Pff hier ook vaak gehad. Mijn zoon is alles behalve rustig en hij heeft ook veel vriendjes die hetzelfde zijn. Het verschil is alleen dat zoon een wildebras is met manieren en sommige vriendjes die manieren niet hebben geleerd. Ik geef 2 waarschuwingen en dan kunnen ze vertrekken. Mijn huis, mijn regels. De boel afbreken of respectloos zijn doe je maar ergens anders. Ik zeg tegen andere ouders ook dat ze mijn zoon gerust naar huis mogen sturen als hij vervelend is. Gelukkig nog nooit gebeurd.
Dochter gaat sinds januari naar school en eigenlijk nog geen gekke dingen gehad. Moet ook wel zeggen dat mijn dochter niet bepaald verlegen is en soms vriendinnetjes zelf corrigeert. En inderdaad, bij het ene kindje moet je vaker ingrijpen als bij de andere wanneer die komt spelen. Maar er spelen meerdere dingen mee. (personaliteit, humeur, vermoeidheid)
Yep. Hier mijn oudste en haar beste vriendin. Gister toevallig. Boven gillen, metbdeuren slaan, vervelen op de trap. Lijkt wel een kudde olifanten dan. Met andere vriendinnetjes gaat het meestal iets beter maar die twee is geen goeie combi. Mijn dochter moet zich dan ook altijd uitsloven. Heel vervelend. De middelste heeft eigenlijk maar een grote boezemvriend. Dat ventje heb je geen last van. Is beleefd en netjes. Een ander meisje wat hier weleens bij haar komt gaat ook goed. Is wel beetje brutaal maar niet op een vervelende manier verderDe jongste heeft pas een speeldate gehad. Dagblind goed
De meeste speeldates gaan wel prima. 1 keer gehaddat een jongetje een flesje in de tuin van de buren gooide. Die heb ik direct bij de buren excuses laten aanbieden. Daar was hij voldoende van onder de indruk. Wel tegen mijn man gezegd dat het beter is hem niet tegelijkertijd met zijn broertje uit te nodigen. Ze stoken elkaar op. Wel hebben we nogal eens gedoe met de meiden van 2 deuren verder. Die willen nogal eens slaan of schoppen of ons compleet negeren. Daarnaast hebben mijn zoons ook niet altijd zin om met ze te spelen of zijn ze elkaar op een gegeven moment zat. Daar ben ik heel makkelijk mee. Zolang het werkt prima, anders zonder pardon de tuin uit. Zeker nu ik net bevallen ben gaat er niet meer energie in dan nodig. In de tuin mag worden gespeeld, in huis niet, is me gewoon te druk. Als je niet luistert, ga je gewoon weg.
Oh dat heb ik in het begin ook wel een meegemaakt met de mannen. Dan hebben ze nog niet hun 'vaste' vriendjes en proberen ze wat klasgenootjes uit haha. Een paar keer van die brutale snotapen, 1 keer en nooooooit weer! Inmiddels hebben ze dus hun vaste groepjes, ik ken hun ouders en de kinderen kennen ons goed. Soms moeten we Een beetje corrigeren maar gelukkig zijn het ( tot nu toe ) allemaal brave mannen. Ik ben benieuwd hoe dat in de pubertijd gaat 😓
Aszz; Ja daar ben ik ook erg benieuwd naar. Wat voor vrienden ze dan hebben en of ze zich dan gaan gedragen. Nou ja het gaat vast nog vaker voorkomen de leuke speelkameraadjes!
Ik herken het wel. Onder andere een van de beste vriendinnetje van mijn dochter, heel brutaal. Maar daarentegen ook een kind. Dus ze mag komen spelen en heeft in de loop van de jaren geleerd hoe het hier gaat en welke regels er gelden. Zo nu en dan kan ik een streek verwachten maar dan help ik haar weer even herinneren. Als ik sommige acties hier neer zou zetten zouden waarschijnlijk velen van jullie reageren met; bij mij zou ze er niet meer in komen. Het is nog nooit in me opgekomen. Heb haar wel eens naar huis gebracht. Maar daarbij altijd haar aangesproken bij het afleveren. Luister, ik breng je nu naar huis hier en hierom. De volgende x kom je het maar weer proberen en verwacht ik van je dat je het niet meer doet. Zo zijn er nog wel een paar kinderen die ik over de vloer krijg (mijn dochter kiest vaak nogal "heftige" kinderen) die de grenzen opzoeken. Maar echt ik heb tot nu toe nog nooit gedacht je komt er nooit meer in. Daarbij is mijn kind ook echt niet heilig en ik doe ook m'n best. Zo hoorde ik laatst dat ze tegen mijn beste vriendin had gezegd tijdens een speelafspraak: praat niet zo tegen me je bent mijn moeder niet! Nou ja.. Daar hebben we samen smakelijk om gelachen en ik heb vervolgens in de avond hier even een gesprekje over gevoerd met onze dochter. Wat ik ook heel vaak doe vooraf aan het spelen is vertellen aan de kinderen wat ik van ze verwacht en wat er gebeurd als het drama wordt. Help eigenlijk vaak heel goed. Soms even sturen of wat corrigeren en heel zelden hoef moet ik de daad bij het woord voegen en er 1 naar huis brengen. De meeste kinderen kun je wel redelijk mee "praten" is mijn ervaring.
