Kom op zeg, denk je nu echt dat je met dit soort reacties TS helpt in een moeilijke tijd? Vrouwen hebben jarenlang gevochten voor het 'baas in eigen buik'-principe, maar er zijn blijkbaar nog heel veel vrouwen die geen empathie hebben voor andere vrouwen... En trouwens, drie maand is langer dan twaalf weken. Een maand duurt namelijk langer dan precies vier weken.
1 ik hoef niet zonodig te te helpen 2 wie zegt dat ik geen empathie heb voor andere vrouwen, die in dit soort van situaties beland zijn? Ik vind alleen dat je het heel goed moet afwegen, en moet praten met de mensen/organisaties die er echt verstand van hebben.
1. Ok. Vriendelijk van jou. 2. Antwoord 1 zegt dat. En ook: een psycholoog heeft geen verstand van mensen begeleiden?
Een psycholoog kan prima mensen begeleiden, maat niet voor jou in de toekomst kijken wat een abortus met je doet. Of je het inderdaad als een steen in je rugzak kan stoppen en het er af en toe uithaal als je de pijn voelt. Of misschien dat je het altijd als een rots vast houd, omdat je met de pijn op staat en naar bed gaat. En dan de imaan, volgens mij zegt een beetje geestelijke kom ik help je, we gaan samen naar oplossingen zoeken. Volgens mij keurt geeneen Koran, Bijbel of welk religieus boek dan ook een abortus goed op welk termijn dan ook.
Maar wat maakt het jou uit? TS heeft een hele moeilijke tijd achter de rug, en die zal nog wel even voortduren. Ze heeft nu een beslissing genomen in overleg met een psycholoog die inderdaad niet weet wat de toekomst brengt, maar wel mee kan helpen zoeken naar wat haar hart haar ingeeft (zoals hier zo vaak aangehaald wordt). Ze heeft een imam gevonden die haar de hulp biedt die ze zoekt. Wees dan gewoon blij voor haar en steun haar in het feit dat het háár beslissing is, ipv nog even te benadrukken dat jij er anders over denkt.
Het maakt mij uit dat er zo makkelijk over abortus gedacht wordt als oplossing. Maar iedereen weet dat het een oplossing is voor de korte termijn, die de lange termijn beïnvloed. Als het al een oplossing is.
Maar als je de berichten van TS eens terugleest, weet je dat dit niet haar beslissing is en het ook nooit zal worden.
Maar ik denk niet dat iemand ooit 100% zeker is van zo'n belangrijke beslissing. Op een bepaald moment móet je een knoop doorhakken. Ik vind het nogal oneerlijk om dan vanachter je computerscherm even te gaan zeggen dat een embryo wel degelijk pijn voelt (dat weet je ook niet) en dat abortus een slecht plan in. Alsof TS dat zelf niet kan inschatten.
hoi anoniem, denk heel goed na voor je je beslissing maakt, zoals ik jou verhaal lees ben je er nog niet over uit of je daadwerkelijk wel een abortus wil ondergaan. overal zijn oplossingen voor, er zijn instanties genoeg die je erin kunnen ondersteunen..zowel je zwangerschap als je woonsituatie. En geloof me in je eentje kun je het echt redden..met die hulp van de instanties. Over je schulden moet je je zeker niet druk maken er is geen rechter die daarom jou je kindje zal afpakken..sterker nog ik heb zelf flinke schulden, sta onder bewind en ben ook 11 weken zwanger...niks aan de hand hoor en heb nog 3 kindjes hier rondlopen..bewindvoerder zei letterlijk tegen mij. als een rechter of bewindvoerder iedereen zou verbieden zwanger zou worden dan werden er erg weinig kindjes geboren, er zitten meer mensen in de schuldsanering dan je zou denken..en feliciteerde mij van harte.. voor je schulden zou ik een maatschappelijk werker in de arm nemen..die heeft destijds voor mij ook een hele hoop geregeld, waardoor nu alles weer op zijn pootjes terecht is gekomen..sterker nog ik was ook dakloos en heb nu een prachtig huisje met mijn kids...alleen had ik wel de hulp van mijn familie toen.. mocht je wat meer info willen mag je me altijd pb doen.
Ik vraag me toch af hoe je bij deze psycholoog terecht bent gekomen. Ik heb al meerdere verhalen gehoord van abortusklinieken die geen eerlijke verhalen vertellen, maar gewoon maar wat roepen zodat vrouwen toch die abortus maar doen. Staat deze psycholoog in verband met zo'n kliniek? Eerst zeg je dat je gevoel zegt dat je voor 60% neigt naar houden en nu wil je toch een abortus laten doen. Dat vind ik toch van het ene uiterste naar het andere gaan. Het klinkt niet alsof dit jouw beslissing is. Verder vraag ik mij ernstig af hoe goed deze psycholoog de psychische gevolgen kan inschatten. Natuurlijk heb je niet persoonlijk gesproken, maar als ik jouw verhaal en reacties zo lees ga je er verschrikkelijk veel spijt van krijgen.
