Mijn zoontje van 9 weken is ondanks de Pepti en Nutriton nog steeds heel erg onrustig. Hij barst regelmatig plotseling in huilen uit en is dan niet te troosten. De kinderarts weet het nu ook even niet meer en heeft voorgesteld om hem op te nemen in het ziekenhuis ter observatie, om uit te zoeken of er medisch wat mis is, of dat hij gewoon een onrustige baby is die veel regelmaat en rust nodig heeft. Ik weet dat het heel egoïstisch is, maar ik vind het echt ontzettend moeilijk om hem weg te brengen en dan s'avonds niet mee naar huis te kunnen nemen. Ik snap dat het voor zijn eigen bestwil is, dus hebben mijn vriend en ik de knoop door gehakt.. morgenochtend belt de kinderarts ons weer, en dan gaan we aangeven dat we het misschien toch een goed idee vinden. Gewoon, om er zeker van te zijn dat hij niks mankeert. Ik wil heel graag ervaringen horen van mama's die dit hebben meegemaakt.. Hoe hebben jullie een ziekenhuisopname van jullie jonge baby ervaren? Heeft het geholpen, en hoe ben je er mee omgegaan? Richt het ziekenhuis zich wel echt op de medische dingen, of schuiven ze het snel af op "gewoon onrust"?
Is er dan niet beter eerst de optie om zwaardere dieetvoeding en medicatie te gebruiken? Ik zou eerlijk gezegd niet zo snel mijn baby laten opnemen. En al zeker niet na alle verhalen die ik hier gelezen heb. Maar ik begrijp het wel als je het wel doet.
Ja, daar heb ik zelf ook al aan gedacht. Het probleem is dat mijn kinderarts geen medicijnen en/of zwaardere dieetvoeding wilt voorschrijven als ze hem niet eerst een paar dagen geobserveerd heeft, omdat ze zeker wilt weten dat ze het aan het goede eind heeft met de kma en hem dus niet misschien onnodig dan zwaardere dieetvoeding wilt geven.
Geen ervaring, maar persoonlijk zou ik het wel doen. Nee, het is niet leuk, want je kindje is toch ergens anders. Probeer te blijven denken dat deze mensen weten wat ze doen en dat ze jullie willen helpen. Wat je zelf al zegt, al is het maar om medische problemen uit te sluiten. Sterkte meid!
Ik heb ook opname meegemaakt van mijn zoontje, hij was toen ook 9 weken. Wel om een andere reden dan waarvoor jou zoontje evt wordt opgenomen. Maar goed, ik heb de zorg in het zkh goed ervaren. Er werd goed gecommuniceerd. En alles werd goed uitgelegd, al moest ik soms wel doorvragen. Maar hier werdt prima op gereageerd. Ook mocht ik bij hem blijven dag en nacht, en heb dit dus ook gedaan. Ik heb alleen moeite gehad met het feit dat ze hem niet meer konden helpen dan ze deden, maar hij voor observatie nog 48 uur moest blijven, na zijn laatste incident. (Daar ben ik *boos* ( lees was nog erg hormonaal😳 over geworden, en ik wilde hem gewoon mee naar huis nemen. Daar moest ik papieren voor tekenen dat ik hem tegen advies in meenam. Toen kwam ik weer bij mijn positieve want dat wilde ik ook niet, ik zou hem nooit op zo een manier in "gevaar" brengen om mijn zin te krijgen. Uiteindelijk tot een compromis gekomen en 24 uur later waren we thuis.) Ze hebben het trouwens nooit licht genomen, iedereen kwam met ideeën en suggestie zowel medisch als niet medisch. Mijn zoontje is er uiteindelijk overheen gegroeid en is helemaal goed gekomen.
