Mijn moeder is een schat van een mens en een echte moederkloek. Ik kan haar altijd bellen en dan is ze er ook voor me. We hebben een hele lieve hond en mijn moeder past 1 keer per week op de hond als wij aan het werk zijn. Daar zijn we haar ook heel dankbaar voor, maar soms is mijn moeder te bemoeizuchtig en neemt alles uit je handen zonder dat je erom vraagt. Voorbeeldje, gisteren was mijn moeder bij mij en ik was nog even boven wat was aan het opruimen en toen ik beneden kwam had ze mijn hele aanrecht opgeruimd, bloemen gesnoeid en in vaas gezet. Of als mijn zus en ik iets samen willen doen (winkelen ofoz) en we nodigen mijn moeder niet uit dan is moeders beledigd en dat laat ze dan ook duidelijk merken. Mijn zus is een tijdje geleden bevallen en mijn moeder heeft toen haar hond opgehaald en verzorgd. Mijn moeder en ik stonden binnen een uur dat mijn zus bevallen was in het ziekenhuis (ik heb me door mijn moeder laten meeslepen die de foto zag en zei ooh die is er al even. Daardoor naar ziekenhuis gereden, achteraf gezien schaam ik me dood) Toen mijn zus de volgende dag naar huis mocht is mijn moeder de hond thuis gaan brengen, het huis gaan opruimen en versieren, daarna kraamhulp binnen gelaten en wegwijs gemaakt in het huis. Mijn moeder verwacht dat ze hetzelfde voor mij mag doen. Elke keer begint ze erover dat zij de hond ophaalt, gelijk naar ziekenhuis komt als baby er is en de kraamhulp op gang helpt. Maar eigenlijk heb ik daar helemaal geen trek in. Voor de hond hebben we al voordat mijn moeder haar verwachtingen had uitgesproken geregeld dat de buurman voor hem zorgt. (hond is idolaat van de buurman). Maar ik wil ook niet gelijk als kleine er is iedereen bellen, wil eerst even moment met zn 3-en hebben. Pas na een uur of anderhalf onze ouders gaan bellen. Thuis komen wil ik ook gewoon zonder dat mijn moeder er is. Ik heb haar al proberen aan te geven dat als de kleine geboren word, wij eerst een moment voor onszelf willen, dat ze dan de hond echt niet op hoeft te halen en ook niet de kraamhulp hoeft op te wachten, maar dat kwam niet echt aan. Mijn vriend zegt ze merkt het vanzelf wel, maar ik ben bang dat ze dan heel teleurgesteld is. Wat zeggen jullie nog een keer met moeders praten of het hierbij laten dat ze het vanzelf merkt?
Als je echt problemen voorziet zou ik pas bellen als je thuis gesetteld bent. Mocht je in t zhuis moeten blijven pas na 1.5u bellen.
Als je het echt niet wil, zou ik met haar gaan praten. Mijn moeder is ook zo, en ik vind dat fijn. Ik ben heel hecht met m'n moeder en ze zal ook weer bij deze bevalling zijn. Je moet doen wat je hart je ingeeft
Ik zou het toch nog een keer duidelijk maken. En dan ook zeggen dat de hond al geregeld is en dat je de kraamzorg zelf wilt binnen laten. Zou er wel bij zeggen dat je het attent vind van haar maar dat je bepaalde dingen gewoon zelf wilt doen. Ik zou dus ook pas mensen berichten als je toe bent aan bezoek.
