Ik heb niet gegild, wel een kreet van schrik gehad toen bij de oudste het hoofdje stond. Bij de tweede en derde ben ik binnen een half uur van 5-6 cm naar volledige ontsluiting gegaan. Beide keren werd ik daardoor volledig overvallen door de persweeen en heb ik constant herhaald" ik kan dit niet!". Maar niet op zeer luide toon, gewoon in mijn praatstem (wel vergezeld met wat dierachtig gegrom volgens mij).
ik ben iemand die slecht tegen pijn kan en heel mijn familie dacht dat het hem niet ging worden, ik en bevallen haha. Had verwacht dat ik keihard zou gaan huilen gillen gekke dingen zou roepen. maar tijdens de gehele bevalling, weeën en persen, geen kick gegeven. heb zelfs tussen de weeen door geslapen Mijn moeder is bij de bevalling geweest (erg veel aan gehad) en ze zei dat als ze er niet bij had geweest het nooit geloofd had dat ik zo relaxt was. Ik denk dat het gewoon je instelling is van hoe je erin staat. Ik dacht sinds mn zwangerschap al Nja het moet er toch uit, het past echt allemaal wel, laat het gewoon over me heen komen. en alles is goed gekomen haha
Ik heb niet gegild. Wel gekreun, gegromd en gejammerd. Heb 1.5 uur persweeën moeten wegzuchten en dat was echt vreselijk. Tijdens het persen was ik best stil volgens mij.
Tijdens de bevalling heb ik niet gegild, wel na de bevalling, toen de zuster met haar volle gewicht (vrij forse dame) bovenop mijn buik sprong om de placenta eruit te krijgen ivm bloedverlies......PIJN!
Gillen niet. Maar die weeën storm van 4 a 5 uur weg puffen heb ik wel wat geluid gemaakt ja. Was anders niet te doen. Persen was appeltje eitje 😄 toen zat in m'n eigen "bubbel".
Ik was mijn hele bevalling rustig totdat de gyn een vacuum pomp op t hoofd van mn zoon zette, zn voet tegen mijn bed afzette en vervolgens enorm hard trok.. ik dacht echt even dat hij mn romp uit elkaar trok. toen heb ik volgens mij wel even gegild
Hier ook niet luidruchtig geweest. Tijdens het persen en keer au gezegd toen het hoofd voorbij mijn baarmoedermond ging. In mijn voormalige werk als kraamverzorgster geen 1 schreeuwende barende vrouw meegemaakt.
Hier alle drie de bevallingen niet geschreeuwd maar compleet in mezelf gekeerd tot alleen het punt dat het hoofdje stond toen heb ik even geroepen auwauwauw maar ook dat was meer op praat niveau.
Tijdens ontsluitingsfase kwamen de weeën erg snel op elkaar. Ik moest even geholpen worden om in de flow te komen. Niet gegild toen. Met persen was de pijn elke keer weg als ik flink kracht zette: wat heerlijk. Ze zeiden toen dat de baby elke keer weer terugschoot dus ik schrok me een ongeluk toen ze er voor mijn gevoel "ineens" uitkwam. Toen heb ik wel gegild. Ik heb daar nog steeds een beetje moeite mee, ik moest stoppen met persen (want de wee was weg) en vervolgens brandde het als de hel (ze hing er voor mijn gevoel half uit). Toen de volgende wee eraan kwam (tijdens het: niet gillen maar naar me luisteren!) heb ik met volle kracht geperst en is ze er in één keer uitgekomen met een subtotaal ruptuur als gevolg. Ik ben toch van plan dat deze keer anders te doen .
Ik heb alleen een paar keer gegromd. Zo'n oer geluid dat gewoon niet tegen te houden was al zou ik het willen
Hier alleen kreunen en loeien haha, geluiden die je gewoon niet tegenhoudt. Maar geen gegil, gekrijs of gevloek verder.
Ik heb zover ik me kan herinneren niet gegild... wel even flink gevloekt toen mijn zoontje door mijn bekken heen ging...
Ik dacht dat ik best wel geschreeuwd had tijdens de persfase, waarschijnlijk omdat ik me zo had voorgenomen om het geruisloos te doen en dat niet lukte. Maar volgens mijn man viel het heel erg mee.
Zonde van je energie. bij de derde alleen tegen m'n vriend geschreeuwd dat de verloskundige NU! moest komen gelukkig stond was ze toen al aan het parkeren.