Mijn zoon van 6,5 jaar heeft een ontwikkelingsachterstand en ik hoor heel graag van andere ouders die in hetzelfde schuitje zitten hoe jullie hiermee omgaan. Mijn zoon heeft een wat laag IQ (80) een auditief geheugen van 63 en een algeheel taalbegrip en -productie van gemiddeld rond de 70. Hij volgt nu nog gewoon onderwijs, maar is wel verlengd aan het kleuteren omdat hij echt niet klaar was voor groep 3. Naast zijn taalachterstand, lijkt hij over het geheel genomen ook een achterstand te hebben. Hij kan erg 'kinderlijk' doen (baby-stemmetjes opzetten bijv.) en zijn spel is ook heel 'jong' (beetje met auto's rondjes rijden). Momenteel zitten we in de molen van onderzoeken (bovenstaand de uitslagen), aanvraag voor cluster2 onderwijs, maatschappelijk werk om zowel op school als thuis te kijken hoe we hem het best kunnen helpen. Waar we nu steeds meer tegen aanlopen is dat er aan zijn uiterlijk niets te zien is. Hij is groot en ziet er wijs uit. Hij kan het ook heel goed verbergen, bluft zich een weg door het leven. Maar de laatste tijd valt hij steeds vaker door de mand. Zijn leeftijdsgenootjes maken enorme sprongen en mijn zoon kan dit niet meer bijbenen en kan het ook niet meer verbloemen. Andere kinderen willen bepaalde spelletjes doen, waar mijn zoon niks van begrijpt. Andere kinderen zeggen dingen, wat mijn zoon niet kan volgen. Hij mag ook steeds vaker niet meespelen, omdat hij het allemaal niet begrijpt. En er ontstaan vaak ruzies uit misverstanden. Mijn zoon zegt bijvoorbeeld dat hij bepaalde spelletjes stom vindt, omdat hij niet wil toegeven dat hij het gewoon niet begrijpt. Of hij zegt dat kinderen hem pesten, terwijl ze niets lelijks zeggen, enkel op een niveau praten dat hij niet kan volgen. Hij voelt zich dan buitengesloten en wordt boos. Dit alles zorgt ervoor dat hij steeds slechter in zijn vel zit. Ik zie dat hij verdrietig is en in zichzelf keert. Ik wil hem zo graag helpen, maar ik weet niet zo goed hoe. Inmiddels heb ik een aantal ouders van kinderen waar mijn zoon veel over de vloer komt, ingelicht over zijn 'achterstand' en zij proberen er dan ook op te letten dat de zaken niet escaleren. Maar tot hoever moet ik dit doorvoeren? Hoe doen jullie dat? Ik probeer mijn zoon zelf ook bij te brengen dat het helemaal niet erg is om tegen anderen te zeggen dat hij wat meer uitleg nodig heeft en dat hij soms wat langer over dingen na moet denken. Dat hij weer goed is in sporten en dat andere kinderen daar misschien weer moeite mee hebben. Dat iedereen dus zijn talenten en uitdagingen in het leven heeft. Dat hij rekening moet houden met anderen, maar dat hij ook van anderen mag vragen of zij rekening willen houden met hem. Verder hoop ik vanuit het maatschappelijk werk nog zinvolle tips te krijgen, maar daarnaast hoop ik hier wat ervaringen te lezen van andere ouders!
Krijg je nog geen ouderbegeleiding? Hier twee kinderen met ass/Adhd en hoewel hoog iq, ook afwijkend gedrag. Wij zijn tegen iedereen open erover, dat haalt de druk van de ketel. Maar ik word wel van alle kanten begeleid vooral voor dit soort vragen. Het is ook moeilijk, dat kun je nog niet alleen.
Van waaruit krijg je die ouderbegeleiding dan? Ik ben echt nog onbekend op dit gebied... Is dat wat anders dan de maatschappelijk werker die wordt ingezet?
