Ik had altijd gehoopt dat er ongeveer 2 jaar tussen mijn zoon en broertje of zusje zou zitten. Door pcos is dit helaas niet gelukt. Al zou ik nu zwanger worden zit er al bijna 3,5 jaar tussen, dus dit zou nog meer kunnen worden. Elke keer als ik ongesteld word baal ik zo! En dan heb je ook nog al die mensen die vragen word het niet eens tijd voor een tweede? :x Zijn er meer moeders waar het leeftijdsverschil wat groter is? En hoe is dit?
Voor mij was dit onder andere de reden om te stoppen met onze kinderwens. Nu bijna 2 jaar bezig geweest en als ik nu zwanger zou raken is mijn zoontje 4 en naar school. Ik hou al totaal niet van de babytijd dus ik zie er enorm tegenop om daar nog een keer doorheen te gaan als je kind al groter is. Tel daar alle stress en ellende van het zwanger worden/blijven bij op en toen heb ik het besluit genomen te stoppen. Erg verdrietig maar ook beter voor ons gezinnetje.
Mijn zoontje wordt volgende week vier en ik ben in november uitgerekend. Ik vind het echt heerlijk!! Hij is al redelijk zelfstandig, begrijpt alles en gaat zo naar school. Ikheb dan weer de tijd om me overdag volledig te richten op zijn zusje. Bij vriendinben zie ik hoe druk het is met twee kleintjes thuis. Bij andere vriendinnen met een groter leeftijdsverschil zie ik hoe leuk dit gaat, die kinderen hebben ook zeker nog veel aan elkaar. Alles heeft zijn voor en nadelen.
Fijn om te horen dat die kinderen ook nog veel aan elkaar hebben! Heb jij er bewust voor gekozen om er vier jaar tussen te hebben?
Hier uitgerekend rond de 4e verjaardag van onze dochter.. Mijn wens was ook ongeveer 2-2,5 jaar.. maar goed helaas heb je dat dus niet altijd voor het zeggen.. Wat ik nu wel.heel leuk vind is dat onze dochter alles.heel bewust kan mee maken en.idd dat ze al redelijk zelfstandig is. Ook kunnen we haar dingen goed uitleggen straks. En ii heb weer alle aandacht voor nr 2, omdat Hannah naar school gaat
Ik zit hier dus ook wel eens aan te denken, hoe lang we er mee door moeten gaan. Maar ik zou ook zo verdrietig zijn, ik wil het zo graag!
Mijn dochter is vier als nummer 2 geboren wordt. Het heeft allemaal wat langer geduurd dus dit is geen bewust verschil. Echter, nu vind ik het dus heerlijk. Ze is zindelijk dus geen dubbele luiers. Ze kan zichzelf aankleden, goed de trap op en af. Ik hoef nu dus ook niet meer zoveel te sjouwen. Daarnaast vind ik het ook fijn om die eerste maanden wat meer tijd met mijn newborn te hebben, omdat mijn dochter dan naar school is. In mijn omgeving zie ik dames met twee kinderen onder de drie en eerlijk gezegd ben ik daar absoluut niet jaloers op... Eerder een diep respect want jeetje wat een drukte. Ondanks dat het dus geen bewuste keuze was, ben ik er nu wel heel erg blij mee.