Ik lees al een tijdje mee en wil nu toch even iets zeggen. Wat vreselijk dat jij je kindje verloren bent. Ik voel je pijn. Maar we mogen ons eigen gevoel of wensen niet projecteren op een ander. Onze ervaringen hebben niets van doen met wat ts nu doormaakt. In sommige gevallen is abortus het beste dat je kunt doen voor een kindje. Dit kindje verdient een moeder die hem wenst en wil verzorgen. Kan of wil ze dat niet, dan is het een volwassen keuze om af te breken. Uiteraard is 11 weken erg laat en ik kan mij er niets bij voorstellen om dan nog af te breken. Maar blijkbaar is ts niet geschikt als moeder dus dan vind ik haar keuze heel rationeel.
Weet je wat ik denk? Dat jullie (de meesten die hier reageren) haar een schuldgevoel willen bezorgen en het juist nog erger maken dan het al is. Natuurlijk druist abortus plegen tegen je gevoel in. En zeker hier op een forum met alle zwangere mama's en vooral mama's die helaas een kindje hebben verloren, komt het niet zo goed over. Ik vind het in ieder geval moedig dat TS om hulp heeft gevraagd, geaccepteerd en er ook daadwerkelijk iets mee heeft gedaan. Wellicht verandert haar standpunt nog deze week, maar dat zou vanuit haar zelf moeten komen, niet omdat hier massaal op haar ingepraat wordt! Want stel zij neemt nu de beslissing het kind toch te houden, wie kan met zekerheid zeggen dat zij dan géén spijt krijgt van die keuze? Niemand weet precies wat er allemaal speelt, behalve voor zover zij de situatie heeft gedeeld hier. Mij persoonlijk lijkt abortus ook geen goed plan, wanneer het om de verkeerde redenen wordt uitgevoerd (bijv. omdat haar ouders dat willen). Maar wij hebben in dit land nu eenmaal deze keuze, dus dat betekent dat je als vrouw het recht hebt om dit zélf te bepalen. Wat jij of ik of haar ouders of de psycholoog daarvan vinden, dat maakt uiteindelijk niet veel uit. Persoonlijk zou ik het ook niet over mijn hart kunnen verkrijgen. Maar ik vind het wel heel sterk als je, uit belang van het kindje, toch deze keuze durft te maken.
Maar ik vraag me af waar die psycholoog bij hoorde. Dit klinkt heel proabortus en siriz zal meer mogelijkheden aanbieden Maar ja ik denk dat je nu wel een beslissing hebt genomen. Ik hoop van harte dat je in rustiger vaarwater komt en op eigen benen komt te staan.
omdat men weet dat de zenuwbanen voor de 16 weken niet gevormd/koppeld zijn! Verkondig geen onzin! TS zit in de problemen. Ik denk niet dat het handig is dat mensen die een miskraam gehad hebben hun emoties me laten spelen. Ik bedoel dit niet verkeerd. TS. Ik denk dat jij alleen zelf kan beslissen over wat het beste voor jou en jouw evt kindje is. Jij moet ermee kunnen leven. Sterkte meid...Ik zou niet graag in jouw schoenen staan en Ik veroordeel je absoluut niet, welke keuze jij ook maakt. Wij weten niet 'hoe jij er aan toe bent' , aan wat jij een kindje bieden kunt of dat jij voor jezelf zou kunnen leven met adoptie, want dat lijkt mij ook niet makkelijk.
Ook ik sluit me hierbij aan. Iedere situatie is nou eenmaal anders en ook ik had geen abortus gepleegd maar ik ben dan ook een heel ander persoon als TS en maak andere keuzes - logischerwijs. Daarnaast krijgen we onze eigen kindjes er niet mee terug, wat er ook met anderen gebeurd. TS, welke keuze je ook maakt, zorg ervoor dat je ermee kan leven. Jij weet uiteindelijk het beste hoe en wat want uiteraard weten wij ook niet alle ins- en outs.
Dan heeft deze imam niet de waarheid gesproken want de grote Islamitische geleerden zijn hier duidelijk over... Geen abortus na (ongeveer) 12 weken en alleen in gevallen zoals wanneer de vrouw gevaar loopt. Niet bij bewuste keuze tot seks voor het huwelijk. In Nederland bestaan geen geleerden, wel betrouwbare studenten van kennis, als je wil kan ik je alsnog in contact brengen met één van hen (omg. Rotterdam/Schiedam) maar die zullen dit ook aan jou vertellen. Als je echt terugkeert naar het geloof en stopt met zondigen, zou het nogal tegenstrijdig zijn als je deze periode "inluidt" juist door het begaan van een enorm grote zonde? Een voorwaarde van berouw vanuit de Islam bekeken is dat je direct met het zondigen stopt en niet "als ik zus en zo heb gedaan dan ga ik m'n leven beteren". Uiteindelijk ben je zelf verantwoordelijk voor je daden maar ik hoop van harte dat je voor het leven van dit kindje zal kiezen. Wanneer je iets laat omwille van Allah, dan zal Allah je daar iets beters voor teruggeven zoals in de overlevering staat. Niemand wordt belast boven zijn/haar vermogen.