Dat kan wel door de maatschappelijk werker zijn. Is dat niet de juiste persoon voor deze vraag? Of is het nog wennen aan de hulpverlening? Dat laatste is heel normaal
Je komt niet zo snel bij cluster 2. School moet ook aan kunnen tonen wat er tot nu toe is gedaan. Ik weet niet of hij logopedie heeft gehad?
Het maatschappelijk werk wordt nog opgestart, dus ik weet nog niet wat ik daar precies van kan verwachten. Maar los daarvan leek het me wel handig om het te vragen aan mensen die in hetzelfde schuitje zitten
Hij heeft al ruim 3 jaar logopedie met zeer geringe vooruitgang. Daarnaast heeft hij al 2 jaar handelingsplannen op school. Vanuit school, vanuit de logopediste en vanuit ons, ondersteund door diverse testresultaten komt dus de hulpvraag. En ik weet dat het niet zondermeer toegewezen gaat worden. Dat is dus absoluut nog spannend!
Mijn dochtertje van nu 4,5 jaar heeft een verbale ontwikkelingsdyspraxie. (dat wil in kort zeggen, klanken worden niet geautomatiseerd in de hersenen) en die kreeg vrij makkelijk een cluster 2 arrangement op school. IQ van 114. Het is wel moeilijker om als je op regulier onderwijs zit om dan naar speciaal onderwijs te mogen. Misschien is het mogelijk om een arrangement aan te vragen voor op school. De hulp die ze bieden kan er verschillend uitzien. Mijn dochtertje krijgt 2x per week logopedie en bijna iedere week komt er iemand van het cluster 2 arrangement spelletjes met haar doen die aansluiten bij logopedie en school.
@27mama: wat mij betreft hoeft hij ook niet gelijk naar speciaal onderwijs, maar hij heeft wel extra begeleiding op school nodig. Ik hoop dat hij daarvoor in aanmerking zal komen. Merk je bij je dochter dat ze met de extra hulp goede vooruitgang boekt?
Herkenbaar. Owen is 6 jaar en zijn ontwikkelingsleeftijd is 3 jaar. Je kan de Vinelandscreening laten doen bij een instantie om te zien waarmee hij precies achterloopt. Dan kan je ook gerichter hulp zoeken. Met vineland kijken ze dan naar zelfredzaamheid, communicatie, sociaal/emotioneel enz enz. Het is niet makkelijk idd als ze wat ontwikkeling betreft zover achterlopen. Aansluiting vinden is vreselijk moeilijk. Owen zit op speciaal basis onderwijs. Hij ging eerst naar cluster 3 voor zeer moeilijk lerende kinderen maar hij mag het nu proberen op het sbo. Een zeer moeilijke stap. Het tempo daar ligt toch een stuk hoger. Niet alleen met leren maar ook de interactie tussen leerlingen. Succes!
Met deze problematiek zou ik zeker uitkijken naar speciaal basisonderwijs (sbo). Door wie worden jullie nu begeleid? Zijn de onderzoeken vanuit school gedaan of vanuit een instantie? Mijn oudste is begonnen op regulier onderwijs maar liep daar vast. Hoewel het traject lang duurde (en dat lag echt aan de regio!) kon hij gemakkelijk naar het sbo. Daar is hij zo van opgebloeid! Ook krijgt hij daar sinds vorige week 2 middagen dagbehandeling. Daar focussen ze op sociaal gewenst gedrag, zoals vriendjes maken én houden. Ook leert hij daar steviger te worden omdat hij erg kwetsbaar is en zich snel gepest voelt (of dat echt zo is denk ik namelijk niet, maar hij begrijpt het soms ook niet). Ik heb heel goede ervaringen met cardea en fornhese. Het ligt aan je regio wie wat doet. Je kunt het beste informeren bij het wijkteam vd gemeente. En sterkte. Het is moeilijk om te zien dat je kind worstelt.