Hier een leeftijdsverschil van telkens 5,5 jaar er tussen. Tussen de oudste en jongste zit zelfs 11 jaar verschil. Ik vind het ideaal. Ik kon mijn andere kids uitleggen waarom ik bezig was met de baby en niet met hun kon spelen. Waarom ik de laatste 3 weken bedrust had en ze echt zichzelf moesten vermaken totdat de baby geboren werd. Heerlijk dat ze geen 2 jaar meer waren, want dat had ik (meer) hulp moeten inschakelen door de bedrust. Ze kleden zichzelf aan en maken zichzelf klaar (wassen tanden poetsen etc). Mjjn zoon kon ik inschakelen als "oppas" als ik aan bijv. het koken was en mijn zoontje begon te huilen of moest op dat moment de fles Dan wiegde mijn zoon zijn broertje weer rustig of gaf hij hem de fles. En als de middelste iets wilt (drinken etc) en ik niet in de gelegenheid ben, dan doet de oudste dit voor haar... Tuurlijk zit er door het leeftijdsverschil ook wel 1 nadeel tussen en dat is de fase waarin de kids zitten. De oudste pubert enorm en de middelste is lekker druk/spring-in-het-veld, waardoor dat enorm kan botsen, maar ook dit is weer 1 van de vele fases die weer over gaat Ik had ze niet korter op elkaar gewild .
Mijn oudste is 8,5 en de tweede is net 2 jaar geworden. Dit was geen bewuste keus, want eigenlijk wilde ik het bij 1 kindje laten (ondanks dat nu zwanger van de 3e ) Ik vind het leeftijdsverschil niet erg. Ze heeft alles bewust meegemaakt, is redelijk zelfstandig. Gaat lekker haar eigen weg. Maar is ook mijn grootste hulp, ze wil graag helpen en kan dit ook heel goed. En als ze dit niet wil is het ook goed. Ze speelt graag met haar broertje, maar ze moet niets. Ze zijn echt 4 handen op 1 buik met elkaar. Zo waren ik en mijn zusje en mijn broertje ook. Mijn zusje is 6 jaar jonger dan ik en mijn broertje is 11 jaar jonger. Wij zijn 6 handen op 1 buik zeg maar. Ik kijk nu juist erg op tegen 2 kleintjes zometeen. Ik heb geen idee hoe dat zal gaan.
Na een klein ongelukje in april wat uitliep op een vroege miskraam, is het bij mij wel gaan kriebelen voor een 2e... Maar om bovenstaande redenen willen wij bewust nog even wachten. Als volgend jaar onze dochter 3 wordt willen wij ervoor gaan. Van onze dochter was ik in ronde 2 zwanger dus hoop dat het bij een volgende ook zo vlot gaat. Je kan het niet plannen maar wij hopen een 2e te verwelkomen als dochter tussen de 3,5 - 4 jaar is. Leuk om te lezen dat meerdere moeder en de voordelen van inzien. Met alle respect voor moeders die kindjes korter op elkaar krijgen hoor!
Bedankt voor de reacties! Ik ben blij om te horen dat het helemaal niet erg hoeft te zijn als het verschil wat groter is!
Ja, daar hebben wij bewust voor gekozen. Het kwam zelfs nog wat eerder dan verwacht. We zijn er allebei de eerste jaren niet mee bezig geweest, vonden het druk genoeg met onze zoon. Ik kreeg eind vorig jaar wel kriebels voor een tweede maar mijn man was er nog niet helemaal over uit, maar toen was het dus ineens raak Ik zou me er echt niet druk over maken als ik jou was, het is gewoon hoe het is. Ik verschil zelf twee jaar met mijn zus, maar wij waren zo anders qua persoonlijkheid dat we als kind weinig aan elkaar hadden. Tussen mijn man en zijn broertje zit ook twee jaar, maar zijn broertje is autistisch waardoor ze ook weer veel strubbelingen hebben gehad. Dus een leeftijdsverschil zegt echt niet zoveel. En je kinderwens hiervoor opzij schuiven zou ik zelf echt nooit doen! Alsof je je eerste kind iets aandoet om een wat jonger zusje of broertje te krijgen.
Ik ben zelf helaas nog geen moeder. Maar mij lijkt het heel leuk om juist een groot leeftijdsverschil te hebben. Een jaar of 10(of meer) er tussen. Als het allemaal dicht op elkaar zit ben je zo snel weer uit de baby tijd. Maar dat zou dan misschien eerder tussen nummer 1 en 3 zijn en er tussenin een 2e. Mocht het allemaal zo ver komen dan voor ons. Want voorlopig eerst maar is zwanger zien te worden van nummer 1! Maar ik ben 23 dus een groter leeftijdsverschil zou dus wel kunnen.