Ik zou juist blij zijn Bij mijn bevallingen ik heb 4 kids kwam mijn moeder baby kijken verwachte ze koffie Steekt geen hand uit om te helpen liet me man alles doen Tu uur lijk zijn het onze kids Maar ik zou het juist fiin vinden iemamd die even mijn huis houfrn zou doen zonder er om te vragen Ik denk dat ze het lief bedoelt rm zou op een leuke manier proberen uit te leggen kies een middenweg door haat wel de hond te laten halen huis versieren maar wmmr je bevallen bent toch even dat momentje nodig hebt Bij mij stonden me moeder oma en 2 tantes op de gang te wachten bij de eerste ik vond dat wel heel fijn Bij de 2e alleen met me man ge gaan Bij 3e was mr man te laat en mr moeder net op tijd waardoor ze er bij gebleven is succes met alles
Maar als je niet zegt dat het begonnen is of dat je bevallen bent weet ze toch ook niks Dus je moeder niet bellen en pas bellen zodra je daar zelf klaar voor bent en haar wilt ontvangen om de baby te komen bewonderen. En hoe lullig ook maar als je het al tegen der hebt gezegd en ze luistert niet dan zit er niks anders op als jij het op die manier wilt. Ik geef je vriend groot gelijk
Je kiest toch zelf wanneer je vertelt dat je bevallen bent? Dus ik snap het probleem niet echt. Zolang je niks zegt, kan zij niet in actie schieten, toch?
Gewoon pas bellen als jij er klaar voor bent? Kan ook wanneer jullie bv al thuis zijn weer. Hier zijn beide dochters in de middag geboren, maar belden we pas in de avond ivm alle drukte om de bevalling heen en gewoon éven zelf echt willen genieten van zo'n hummeltje ipv meteen de telefoon erbij te pakken. Als je moeder dan vraagt waarom je niet eerder hebt gebeld, kun je gewoon eerlijk antwoorden dat je echt even tijd wilde puur met je gezin.
Als je geen reden hebt om te bellen dat de bevalling gaat beginnen, dan hoeft zij ip de hond niet op te halen en kan jij bellen als julli kindje een uurtje oud is en jij lekker gedouched bent! Wellicht kan je als tussen weg wel je huis laten versieren want oma's vinden het wel heel leuk om slingers op te hangen en bloemen neer te zetten. Instrueer je kraamzorg dan even dat ze haar daarna direct wegstuurt omdat jullie moeten rusten! Bij onze eerste kwam de hele bubs ook mee naar huis. Wij waren wat overdonderd. Helemaal gelukkig natuurlijk met de kleine maar ze belden ook direct pizza en bleven eten. Ik moest de kleine voeden enz en dat was allemaal wat onwennig.
Ligt er misschien ook aan op de manier hóe je het zegt. Je kunt zeggen: "nee mam, dat hoeft echt niet." Zij kan dit opvatten als: ze wil mijn hulp wel, maar durft het niet aan te geven. Zou in jouw geval zeggen: "mam, we stellen al je hulp echt op prijs, maar we wíllen niet dat je direct naar het ziekenhuis komt. We bellen je vanzelf wel." Je deelt het dan gewoon mee en bent daarmee dan een stuk duidelijker. Het kan zijn dat ze boos wordt, maar dat is haar keuze om ermee om te gaan. Daar heb je toch geen invloed op en kun je niet veranderen. Jullie maken een keuze en zij maakt de keuze hoe hiermee om te gaan.
Serieus?!?! Dat zou mijn familie zich nooit in hun hoofd halen. Nou ja, ze weten ook wel dat ze direct werden weggestuurd 😂 Niet te geloven, je bent net bevallen en aan het bijkomen en dan staan al die mensen ineens voor je neus. Het is zo'n intiem moment als je net je kleintje in je armen hebt en dat wil je delen met je partner. Tenminste dit wilde ik graag. Behoorlijk grensoverschrijdend zeg maar... 🙃
ik heb zelf pas toestemming gegeven om ons te komen bezoeken als de kleine er is. wil ook even op adem komen en van ons kleine wonder genieten. vond het de eerste keer erg naar dat ik in het zkh lag en mijn vader kwam, terwijl ik alleen opgenomen was on aangekondigd langs... wilde gewoon met rust gelaten worden en opeens liep hij zomaar zonder dat de verpleging in het zkh me iets vroeg de verloskamer binnen... ben er flink kwaad om geweest. het is jouw bevalling, het is al heftig genoeg. maak het duidelijk, heb je dat al gedaan? dan ziet ze het vanzelf wel. je kunt haar ook nog duidelijk maken dat ze het niet al te persoonlijk moet opvatten, maar dat dit jouw ding is en je haar heus wel de ruimte geeft, maar pas wanneer jij er aan toe bent.
