Ik vond mijn eerste bevalling geen succes.. Ik kreeg vanaf zondagavond lichte rugweeen en dit heeft doorgezet tot dinsdagochtend. De verloskundige gaf wel wat tips, maar zag nog geen reden om haast te maken. Heb die twee nachten amper geslapen en was dus al kapot voor ik in het ziekenhuis was. In het ziekenhuis bleek echter dat het met mijn kleintje niet zo goed ging en werden de weeenopwekkers vol aangezet, waardoor ik een weeenstorm kreeg. Helaas alleen rugweeen, dus dat schoot niet op, dit waren wel de twee pijnlijkste uren uit mijn leven denk ik. Hierna eindelijk een ruggenprik gekregen (de Ok was vol) en daar was de opluchting. Na een paar uur mocht ik persen, 70 minuten geprobeerd in allerlei houdingen, maar het ging niet, was oververmoeid en had hoge koorts, dus was aan het ijlen haha.. De gynaecoloog heeft mijn dochter met knip en vacuüm gehaald. Haar navelstreng zat om haar nek en ze had gepoept in het vruchtwater, dat was nog even spannend. Gelukkig is dit goed afgelopen. Als toetje op mijn bevalling was mijn blaas ernstig beschadigd van het lange persen, dus kon 6 weken niet plassen en kreeg ik trombose en een longembolie na een paar dagen. Tja.. en toch gaan we er weer voor.. maar dit keer met een geboorteplan waar je u tegen zegt, zit gelukkig vanaf het begin bij het ziekenhuis, dat geeft wel een zekerder gevoel. Maar kijk er nog niet naar uit
Mijn eerste bevalling was enorm spannend, was nog maar 17 en had mezelf heel de zwangerschap nooit zorgen gemaakt. Maar toen ik eenmaal ingeleid werd (erge bekkenklachten) heb ik serieus diarree gehad (sorrryyy! haha) De bevalling verliep erg goed, had een ruggenprik gehad. Kon daardoor tussen de weeen door nog even slapen. Heb vrijwel geen pijn gehad. Alleen hadden ze de ruggenprik verkeerd gezet waardoor ik daarna vreselijke klachten kreeg. Bevalling duurde 8,5 uur. De tweede bevalling, ook een inleiding (hele erge bekkenklachten) was weer een hel. Hierbij ook een ruggenprik gehad. Die prik verdoofde alleen maar de rechterkant van mijn lichaam. Ook had ik nog verpleegkundige die totaal niet met een zwangere konden omgaan. Die vrouw zat met de CTG enorm hard in mijn buik te duwen tijdens een wee. Niet 1x... Maar echt een half uur lang. Dit deed een ontiegelijke pijn. Heb op een gegeven moment de hand van de verpleegkundige weg geslagen, heb het zuurstof apparaat van mijn vinger gehaald en ben opgestaan. Wou weggaan haha. Vervolgens had ik persweeen. Niemand die kwam. Terwijl ik mezelf zat tegen te houden om niet te persen. Mijn man continu op de bel drukken.. 3 kwartier later nog steeds niemand. Kon het niet meer ophouden, moest gewoon persen. Ze kwamen toen ineens binnen. Als ze 2 min later waren geweest was ik al bevallen. Bevalling duurde: 7 uur. De derde bevalling was zo.... Geweldig... Heb er geen andere woorden voor De bevalling begon spontaan. Mocht dus bevallen onder begeleiding van de vk. Dat was zo relaxt. Heb de weeen in een bad mogen opvangen. Heb helemaal geen pijnbestrijding nodig gehad. Had om 20:28u 8 cm. 20:29u vliezen doorgeprikt. En de vk voelde tijdens het breken van de vliezen volledige ontsluiting. ben om 20:30 bevallen. Wil nog wel 20 van zulke bevallingen haha. Bevalling duurde in totaal: 2 uur. Sorry voor het lange verhaal.
