In januari heb ik na ruim 11 weken een miskraam gehad. Omdat we al 2 goede echo's hadden gehad, hadden we het al veel mensen verteld. Achteraf was ik hier blij om, ik heb enorm veel steun gekregen. Ook in het afgelopen half jaar bleven mensen geïnteresseerd en naasten leefden mee als ik verdrietig was om een menstruatie. Nu ben ik weer opnieuw zwanger en heel blij! Vandaag 4 weken als het goed is. Heel pril dus. Maar wanneer nu vertellen aan ouders, beste vriendinnen etc? Aan de ene kant wil ik mn mijn ouders het verdriet besparen als het nog eens mis gaat. Aan de andere voelt het ook vreemd om hen niet het goede nieuws te vertellen aangezien iedereen zo meeleeft en het ons zo gunt. Hoe hebben jullie het aangepakt? Groetjes, Lara
wij alle keren meteen verteld. Nu we voor de derde keer zwanger zijn, merk ik wel dat ook ouders voorzichtiger worden, maar ze blijven ons nu ook in deze onzekere tijden veel steunen. Ze leven al jaren met ons mee, en al jaren steunen ze ons, dus dan vertellen we ook goed nieuws, ook al is het pril. Maar scheelt dat ze ook allemaal op de hoogte waren van ons traject, en wisten wanneer de terug plaatsing was enz. En verder, moeders merken het toch wel aan je Enne, Gefeliciteerd!!
Ik heb het mijn ouders pas wat later verteld, mede ook om eerst te kijken of het nu wel goed zou gaan, pas met 12 weken. Wel heb ik een groepje vriendinnen het meteen verteld met 5 weken, hoe erg het ook klinkt, je hebt mensen nodig mocht het weer mis gaan + je moet erover kunnen praten. Ik vond de eerste 2 maanden echt heel langzaam gaan en super spannend en was heel erg blij dat ik een paar mensen had om er mee over te praten! Uiteindelijk zit ik nu al op 35 weken en we gaan er gewoon vanuit dat het bij jou nu ook goed gaat! Sterkte meis!
Ik heb het mijn ouders een dag nadat ik positief getest had al verteld, omdat mijn moeder me een glas canei aan wilde bieden. Daar ben ik normaal namelijk dol op haha. Mijn schoonouders hebben we het verteld na de eerste echo, dus met 7 weken. Toen hebben we het ook mijn broers en zussen verteld en mijn schoonzussen/zwagers wisten het een week later. Ik heb het openbaar gemaakt op facebook met 13,5 week.
Als je het de vorige keer hebt verteld zou ik het nu ook doen meis, want je weet zelf een goede echo is geen garantie dat het goed gaat.ik denk dat de mensen in je omgeving er graag voor jullie willen zijn en dat is heel erg fijn toch? Het kan altijd misgaan maar daar moet je nu niet meteen vannuit gaan, probeer te gaan genieten en vertel het lekker wanneer jij denkt dat het het goede moment is! En Ojaa van harte gefeliciteerd
De eerste keer wisten de ouders het en beste vrienden. Toen het mis ging hebben we het ook aan andere verteld (waarom ik bijv niet meer op visite enzo ging) Toen ik weer zwanger werd wist mijn moeder het gelijk. Schoonouders en vader moesten wachten tot het bloedonderzoek goed was (na 4 dagen ) toen ook m'n twee beste vriendinnen verteld en m'n man z'n broer. Met 8 weken aan iedereen verteld omdat m'n vader zich had versproken. Geen spijt van. Als het weer mis was gegaan dan hadden ze ons weer kunnen steunen. Maar je moet doen waar jullie je goed bij voelen. Dat is het belangrijkste!
Ik heb geen miskraam gehad dus daar kan ik niks over zeggen. Maar wij hebben het de vorige keer heel snel verteld. Dat zou ik nu niet doen. Mijn schoonmoeder was bijvoorbeeld heel nerveus de hele tijd. Of het wel goed zou gaan en ze mocht het nog niet tegen iedereen zeggen en daar werd ze dan ook weer gespannen van. En ze belde mij dus ineens minstens dagelijks en dat was niet fijn. Ook op vervelende momenten wanneer ik daar echt geen zin in had. En dan ook de hele tijd allerlei tips waar ik niks mee kon. Ik moest wel goed mijn jas dicht doen anders werd de baby ziek??? Dus de volgende keer vertellen we het pas na drie maanden.
De eerste keer aan de ouders met 8 weken na de echo helaas ging dat met 12 weken mis. De tweede keer pas vertelt na de 12 weken echo. Nu weer zwanger en we willen het nu ook pas weer vertellen na de 12 weken echo. Dit voelt voor ons het fijnste maar je moetvooral doen waar jullie een fijn gevoel bij hebben.
