Pas met jongste dochtertje naar het cb geweest voor de standaard dingen. Ze vroeg hoe het ging en of er problemen waren. Heb aan gegeven dat oudste nog al een grote mond heeft en vaak in de clinch ligt met zusje en dat ik soms niet weet hoe ik ze dan het beste kan corrigeren.Niets waar we allemaal wel eens tegenaan lopen toch? Ze begon meteen over een collega die video hometraining deed. Camera's in je huis. Ik voelde meteen weerstand en gezegt dat dit niet nodig was. Hoop bla bla dat ik wel alleen met de kinderen was, ik het niet alleen hoefde te doen enz Oh, je bent wwel veel aan het werk bla bla. Werk 28 uur en tijdelijk een dag school en dit alles onder schooltijd of savonds als kids naar bed gaan . Ze gaan maar 1 dag en 2 ochtenden naar kdv. Oudste 1 middag bso. Ze deed alsof het heeeeeel veeel was. praatte me nog net geen schuldgevoel aan. eAfgeketst en in gegaan op alleen bezoekje van deze mw om te praten voor evt ttips. Ken deze dame en had er wel vertrouwen in. Thuis over wat problemen met kids gehad, wat tips gekregen. Verteld dat ik spullen uit ging zoeken zodat ze minder speelgoed beneden hadden omdat ik al gezien had dat ze er dan juist niet mee speelden. Meteen hbegon ze over hulp van een collega die dan een paar uur per week hiermee zou komen helpen en met de kinderen . NEE!!! Dat wil ik niet. Afgeketst maar ze bleef doorgaan dat ik erover moest denken. Afgesproken dat ze nog een keer zou bellen om te vragen hoe het ging. Van de week heeft ze gebeld en en met m'n stomme kop gezegt dat ik niet goed weet hoe ik dochter moet corrigeren als ze zusje een pest. Meteen kreeg ik te horen dat er hulp voor was, ze dit echt aanraadde, dat ik het niet alleen hoefde te doen en op een gegeven moment dat ik niet alleen aan mezelf moest denken maar ook om m'n kinderen en hun toekomst. Ze maakte ze zich zorgen:x Heb die hulp afketst. Ik wil niemand in m'n huis en die me op die manier daarbij helpt. Als je eenmaal in zo'n traject zit dan kom je er niet meer vanaf. Alleen toe gestemd met. Een telefoontje vanhaar (zelfde persoon weer) Over een paar weken. En nu, nu lig ik er al een paar nachten van wakker. Wat doet dit zeer zeg. Als alleenstaande heb je sowieso al snel eenn "streepje" bijj naam staan en ik WIL die hulp helemaal niet. En nu hoorde ik van iemand dat ik er nu aan vast zit en ze me zal blijven "achtervolgen" en me in de gaten zullen houden. Nergens voor nodig, zijn gewoon de dingen waar elke ouder een keer tegenaan loopt en ze doen het verder super. Kunnen ze me wat maken als ik het afzeg? Hoe kom ik hiervan af?
Volgens mij is het niet verplicht dus kun je het gewoon weigeren. Maarja als je steeds vragen blijft neerleggen is het toch ook wel logisch dat ze hulp aanbieden? Wat wil je dan van ze? Dan moet je dat heel duidelijk aangeven....
Ze doen gewoon hun werk. Jij geeft aan dat je dingen niet weet en zij bieden hulp. Ik mag hopen dat ze zo reageren. En jij moet niet zo spastisch reageren. Het is geen jeugdzorg. (En ook dat is geen schande)
Gewoon duidelijk zijn de volgende keer dat ze belt: dat het SÚPERGOED gaat enzo, en dat je hun hulp niet meer nodig hebt. Bedankt en tot ziens! Zoiets?
Ik zou gewoon aangeven dat je er wel uitkomt. De reactie van het consultatiebureau lijkt mij trouwens normaal: jij geeft aan iets niet te weten en zij bieden hulp, daar zijn ze volgens mij voor.
Dit. Jij geeft iets aan en daar spelen ze op in. Homestart training is trouwens echt een goede hoor, en zegt niets over dat je faalt in de opvoeding. Soms zijn situaties gewoon lastig en dan is daar hulp voor!
Ik zou zeggen dat je de tips hebt opgevolgd en het nu stukken betwr gaat, en dat je zelf wel weer contact op neemt als het nodig is
Fijn he? Bij ons zit ook een nogal fanatiekeling. Leermoment voor de volgende keer: niks meer zeggen Gewoon zeggen dat het nu goed gaat. En laat je niks aanpraten hoor,denk dat je zelf wel uit kan maken hoeveel je werkt enz.. Hebben zij niks over te zeggen. Ik heb inmiddels de strijdbijl begraven met de wijkverpleegkundige,ze heeft zelfs haar excuses aangeboden. (Ik vond dat ze mij een probleem aanpraatte die ik daarvoor niet had)
Ze doen hun werk he... Als je het niet wil, want CB is niet verplicht, dan moet je dat gewoon heel duidelijk zeggen!
Die hulp van een collega een paar uur per week, is dat soms vanuit Home Start? Want daar maak ik gebruik van en ben ik heel blij mee. Onwijs leuke vrouw waarmee ik echt de leukste gesprekken heb terwijl we ondertussen samen de tweeling badderen of wandelen enzo. Niets engs, heeft niets met jeugdzorg of de kinderbescherming te maken. Maar goed, je moet gewoon duidelijk zijn wat je wil. Als je geen hulp wil, moet je ook geen hulpvragen stellen denk ik. Beetje dubbel signaal zo. Maar ik snap het wel, ik vind afwimpelen ook lastig af en toe.
