Wij denken dat ons zoontje (4) hooggevoelig is. Laatste weken veel op internet zitten lezen en herken er heel veel van. Mijn huisarts is momenteel op vakantie en de invalarts adviseerde om toch even met de eigen huisarts te overleggen. Dat is ook fijner natuurlijk maar gezien hij bijna naar school moet en daar zo ontzettend tegenaan hikt zoek ik toch wat tips of herkenning van ouders die hier ook mee te maken hebben/hebben gehad. Hij huilt elke dag dat hij niet naar school wil en dan is het nog niet eens zo ver.
Onze oudste is ook zeer gevoelig. Of het hooggevoelig is weet ik niet en wil ik momenteel ook helemaal niets mee doen. Het ene kind is het andere niet. Neemt niet weg dat het lastig is in veel situaties maar ondertussen ken ik zijn gebruiksaanwijzing redelijk. Het word pas lastig om die aanwijzingen door te geven aan de buitenwereld. Neem aan dat er meer speelt dan het niet naar school.willen? Dat willen zoveel kids niet dat is een kleuterding. Mijn zoon is van maart ' 12 dus zit sinds afgelopen april op school. Is jou kindje al geweest om proef te draaien of gaat hij ineens na de vakantie?
Ik zou niet naar school willen niet direct koppelen aan hoogegevoeligheid. Als je al gelooft in de zon van zo'n label/karaktertypering, moet je ook nog kijken of je niet aan het cherrypicken bent. Het past wel lekker op het niet naar school willen misschien, maar past het bij alles? En kom je dan verder door het een naam te geven of is het voldoende om het grote onbekende beetje bij beetje bekender te maken door er bijvoorbeeld wat vaker te gaan kijken, de vergelijking te maken met bekende situaties, bekende kinderen enzovoort. Wij zijn vaak zelf geneigd om te zeggen: ' je gaat bijna naar school. Spannend!' Waardoor het voor zo'n kind bij voorbaat al heel spannend wordt. We zeggen zelden, alle kinderen gaan naar school, dat is heel normaal...
Nee het is natuurlijk ook niet het alleen naar school gaan. Er zijn veel meer dingen die we herkennen. Bij een online test (ik weet dat het dan geen bevestiging is) heeft hij van de 23 punten 21 overeenkomsten. Natuurlijk wil ik hem geen label/stempel geven zo van nou dat is het. Maar ik vind het wel heel belangrijk dat hij lekker in zijn velletje zit en kan genieten van leuke dingen en dat is eigenlijk de laatste tijd niet echt meer. Ik wil mijn kind weer zien genieten en vind het best erg dat hij op deze leeftijd zich al zo moet voelen.
Nee hij is voor de vakantie geweest om te oefenen en vond dit totaal niet leuk. Gaf de juffrouw ook al aan en om rustig op te bouwen. Erg fijn dat ze dit zelf ook al aangaf. Alleen de laatste weken is het extreem en elke dag huilen en nergens van genieten. We proberen veel te praten maar niet over school. Wanneer we vragen waarom hij iets niet leuk vindt is het steeds het antwoord (omdat ik dan/bijna naar school moet. Ik wil net zo groot als jou zijn want dan hoef ik niet meer naar school! Hoeveel dagen hebben we nog vakantie? Want dan moet ik naar school. Is school bij jullie ook een drama geweest in het begin of vindt jou oudste het wel leuk?
Hier ook een hooggevoelig kind dat maandag voor het eerst naar school moet. Ik vind het ook spannend maar wil ervan uitgaan dat hij het aan gaat kunnen. Morgen heb ik nog wel een afspraak bij de huisarts. Vooral om te praten over zijn gevoeligheid voor geluiden en of wij hem nog op één of andere manier kunnen helpen. Op facebook ben ik lid van een groep voor ouders met hooggevoelige kinderen, misschien is dat wat voor je. Ik weet dat je hier niet zoveel herkenning zult vinden en ook veel sceptische reacties zult krijgen als je de term hooggevoeligheid gebruikt. Je mag me ook pb-en!
Dat heeft natuurlijk niet perse als oorzaak hooggevoeligheid. Als hij nooit eerder naar school is geweest kan hij bojvoorbeeld ook gewoon niet bij jou weg willen zijn. En dan zal een drukke klas daar weinig goeds aan bijdragen. Grote voordeel van starten na de zomervakantie is is dat de kleuterklassen klein beginnen na de vakantie. De oudste kleuters zijn weg... en de jongste stromen verdeeld over het jaar in. En de juf heeft het ook goed in de gaten... dat scheelt al een hoop. Vervelende is dat hij uiteindelijk toch naar school zal moeten... en dat hij daarna ook steeds meer mensen om zich heen zal hebben. Hier waren de kleuterklassen ook geen succesnummer trouwens. Druk, chaotisch en een meisje dat een perfect beeld hoog hield zodat de juf er niks van merkte en dacht dat we ons aanstelden. Groep 3 ging al een stuk beter. Inmiddels zit ze op een veel rustigere school. Streng... maar wel stil. En 10 kinderen minder in de klas. duimen nu dat het zo goed blijft gaan als deze eerste week.
Hoe ging het wennen? Ik ben er de eerste weken tijdens de kring bij gebleven. Ook ging ze halve dagen. We hebben het langzaam opgebouwd tot ze zelf aangaf dat ik weg mocht. Ze is afgelopen april gestart. Deze week is ze weer begonnen. We zijn overgestapt naar een andere school en nu zit ze in een klas van 11. Ze zit nu op de vrije school en de sfeer is heel prettig. Ze voelde zich direct goed en ik mocht meteen weg. Heb je een goede schoolkeuze gemaakt?
Hooggevoeligheid word niet erkend door veel huisartsen en ook daar zal je niet veel erkenning vinden. Misschien is een coach iets? Zij kan jou en je zoontje misschien helpen? Hooggevoeligheid is geen 'stempel' plakken. Het is een karaktereigenschap (en een mooie ook!) en daar moeten jij (en je zoontje) mee leren omgaan. Als hij hooggevoelig is dan heeft dat niet perse maken dat hij school eng vindt. Heel veel kinderen vinden school spannend. Het enige is dat jou zoontje (misschien) jou spanning en het feit dat het door vele 'spannend' word genoemd meer oppikt dan een kind die niet hooggevoelig is. Je kan me pb'en. Ik ben zelf ook hooggevoelig
Zoiets wilde ik ook zeggen. Ik weet niet wat je vraag precies gaat zijn aan de huisarts en wat je van hem wil, maar ik denk niet dat je daar verder komt. Het is ook geen ziekte of afwijking ofzo, maar inderdaad een karaktereigenschap. Daar kan een arts niks mee, en dat hoeft ook niet! Ik denk dat als jij (en je partner) je zelf meer inleest in hooggevoeligheid, en je zoontje zo kan steunen, hij daar nog het meest aan heeft. Tenminste, mijn dochter is ook hooggevoelig, en het laatste wat ik zou willen is dat ze het gevoel krijgt dat er mis is met haar (want naar de dokter ga je immers als er iets mis is) puur om hoe ze is, wat ze voelt, en wat ze denkt... Want ook dat hebben juist hooggevoelige kinderen snel door.
Onze uk is hoogstwaarschijnlijk ook hooggevoelig maar kan ook niet anders als mama en papa zo zijn. Je zou het boek het hoogsitieve kind kunnen lezen van elaine n aron. Geeft veel tips en duidelijkheid en de verschillen.