Dank weer voor de reacties. We worden nu begeleid door het audiologisch centrum. Daar zijn ook de onderzoeken verricht en van daaruit krijgen we ook een maatschappelijk werker toegewezen. De insteek is dat we eerst gaan kijken of hij met extra hulp (vanuit cluster 2) op de huidige school verbeteringen kan maken en anders inderdaad naar speciaal onderwijs voor kinderen met een communicatieve beperking. Ik vind dat nog wel lastig. Op zijn huidige school maakt hij vaak speelafspraakjes na schooltijd en dat wordt op sbo toch wel anders, vrees ik. Wat is jullie ervaring hiermee?
Mijn eerste ingeving zou ook zijn dat hij wellicht beter past op s(b)o. Veel meer kinderen die 'gelijkgestemd' zijn en in dezelfde fase van (sociaal-emotionele) ontwikkeling zitten. En in de klas veel meer aandacht voor sociale interacties, emotionele ontwikkeling etc. Je wil voorkomen dat hij op zijn tenen moet lopen de hele dag, want dat is erg zwaar voor je kind en op den duur houden ze het niet vol. Mijn zoon is compleet overspannen thuis komen te zitten omdat hij het allemaal niet kon bijbenen (cognitief, maar ook vooral sociaal niet). Tijdens het kleuteren ging het nog wel, maar zodra groep 3 leerstof begon, bergafwaarts in heel rap tempo... Ben nog steeds wel af en toe onder indruk van tempo dat op reguliere school zit en lichtelijk verbaasd dat mijn dochter dat zonder enige moeite kan... Overgang van kleuteren naar groep 3 is behoorlijk pittig. Ontwikkelingsachterstand heeft ook de neiging om toe te nemen hoe ouder de kinderen worden, waardoor steeds moeilijker kan worden (toen mijn zoon 4 jaar was konden we een algehele ontwikkelingsachterstand van ongeveer 1-2 jaar vaststellen, nu is dit opgelopen tot cognitief 3 jaar en sociaal-emotioneel... tja zal daar maar niet over hebben ). Je zou ook kunnen informeren bij je gemeente (jeugdwet) voor bijvoorbeeld extra begeleiding, of te bekijken met welke hulp jullie het meest geholpen zouden zijn.
hier beide kids op sbo. Jongste maar net. Maar oudste al 3 jaar. Als het aan andere kinderen lag dan heeft hij elke dag wel iemand te spelen. Maar hijzelf wil niet. Misschien scheelt het dat het sbo hier in onze woonplaats is. Ik haal en breng de kids zelf en zeker de helft van de kinderen daar wordt gebracht en gehaald door de ouders. De andere helft gaat met busjes. Dus hier heel veel contact onderling met ouders. Afspreken met kids die met een busje komen kan ook. Wij krijgen begin van het schooljaar een lijst met telefoonnummer van ouders ( als ouders dat willen ) en dan kun je contact opnemen. Vaak is er wel een oplossing te vinden met het halen en brengen van vriendjes die verder weg wonen. Hoewel dat natuurlijk wel wat moeilijker is.
Bedankt voor jullie reacties weer! We hebben inmiddels weer wat gesprekken gehad en er wordt gezegd dat ze eerst willen proberen hem op het reguliere onderwijs te houden met extra hulp. Er is ook wel gezegd dat hij waarschijnlijk beter op een speciale school voor kinderen met een communicatieve beperking zou passen, maar omdat hij nu al op een reguliere school zit en daar niet voor ernstige problemen zorgt zal hij niet gauw toegelaten worden op die andere school. Dat was de boodschap... Een andere vraag: hoe doen jullie dat met werk i.c.m. een kind dat extra zorgen met zich meebrengt? Ik zit momenteel vanwege een burn-out in een reïntegratietraject, maar ik merk dat ik nu alweer helemaal overloop door alle zorgen en regeldingen...