Hey dames, Ik heb een erg moeilijke band met mijn moeder en ik heb erg veel moeite met grenzen aangeven. Dit komt door de manier waarop ze mij heeft opgevoed. Toen mijn zoontje geboren was heb ik voor het eerst (ik ben al boven de 30) mijn grenzen aangegeven. Ze heeft me toen wekenlang genegeerd. Uiteindelijk is er nu toch weer contact, maar eigenlijk doordat ik echt vreselijk veel negeer wat ik niet leuk vind. Maar nu is mijn zoontje 1, geeft mij kusjes en mijn moeder wil dit ook. Nu loopt ze de hele dag achter zoontje "geef oma ook een kusje". Zoontje heeft haar al een paar keer in haar gezicht geduwd. Sorry, natuurlijk zeg ik dat het niet mag, maar eigenlijk is het haar eigen schuld. De hele dag zit ze met haar gezicht in zoontje zijn gezicht. Ik heb al aangegeve dat zoontje haar echt geen kusjes hoeft te geven als hij dat niet wil. Maar nu zoende ze laatst mijn zoontje op zijn mondje ik dacht eerst per ongeluk. Maar ze deed het nu weer. Ik ben echt boos, maar ik laat het gewoon gebeuren. Ik ben zo boos op mezelf dat ik er niets van heb gezegd. Dit is toch gewoon smerig, dat doe je toch als oma niet?! Maar ik krijg gewoon mijn bek niet open De tips van jullie zijn vast ga in gesprek, maar was het maar zo makkelijk. Mijn moeder gaat vast weer beledigd zitten. Maar ik kan dit toch niet toelaten? Ik ben zo boos ik moest het echt even delen.
Kijk dat ze over de grenzen van je zoontje heengaat dat kan natuurlijk niet. Daar moet je als moeder voor opkomen. Echter een kus op de mond, tja dat is hier heel normaal. Hier doen de oma's/opa's/tante's en ooms dat ook. Geen enkel probleem mee, maar als jij dat niets vindt dan moet je dat aangeven.
mee eens, als jij het niet wil en ze negeert dat dan moet je er wat van zeggen en voor jezelf op komen, hier is het ook normaal dat opa's en oma's en ooms en tantes dat ook doen.
Mijn zoon kust ook zijn opa's en oma's op de mond. Mijn neefjes kussen mij ook op de mond maar ik draai eigenlijk zelf altijd mijn wang naar ze toe. De andere ooms en tantes kussen ze wel op de mond. Ik vind dat zelf niet vies. Maar als jij het niet wil hebben, is dat natuurlijk jouw goed recht.
Als jij het niet wil hebben moet je ervoor zorgen dat het niet gebeurt, jammer voor haar als ze daar problemen mee heeft. Maar zo te lezen vind je het vooral vervelend dat ze nog altijd over je grenzen heen gaat, en niet zozeer dat ze een kus op de mond geeft. Dat doen zoveel kindjes, dat doen ze over een paar jaar echt niet meer. Denk dat je daar beter een volwassen gesprek over kan voeren dan over het op de mond kussen alleen.
Ik denk dat het er vooral om gaat dat jij een slechte band hebt met haar en dus is het raar als ze jouw zoontje op zijn mond kust. Als jullie beter overweg konden, zou je het waarschijnlijk ook niet vies vinden. Voel je er niet slecht over, het is ook moeilijk om grenzen aan te geven. Maar je zoontje doet het zelf al door haar vaak weg te duwen. En hij heeft er geen last van. Dus in die zin is er niks aan de hand en hoef je je dus niet slecht te voelen. Voor jezelf is het iets waar je je gewoon nog in moet ontwikkelen. Succes hiermee
Oma wegduwen zou ik zelf niet meer corrigeren, wie niet horen wil... En aangezien je zoontje pas 1 is, is zijn woordenschat niet uitgebreid genoeg om er een heel verhaal van te maken en is wegduwen het duidelijkst. Oma moet dat snappen. Erg lastig, maar je moet echt jouw/jullie grenzen aangeven en bewaken. Dat oma door geen zoen op de mond geen band kan opbouwen met kleinkind slaat echt 1000x nergens op, JUIST door het te doen TEGEN de zin in van zowel kind als kleinkind verpest ze dat. Ze moet hem gewoon lekker laten spelen en meedoen, boekje lezen... zulke dingen, die hij wel leuk vind. Daarmee kan ze een band opbouwen.