Gewoon aangeven dat dit in jouw huis niet mag en dat als hij dit toch doet dit meteen de laatste keer is dat hij mocht komen spelen
Mja, het is een aardig kereltje, alleen heeft hij z'n opvoeding niet mee, hij wordt erg veel aan z'n lot over gelaten (pas geleden kwam hij om half elf 's avonds vragen of hij nog mocht komen spelen, eeeuh??). Dus ik vind het niet leuk om hem te straffen omdat zijn ouders 'm zo aan z'n lot over laten; en inmiddels gaat het bij ons thuis ook steeds beter. Alleen af en toe merk ik dat hij zich bv erg heeft verveeld, en zoekt hij bij ons ook de grenzen op. Dan heb ik geen oneindig geduld natuurlijk. Ze spelen ook erg leuk samen, dat speelt natuurlijk ook mee in mijn besluit. Hij wordt enerzijds heel vrij gelaten, vanaf z'n 4de al hele dagen buiten op straat. En anderzijds als z'n moeder of vader erbij is, wordt hij enorm afgeblaft als hij iets verkeerd doet. Echt hele kleine dingetjes al. Echt sneu. Dus ik begrijp wel een beetje waar zijn gedrag vandaan komt.
Ik ben benieuwd. Die van mij gaat starten in oktober. Lijkt me lastig om een aan kind aan te geven dat die niet meer welkom is. Ga kijken hoe het loopt en vertrouw er maar op dat zoon ook goede keuzes kan maken
Ik denk ook niet dat dat je 3x per week (of per jaar!) za gebeuren. Je hebt wel vriendjes waar je niet altijd zin in hebt. Vriendjes waarvan je liever hebt dat ze enkel bij jou of juist bij de amder spelen... Dat soort dingen regelen zichzelf meestal wel. Ik heb 1x gehad dat ik iemand niet meer in huis wilde hebben en ik heb dat meisje ook onwijs op dr donder gegeven. Die wilde daarna zelf ook niet meer bij ons spelen dus dat was verder geen heel groot probleem. Ze had iets gepikt en daarna eerst lopen smoesen en liegen met mijn gip en daarna mijn gup de schuld gegeven. Nou is die van het extreem brave. En kom op... ze waren 4-5 jaar oud. Dus die hebben de rest van de middag (klein uurtje) elk op een hoek van de bank gezeten met de tv aan. En heb ze verboden ook maar met elkaar te praten of uit hun hoek te komen. Het is dat dr ouders dr uit werk op zouden halen.. andees had ik dr op laten halen. (En ik weet zeker dat ze dan thuis ook nog eens straf zou hebben gekregen want dr ouders zijn nou niet direct het type dat zulke dingen normaal vind)
Ik corrigeer de kinderen hier, als ze over de schreef gaan. Lachen ze me uit, dan maak ik nog een keer duidelijk, dat het serieus is. Hoe? Dat verschilt per kind. Blijven ze doorgaan, dan is het speelafspraakje per direct afgelopen. Kind gaat linea recta naar huis. Ik vertel dan ook aan de ouders, wat er is voorgevallen. Willen ze een andere keer weer afspreken? Dan krijgt het kind best nog wel een tweede kans. Ik attendeer hem er wel meteen op, dat ze niks kapot mogen maken en elkaar geen pijn mogen doen, etc. Gebeurt het weer? Speelafspraakje over en naar huis. Ik zou het ook bespreken met mijn kind, zodat zij ook begrijpen dat dat gedrag niet mag en dat er consequenties aan zitten. En dat ik hoop, dat mijn kind het niet doet bij een ander thuis. Blijft een kind dit gedrag vertonen, dan mogen ze gewoon niet meer bij ons thuis spelen. Ik heb er totaal geen probleem mee om tegen zo'n kind te zeggen, dat het niet meer welkom is. Ik kan het dan immers goed onderbouwen. Oh, en als er iets kapotgemaakt wordt, dan ga ik er wel voor zorgen, dat ik het vergoed krijg. Ik heb gemerkt, dat sommige ouders ineens wél willen opvoeden als er een kans is dat het ze geld gaat kosten.