Ik had een geweldige bevalling. Was van tevoren super bang maar dat was helemaal niet nodig. Ik had van tevoren aangegeven een ruggenprik te willen, en die kreeg ik bij 6 cm. Toen was de pijn nog best te doen. Bij het persen mocht de prik aan blijven omdat ik mijn persweeën er doorheen voelde. Het persen duurde dik een uur, dat was wat vermoeiend, maar dat was het enige. Dochter was kerngezond, gelijk goede scores en ik voelde me ook prima. Ik kijk er met een supergevoel op terug!
Nu ik er op terug kijk vond ik het meevallen. Bedoel, pijn doet t sowieso. 41+4 bevallen. Weeën begonnen snachts om 03.00. VK kwam en zat op nog maar 2cm. Om 07.30 in t ziekenhuis. Bevallingskliniek. Om 11.00 nog steeds 2cm ontsluiting. Onwijze weeën storm. Vruchtwater door geprikt en mevrouw had in t water gepoept waardoor ik moest bevallen onder begeleiding van de gynaecoloog. Om 13.00 werden de weeën zo erg dat ik ze niet kon opvangen. Werd ziek van de pijn. Als een exorcist alles onder gespuugd. Inclusief vriend. Ruggenprik gekregen. Heerlijk! Om 21.00 uur begon die uit te werken en om 22.15 volledige ontsluiting. Door de ruggenprik hadden ze weeën opwekkers toegediend. Om 23.01 is mevrouw geboren. Bevalling duurde 8 uur en uitdrijving 40 minuten. Had er wel een 2e graads ruptuur aan over gehouden. Maar dat had ik er voor over. Was er zo klaar mee dat ik zo geperst hebt dat de artsen er van stonden te kijken. Onder tussen lag ik lekker tv te kijken haha. Maar die zette ze opgegeven moment uit. Al met al pittig en pijnlijk. Vooral de eerste dagen met hechtingen. Waar ik nu gelukkig 99% geen last meer van heb . Had super lieve artsen en m'n vriend was ook relaxed en ik zelf ook.
Hier een thuis bevalling. Vliezen braken en de weeën kwamen direct. Eerst om de 5 min al snel 3. Na 6 uurtjes volledige ontsluiting. Na een uur persen kwam er niks. Sterrekijker. Dat in de ambulance en nog een uur geperst. Op eigen kracht zonder pijn bestrijding haar ter wereld gebracht. Waar ik best wel wat trots op ben. Normaal was het een keizersnede ze lag ook nog eens met haar hoofd omhoog. Punt zat op der voorhoofd. Toen kwam de placenta niet en moest geopereerd worden. 1,5 liter bloed verloren. Mag helaas niet meer thuis bevallen. Ziekenhuis lijkt mij echt horror! Ook al was het niet 1 die geheel vlekkeloos verliep maar zou het zo weer doen! Vond het super speciaal. Achteraf om veel dingen gelachen die toen gebeurde. Zal het zo weer doen. Tis even hard werken.
De eerste was geweldig. Volgens het boekje, duurde 12 uurtjes, weinig pijn en 10 minuten persen. De tweede was heftig!! 20 minuten weeën die mega veel pijn deden en 1x persen. De verloskundige was te laat. Had liever de eerste.