Mijn dochtertje is toen ze 11 dagen was ter observatie opgenomen in het ziekenhuis. Ik vond dat haar ademhaling niet lekker ging, huisarts was het er niet mee eens maar met veel moeite toch doorverwezen. (Ik had gelijk.) Opname is natuurlijk wel moeilijk maar je mag gewoon bij je zoontje blijven. Dus het is niet zo dat je hem alleen achterlaat of zo. Verpleegkundige zijn heel aardig en laten je gewoon je ding doen en ze bemoeien zich eigenlijk nergens mee. Ik zou het gewoon doen, dan weet je zeker of er meer aan de hand is. Het is wel vermoeiend maar jij hebt er waarschijnlijk meer last van dan je zoontje.
Maar je kan enkel achterhalen of het kma is door dieetvoeding te geven... Dus wat is haar plan dan? Ik hoop dat je er bij mag blijven?
Kun je er niet bijblijven de hele dag en nacht? Hier in Frankrijk mag een van de ouders automatisch blijven slapen.
Ja, ik mag er 24/7 bij blijven als ik wil, maar ze hebben geen bed voor me, dus ik kan er niet slapen. Daarom zullen mijn vriend en ik elkaar afwisselen, zodat er altijd één van ons bij hem is! Ze dachten al aan verborgen reflux, vandaar ook de Nutriton, maar die doet dus niet voldoende, maar wederom wilt ze niet zomaar medicatie geven.. daar doen ze in dit zkh heel moeilijk over. Zwaardere voeding gaan ze ook naar kijken maar dat willen ze dus alleen onder hun toezicht uitproberen, omdat hij in 9 weken al 4 verschillende voedingen heeft gehad. Pff, ik vind het echt 10 keer niks maar ik moet doen wat voor hem her beste is.
Wij hebben dit ook mee gemaakt. En bij ons gingen ze ons dochtertje inbakeren een paar keer op een dag en vooral als ze moe was. En wat een verandering! Ook hebben ze andere medicijnen gegeven want ons dochtertje heeft reflux. Ze kreeg eerst santax en dat ging fout. Daarna radatidini en wat een verschil! Wij kwamen er achter in het ziekenhuis dat ze reflux had omdat ze soms zo ontroostbaar was en heel huilerig en echt een ritme nodig had en heeft. Nu is ze 1 jaar en vindt ze drukte nog niet leuk en kan ze behoorlijk overstuur raken. Ik vindt wel dat ze snel in het ziekenhuis bij ons zeiden dat ze rust moest hebben. Maar ik heb nog twee dochters, ik kan moeilijk de rust in huis keren ook hun moeten kunnen leven, ze deede al zo rustig mogelijk voor hun kleine zusje. Ritme hadden ze wel gelijk in, dat is gewoon enorm belangrijk zelfs nu nog nu ze 1 jaar is.
Hier ook mee gemaakt met 6 weken. 1,5 week in het ziekenhuis geweest. Hier heb ik een opname min of meer opgeëist omdat het cb mij afwimpelde. Toen ik zei tegen de huisarts dat ik naar de spoed zou rijden en haar daar achter zou laten ( wat ik nooit zou doen maar was gewoon het laatste wat ik nog kon zeggen in de hoop dat er actie werd ondernomen) werd er eindelijk geluisterd en contact opgenomen met de kinderarts. Eerst dachten ze onrust en moest hameren op het feit dat haar iets mankeerde. Verpleegkundige zeiden wanneer je haar naar huis stuurt worden ouders gek, deze baby mankeert iets. Zoveel huilen. Klopte uiteindelijk ook. Ik vond het heen en weer rijden, haar niet bij mij hebben en achter laten erg moeilijk. Gelukkig is er wel iets uit gekomen.
Mijn dochter heeft toen ze 3 weken was een weekend in het ziekenhuis gelegen. Haar situatie was heel anders, want ze lag er omdat ze erg hoge koorts was en de artsen een hersenvliesontseking wilde uitsluiten. Ze zat vast aan allerlei slangen en een infuus en er gingen steeds allerlei alarmpjes af. Al met al vond ik het vreselijk, maar dat was vooral omdat we zo bang waren en omdat ik het zo zielig voor haar vond dat ze er zo bij lag. We hebben om en om 's nachts bij haar (ander bij grote zus) geslapen, maar echt slapen deden we niet, omdat haar kamer vrij licht was en er steeds alarmpjes afgingen (en we natuurlijk om de 3 uur moesten voeden ). Ik neem aan dat jouw kindje straks geen hoepla aan zich vast hoeft, althans hopelijk niet zo lang en dat haar kamertje ook rustiger en donkerder gaat zijn en jullie daardoor hopelijk ook beter kunnen slapen. Ik zou het denk ik gewoon proberen, maar er wel steeds bij blijven. Sterkte!
