Ik herken het ook. Maar degenen die groepjes vormen komen zeg maar uit speciaal milieu. Ik hou me er niet aan op. Net zoals de ouders van vriendjes/vriendinnetjes van dochter.
"dorp met 2000 inwoners". Nou kom ik zelf uit een dorp en woon ik weer in een dorp, maar geroddel en kliekvorming zit er in mijn ervaring júist in een dorp heel erg in? Mensen van buiten horen er niet echt bij, mensen die 'raar' zijn vallen er buiten, etc. (Je wil niet weten hoe er in mijn voetbalteam gepraat wordt over alle meiden in de wijde omgeving. Ik kom niet uit dit dorp dus ik heb geen idéé over wie het de hele tijd gaat ). In het ene dorp is het wel erger dan 't andere.
Ik ken de halve school ivm mijn bedrijf en omdat ik de schoolfotografie doe dus ik dwarrel nog wel eens over het schoolplein van de ene naar de andere "groep" Niemand roddelt, we praten wel eens over andere kindjes ofzo maar niemand bedoeld het gemeen.
Ik herken wel de groepjesvorming (vind ik eigenlijk heel logisch) maar niet het gemene gedrag of geroddel. Of ik heb mijn oren en ogen in mijn zak zitten
Gelukkig niet herkenbaar. Ervaar juist dat iedereen voor elkaar klaar staat. We hebben toen ik opgenomen was zoveel hulp aangeboden gekregen, ook van moeders die we helemaal niet zo goed kenden.
Op de eerste school van mijn zoon was dat ook zó erg.. Ik vind het ook echt absurd. Op deze school gelukkig een stuk minder, hoewel ik wel merk dat als jij (of je kind) een dingetje hebt gehad met een andere moeder (of een ander kind), alle moeders die 'in het kringetje van' staan, ineens ook heel anders op je reageren.. Over het algemeen zegt iedereen elkaar gelukkig gewoon gedag en is iedereen aardig tegen elkaar. Wat betreft de wijk / het milieu, etc.; de school waarop het héél erg was, was een katholieke school met allemaal -zogenaamd- degelijke mensen. De school waar hij nu op zit is een montessorischool, waar echt allemaal verschillende mensen komen (van hippies, tot lekker-makkelijk-in-joggingbroek en van vol met tattoos en haar in een aparte kleur tot hoge hakken, perfect gestyled en geblondeerd haar en mannen in pak), die het dus ook allemaal even goed met elkaar kunnen vinden. Beide scholen staan in dezelfde wijk. Wat mij betreft dus niet afhankelijk van de wijk of het 'milieu'..
Dat er vriendschappen gesloten wordt op het schoolplein is ook geen probleem. Maar wel vervolgens in groepsverband andere belachelijk maken, daar heb ik echt moeite mee. De kinderen spelen gelukkig allemaal heel leuk met elkaar, school zit ook bovenop pestgedrag. Zover ik weet komt het in de klassen van mijn kinderen niet tot zelden voor. Het is een dorp maar toch geen heel hecht dorp, veel mensen van buitenaf die hier ook gewoon aan mee doen.
gelukkig ( nog ) geen last van volgend jaar gaat mijn oudste naar de basisschool ben benieuwd of dat zo is ik vind het vooral erg kinderachtig van die kliekjes met geroddel maar blijkbaar komt het nog best veel voor
Nou anders ik wel Nee ik woon hier nog niet zo lang en heb echt heel snel al contact gekregen met heel veel moeders. Ik voel me ook niet buitengesloten, terwijl het een dorp is waar ik nu woon.
Precies dit! Ik kom daar om mn kind te halen, wat de rest dan doet moeten zij weten. Er staan hier veel groepjes en er zal vast geroddeld worden, maar ik meng mij daar niet in. Geen behoefte aan.
Daarom ben ik blij dat mijn kinderen met het busje naar school gaan en weer thuisgebracht worden. Bij mijn oudste zag ik het ook altijd gebeuren en had echt een hekel om ze te brengen en te halen.
Hier lijken nu de rotte appels eruit, en is er nog wel kliekjes vorming maar dat zijn ook gewoon de moeders die prive met elkaar omgaan. Vind daar niets geks aan eerlijk gezegd.
