Trek je er niet teveel van aan 😊 Sommige mama's hebben blijkbaar dutjes of rust nodig. De meesten wel hoor; ik in elk geval wel. Na drie maanden heb ik dit nog steeds nodig. Als je goed voor jezelf zorgt, gaat het ook goed met je kleintje. Onze kleine slaapt overdag ook niet zoveel. Het zijn voornamelijk korte slaapjes. Dit heeft hij vanaf het begin gedaan. Heel vervelend vind ik het, maar ik wen eraan. Als de kleine man huilt, laat ik hem wel huilen. Ik kan wel aan hem horen wat er aan de hand is. Als het echt krijsen is en dus overstuur is, troost ik hem natuurlijk wel. TW heeft vijf minuten huilen nodig om in slaapt te vallen. So be it. Heeft je kleintje geen last van de darmpjes? Kunnen ze ook zo van krijsen. Aangezien 6 weken het hoogtepunt is (eigenlijk dieptepunt). T had dit vang drie weken. Wat had dat jochie een pijn. Osteopaat heeft wonderen verricht. Na de eerste behandeling was het beduidend minder. Met zes weken was het over.
Rond de 6 weken kunnen ze ook krampjes hebben, gaat een paar weken later vaak wel over. Spugen/reflux kan ook heel pijnlijk zijn. Misschien dat iets anders dan Johannesbroodpitmeel wel helpt, maar daar zou ik een arts naar laten kijken als daar het probleem ligt. Ik legde ze tot een maand of drie veel in de wandelwagen te slapen overdag.
Nou.... ik moet zeggen dat ik even niet stilgestaan had bij "de piek" die rond de 6 weken ontstaat qua onrust... Mijn man zei gister ineens: de 6 weken zijn nu bijna voorbij... dan werd het toch minder? Afgelopen twee dagen gingen echt fantastisch.... vandaag iets minder, maar het is echt niet meer zo heftig..! Hij is best goed te troosten... vandaag niet echt geslapen overdag, maar wel rustig gelegen en soms wel 5 minuutjes stil en het huilen gaat niet meer zo hysterisch.. Waarschijnlijk gewoon die zogenaamde "piek" en vandaag wat aanhankelijker door de "6-weekse-groeispurt"..
Echt niet doen. Je zegt dat je rust wil voor je kindje, dat vind hij bij jou! Lekker bij je nemen hij is nog zo klein... Straks wil hij het niet meer hoor!
Nou...dat is precies wat ik bedoel.. Dutje hoeft al niet meer perse..maar ook gewoon ff alleen op de abank...ofzo..2 keer half uurtje per dag..das toch niet.onrealistisch?
Alleen wel, even zitten niet. Pak een Voedingskussen, lekker dik schapenvachtje oid en installeer je samen. Laten huilen met 5 weken, überhaupt tot een maand of 9 is een no go maar dat heb je zelf ook al gemerkt gelukkig.
Nee dat is gewoon wenselijk. Ik zou gek worden als ik mn kind de gehele dag niet heel even neer kan leggen. Ik wil ook gewoon in mn eentje naar de wc of even kunnen douchen. (mijn kids gaan nu ook gewoon tegelijk naar bed na de lunch, kan ik ff door het huis sjeesen en ben ik erna weer helemaal voor ze en soms pak ik mn rust ook even) Heb je geen mensen om je heen of wil je zoon alleen jou? Dat iemand ff m vasthoud zodat je ff kan bewegen? Ik was bij mn dochter erg bezig met ritme en slapen, moet wel zeggen toen ik de boekjes de kast in schopte en mn eigen ding ging doen (ze ging gewoon mee) het beter verliep. Ik deed trouwens nog wel eens een dutje met mn kind op of naast me.
