken. Bij 14 weken bloedverlies. Laagliggende placenta. Hematoom tusse de baarmoederwand en vliezen en een bloeding in de vliezen. Bij 20 weken te zien dat de placenta niet alleen laag ligt, maar ook uit 2 delen bestaat. De kans op opnieuw vroegtijdig gebroken vliezen is dus helaas behoorlijk aanwezig.. Zit sinds 14 weken volledig thuis. Het bloedverlies duurde tot 19.5 weken. Hoop dat de hematoom inmiddels volledig weg is, maar de bloeding in de vliezen geen idee waar die vandaan is gekomen. Morgen opnieuw controle bij de Gyneacoloog en rond de 30 weken nog een uitgebreide echo ivm de placenta.. Hier woog de kinderwens zwaarder dan de angst voor opnieuw een vroeggeboorte, dus de sprong gewaagd. Dat het nu helaas opnieuw een vroeggeboorte kan worden vind ik wel heel spannend, maar zo lang ik thuis kan zijn ipv in het ziekenhuis hoop ik maar op een goede afloop en probeer ik zo goed als kan te genieten van deze laatste zwangerschap... Veel succes met de keuze!
Hier spontaan bevallen bij 33.5. Zwangerschapsvergiftiging ontwikkeld na de bevalling. 2 dagen flink ziek geweest. Dochter heeft 2 weken in het ziekenhuis gelegen .ik vond het behoorlijk heftig, omdat het helemaal onverwacht was. Nu zwanger van de tweede, en inmiddels bijna 36 weken! Nooit gedacht en best veel angst gehad tijdens de zwangerschap. Nu ik al zover ben, ben ik steeds rustiger. Behalve wat als het weer zo snel gaat ( binnen 2 uurtjes bevallen bij de eerste en mijn man was er niet bij) en nog steeds de vraag wordt ik weer zo ziek na de tijd. Heb veel gemist de eerste dagen en bv lukte niet. Dus hoop dat dat dit keer beter gaat.
Wij durven niet, uk kwam met 34.5 door blaasontstekingen. Na 1 maand zwangerschap kreeg ik blaasontstekingen en is niet meer gestopt.
Hier geboren bij iets meer dan 24 weken (zonder oorzaak) 4 maanden ziekenhuis opname maar wonder boven wonder nu een gezond kindje! Ik heb geen angst gehad voor een tweede. Mn omdat het heel goed gaat met mn zoontje. Ik denk maar zo: wat is het ergste dat je kan gebeuren? Dat het nog een keer gebeurd. Liever niet natuurlijk maar dan weet je wel wat je te wachten staat. Bovendien zijn de ziekenhuis controles veel freqeunter en krijg ik proluton injecties om de boel rustig te houden. Nu ruim 22 weken zwanger van de 2de. Helemaal onbezorgd zal het nooit meer zijn. Zoals eerder gezegd ga je automatisch op bloed controleren bij afvegen en harde buiken ben ik alerter op etc. Maar verder mag ik niet klagen. Gewoon je gevoel/hart volgen meid.
Pippins, was er de vorige keer een reden voor de vroeggeboorte? En doe je nu iets of juist niet om de kans op weer een vroeggeboorte te verkleinen? Behalve de proluton injecties? Wel spannend dat je bijna bij het termijn bent van je vorige zwangerschap. Heb je er vertrouwen in dat je dit keer verder zal dragen? Of zegt je gevoel dat je weer erg vroeg gaat bevallen?
Jeetje dames, wat een heftige verhalen. Wat knap dat jullie daarna nog een keer het 'avontuur' aan durfde, of juist niet.. Komende maandag hebben we een date met de kinderarts van ons zoontje, en dit stond eigenlijk als streefdatum. Hier na wilde we ervoor gaan. Maar deze 'ronde' zijn we eigenlijk al begonnen. Merk dat ik gewoon klaar voor een volgende ben, mentaal. Of dat lichamelijk ook zo is, zullen we moeten afwachten. Ben meer bezig met de praktische dingen dan met de medische beren op de weg. Na het verwijderen van spiraal drukte de verloskundige mij ook echt op het hart, dat ze mij echt goed in de gaten zouden houden en sneller echos doen en ook sneller ingrijpen, het staat nu immers in mijn voorgeschiedenis! Dat is een heel fijn en vertrouwd gevoel.. Nu maar wachten tot het raak mag zijn en we weer een nieuw avontuur tegemoet gaan.
@misty nee ik doe niks anders, werk gewoon 4 dgn en heb dus een drukke peuter rondlopen. Het enige is dat ik meer naar mijn lichaam luister. Gisteren heel veel harde buiken dus toen wel heeerl rustig aan gedaan daarna en het werd minder gelukkig. Ik heb tot nu toe iedere 2 weken een inwendige echo gehad om de bmm te controleren. Kans is 90% met de injecties dat die kleine na 30 weken reboren wordt. Voor mij al een hele overwinning ook al is dat voor anderen nog steeds extreem vroeg. We zullen zien.
@pippins, ja meer kun je ook niet doen dan afwachten. 30 weken zou fijn zijn! Al is het natuurlijk nog flink prematuur. De inwendige echo's voor de bmh meting, is daar een reden voor om het iedere 2 weken te doen? Prikkelen ze dan niet juist de baarmoederhals? Heb je veel harde buiken? Ik had dit bij de vorige zwangerschap heel veel en deze zwangerschap ook, maar ben magnesiumcitraat gaan bij slikken vanaf 16 weken zwangerschap en werk niet meer ivm bloedverlies wat ik had, de harde buiken en vorige vroeggeboorte. Wel een kleuter en peuter in huis, dus toch redelijk druk. Heb nu wel minder harde buiken dan bij de vorige zwangerschap, althans het houd minder lang aan. Wel veel last van banden pijn, strak gevoel in m'n buik en vaak een drukkend gevoel van onder.. Hier ook iedere 2 weken controle bij de Gyneacoloog gehad en alleen bij 18 weken een inwendige echo gehad ivm bmh meting. Die was toen goed, dus verder alleen uitwendige echo's gehad bij de controles. Nu mocht ik er ook 4 weken tussen laten, dus met 24 weken controle gehad en volgende is met 28 weken, tenzij er iets is, dan kan ik natuurlijk altijd eerder aan de bel trekken. Hoop voor jullie dat dit kindje nog lekker lang blijft zitten! IlonavanH90 veel succes met het zwanger worden avontuur en inderdaad wel fijn dat ze je goed in de gaten houden als je zwanger bent en altijd aan de bel kunt trekken zo nodig.
Jeetje dat moet wel spannend zijn zo voor je. Ik herken heel erg dat de kinderwens voor, bij mij tweede, groter is dan de angst voor weer een vroeggeboorte.. Ik lees dat jij thuis zit, hoe doe je dat met je andere twee kindjes? Mijn zoontje is met 32.6w geboren afgelopen april via icsi (dit heeft 5 jaar geduurd). Nu zou ik liever gister dan vandaag nog begonnen zijn met de volgende behandeling. Vannacht dacht ik voor het eerst, wat als ik volledig bedrust moet, hoe doe ik dat met mijn zoontje... Er is al gezegd dat ik meer hulp moet gaan vragen als ik toch sneller weer zwanger zou raken (lees binnen 9 maanden na de bevalling). Is het verstandig om binnen 9 maanden weer zwanger te raken...? Willen nu november starten maar liefst begin in oktober al....