Alleen tijdens het persen bij de tweede. Niet uit pijn maar omdat er zoveel kracht achter zat, dat moest eruit. Maar ik heb dan ook maar 1x geperst bij hem, 3 seconden en hij woog 8 pond. Dus ja dat vroeg een hoop kracht
Niet geschreeuwd, niks onaardigs gezegd, alleen maar stil in mijn eigen wereld gezeten. Maar ik reageer op pijn door misselijk te worden (dus wel vaak gespuugd), ik had koorts en daardoor enorme dorst en na elk te gulzig bekertje drinken kotste ik weer een bakje vol... Verder was ik heel lief, als mijn vriend aan me zat zei ik heel zacht en rustig: dank je liefje maar laat me maar eventjes. Al het personeel verbaasde zich over het feit dat ze niks aan me konden aflezen.
Niet gegild of geschreeuwd of gescholden. Meestal juist erg in mezelf gekeerd en muisstil. Wel een paar momenten dat ik heb gehuild (snikkend, zachtjes haha) dat ik niet meer kon. Maar op de gang heeft niemand mij kunnen horen haha. De kamer naast mij in zkh daarintegen... De verpleging is zich een paar keer voor die mevrouw komen verontschuldigen hahaha.
Niet gegild, gevloekt of onaardig geweest. Wel gekreund en uiteindelijk ook gehuild omdat het allemaal niet liep zoals zou moeten Oh en natuurlijk flink gehuild toen de kleine er eenmaal was van geluk natuurlijk!
Niet echt geschreeuwd of gegild, maar muisstil was ik ook niet. En je laat alle gene varen tijdens een bevalling is mijn ervaring
En of ik geschreeuwd heb. Maar alleen tijdens het persen en dat duurde gelukkig maar 7 minuten haha. Ik heb altijd gezegd dat ik muisstil zou zijn tijdens mijn bevalling maar dat heb je echt niet onder controle soms. Ik heb me daarna wel 10x verontschuldigd haha. Dit alles was toevallig in een Engels ziekenhuis waar ik volgens mij niemand heb horen gillen (of ik wou het gewoon niet horen ) Lekker zonder verwachtingen de bevalling ingaan, dan kan het alleen maar meevallen. Dat is mijn motto deze keer
Bij de oudste heb ik niet gegild. Tweede keer heb ik 10 minuten gekrijst. Maar in die 10 minuten ging ik van 5 cm naar persfase op mijn zijde, terwijl ik langdurig gebroken vliezen had en de baby op dat moment ook naar beneden aan het schuiven was (was niet ingedaald daarvoor). Ik schaam mij nog steeds. Ik schaamde mij zo erg zelfs die dag dat ik na een uur de troep van de bevalling wilde gaan opruimen... Achteraf kan ik er wel een beetje de humor van in zien. Achteraf...
Haha, mijn moeder hebben ze ook heel hard moeten slaan omdat ze tijdens haar bevalling in shock raakte en ging gillen Maar TS, ik heb er geen ervaring mee want ik heb een geplande keizersnede gehad. Ik zou me er niet te druk om maken als ik jou was, het komt zoals het komt
Ik was de hele bevalling rustig totdat ik met persweeen in de auto naar het ziekenhuis moest en vervolgens in het ziekenhuis ook nog de persweeen tegen moest houden, toen heb ik een enorm kabaal gemaakt geloof ik...
Ik ben de hele bevalling muisstil en in mezelf gekeerd geweest, één harde schreeuw toen ze eruit kwam.
Ik heb bij alle drie niet gegild. Helemaal geen geluid gemaakt,L. Behalve bij het puffen tijdens de ontsluitingsweeën en zuchten tijdens een paar persweeën, maar dat kan ook niet anders. Ook was ik niet in mijzelf gekeerd, maar helemaal bij. Volgens de verloskundige kan ik goed bevallen. Dat probeer olik de vierde keer dan nog maar eens weer te bewijzen.
Whaha wat een tof topic. Ik heb ook niet gegild. Alleen tijdens de weeeenstorm op het einde wel gescholden (godverdomme wat een pijn). Niemand beledigd maar ik was nogal overwelmd door de intensiteit van de rug en beeenweeen. Tijdens die paar seconden rust tussendoor mompelde ik heel wat sorries af en vroeg of ik niet even mocht gaan slapen.
Hier ook niet gegild.. Wel wat oerkreten waarschijnlijk vooral bij de tweede omdat ik flink scheurde.. Maar gillen nee.. Word ook altijd een beetje giechelig als mensen zo liggen te gillen
Gillen is negatieve energie. Ik kon m'n energie wel beter gebruiken en heb drie keer niet gegild. Alle drie de keren zonder pijnstilling bevallen. Ik heb alleen maar met monotone stem gezegd; het brand, het brand het brand haha.
Hier bij de eerste niet gegild, bij de tweede ook niet TOTdat ik met 7cm persweeen kreeg en ze niet verder bleek te komen, na een uur persweeen die steeds erger werden waarbij ik niks mocht doen qua persen ben ik wel gaan gillen... Toen ze me de afdeling afreden voor een spoed sectio was ik nogsteeds aan het gillen en ook op de OK bleef ik gillen en heb ik de verpleegkundige die zich om mij moest bekommeren geknepen omdat ik van gekkigheid echt absoluut niet meer wist hoe ik die persweeen moest opvangen totdat de ruggenprik zat... Walhalla
Ik heb gegild tijdens de overgang van ontsluiting naar persweeen. Echt ene overviel. Het voelde alsof mijn lijf uit elkaar gerukt werd. De gynaecoloog zei heel streng dat ik mijn mond moest houden en dat ik beter kon gaan persen. Ik heb sorry gezegd en heb verder braaf mijn mond gehouden .
Ik heb ook niet gegild of geschreeuwd. Tijdens het persen heb ik me echt enorm geconcentreerd op het persen, want ik wou er zoooo graag vanaf zijn.