Ik heb bij beide bevallingen samen met mijn vriend ook mijn moeder erbij gehad.. dit wilde ik graag en heb er helemaal geen spijt van..heb het als zeer prettig ervaren en uiteraard is het ieder zn eigen keuze
Grappig om dit allemaal te lezen. Zo mooi ook die banden tussen moeder en dochter. Als ik ooit beval zal alleen mijn vriend er bij zijn, als die ooit op tijd is. Zo'n intiem moment wil ik met niemand anders delen. Alleen mijn vriend kan niet tegen ziekenhuizen en bloed, dus wat dat gaat geven, zullen we moeten zien. Hoe goed mijn band met mijn moeder ook is, ik zou ze er niet bij willen, ik zou alleen maar zot worden en beginnen roepen. Mijn schoonmoeder al helemaal niet. Zij is verpleegster en die zou alleen maar alles beter weten. Heb speciaal ook een gyneacologe in een ander ziekenhuis dan waar dat zij werkt.
Ik wil alleen m'n man erbij hebben en de verloskundige (en kraamhulp). Ik wil graag thuis bevallen. Ik heb een hele goede band met mijn moeder, maar ik voel me denk ik het beste op m'n gemak met zo min mogelijk mensen om me heen.
M'n moeder is bij de bevallingen van mn zoon en dochter geweest. En wil haar ook weer bij de bevalling van dit kindje hebben... En haar nog liever dan mijn vriend! Ik heb een heel goede band met m'n moeder
Neen, ik zou dat niet zo leuk gevonden heb. Vind dit echt iets tussen man, vrouw en gynaecoloog, haha. Mijn moeder is een schat, ze stond buiten in de verloskamer te wachten bij de eerste en bij de tweede was ze aan het oppassen op mijn zoontje thuis. Maar haar erbij hebben zou ik niet willen. Ik had trouwens genoeg aan mezelf op dat moment. Mijn vriend was er voor de steun maar veel kon hij ook niet doen die lieve schat... Behalve af en toe mijn flesje water aangeven.
Nee absoluut niet. Ik hou onwijs veel van m'n moeder. Maar haar taak is niet om mij te begeleiden bij m'n bevalling. Dat is echt alleen voor m'n man. Ze zal veel te veel aan m'n hoofd gaan zeuren wat ik allemaal moet doen en hoe zij het deed en bla en bla. Bbrr. Nee. Ik bel d'r gewoon zodra onze kleine man geboren is haha
Hoewel mijn moeder en ik een goede band hebben, moeten we er allebei niet aan denken! Zij was al zo nerveus en ik word erg chagrijnig wanneer ik pijn heb, dus dan zou ik me gaan ergeren aan haar gefruts en goed bedoelde adviezen. Ik wil absolute stilte wanneer ik aan het baren ben Uiteraard was ze wel de eerste die ik belde. De hele familie zat al bij elkaar bij elke bevalling haha, waarschijnlijk zich helemaal op te vreten en te zenuwen samen. Laat ze dat maar lekker thuis doen Ik ben er zelf trouwens wel bij geweest bij mijn zusje. Haar (nu ex) vriend had ze niet zoveel aan, en ik ben dol op bevallingen (ja echt, ik kijk het ook graag op tv) en ze wilde graag mijn steun en begeleiding (ik heb zelf hypnobirthing gedaan en had daardoor een fijne bevalling, dat wilde zij ook graag dus ik mocht doula spelen voor een dagje). Was erg mooi! En ik kwam van pas toen mijn zusje een giga fluxus (grote bloeding, het kwam er ineens met golven uit) kreeg ik heb het matras gered door tig handdoeken op het bed te leggen... terwijl de vk een ambulance belde. Maar ondanks de afloop en een week in het zkh, kijkt mijn zusje terug op een mooie bevalling.
