ha dames, Ik herken veel in jullie verhalen! Ons eerste wondertje liet lang op zich wachten; 3 jaar, daarvoor icsi gedaan die in een MA eindigde doordat mijn schildklier van de waps was. En toen paar maanden later spontaan zwanger en met strenge controle van schildklier hebben we nu een gezonde dochter van bijna 2 jaar. We hebben nooit anticonceptie gebruikt sinds de bevalling aangezien we allebei sub-fertiel zijn (daarom eerst ICSI gedaan). Echter manlief wil niet meer naar het ziekenhuis voor een baby want het is toch ooit spontaan gelukt... Maar nu heb ik dus ook weer iedere maand hoop en dan teleurstelling...We hebben nog bevroren embyros van de eerste poging, maar zelfs die wil manlief niet laten terugplaatsen, want hij is nu helemaal anti-ziekenhuis geworden (terwijl laten we wel wezen ik daar toch het meeste voor heb moeten doen en laten...) Nuja lang verhaal; we willen graag een tweede en dat zou zomaar eens weer 3 jaar kunnen gaan duren. inmiddels ben ik 35 en manlief 38...
@Dora, Spannend!!! nog even doorzetten en dan weet je het. Ik hoop voor jullie dat het lukt. @lisa, Weet je al meer? @Ettol, als je man het echt niet wil kan je hem moeilijk dwingen. Echter je kan natuurlijk wel zeggen we gaan het een jaar proberen maar als het niet lukt dan gaan we naar het ziekenhuis. Dan heb je iig een tijdsspan en kan je misschien alles wel wat beter plaatsen. Misschien is dat wel een compromis waar je samen uit kan komen.
Nee weet nog niks maandag afspraak. Duurde uiteindelijk toch weer een aantal dagen voordat de menstruatie doorzetten. Maar nu wel weer het idee dat ik een echte menstruatie gehad heb! De keren hiervoor was het kort en heel weinig. Vandaag wel alvast bloed prikken. Blijf het gevoel houden dat ik al wat ouder ben en misschien wel richting overgang ga.... Hoop zo dat de gynaecoloog maandag kan zeggen dat dit niet zo is. Het beheerst een beetje mijn dagen. Hoe is het met jullie?
Ik snap je wel. Dat gevoel had ik dus ook. Je verhaal is echt zo herkenbaar. Hier in ronde 2 met clomid. Volgende week is mijn eisprong dus ik hoop dat het dan raak is. Het duurt nu al zo lang. Maar ik voel dat het goed komt. Ze kunnen tegenwoordig zo veel. Als vrouwen van 60 zwanger kunnen worden moet het ons toch ook lukken!! Nog heel even geduld en dan weet je meer. Laat je weten hoe het is gegaan? groetjes
Lisa79 ik herken veel in je verhaal en symptomen. Wij zijn 2,5 jaar bezig geweest tot deze zwangerschap. Altijd n perfecte cyclus, een eisprong die ik voelde en n korte menstruatie bloeding van n dag of 3/4 In het ziekenhuis was alles op een lage eicel voorraad na goed. Onbegrepen subfertiliteit wat een kut uitslag vonden wij dat.. uiteindelijk bij een homeopaat langs geweest. Bleek dat ik na mijn diana pil hormonasl uit balans was. 2 maanden later zwanger van ons wondertje! Wat ik er mee wil zeggen. , bijt je niet te veel vast in de mmm.. kijk verder en hou vooral moed!
