Wat verschrikkelijk om mee te maken. Ik wil jou, je gezin en alle mensen om jullie heen heel veel sterkte wensen in deze hele moeilijke tijd. Knuffel
Die roes herken ik wel. Duurde bij mij een week, toen stortte ik in. Heb toen heel veel geslapen, mijn ouders hebben toen opgepast. Pak die rust ook als je in zo'n dip komt, dan kan je het daarna weer aan. Voor nu duim ik voor jullie dat het beter zal gaan met je man...
Heel veel sterkte, Tienn, vreselijk dat je dit moet meemaken. Vorig jaar stond ons gezin er ongeveer hetzelfde voor. Mijn man lag ook plots op de ic in een coma. Kans op overleven was erg klein en als hij het al zou overleven met grote neurologische problemen. De toestand van mijn man ging ook erg op en neer, dat is "normaal". Zoals eerder al genoemd, probeer zo snel mogelijk je sociaal netwerk in te schakelen. Ik deed dit via WhatsApp. Niet alleen hoef je alles maar eenmaal te schrijven, ook kun je snel hulp krijgen, voor oppas, nog even snel een boodschapje halen, etc. etc. Ik heb bijna 9 maanden dagelijks oppas nodig gehad. Van het ziekenhuis hebben we het boek "als papa slaapt, hoe kan hij dan eten?" gekregen. 3 jaar is jong, mijn middelste (destijds bijna 3) luisterde wel mee, maar het boek was vooral voor de oudste interessant. Het boek is om de kinderen voor te bereiden om mee te gaan naar de ic ( dat heb ik pas na ongeveer een week gedaan). Maar ook later heb ik het nog tig keer "moeten" voorlezen. Nu een jaar later is mijn middelste alles vergeten van de ziekenhuisperiode. Ze weet nog wel dat papa niet thuis woonde naderhand. Gelukkig woont papa inmiddels al weer enkele maanden thuis. Mijn man is veel en veel verder gekomen als aanvankelijk werd verondersteld. Andere tips: Neem zo mogelijk iemand mee naar de gesprekken met de arts. Helft ging langs me heen. Schrijf al je vragen op. Denk niet te ver vooruit die eerste dagen. Iedereen is anders, iedereen herstelt anders. Liefs, Grace
Bedankt voor je verhaal, het geeft me hoop. Ik hoop dat het goed gaat met jullie. Snoopy1979; M'n rust probeer ik te pakken..al gaat dat niet zo goed. Slapen lukt me totaal niet, ook al ben ik heel erg moe. Ik hoop dat het ook bij jullie nu goed gaat. Helaas gaat het op dit moment heel erg slecht met hem. Ben in het ziekenhuis, al vind ik het wel 'fijn' om nu even van de afdeling af te zijn. Klinkt heel raar waarschijnlijk. Jullie kunnen niks met deze info maar het voelt wel goed om het even van me af te schrijven en jullie reacties te lezen.
Lieve Tienn, ik lees steeds met tranen in m'n ogen je updates. Steeds wil ik iets schrijven, maar ik weet gewoon niet wat. Zo verschrikkelijk en oneerlijk voor jullie Je hebt gelukkig al goede tips gekregen! Je schrijft dat het op dit moment heel erg slecht gaat met hem. Wat houdt dat in? Wat zeggen de artsen? Ik wens jullie veel kracht toe en zal een kaarsje branden, al heb je daar vast niets aan
Bedankt. Lief van je, het doet me goed. Het komt er op neer dat ik er nu wel echt rekening mee moet gaan houden dat hij er niet meer bovenop komt en dat verdere behandeling niet effectief meer is. Maar dat wordt in de komende uren duidelijk. Ik weet even niet hoe ik het anders moet omschrijven..het komt nauwelijks binnen...nog niet.
Lieve Tienn, ik heb nog niet eerder gereageerd omdat de woorden maar steeds ontbreken.. Wat een verschrikkelijke achtbaan zijn jullie in terechtgekomen. Ik hoop met heel mijn hart dat je man er bovenop komt!! Er zijn al veel tips gegeven, het is goed om je af en toe even terug te trekken en aan jezelf te denken. Voel je zeker niet schuldig! Ontzettend veel sterkte gewenst.. Dikke knuffel!
Wat een verschrikkelijke berichten. Ik hoop zo voor je dat er toch nog een wonder gaat gebeuren want als ik je berichtjes zo lees is dat wel nodig. Heel veel sterkte.
Ik wens jou zo ontzettend veel sterkte toe en meer dan dat: een wonder. Je ergste nachtmerrie dit, ik hoop met heel mijn hart dat de afloop beter gaat uitvallen dat je nu misschien verwacht.
Ook ik had nog niet gereageerd, omdat ook ik niet goed weet wat te zeggen. Ik ben er stil van. Zo leef je een gelukkig leven waarin het allemaal goed is... En zo is alles in eens anders en staat alles echt op zijn kop. Logisch dat je dat niet kunt bevatten. Dat zal veel tijd nodig hebben. Je leeft natuurlijk ook tussen hoop en vrees. Toen mij moeder ziek was vond ik dat nog het meest vreselijk, het niet weten. En het ene moment hoop hebben en positief kunnen zijn en het andere moment een groot zwart gat zien. Heel heftig. Heel veel sterkte. Ook voor de kinderen en de andere naasten.
Lieve Tienn. Heb nog niet gereageerd, maar vaak aan je gedacht. Woorden zijn hier niet voor. Ontzettend veel sterkte, zal voor jullie bidden!