Onze dochter is twee keer opgenomen geweest. Een keer toen ze 6 weken was, een keer toen ze ongeveer 5 maanden was. Na de eerste keer is er helaas niets gevonden na 36 uur opname, bij de tweede keer (voor zelfde probleem) hebben ze haar langer gehouden om langer/beter te kunnen observeren (72 uur). Beide keren kon ik bij haar blijven (rooming in), dat was heel fijn. Betekent ook dat ik me intensief kon 'bemoeien' met de oplossingen etc. die er aangedragen werden.
mijn oudste was 8 dagen oud toen ze met opstartproblemen werd opgenomen.. wij vonden het heel moeilijk om haar achter te laten. toen we weer thuis waren heb ik even een flink potje zitten janken. heel bijzonder hoe snel zo'n kleintje er al helemaal bij hoort en je je niet meer kan voorstellen hoe het zonder haar was. de volgende dag had ze een neussonde. we mochten zoveel we wilden aan haar bedje zitten en ook eigenlijk alles zelf doen. ik heb toen helaas niet geweten dat ik misschien ook wel daar had kunnen overnachten. ik ging smorgens alleen naar het ziekenhuis. begin van de middag weer naar huis om als mijn man thuis kwam samen weer naar haar toe te gaan. ze moest uiteindelijk 5 dagen blijven
Volgens mij verschilt de opname enorm per ziekenhuis. Voor reflux; volg je alle leefregels al op? Nutriton kan ook juist problemen geven zoals krampen. Niet overstappen naar nutramigen vind ik vreemd. Een opname is voor het hele gezin veel intensiever dan nutramigen proberen. Mijn kinderen hadden beide medicatie nodig en nutramigen, maar heb vooraf nooit een opname gehad.
Wij mochten ook gewoon 24/7 bij ons dochtertje blijven. Wel kon er maar 1 ouder blijven slapen maar we hoefden haar niet alleen te laten. Wel gingen we tussendoor naar huis als ze sliep om te eten en onze oudste dochter te zien. Ik zorgde wel dat ik er met elke voeding was zodat ik die zelf kon geven. Gelukkig hoefde ze maar 2 nachten te blijven. Veel sterkte!
Hi Nadine, Mijn zoontje heeft KMA en verborgen reflux. Na de borstvoeding overgegaan op pepti en johannesbroodpitmeel. Nutriton kan erg veel krampen en andere klachten geven door de vele toevoegingen die er in zitten. Wat bij ons ontzettend goed heeft geholpen is 100 % jbpm te gebruiken ipv nutriton. Ik bestel het online, https://www.vitaminstore.nl/magazijn/Tammi/Johannesbroodpitmeel-238969.aspx?utm_expid=2686410-76.y1KR3nrsT12hGt4RaGnc1g.0&utm_referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.nl%2F Maar in sommige vitaminstores hebben ze het op voorraad, kan me voorstellen dat je het namelijk snel in huis wilt hebben. Sterkte!
Hoi dames, nog heel erg bedankt voor alle reacties! Gelukkig gaat het een stuk beter met mijn zoontje, waarschijnlijk had hij nog krampen van het wennen aan de Nutriton. Ik heb overlegd met de arts, en die vond het niet nodig om hem op te nemen, aangezien er toch plotseling verbetering optrad. Ik blijf nu op de pepti en de nutriton, laat hem slapen in zijn Puckababy, leef alle leefregels voor reflux na en we moeten over 2 maanden terug naar de kinderarts, voor controle, en dan word ook de provocatietest gepland. Nogmaals bedankt voor het delen van jullie ervaringen, ik heb er heel veel aan gehad!