Oh nee joh echt niet, m'n dochter was al 3 of 4 dagen oud toen ik thuis kwam. Alleen waren hun zo zorgzaam toen ik naar huis mocht dat ze even er niet aan dachten dat ik wellicht moe zou zijn oid 😂
Gewoon wat later bellen, en daarna lekker gebruikmaken van de verwennerij. En als je iets niet wil gewoon je mond opentrekken en heel concreet aangeven wat je wil. Enneh, als ze dacht dat de kleine er al even was, en dat het dan dus ok was om te gaan, dan snapt ze dus dat ze niet meteen moet gaan?
Mijn moeder is ook zo en ik vind het heel fijn. Tuurlijk zijn er weleens momenten dat ik denk "nu even niet", maar ik vind het niet eerlijk haar alleen haar gang te laten gaan wanneer het mij uitkomt. Maar als jij het niet wilt, heb je mi 2 opties: - duidelijk gesprek - geen contact tijdens bevalling, tot het moment dat je moeder mag komen.
Dit. Wij vrouwen hebben er vaak een handje van om alles zo voorzichtig mogelijk te brengen, en dan achteraf afvragen waarom de andere partij de boodschap niet heeft begrepen. Toch? Dus inderdaad, het nog een keer ter sprake brengen, en dan echt duidelijk.
wij hebben van tevoren aangegeven dat we in het ziekenhuis geen bezoek wilden. als we weer thuis zouden zijn mochten de oma's komen. mijn moeder vond het niet heel leuk maar dat was wat wij wilden. gewoon eerst even met onszelf. nu was mijn schoonmoeder alsnog in het ziekenhuis geweest omdat ze onze oudste weer op kwam halen en heeft ze de kleine wel gezien voor we thuis waren, maar dat was een beetje een samenloop van omstandigheden. vond mijn moeder ook niet leuk maar ja het liep nu eenmaal zo. ik zou dus zelf toch nog eens duidelijk aangeven wat jullie wensen zijn en wat jullie verwachtingen zijn. als het eenmaal zover is en je denkt er dan anders over dan kan je altijd nog eerder bellen ed
Nog een keer het gesprek aangaan en duidelijk aangeven wat je wil en verwacht. Wil ze dan nog niet luisteren? Zorg dan dat je de sleutel van je huis terug krijgt. Echt pas bellen wanneer je er aan toe bent. Die eerste momenten zijn zo kostbaar en je krijgt ze niet meer terug. Ik was om 15.45 uur bevallen en om 20.30 uur (ongeveer) waren mijn ouders en schoonouders in het ziekenhuis. Ik wilde ze niet zien op de verloskamer. Zat onder het bloed en was amper gekleed. Door de drukte duurde het lang voordat ik gewassen was. Of ze het leuk vonden of niet, dat is op zo'n moment niet aan hen. Ik vond het zelf heel fijn om in alle rust thuis te komen (na 2 dagen ziekenhuis) en zelf rustig kennis te maken met de kraamzorg. Die dag ook geen bezoek gehad, ook niet van opa's en oma's.
Je kiest zelf wanneer je laat weten hoe of wat. Ik vond het heel prettig om te weten dat mijn ouders en schoonouders in het ziekenhuis zaten te wachten tot mijn zoon geboren was. Mijn zoon is om 6 uur geboren en toen hebben ze me eerst gehecht en gedaan en om half 8 heeft mijn man ze pas opgehaald. Toen was ik al weer toonbaar. En ik vond het heel prettig toen ik thuis kwam mijn moeder er was ( ben met mijn schoonouders naar huis gereden hebben grote auto ). Maar als jij het geen prettig idee vind dit echt gewoon vertellen. Jij moet al het werk doen en jij bent uitgeteld na de bevalling.