Sorry? Spastisch reageren? Was je erbij toen ze dit tegen me zei? De toon van haar stem alsof ik ik weet niet wat met mn kinderen uitvreet? Nee. Dit is namelijk niet eens alles wat ze zei. Ze maakt van alle kleine dingen (die voor mij niet eens een probleem zijn), 1 groot probleem waar ik hulp bij zou moeten hebben. Ze zocht problemen en zo nodig maakt ze ze wel. Over mn huisdieren dat het er wel veel zijn, vast veel werk, tijd die ik nodg had voor de kinderen bla bla. Niet vragen hoe of wat maar meteen conclusies trekken. Kost helemaal niet veel tijd, doe ik tussendoor, kids helpen en vinden het leuk, aquarium gaat weg, 1 paard hoef ik niks aan te doen en de andere heeft een bijrijder. Oh, ik zie veel speelgoed (inde kast dus geen zooi). Daar kan collega mee helpen om het op te ruimen en te ordenen enz. Dat kan ik zelf wel en daar vraag ik niet om. Ik vraag om een tip hoe ik mn kind iets af kan leren of kan straffen. Je kan ze in de gang zetten, met beloonkaart werken whatever. Niet om 1 of ander begeleidingstraject. Wat trouwens ook tijd gaat kosten, paar uur per week en " ik heb het al zo druk". Werd ook een groot probleem, ik had het zo druk en was zooo vaak weg. Vergeet even daarbij dat ik voornamelijk werk ala ze al op school zijn of slapen. Tussendoor ben ik bij ze........
Maar je legt je "probleem" bij haar voor op het cb, zij biedt hulp aan en jij ketst af. Dan laat je haar bij je thuis komen, zij biedt weer hulp aan, en jij ketst af. En dan stem je toe dat zij je belt, jij praat met haar weer over opvoed issues, zij biedt trouw haar hulp aan, en jij ketst af. Je hebt het zelf zover laten komen. En ook al is het niet de hulp of tips die je zoekt, dan moet je duidelijk zijn en je niet over laten halen en er zelf weer over beginnen.
Wat er tot nu toe gezegd word mee eens. Maar ik snap het wel. Over vraagjes kan ik met de meeste hier gewoon even soort van overleggen tijdens de normale consultatie. Soms hoor ik iets nieuws en soms wil ik gewoon bevestiging of ik iets goed doe waar ik dan niet zeker van ben. Maar ik kwam er ook 1 tegen die de dingen dan veel zwaarder oppikte dan ik ze bedoelde. Dan weet je voor het volgende contact dat dat niet de juiste is om die vragen aan te stellen.
Wat betreft die videobegeleiding: je hebt er misschien echt geen tijd voor, maar als je wel tijd hebt, zou ik het met beide handen aangrijpen. Wij hebben dat ook gehad als onderzoek van een autisme-onderzoek van onze oudste en ik zag er enorm tegenop maar ik was later zó blij dat we het gedaan hebben. We kregen achteraf een verslag en daarin stond eindelijk zwart op wit dat we het écht heel goed deden. Dat het niet onze schuld was als dingen in ons huis niet liepen; dat de opvoedsituatie uitzonderlijk was en dat wij daar niets aan konden doen. Dat heeft me echt zoveel lucht gegeven in de jaren daarna, dat ik wist dat ík het goed deed en dat ik de rest van de wereld gewoon kon laten praten. Dat zou ik jou ook gunnen!
Ik denk dat het logisch is dat cb je wil helpen. Zoals al gezegd, als jij steeds aangeeft dat dingen niet goed lopen. Ik denk dat je het niet als aanval moet zien dat ze je de begeleiding in huis willen aanbieden, klinkt gelijk heel groot en dramatisch terwijl het vooral een hele mooie manier is om inzicht te krijgen in een situatie. En dat je toch steeds je zorgen "eruit floept"geeft misschien toch aan dat je behoefte hebt aan een klankbord? Als ze mee kunnen kijken worden de adviezen veel concreter. Je topictitel zegt het al, ze bieden hulp aan. Waarom niet aangrijpen? Als het toch niet nodig is zijn ze de eerste om dat weer af te kappen.
Ik zou ove reen paar weken zeggen dat je blij bent met de tips die ze je heeft gegeven dat het helpt en mocht je meer vragen hebben dat je contact opneemt.
Ik begrijp je wel. Je wilt wel hulp, maar niet dat soort hulp. Gewoon wat tips en trucs. Niks begeleiding aan huis. Uit eigen ervaring weet ik ook dat ze heel opdringerig zijn. Volgende keer gewoon melden dat het prima gaat dan ben je er het snelst vanaf, maar dan ook niet meer met vragen gaan.
Precies dit! Jij ketst het af maar blijft wel steeds met vragen komen waarop hun antwoord proberen te geven. Als je dit niet wilt moet jij dit duidelijk aangeven!
Ik zou aangeven dat je graag gewone tips wil en dat je geen begeleidingstraject wilt omdat dat niet aansluit bij je hulpvraag. En misschien kun je ook aangeven dat haar enthousiasme erg fijn vind maar dat het je ook wat overweldigd heeft. zit zelf in de jeugdhulpverlening en zit ook aan de andere kant als ouder. Blijf bij jezelf en leg concreet uit wat je wel en niet wilt. Daarnaast zou ik ook om een uittreksel vragen over wat zij in je dossier hebben gezet. (mocht het subjectief zijn, kun je vragen het aan te passen).