Hier op het schoolplein is het ook wel een beetje gaande. Natuurlijk zijn er moeders die ook een normaal gesprek houden want dit heb ik voorheen ook altijd gedaan. Ik ben nu weer op het schoolplein te vinden omdat ons derde kind nu ook 4 jaar is en ik heb het geen moment gemist. De oudste kinderen gingen al een hele tijd alleen. Vorige week stond ik op mijn dochter te wachten en kwamen er 3 pratende moeders mijn richting oplopen op het schoolplein.Ze kwamen uit school want hadden daar wschl met iets geholpen en liepen naar buiten om op hun kinderen te wachten.Lopen ze recht op me af en moest ik min of meer opzij stappen omdat ze gewoon op mijn plek gingen staan terwijl ze er gewoon langs konden. Ik zie er uit als een vriendelijk en goedlachse dame maar ik kan een echte trut zijn als het moet dus ik bleef gewoon staan en vroeg of er soms iets was en of ze iets wilden vragen Kreeg ik natuurlijk een boze blik en gingen ze vlak naast me staan. Natuurlijk super irritant maar ik ben geen mm opgeschoven. Ik sta daar echt boven en negeer dat rare gedrag ook gewoon. Ik zorg ook altijd dat ik 1 minuut voordat de bel gaat er sta want dan kan ik mijn kind direct meenemen ipv tussen al die drukte te staan. Natuurlijk maak ik wel een praatje maar dat zijn met moeders die ik echt al jaren ken maar vaak heb ik er geeneens tijd voor. Ik zou me er echt niet onzeker over laten maken want juist zijn dit soort types juist zelf hartstikke onzeker over zichzelf en leven ze zich uit op een ander om hun eigen tekortkomingen te verbloemen.
Inderdaad want zo sta ik er ook in. Ik draai al zoveel jaren mee op school dat ik dit station allang gepasseerd ben om daar onzeker over te worden.
Geen idee.. kom 's morgens net op tijd aangerend en ben om 13.59u weer terug. Wat al die moeders bespreken op t schoolplein zal mij een zorg zijn. Als ik mijn kinderen ophaal als ze ergens gespeeld hebben maak ik altijd wel een klets praatje. Maar dat gaat nooit over andere ouders of kinderen.
Hier zijn er ook wel bepaalde ouders die dat doen op het schoolplein, trok me dat in het begin wel aan, omdat er dan bijvoorbeeld opmerkingen werden gemaakt over werkende moeders etc. En een ouder die vond dat zij altijd de enigste was die meehielp en dan vervolgens bij alles wat er aan 'werkjes' als klassenouder word verwacht een andere ouder inschakelt, of juist als het neerkomt op de minder leuke dingen en dan alleen de leuke dingen willen doen. Vorig jaar kwamen we er via de juf achter dat zoon door 1 van de ouders zwart gemaakt was, in de klas bleek het verhaal van die ouder helemaal niet te kloppen en is het waarschijnlijk geweest omdat ik met de ex-partner goed contact heb. Al begrijp ik de logica nog niet echt en zie ik ook het probleem niet, heb met beide ouders altijd gewoon contact gehouden de ene ouder woont alleen in dezelfde straat.
Bij ons op school zie je ook wel vaste groepjes. Maar dat is ook wel logisch. Dat zijn mensen die bijvoorbeeld bij elkaar in de straat wonen en samen naar school lopen. Of mensen de familie zijn van elkaar of bevriend of waarvan de kinderen bevriend zijn. Geroddeld wordt er ook, al zullen die ouders dat zelf niet zo zien. (Tenminste; ik hoor maar zelden mensen toegeven dat ze dagelijks staan te roddelen, dus zullen ze er wel een ander woord voor hebben.) Gemene blikken of vervelende opmerkingen heb ik nog nooit gezien of gehoord. Het kan best zijn dat ik daar gewoon doof en blind voor ben hoor. Ik sta de ene keer bij het ene groepje en dan weer bij een andere. Ik klets met iedereen wel. Misschien dat ik daardoor nergens echt 'bij hoor' en ze het dan niet doen? Of misschien komt het doordat ik op de school van onze zoon zelf ook juf ben? Misschien durven niet te pesten als ik erbij ben. Sta ik op mijn vrije dag onbewust nog te surveilleren, haha.