Ik heb tussen de eerste 2 jaar en tussen de tweede en derde ruim 5 jaar. Eerlijk, ik vind dit 10 keer relaxter nu. Nou moet ik zeggen dat de oudste 2 water en vuur zijn, dus die hebben nooit echt samengespeeld. Ze zijn wel allebei gek op hun kleine zusje en ik heb er 2 paar helpende handjes bij. Inderdaad, een fles geven of even opletten ideaal. En zeker als ze elkaar weer eens spuugzat zijn, is de jongste vaak een afleider. Ondanks dat het hier ook niet 'gepland' was er zoveel tussen te laten, ben ik er nu heel blij mee.
Hier ook bewust vier jaar ertussen en ik vond/vind het heerlijk. De oudste snapt nu heel veel, even naar boven om wat te pakken terwijl de baby beneden is geen probleem de oudste zit er als een waakhond bij 😉 Daarbij klopt het ook wat RoGiJuLi zegt ik kon ook beter uitleggen dat mama even rust nodig had waardoor de oudste of even gezellig met mama in bed ging liggen, of zichzelf even bezig hielt.
Mijn zoon wordt twee en ik ben nu ongeveer een half jaar bezig voor een tweede. Ondanks dat er dus als ik snel zwanger mag raken 2,5-3jr tussen zit had ik het liever anders gezien. Zo 2-2,5jr leek me super! Dus ik ben best blij om deze reacties te lezen! In mijn omgeving krijgt iedereen z'n kindjes super dicht op elkaar en op de een of andere manier word ik toch daardoor beïnvloed. Terwijl een half jaar proberen niet eens zo lang is (wel langer dan voor de eerste) overvalt me soms een soort haast gevoel. Al moet ik zeggen dat ik ze (mijn vriendinnen en zus) ook niet benijdt nu ik zie hoe dat is, twee kinderen onder de twee. Ook heb ik het idee dat ik nu heel erg heb kunnen genieten van de baby/dreumestijd van m'n zoontje, zonder opnieuw zwanger / net bevallen te zijn. En zal ik straks ongelooflijk blij zijn om weer zwanger te mogen zijn en die baby tijd weer mee te maken! Ipv dat het in één roes van vermoeidheid doorgaat.
Mijn oudste is 14 en mijn jongste wordt in oktober 1. De oudste is uit een eerder huwelijk. Mijn oudste is stapel op zijn broertje en vice versa. Ik vind het heel leuk om 2 totaal verschillende fases door te maken. Mijn man en ik willen graag nog een kindje en ik ben sinds de geboorte van jongste niet meer aan de anticonceptie geweest. Als het nu nog lang blijft duren overweeg ik wel om me er bij neer te leggen want dan vind ik mezelf te oud worden (word in december 35) Hopelijk snel nog een klein hummeltje!
Als ons derde kindje hier geboren word is mijn dochter 6 en mijn zoon 5. Wel heel erg leuk om te zien dat ze het goed begrijpen enzo. Dus ben erg benieuwd!
Hier in januari uitgerekend en in april gaat zoonlief naar school... wat de andere dames al zeggen, alles heeft zijn voor en nadelen.
Mijn dochters schelen 2,5 jaar; ze spelen nu eigenlijk altijd samen, leuk leeftijdsverschil. Ik scheel zelf bijna 6 jaar met mijn zus en dat heb ik ook altijd als leuk ervaren, we hebben een prima band. Ik zou een kinderwens niet 'laten zitten' omwille van een leeftijdsverschil, ieder verschil heeft voor- en nadelen; dicht op elkaar is drukker, groter verschil is langer 'in de luiers', etc etc.