Ha ha herkenbaar zo'n schoonmoeder. Ik zou het haar het liefste pas vertellen als ik al bevallen ben maar dat is zo lastig te verbergen op een gegeven moment hè.
Wij hebben het telkens wel vroeg verteld aan de ouders. De eerste keer met veel tamtam, kaartje, positief testje, leuk rompertje cadeau gedaan, champagne en taart, ... alles erop en eraan. Dat ging dus mis. Daarna elke keer iets voorzichtiger aangepakt maar wel telkens erg vroeg. Ging nog twee keer mis. De vierde keer gewoon weer vroeg maar voorzichtig verteld en daar kwam ons zoontje uit. En nu met een week of zes verteld. Heel terughoudend en voorzichtig. Wel confronterend want mijn schoonzus krijgt ook een kindje en vertelde het enkele weken na ons, wél met alle tamtam en lekker onbezonnen. 't Is hen gegund
Zoals je zelf al zegt heb je veel steun gehad toen je een miskraam Kreeg. Ik zou het daarom ook lekker vertellen en je blijdschap delen. Wanneer het weer mis zou gaan (waar je natuurlijk niet van uit moet gaan!!!) kan je de steun weer goed gebruiken. Wij zijn in januari na 17 weken zwangerschap ons kindje verloren. Deze nieuwe zwangerschap heb ik gelijk met mijn familie en vrienden gedeeld. Juist omdat het ook zo spannend was!
Dankjewel voor de lieve reacties Ik denk dat we het tegen de echte naasten wel gaan vertellen, dat voelt goed. De rest van de wereld kan wachten.
Vandaag aan familie en vrienden verteld. Ruim 10 weken zwanger nu. Vorige keren heel snel, maar helaas ging het daarvan 1 keer mis met 7 weken.
Ik heb het bij mijn 2e zwangerschap met 6 weken verteld. Ook om een einde te maken aan het verdriet van het verlies van onze zoon. Die zwangerschap werd een mk. Achteraf erg vervelend dat ze weer onrust/verdriet hadden, ookal was het maar een kleine miskraam voor ons gevoel. Bij de 3e zwangerschap verteld met 10 weken (na de 2e goede echo). Ze waren toen erg blij dat we al even op weg waren en het 1e trimester bijna voorbij was. Ik was blij dat we hun en onszelf daarmee extra zorgen bespaard hebben. Ze waren anders de eerste weken nog bezorgder geweest dan dat wij waren en dat had ons niet geholpen.
Vanaf de 3e zwangerschsp gevraagd om mee te duimen aan ouders broer zus. Helaas pas de 5e een plakker. Dus erg fijn dat mensen weten van je situatie en kunnen steunen.
Bij de eerste zwangerschap hebben we het aan onze ouders, broers en zussen en beste vrienden verteld voor de eerste echo. Heel fijn, want op 1 familielid na hebben we onwijs veel steun gehad van deze lieve mensen om ons heen. Met deze nieuwe zwangerschap hebben we het dan ook opnieuw aan deze club verteld en hebben zulke fijne reacties gekregen. Er wordt op een fijne, relaxte manier met ons mee geleefd. De rest van de wereld zouden we het pas vertellen na de eerste drie maanden.
Gefeliciteerd met je zwangerschap MamaLara Vorig jaar juni heb ik een mk gehad bij 10 wk, heftig om mee te maken he? Vooral de periode erna was erg verdrietig. Super blij, maar ook ontzettend ongerust toen ik weer opnieuw zwanger was. Ook na een half jaar! We hebben het, omdat ik dat er se wilde, wel na enkele dagen zonder tamtam aan mijn ouders verteld. Gewoon omdat ik naast mijn man gewoon support nodig had. Zoveel emoties die ik wilde delen. Mijn ouders waren blij, maar uiteraard ook terughoudend. DE rest van de familie en goede vrienden pas verteld na een goede echo bij 12 wk. Kennissen enz pas bij 16 wk wanneer het zo ter sprake kwam, toen begon ik ook al een beetje een buikje te krijgen.
Onze verloskundige vroeg ons "met wie wil je jullie blijdschap delen en wie wil je in je verdriet als steun?" Want wij raakten na 2 miskramen zwanger van de tweeling. We hebben dus m'n ouders met 5 weken direct verteld en met 8 weken dat het tweelingen zijn. De rest van de familie en directe vrienden hebben we met 8 weken verteld zwanger te zijn... Van een tweeling! Op school wist een mede moeder het ook direct al want die vroeg waarom m'n man laatst zo stil en anders, verward etc op het plein stond. Bij beide miskramen hadden we het nog niemand verteld. Gewoon omdat het nog te pril was, voor de echo enz. Als we een echo hadden gehad zou ik het wel verteld hebben.