Haha toen ik de topic titel las pakte ik de bak popcorn om de verhalen van alle perfecte moeders te kunnen lezen. Ik heb mijn kindjes laten huilen om tijd voor mezelf te hebben, had ik dat niet nodig, dan lagen ze lekker zo lang ze konden bij mij op mn buik. Kon het niet? Dan konden ze huilen wat ze wilden maar het ging even niet. En ook al praat ik nu zo makkelijk, zo voelde het toen niet maar achteraf gezien was het een prima keuze en ze zijn alle 3 echt super schatten van kinderen dus het zal vast niets ernstigs achterlaten Sterkte! Lijkt me een lastige situatie.
Ja zo denk ik er ook over en ook mijn dochtertje is een snoes en prima gehecht aan ons! Oh en tijd voor mezelf was bijvoorbeeld even naar het toilet gaan
Maar dan hangt het er nog vanaf of een baby gewoon zeurt, of krijst omwille van de pijn... Hier was het het laatste, en dan kreeg ik alleen laten omdat ik zo nodig wat tijd nodig had toch echt niet over mijn hart hoor. En jawel dat betekende helaas ook dat de baby mee naar het toilet ging...
Hier ook, na 2,5 maand kwamen we erachter dat ze KISS-syndroom had. En nog deed ik het zo. Ondertussen ziekenhuizen, huisartsen en CB advies gehad wat aangaf dat het allemaal aan mij zou liggen, ik zou te jong zijn (net 20), mijn BV zou niet goed lopen dus moest maar over op de fles want ik zou te gestressed zijn e.d. Na 3 behandelingen Osteopaat had ik een heel ander kind. En toch als ik het de eerste 2,5 maand anders had gedaan was ik gebroken geweest had je me op kunnen vegen. Ik sliep op een gegeven moment buik op buik half omhoog tegen een kussen omdat ze niet zelfstandig wilde liggen. Ik was toen ook nog eens alleen mijn man en ik woonde niet samen dus ik kon gewoon niets meer. En toen heb ik voor mezelf gekozen. Uitgebreid gedoucht zodat ik daarna weer volledig in alle rust weer voor haar kon zorgen, idd rustig naar de toilet, mezelf verzorgen en ja dan huilde ze even. Achteraf had ze pijn en dat is heel zielig maar dat weet je niet. Niemand wist wat er met haar was en dan moet je echt gewoon af en toe voor jezelf kiezen hoor. Dat maakt me geen slechte moeder, niemand niet. Want als ik dat niet gedaan had dan vraag ik me af of ik niet gewoon compleet doorgedraaid was op een gegeven moment. We zijn allemaal mensen die zelf ook nog bestaan en buiten het moederschap zijn we gewoon onszelf en hebben we een toilet bezoek, douche nodig of willen we rustig en veilig gezond kunnen koken zonder baby in de buurt. Ik vind die hoge eisen die moeders elkaar geven echt absurd. Laatst paste ik op een kindje van iemand die net precies die dag 4 weken was. Moeder bracht hem en was de hele dag thuis en durfde gewoon niet te zeggen dat het heerlijk was. Het is een echte huilbaby en moeder zat al een maand met haar handen in het haar... En ze was zo bang dat mensen het raar zouden vinden dat ze haar 1 maand oude baby een dag wegbracht... Waarom geven we elkaar zulke hoge eisen? Ik vind het eerder een teken van kracht. Je weet dat je op bent, je weet dat je baby in goede handen is en je pakt je rust zodat je weer opnieuw kunt beginnen om samen een manier te vinden die werkt. Ik vind het een applaus waardig, geen veroordelende blikken.
Ik veroordeel ook niet. Zelfzorg is belangrijk. Ik had wel een partner in de buurt. En ik bracht haar ook soms naar mijn moeder. Maar ik heb wel drie maanden met een baby aan mij gemaakt geleefd. Dat was mijn oplossing. Ieder het zijne.