Lichte weeën begonnen de avond ervoor en zette 's nachts door, om 4.00 uur 2 cm ontsluiting en om 6.00 uur 4 cm ontsluiting. Lastige was dat ik totaal niet kon slapen door de weeën die steeds kwamen en ik dus erg vermoeid de bevalling inging. Om 6.00 uur richting zh gegaan want ik wilde graag een pompje hebben, in het zh aangekomen had ik al 9 cm!! dus pompje aansluiten was niet meer mogelijk want dan zou de kleine er al zijn eer het aangesloten was. Ergste vond ik de weeën voordat je mocht persen. Het ging echt snel gelukkig! Rond 6.30 uur aangekomen in het zh en om 9.46 is mijn dochter ter wereld gekomen, hopelijk gaat het bij deze tweede ook zo snel! Twee maanden na de zwangerschap heb ik galstenen gekregen...ik kan je zeggen dat dit pijnlijker is dan een bevalling
Ik heb uiteindelijk wel een redelijk positief gevoel over mijn bevalling, maar makkelijk was 'ie zeker niet. In de nacht van donderdag op vrijdag braken mijn vliezen, iets voor 1 uur. Bijna direct weeën en ook meteen in een mooi tempo (3-4 min, 1-1,5 min aanhoudend). Verloskundige gebeld en die zou in de ochtend langskomen. Hele nacht weeën opgevangen maar tegen de tijd dat de verloskundige er was waren ze in het laatste uur ineens afgezakt naar eens in de 10-12 min...Lang verhaal kort: vrijdag & zaterdag paar keer naar t zkh op en neer geweest met weeën die maar niet meer zo regelmatig wilden worden en uiteindelijk de gyn gesmeekt om me op zondag in te leiden. Dat gebeurde: om 7 uur aan 't infuus met 4 cm ontsluiting, en toen kwam wel de regelmaat, maar de pijn werd eigenlijk nauwelijks erger (had ik verwacht omdat de gyn had gezegd dat ik 'maar oefenweeën' had). Rond 14 uur 's middags vond ik 't niet meer te houden en vroeg ik om pijnstilling, maar dat kon toen niet meer; ik was te ver met ontsluiting. Achteraf bleek dat ik van 14 tot 15 persweeën heb weggepuft, in de veronderstelling dat dit dan eindelijk die ECHTE weeën waren waar iedereen het over had Om 15 uur mocht ik eindelijk persen, maar bleek de navelstreng 2 maal om de nek van mijn zoon, waardoor zijn hartslag bij elke perswee wegviel (dit vertelden ze pas op het allerlaatst), wat enige onrust gaf in de kamer (die kreeg ik wel mee). Om 10 voor half vier werd me verteld dat ik verdovingsprikken kreeg en ze me gingen inknippen omdat de gyn erbij moest komen voor een vacuümverlossing. Dat wilde ik heel erg niet, dus heb ik als een gek geperst en op het moment dat de gyn binnenkwam, kwam mijn zoon ter wereld! Helaas was de knip moeilijk te hechten (bijna een uur geduurd, zonder verdere verdoving) en kwam de placenta niet, waardoor ik ruim 1800 cc bloed heb verloren. Toen ze eindelijk klaar waren met hechten, ben ik met spoed naar een OK gebracht, waar ze de placenta er manueel uit hebben moeten halen, onder het genot van een ruggenprik die ik niet wilde (de anesthesist geloofde niet dat ik de hele dag niet had gegeten: blijkbaar eten de meeste bevallende vrouwen wel gewoon tijdens het opvangen van de weeën...?). Op de operatietafel heb ik letterlijk gedacht dat ik doodging - de ruggeprik had een rare uitwerking op mijn maag & longen, dus ik kreeg het heel benauwd. Gelukkig viel dat uiteindelijk mee nadat een verpleegkundige alert genoeg was om de paniek in mijn ogen te zien. Op de verkoever kreeg ik 'de bibbers'; ik trilde echt zowat het bed uit. Meest bizarre ervaring die ik ooit heb gehad en ik hoop dat ook nooit meer mee te maken. Ik had gewoon absoluut geen controle meer over mijn lichaam. Ik heb een bloedtransfusie geweigerd; ik geloofde er heel sterk in dat mijn lichaam dit zelf kon fiksen en dat bleek ook, gelukkig. Veel Floradix, groene groenten, biefstuk etc. verder, was mijn Hb na 6 weken weer gestegen van de 4,2 naar 6,7. Ik was best tevreden. Begin dit jaar heb ik EMDR-therapie ondergaan om dat stukje in de OK te verwerken en om mijn gevoel over alles een plek te geven. Dat heeft me veel goed gedaan en kan ik zeker aanraden. Het was heftig, maar al met al is mijn gevoel over het feitelijke bevallen vanaf het begin positief geweest. Mijn noodzaak voor therapie zat vooral in het niet gehoord worden in het ziekenhuis, maar ook dat heeft nu een plekje. Het is wat het is. Ik vind dat ik het zo goed heb gedaan als ik kon onder de gegeven omstandigheden. (wow, is wel heel lang geworden... Sorry!)