Hier worden de kinderen ook niet op de mond gekust en diegene die dat wel doet en ondanks mijn of hun nee toch door gaat krijgt dan ook te horen dat er of grenzen worden geaccepteerd of ik kom er niet met mijn kind. Grenzen aangeven richting je eigen ouders is moeilijk en ja ouders kunnen er flink beledigd van zijn (mijn vader kan dat ook erg slecht hebben) maar ik ben de ouder van mijn dochters en ik bepaal samen met mijn man en natuurlijk ook de kinderen zelf waar de grenzen liggen.
Bedankt voor alle reacties. Door jullie reacties wordt het voor mij weer duidelijk dat het vooral aan de band ligt tussen mij en mijn moeder en niet aan de handeling zelf. Ik irriteer me regelmatig aan dingen maar ik weet dat dat door onze band komt, dit leek me een duidelijke grens, maar het ligt dus wederom aan onze band. Ik gun mijn zoontje een relatie met oma en ik probeer oma daarbij "authentisch" te laten. Zoontje is niet ik en zal ooit zelf bepalen wat hij van oma vindt. Ik ga zoontje inderdaad niet meer corrigeren. Fijn dat hij wel grenzen kan aangeven.
Het gaat volgens mij niet over het feit dat een oma een kindje op haar mond kust. Dat doet mijn schoonmoeder ook. Ik vind dat niet gek. Sommige oppaskindjes kus ik ook op de mond en sommige op de wang. Het gaat erom dat jou zoontje en jij grenzen aan mogen geven en zij gaat daar finaal overheen. DAT is niet acceptabel. En als ze je negeert omdat je dat aangeeft is dat misschien een prima oplossing...? Ik heb al jaren geen contact met mijn moeder om hetzelfde probleem. Grenzen kent ze niet en respecteert ze niet.
Ik denk ook dat het om veel meer gaat dan een kus op de mond. Zelf wil ik niet dat iemand mijn kind op de mond kust, ik vind het helemaal niks dus daar zeg ik dan ook wat van. Maar het verschil is, ik durf er wat van te zeggen en jij niet. Omdat dit met meer dingen speelt dan alleen een kus op de mond wat je niet durft te zeggen zou ik kijken naar hulp. Ben je in het algemeen ook niet assertief dan kan een assertiviteitstraining wat voor je zijn. Als het alleen betrekking heeft tot je moeder, jij zo gefrustreerd raakt door haar gedrag maar ook doordat je er niks over durft te zeggen dan zou ik daar met iemand naar gaan kijken.
Ik heb al hulp, ik loop bij de psycholoog en de psychiater en dit heeft veel betrekking op mijn eigen jeugd en de gevolgen die het nu nog steeds heeft. Ik heb ook echt geprobeerd de relatie tot mijn moeder beter te maken. Ik heb met hulpverlener erbij 2 gesprekken gevoerd. Zelfs hier deed was mijn moeder verbaal agressief tegen mij en alles wat ik zei was niet waar, kon ze niet begrijpen. Daarna heeft ze mij wekenlang genegeerd. Ik snap dan ook heel goed dat Masa heeft gebroken, maar ik denk niet dat dat voor mij de juiste oplossing is. Ik was echt heel boos, ik moest het even kwijt, vandaar mijn topic hier. Maar ik snap dat ik dit zelf zal moeten oplossen. Ik vraag aan beheer om een slotje.