Nee is nee. Dus als ik zeg dat ze geen snoep krijgen, dan krijgen ze het ook niet. Als ze honger hebben, kunnen ze een stuk fruit of een boterham krijgen. Ik wil sowieso niet hebben dat kinderen in mijn kasten, aan mijn spullen of in ruimtes in huis komen waar ze niet horen te zijn (bijvoorbeeld de zolder, mijn werkkamer of de slaapkamer). In het begin vond ik een ander kind corrigeren heel moeilijk, maar nu niet meer. Nu zijn de vriendjes en vriendinnen van mijn dochter allemaal heel braaf en netjes (& soms een beetje grappig stout), dus ik heb het gelukkig niet vaak meer. Alleen als mijn dochter ineens afspreken met een nieuw 'kindje' wil uitproberen.
Interessant topic! Mijn zoon heeft een vriendje van bijna 4. Ventje mag alles van zijn vader. Alles mag kapot, alles mag op volume 80 en hun huis is heel smerig. Kattenuitwerpselen etc. Mijn zoon is idolaat van dat kindje. Bijna 2jr ouder, hij kijkt er tegenop. Maar...het ventje brengt mijn zoon in situaties die hij nog niet kan handlen. Spoort hem aan om achteruit van de glijbaan te klimmen (staat op tegels) waardoor hij valt. Rijdt met zn fietsje keihard mijn zoon aan. Trekt hem mee in een schuur vol giftige gevaarlijke spullen. En vader zegt dat ik niet zo overspannen moet doen, dat ze met vallen en opstaan groot worden. Laatste keer dat mijn zoon huilend van angst hoog op de glijbaan stond omdat hij niet achteruit van het trapje durfde maar dat ventje de glijbaan blokkeerde, heb ik hem erafgetild en ben ik met een smoesje vertrokken. Ergste is dat de moeder een van mijn beste vriendinnen is. Ze kan het allemaal niet op de rit houden, drukke zoon, slecht huwelijk, 36wk zwanger, fulltime baan en schulden. Echt opvoeden wil zij wel, maar haar zoon kiest natuurlijk altijd voor papa van wie alles mag en die altijd thuis is. Ik merk dat mijn zoon (zelf ook heel druk en temperamentvol) dagenlang ook extra opstandig is en het gedrag van zijn vriendje nadoet zoals planten uittrekken en met speelgoed tegen de muur rammen. Ik vind het zo moeilijk om haar ook nog op te zadelen met het feit dat wij haar zoon liever niet te vaak over de vloer hebben...
Same here.. op een zeker moment dacht ik... ben ook gek ook. En toen was het meteen klaar. Als er playdates zijn gelden dezelfde regels. Ook voor de playdate. Niet mee eens? Dan hebben ze pech. Heb ook het buurmeisje weleens naar huis gestuurd omdat ze continu liep te schoppen als ze dr zin niet kreeg. Na een half uur opgemerkt dat ik er klaar mee was dat er continu geruziet wer en gejammerd werd. En dr naar huis gestuurd met de mededeling dat ze morgen gewoon weer welkom was maar dat het voor vandaag genoeg was geweest.
Ja en weet je wat het is? Op een gegeven moment weet een kind precies wat bij jullie de regels zijn en wat de consequenties zijn als je je daar niet aan houdt. Zélfs een kind, dat thuis alles mag en altijd zijn/haar zin krijgt.
Je zit wel in een hele lastige situatie, aangezien je zoontje nog zo jong is speelt hij toch niet zonder toezicht alleen met hem? Als de papa van het kindje niet op je zoontje let zou ik hem daar niet eens laten spelen. Persoonlijk vind ik 2 en 4 wel een heel groot verschil. Uk is ook 2 maar speelt alleen met een vriendinnetje die even oud is, als de zus er ook bij is krijg je een heel ander spel (lees iedereen druk) maar de mama is er ook altijd bij.
Als ze snoep vragen krijgen ze niks, alleen bij het drinken wat en dan is het klaar, zeker als ze smiddags uit school (mee) komen, dan is het max 1,5u. Is het op de vrije woensdag/vrijdagmiddag kunnen ze soms wat meer krijgen maar niet als ze gaan vragen. Boel slopen mogen ze niet, gelukkig nog niet meegemaakt. Maar ik denk dat als het echt bewust gebeurd ze evenveel minuten als leeftijd op een stoel kunnen zitten. Gebeurd het dan weer dan is het klaar en naar huis. Ik ben wel van "mijn huis, mijn regels".