Beste Mama's, Graag leg ik jullie mijn vraagstuk voor. Ik geraak er niet uit. Ik zit al lange tijd met enorme twijfels: wel of geen tweede kind? Spui gerust jullie meningen... De VOORS: -ik ben gek op m'n kleine meid (2,5) en m'n hart wil nog een baby.. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat het hierbij blijft! M'n hart loopt over van liefde, en ik weet met mezelf geen blijf! -mijn dochtertje gaf aan wel een broertje of zusje te willen (ook al weet ze natuurlijk niet precies hoe of wat) -we hebben een leuk huisje gekocht, niet supergroot, maar met enkele ingrepen kunnen we wel plaats maken voor een extra kind. -mijn eigen zus werd pas gediagnosticeerd als onvruchtbaar wat betekent dat mijn dochter het enige kleinkind is in onze familie. Een shock voor de familie. Mijn zus zou meter mogen worden van mijn 2de kind. -ik ben 38 dus de klok tikt, en nu kan het (misschien) nog net. De TEGENS: -mijn man is 61 jaar...tja.. -het kost natuurlijk wel wat, zo een kind erbij, financiëel zullen we goed moeten uitkijken, terwijl wij levensgenieters zijn en graag lekker eten, drinken, reizen. Onze levensstandaard zou er bij inboeten natuurlijk. (De spullen van ons dochtertje hebben we natuurlijk nog..) -ik heb best nog plannen en ambitie met mijn loopbaan... -ons meisje is een leuk maar erg druk kind en zuigt ons helemaal leeg, wat als het tweede net zo is? Kunnen we dat wel aan? Ik probeer mezelf te overtuigen dat mijn leven compleet is zoals het nu is. Een tweede kind brengt natuurlijk meer liefde maar ook meer zorgen met zich mee. Mijn nuchtere zelf zegt: we houden het hierbij. Maar mijn gevoel steekt er steeds een stokje voor om het hoofstuk 'kids' af te sluiten... Ik fantaseer dagelijks over nog es zwanger worden... Ik ben bang dat ik spijt zal hebben dat ik niet voor een tweede gegaan ben. Wat denken jullie...? Wat zouden jullie zelf doen?
lastig hoor. ik dacht wel met het deel van een man van 61 en levensgenieters. misschien beter niet doen? omdat je met zijn 3e misschien net wat makkelijker uitstapjes enzo doet? maat daar in tegen heb ik nog niet eens 1 kindje haha dus kan er weinig van zeggen
Dit is niet iets waar je een objectief advies over kunt geven... Het is vooral een gevoelskwestie, net als het bij de eerste ook was.
Zoals ik het lees zijn er geen grote bezwaren om er niet voor te gaan. Aan de andere kant vind ik de onvruchtbaarheid van jouw zus totaal geen argument om wel een tweede kind te wensen. Echter kunnen voor jou natuurlijk bepaalde argumenten wel extra zwaar wegen. Dat maakt het lastig om als buitenstaander een antwoord te geven op jouw vraag.
Mijn mening: De VOORS: -ik ben gek op m'n kleine meid (2,5) en m'n hart wil nog een baby.. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat het hierbij blijft! M'n hart loopt over van liefde, en ik weet met mezelf geen blijf! Geldige reden om er voor te gaan -mijn dochtertje gaf aan wel een broertje of zusje te willen (ook al weet ze natuurlijk niet precies hoe of wat) Geen redden, een kind van 2,5 kan dat helemaal niet inschatten -we hebben een leuk huisje gekocht, niet supergroot, maar met enkele ingrepen kunnen we wel plaats maken voor een extra kind. Geen bezwaar dus -mijn eigen zus werd pas gediagnosticeerd als onvruchtbaar wat betekent dat mijn dochter het enige kleinkind is in onze familie. Een shock voor de familie. Mijn zus zou meter mogen worden van mijn 2de kind. Of je zus wel of geen kinderen kan krijgen, staat wat mij betreft helemaal los van jou kinderen -ik ben 38 dus de klok tikt, en nu kan het (misschien) nog net. 38 lijk me geen bezwaar om nog een kind te krijgen De TEGENS: -mijn man is 61 jaar...tja.. Dat zou voor mij wel een reden zijn om extra na te denken -het kost natuurlijk wel wat, zo een kind erbij, financiëel zullen we goed moeten uitkijken, terwijl wij levensgenieters zijn en graag lekker eten, drinken, reizen. Onze levensstandaard zou er bij inboeten natuurlijk. (De spullen van ons dochtertje hebben we natuurlijk nog..) Reizen met 1 of 2 kinderen lijkt me niet zo heel groot verschil. Lekker eten en genieten van het leven kan met een beetje minder geld ook -ik heb best nog plannen en ambitie met mijn loopbaan... Dan zal je je af moeten vragen of een kind extra daar veel verschil in maakt. Of je nu oppas moet regelen voor 1 of 2 kinderen... -ons meisje is een leuk maar erg druk kind en zuigt ons helemaal leeg, wat als het tweede net zo is? Kunnen we dat wel aan? Twee kinderen heeft zn voor en nadelen, ze kunnen elkaar vermaken, maar ze kunnen ook ruzie maken. Mijn kinderen gaan samen in de draaimolen, ik hoef niet mee, was mn dochter alleen dan had ik meegemoeten. Ik probeer mezelf te overtuigen dat mijn leven compleet is zoals het nu is. Een tweede kind brengt natuurlijk meer liefde maar ook meer zorgen met zich mee. Mijn nuchtere zelf zegt: we houden het hierbij. Maar mijn gevoel steekt er steeds een stokje voor om het hoofstuk 'kids' af te sluiten... Ik fantaseer dagelijks over nog es zwanger worden... Ik ben bang dat ik spijt zal hebben dat ik niet voor een tweede gegaan ben. Kijk in elk geval verder dan alleen het zwanger zijn, dat is maar 9 maanden, daarna begint het pas...