Prachtig toch dat je zoontje het zelf aangeeft! Gewoon lekker zijn gang laten gaan. Mocht oma hem dan 'dwingen', dan zou ik wel aan de bel trekken. Zij stapt dan over zijn grens en jij moet dan voor hem opkomen. En een kus op de mond vind ik ook niks. Geen idee waarom eigenlijk... Wij doen het niet bij de kleine, heeft trouwens geen zin want hij doet zijn mond open 😂 Ik zou het ook niet prettig vinden als iemand anders mijn kind een kus op de mond geeft. Als de kleine ouder is en dit zelf wel wil, vind ik het prima, maar nu kan hij er nog niets tegenin brengen dus wil ik het niet. Het is hier gebeurd dat een kennis van ons ineens haar pink in T zijn mond deed. Dit wil ik absoluut niet hebben, weet ik veel waar zij met haar handen heeft gezeten 🙃 Dus heb ik gezegd: liever niet je vinger in zijn mond steken. "Ach, als ze wat bacteriën binnenkrijgen, worden ze hard van." Ja, dikke doei. Ik steek mijn vingers toch ook niet zomaar in jouw mond als ik net van het toilet afkom?! De boodschap waa duidelijk 😏
misschien een beetje luchtig over doen, zo van: 'Tja, hij is niet bij iedereen zo van de zoentjes, tis vast een fase op deze leeftijd.' Dan zeg je indirect dat hij geen zoentjes hoeft te geven omdat hij dat niet leuk vindt en je hoeft ook je eigen mening niet te geven of er moeilijk over te doen. En je moeder hoeft jou ook geen verwijten te maken, kinderen hebben nu eenmaal fases, ik gebruik dat vaker als excuus, haha. Leer hem bijvoorbeeld de 'high five' en vertel aan oma dat ie dat zo leuk vindt, wie weet gaat ze dan wel de hele dag 'high fiven' en zijn de zoentjes zo vergeten! Succes ermee, knap dat je zo je best doet om je zoontje wel een relatie met oma te gunnen
Je moeder gaat jouw grenzen over; echt, geef die aan! En als ze dan beledigd gaat zitten mokken, tja, dat moet dat maar. Nu walst ze over je heen en probeer jij de lieve vrede te bewaren; dat gaat niet werken.
Herkenbaar voor mij, ik heb ook een slechte band met mijn moeder en ik kan ook niet zo veel van haar hebben. Bij mijn moeder heb ik altijd het idee dat ze een toneelstukje opvoert "kijk mij eens een leuke oma zijn" en ze kijkt ook echt helemaal niet naar de signalen van de kinderen. Bijvoorbeeld de jongste wil weer zelf gaan spelen en probeert letterlijk van oma's schoot af te kruipen, ze wordt tegengehouden en oma dwingt haar om verder te spelen met haar. Het verschil is dat ik er dan wel wat van durf te zeggen, maar ook dat levert hier spanning op. Het contact met mijn moeder is op dit moment erg beperkt, genoeg dat de kinderen weten wie oma is en voor mij weinig genoeg om er niet heel veel last van te hebben. Mijn moeder wil ook op de mond kussen bij de kinderen trouwens en ik voel dan ook een enorme weerstand. Mijn oudste geeft dus gewoon echt geen kus als hij daar geen zin in heeft en daar ben ik wel blij mee.
Het is ook niet voor iedereen een juiste oplossing en ik heb er heel veel moeite mee gehad in het begin. Het was niet van het een op het andere moment kapot natuurlijk. Ik moet wel zeggen dat sinds ik geen (zelden) contact met haar heb is mijn leven een stuk fijner. Ik had schijnbaar altijd de "druk" om haar tevreden te stellen en was altijd bang voor wat ze zou vinden van mijn keuzes en daarvan los zijn was echt hemels. Nu ruim 5 jaar verder kan ik zeggen dat ik echt de juiste keuze heb gemaakt. Nog geen moment spijt gehad. Misschien komt dat moment nog bij jou, bij mij kwam het toen mijn dochter 2 was en ze ook naar haar toe deed zoals ze naar mij toe deed en ik nog als de dag van gister voelde hoe ongelukkig en onzeker ik daarvan wordt. Dat gunde ik mijn dochter niet en dat gaf me de kracht om voor mezelf op te komen met hetzelfde effect als bij jou moeder en nu uiteindelijk is er amper tot geen contact meer. Ik vind echt dat je wat meer je grenzen aan mag geven daarin om voor je zoontje op te komen. Wat voor een gevoel geeft je moeder jou? En wil je dit ook voor je zoontje? Als het antwoord nee is zal ik ingrijpen en het voor je zoontje opnemen.