Ieder z'n ding. Dit is weer zo'n onderwerp waar mensen gewoon niet nader tot elkaar komen. Persoonlijk vind ik laten huilen not done. Ook al kies je daarmee voor jezelf. Een baby kan die keus niet maken. Ik ben rete trots op mezelf dat ik er altijd ben geweest en nog steeds ben voor mijn kindje. Forse verborgen reflux de eerste 4 maanden, dus het was erg zwaar. Maar nu een blije baby die zich veilig voelt. Die het zelf aangaf dat ze op haar eigen kamer wilde slapen, zich mega snel ontwikkeld. Doet iemand het anders met haar eigen baby, prima. Wie ben ik om er wat van te vinden. Het zou alleen mijn keus niet zijn. Ik snap alleen niet zo Goed waarom mensen bij dit soort onderwerpen altijd zo ongezouten hun mening moeten geven. Laat elkaar in je waarde. Pak punten eruit waar je wat aan hebt en ga verder, probeer anderen niet te overtuigen van je gelijk want er is geen goed of fout. Wat mij betreft valt dit onderwerp onder dezelfde categorie: BV of fv, dragen of niet etc.
Inderdaad niet laten huilen want je kindje heeft je zo hard nodig op deze leeftijd. Hier heb ik de eerste 4 maanden met een baby op me geleefd overdag omdat hij meteen ging huilen als ik hem neerlegde. Enorm pittige tijd vooral met een peuter die ook aandacht wilde. De eerste maanden zijn vaak ontzettend zwaar en daar moet je echt doorheen. Probeer er zoveel mogelijk voor je kindje te zijn en er het beste van te maken. Neem hem mee wandelen, in een kinderwagen of draagzak, zodat je er zelf ook even uit bent. Accepteer hulp van anderen in de vorm van even op je kleintje letten of helpen bij het huishouden. En probeer zoveel mogelijk te genieten. Als je kleintje een paar weken ouder is krijgt hij steeds meer interesse in de dingen om hem heen en kan hij waarschijnlijk ook lekker op een speelmat liggen zodat je eventjes wat meer je handen vrij krijgt. Het wordt alleen maar makkelijker. Wij hebben ook Ewan het droomschaap gekocht omdat onze zoon zo slecht en onrustig sliep overdag. Het heeft zo ontzettend goed geholpen. Opeens hoefden we niet minimaal 5x weer de speen te geven voordat hij in slaap viel en sliep hij een uur langer. Veel sterkte! Je kunt niet meer doen dan je best.
Ik ben van mening dat je een kleintje niet hoeft te laten huilen. Milan was erg verliefd op zijn speen dus ik gaf hem heel vaak de speen als hij verdrietig was. De eerste weken had ik hem ook vaak beneden in de wagenbak in de box. Maar na een paar weken ging hij ook lekker in ze eigen bedje. Moeilijke slaper werd hij rond 5 weken. Hij sliep amper overdag en als hij erin gelegd werd dan was het krijzen. Echt beter slapen ging hij pas rond 20 weken.. Toen kreeg hij ook andere voeding fruit enzo.. Als hij tekenen gaf dat hij moe was kreeg hij wat voor ze buikje. Beetje melk ofzo. En dan lekker op bed
Hier ook een moeilijke slaper (overdag). 'S nacht gaat het prima. Ze is nu 11 weken en slaapt nu al een week of 2 van 20.30 hr tot 7.00 hr. Overdag heeft ze tot vorige week bijna niet in haar eigen bed geslapen. Erg frusterend want moe was ze overduidelijk wel. Nu ligt ze overdag ook ingebakerd en moet ik haar wel een beetje in slaap wiegen. Ik laat haar wel even huilen. Ze moet wel de kans krijgen om zelf in slaap te vallen. Meestal laat ik haar ff 10 minuutjes huilen/jengelen en ga daarna naar haar toe om haar zonder oogcontact te troosten. Daarna weer terugleggen en dit herhalen tot ze in slaap valt. Maar zodra ze gaat krijsen, dan ga ik gelijk naar haar toe. Ik moet wel zeggen dat dit pas sinds een kleine week werkt hoor. Dit had ik niet hoeven doen toen ze 6 weken oud was. Het gaat gewoon steeds een beetje beter.