En dat je zelf zegt er dagelijks over te fantaseren weer zwanger te zijn lijkt mij genoeg reden. Ga ervoor. Lees namelijk helemaal geen grote bezwaren waarom het niet zou kunnen. Maar goed je moet zelf die knoop doorhakken 😉
Toen wij ons afvroegen of we nog een kindje wilden, heb ik me afgevraagd hoe ik over 20 jaar op deze periode verwacht terug te kijken. Wat verwacht ik over 20 jaar het belangrijkste te hebben gevonden, nog een kind met nog een dip in mijn carriere, inbreuk in mijn tijd, etc. of net die ene vakantie die gemakkelijker gepland kon worden en die interessante kans die ik op mijn werk kon grijpen, etc. Inmiddels is ze 4 maanden oud.
Hi mama's, SUPER bedankt voor alle interessante commentaren! Ik neig toch echt meer naar een 'nee'... Er zijn voor mij te veel onzekere factoren. Het zou ons leven hoe dan ook een stuk moeilijker maken. Onze situatie is niet stevig genoeg om dat op te vangen. (Trouwens nog een 'tegen': we hebben nu al geen enkele hulp van familie, want kleine familie én woont ver) De tijdsinvestering en alle verwikkelingen die een extra kind met zich meebrengt, wegen toch wat zwaarder door... Eigenlijk is ons leven momenteel perfect... Het vuurtje dat nog brandt en verlangt naar een tweede zal wel uitdoven...??? Of opflakkeren..... We'll see, de komende maanden...
Lijkt me een gezonde houding. De tijd zal het leren! Ik had vlak na de bevalling van mn tweede ineens een gevoel dat ik een derde wilde, terwijl ik dat eigenlijk nooit heb gewild en het praktisch gezien ook totáál niet logisch en handig was. Ik heb toen niets met het gevoel gedaan met het idee als ik het over een jaar nog wil zien we wel verder. Het gevoel ging echter voorbij en ik ben compleet gelukkig met ons gezin zoals het nu is. Ik fantaseer nu heel af en toe nog wel eens over nog een zwangerschap, bevalling en een piepjonge baby, maar echt willen doe ik het niet meer. Ik denk dat ik altijd wel een beetje baby-crazy zal blijven, gewoon omdat ik baby's zo lief vind. Maar wij worden ouder en hebben nog zoveel plannen. Het is goed zo.
Mijn eerste idee is (bijna) altijd JA! Als ik kijk naar onze twee jongens... echt, dat is onbetaalbaar. Natuurlijk maken ze wel eens ruzie. Maar ze zijn ook dol op elkaar, kunnen heerlijk samen spelen en hebben vaak echt steun aan elkaar. Zo fijn! En dat is eigenlijk wat ik heel vaak wel zie bij broers en zussen. Als ik dan de leeftijd van je man zie, dan vind ik dat toch best oud. (Sorry) Maar aan de andere kant denk ik ook... jouw dochter zal wellicht eerder een ouder verliezen dan een ander kind met een ouder van in de 30. Natuurlijk kan het dan ook, maar gewoon statistisch gezien dan hè. Ik denk dat het ook 'later' als je één of beide ouders verliest, gewoon heel fijn is om niet 'alleen' te zijn maar dit te kunnen delen met een broer of zus. Natuurlijk zijn er ook broers en zussen die elkaar constant het kot uitvechten en die echt niets aan elkaar hebben. Maar als puntje bij paaltje komt, denk ik dat de meeste mensen toch wel erg blij zijn met hun broer(s) of zus(sen).
Het lijkt me voor jouw kind heel fijn een broer of zus te hebben als ze jong 1 ouder verliest. Maar het lijkt me voor jou ook heel fijn als je jong alleen komt te staan om 2 kinderen te hebben. Ik ben zelfs enigskind en mijn ouders zijn nu allebei oud en hulpbehoevend en ik had echt heel graag een broer of zus gehad met wie ik erover kon praten en met wie je samen bepaalde beslissingen kunt nemen. Verder heb ik zelf nu 2 kinderen en ze kunnen samen echt geweldig spelen. 2 kinderen houden elkaar bezig!
Lastig, ik snap de meeste van je voors en tegens. De leeftijd van je man vind ik een belangrijke tegen maar jouw (en die van je man) duidelijke wens voor een tweede een belangrijke voor. Je zegt dat je weinig hulp van familie hebt maar wanneer grijp je daarop mis? Ik heb een prima contact met mijn familie maar behalve af en toe een avondje oppassen hebben wij ook geen hulp. Ik vind dat ook niet erg. Als je een gezin wilt moet je daar zelf voor zorgen zeg ik altijd. Voor de opvang zijn er kinderdagverblijven en verder maakt het hebben van één of twee kinderen niet zoveel uit, denk ik. Of het financieel kan en of jullie dat ervoor over hebben kunnen jullie alleen zelf bepalen. Verder ben ik het ook eens met Tupp.
Ik ben het eens met Tupp. Maar dan is er ook een tweede die statistisch gezien niet heel oud nog een vader zal hebben. In deze situatie zou ik kijken naar de fitheid en gezondheid van je man. In hoeverre kan hij het aan. Voor jullie kind zou het wel heel fijn zijn.