Dit is denk ik per persoon heel verschillend. Ik moet er niet aan denken om mijn moeder erbij te hebben. Dan hebben we het namelijk over iemand die alles beter weet en alles 100x erger al mee gemaakt heeft + zonder een fles wijn is ze niet te genieten...... ik hou het lekker op ik en mijn man
Grappig allemaal om te lezen. Bij de eerste en tweede er geen seconde over nagedacht om mijn moeder bij de bevalling te hebben. Nu zwanger van de derde en laatste, maar denk ik daar ineens over na. Zelf is ze eenmaal bevallen met een keizersnede, wat toen nog onder volledige narcose ging. Dus de bevalling niet bewust meegemaakt, evenals de eerste uren van mij niet. Mijn vader zag me als eerst. Hij mocht ook niet bij de keizersnede zijn en zat dus in een wachtruimte te wachten. Ze heeft me wel eens verteld dat ze graag een bevalling echt bewust mee had willen maken. Dat is een beetje in mijn hoofd blijven hangen. Ik gun haar dat wel, maar doe ik dat dan voor haar of voor mezelf?
Mijn moeder is er bij mijn 3 bevallingen niet bij geweest. Bij de derde wel heel even bij de weeën. Dat was omdat ze onze dochter op ging halen om op te passen. Ook bij onze vierde is het niet de bedoeling dat ze bij de bevalling is.
Ik denk dat je het dan voor haar doet, maar dat geeft toch niet? Denk er alleen eerst wel goed over na, gaat ze jou steunen door je bevalling heen of ga je je misschien wel irriteren aan haar? De bevalling is al zwaar genoeg, maak het jezelf niet onnodig zwaarder
Mijn moeder had ik er wel bij gevraagd. Dat was ook omdat ik dacht als hij het niet trekt van de stress dan is er iemand nog bij me. Dat bleek idd zo te lopen want hij kon het totaal niet aan en moest overgeven van stress (niet bij mij op de kamer hoor ) Toen was ik dus wel blij dat mijn moeder er was. Ook had ik aan haar gevraagd voor de eerste fotos. En op het moment dat ik weeën had stuurde ik dr nog dat ze tijdens een wee niet aan me moest zitten hahaha ook als mn vriend dat deed had ik iets van rot op. Volgensmij had mn moeder dus wel iets van wat kom ik er dan bij doen?? maar this verder heel goed gegaan op de baarkruk zat ze achter me als steun punt zodat ik kon leunen tussendoor.
Ik had het wel leuk gevonden bij de laatste, maar mijn man voelde er niet zoveel voor. En ik vond het niet belangrijk genoeg om erover te praten. Dan maar niet. Bij de eerste had ik er absoluut geen behoefte aan en bij de tweede was ze mijn oppas.
Nee, ik wil mijn moeder er niet bij hebben. Het is de eerste, dus ik ben al vrij nerveus voor de bevalling, en ik wil er dan zo min mogelijk mensen bij hebben. Alleen mijn vriend dus (op de verloskundige en kraamhulp na natuurlijk). Ik denk dat ik heel stil ben bij de bevalling, maar dat je absoluut niet aan me moet zitten of tegen me moet gaan praten, dus dan lijkt het me voor beide partijen handiger wanneer ze er niet bij is, haha.
Mijn moeder was bij mijn eerste bevalling, ruim 12 jaar geleden. Ik had het niet anders willen hebben. Helaas was dat de eerste en de laatste keer. Mijn moeder is helaas inmiddels overleden..... Ik koester de herinneringen.
Nee, absoluut niet. Ik heb een hele fijne band met mijn moeder, maar een bevalling vind ik echt iets om met mijn man te delen. Te persoonlijk om anderen bij te hebben. Mijn man zou het ook zeker niet willen trouwens, dit is echt iets wat we samen doen.
Zeker niet. Alleen mijn man is erbij. Ik heb helemaal geen goede band met mijn moeder en ze is van zichzelf ook erg aanwezig, praat erg hard en dat kan en hoef ik bij een bevalling echt niet erbij te hebben. Ik denk ook wel dat de band die je met je moeder hebt goed moet zijn om zoiets te overwegen.
Vind een bevalling echt iets tussen mijn man en mij (en vk/medische hulp) mijn moeder is wel meteen erna welkom overigens! Maar dat zijn mijn schoonouders ook.