Hoi dames Ben een best nieuw hier dus nog ff uitvogelen hoe het hier werkt. Ik heb nu bijna een jaar geleden een GB gehad inmiddels 45 kg afgevallen. GB gekregen nav 3 jaar lang proberen af te vallen maar door pcos helaas heel erg moeizaam. Mijn cyclus is al heel wat verbeterd na de GB heel erg onregelmatig en kort. Nu heb ik een cyclus van 32 dagen.] Ik ben 33 jaar en een grote kinderwens ben nog nooit zwanger geweest dus zou niet weten hoe ik me eigen moet voelen. Nu zit ik op CD 21 en heb wel een vermoeden maar dat heb ik elke maand maar elke x een grote teleurstelling. Vaak heb ik wel gevoeltjes maar heb dan weer zoiets het zit tussen mijn oren. Na mijn ei (CD16) heb ik deze cyclus heel veel waterige afscheiding en lichte krampjes soms wel steken in mijn onderbuik. Vandaag ook nog diaree erbij Gisteren 3x achter elkaar naar de wc normaal ook maar 1x per dag (sorry onsmakelijk) vanaf CD 19 aan 1 kant flinke hoofdpijn bij mijn slaap en een aantal puistjes op mijn voorhoofd die ik normaal een maar dagen voor mijn menstruatie krijg. En ook hele erge buikpijn wat tot de avond was gebleven ook heel anders als dat ik mijn menstruatie ga krijgen Gisteren ook gemeenschap gehad en vandaag doet het allemaal pijn vanbinnen tijdens de daad. Heel raar allemaal maar zoals ik zeg ik denk dat het tussen mijn oren zit. Zou 15 Sept mijn NOD moeten hebben maar denk dat het weer gewoon niet zo is. Ben zo gefrustreerd niemand die in mijn omgeving die eens lekker met me kletsen erover naja lekker zal wel flink janken zijn. Mensen blijven maar zeggen het komt wel probeer het nu 3 jaar begin de hoop een beetje op te geven vermijd mijn vrienden en familie met jonge kinderen al kan het soms niet anders. Probeer me er wel overheen te zetten maar het is zo moeilijk
Hi cheryltje, Wat een verhaal. tja het is soms moeilijk inschatten hoe dat soort dingen lopen. Nadeel is dat ons lichaam ons ook vreselijk voor de gek kan houden. Inmiddels zijn wij nu al 1,5 jaar bezig voor onze 3de en dat wil ook niet lukken. Ik weet niet hoe lang jullie nu al bezig zijn voor een kleine maar als je al meer dan een jaar bezig bent dan kan je naar de gynacoloog. Gezien je pcos hebt lijkt me dat sowieso verstandig om te doen. Het kan soms heel simpel zijn en door misschien medicijnen of een kleine aanpassing lukt het ineens wel. De wens uitzetten is niet mogelijk want je hebt die wens niet voor niks. Maar je kan wel proberen om er minder mee bezig te zijn door je focus op andere dingen te zetten. Dat is makkelijk gezegd want daar worstel ik ook enorm mee. Het gevoel dat je lichaam je in de steek laat en er geen reden voor is waarom het allemaal niet lukt. Sterkte en hier op het forum is altijd een luisterend oor.
hoi gekkenhuis. bedankt voor je reactie. ben idd al naar de gyn geweest moet nog een half jaar zelf proberen ivm GB als het dan nog niet lukt dan gaan ze verder kijken. Ik weet wel dat sinds ik zoveel ben afgevallen de echo er vele malen beter uitziet als dat het was. Had gevraagd of ik even mocht vergelijken en de kralenkrans is sterk verminderd dat geeft dan wel weer een beetje hoop. Ben er alleen nog niet echt gerust op omdat het nog steeds niet lukt zijn nu in totaal zon 3 jaar bezig want ik moest 5% van mijn gewicht kwijt anders zouden ze me niet helpen. Toen dat niet lukte hebben ze me doorgestuurd naar de internist voor een GB. In die tijd dacht ik er niet veel aan omdat je dan nog flink in je herstel zit ook met cyclussen enzo en eetpatroon. Ben wel blij dat er een forum als dit er is dat je je niet alleen op de wereld voelt. Mijn partner is geen prater en zeker niet over dit onderwerp omdat hij weet hoeveel ik ermee zit. En wil me dan geen verdriet doen. Elke dag zie ik op tv die in verwachting en die mensen om me heen ook af en toe lijkt hwt alsof het me niet gegunt is ofzo en dat doet pijn. Ik vind het moeilijk om mij op andere dingen te focussen want ik moet er steeds aan denken en lijkt qel of het erger word. Maar mijn vakantie is voorbij en wer vollop aan het werk dus hoop dat het dan weer wat minder word
Ik ben afgelopen maandag naar de gynaecoloog geweest fsh van 10. Past bij leeftijd zegt hij maar schrok er toch wel van dat hij zo hoog is. Ze hebben nog een waarde geprikt en dat hoor ik nog. Echo zag er normaal uit en nu krijg ik over een paar weken een onderzoek in mijn baarmoeder met water. Vorige keer keizersnee gehad misschien daar verkleving van. Hoop natuurlijk dat dit allemaal niet nodig is maar reken nergens meer op....
@cheryl, Het is gewoon afwachten dus. Komt vast wel goed. En met je verleden gaan ze je echt wel helpen. Probeer er toch met je man over te praten. Dat is niet makkelijk maar wel belangrijk dat hij zich realiseert hoe belangrijk dit voor je is en hoeveel effect het op je heeft. Misschien kan hij je hierin steunen en helpen. @lisa, Spannend hoor. Hopelijk krijg je snel goed nieuws. Wel schrikken dat de gyn schrikt. Dat is meestal geen goed teken. Fijn dat de echo goed was. Hopelijk krijg je snel uitslag zodat je weet waar je aan toe bent.