Ik heb ongeveer tot pagina 11 alles gelezen en daarna alleen jouw reactie. Je spreekt in het begin over de rechter. Ben je bang dat je kind ook bij jeugdzorg terecht komt? In hoeverre heb jij hier zekerheid in? Via een topic is dat verder lastig in te schatten. Met een psycholoog zal je ongetwijfeld meer bespreken dan hier. Je spreekt over wat je ouders willen. Maar ik las dat je bekend ben met jeugdzorg, dus vraag ik mij af welk aandeel zij hierin hebben. En ook in welke mate je waarde zou moeten hechten aan hun mening. Zou het in jouw situatie een mogelijkheid zijn om je kindje binnen een instelling op te voeden tot het moment waarop je het zelf verder kan? Of is de kans dat jij zelfstandig kunt wonen etc heel klein? Verder, mocht je je bedenken dan heb ik een stapel kleding voor je. Het is niet de mooiste merk kleding, maar goed genoeg om een kindje warm te houden.
Ik snap niet waarom abortus vaak als enige oplossing wordt gezien. er is ook mogelijkheid tot adoptie als je echt niet voor je kindje kunt gaan zorgen. Er zijn genoeg gezinnen die zelf geen kindje kunnen krijgen en dolgraag een kindje willen adopteren en hier met heel hun hart van zullen houden. Ik lees een paar keer dat abortus het beste voor dit kindje zou zijn omdat "Anoniem" nu geen goede moeder kan zijn. Maar hoe kan het beëindigen van dit leven, hoe pril ook, nou het beste zijn voor dit kindje wat waarschijnlijk gewoon gezond is? Ook als je kindje geboren is, betekend het niet dat er geen tegenslagen meer zullen komen in je leven. Je kunt ook later in je leven, terwijl je kinderen hebt, door hele moeilijke periodes heen moeten gaan. Dan haal je het toch ook niet in je hoofd dat je kinderen hun leven dan beter kunnen stoppen, omdat jij in die periode geen goede moeder kunt zijn? Ik vind het dus onzin om te zeggen dat abortus het beste voor dit kind zou zijn, helemaal omdat er ook mogelijkheid is tot adoptie. Ik snap dat adoptie heel moeilijk voor de moeder is, omdat je je aan je baby gaat hechten en je je baby dan niet meer weg wilt geven. Maar je kindje laten doden in je zwangerschap kun je wel? Hoe bizar is het als je je kindje liever laat doden in je buik dan dat je het laat opgroeien in een ander liefdevol gezin? Klinkt nogal egoïstisch. Ik heb familie die twee kindjes hebben geadopteerd omdat ze zelf geen kinderen kunnen krijgen. Het voelt voor hen alsof het hun biologische kinderen zijn. Ze houden met heel hun hart van die kinderen en die kinderen houden van hen alsof het hun biologische ouders zijn. Als ik aan hen zou vragen of het niet beter voor hen was geweest als hun moeder hen had laten aborteren, dan verklaren ze me voor gek! Je kindje zijn leven beëindigen zou in deze situatie dus nooit een overweging waard mogen zijn als je het beste wilt voor hem. Sorry hoor, maar ik kan er niet tegen dat er zo makkelijk tot abortus over kan worden gegaan als het kindje jou, in deze periode van je leven, niet uitkomt. Er zijn genoeg instanties die je kunnen helpen om je leven op de rails te krijgen en je toch voor dit kindje kunt zorgen. Is het geen optie om voor je kindje te zorgen, geef het dan aan een gezin ter adoptie, die het zal opvoeden als hun eigen kind. Ik vind het diep triest dat er zoveel kindjes uit de baarmoeder worden gerukt, omdat het voor de moeder nu niet uitkomt om voor het kind te zorgen. Vooral omdat er zoveel instanties en mogelijkheden zijn voor de kindjes en moeders in nederland. "Anoniem", dit bericht is niet bedoeld om jou aan te vallen. Maar ik wordt er gewoon heel boos om dat abortus zo snel en vaak wordt toegepast en als beste oplossing wordt gezien. Ik geloof dus ook echt niet dat dit de beste keuze is voor zowel je kindje als voor jou. Misschien zal het inderdaad soms moeilijk zijn om je kindje op te voeden. Maar als je dan naar je kindje kijkt en de liefde voor hem voelt, dan weet je dat je de beste keuze hebt gemaakt. Zowel voor hem als voor jezelf. Kies je voor abortus, dan zul je je steeds blijven afvragen of dat wel de beste keuze was. Helemaal als je je leven weer op de rit hebt. Denk dus goed na meid..