Mijn man werkt in de transport en maakt dagen van ruim 12 uur en dat is pittig in het begin, maar je went er echt aan. Het enige wat mij af en toe nog tegen zit zijn de vrijdagen.. Dan komen alle wagens terug naar het bedrijf en dan kan het makkelijk 12 uur in de nacht worden. Het is een familiebedrijf en mijn man heeft het zelf als kind ook meegemaakt met zijn vader. Die zag hij nooit doordeweeks en hij heeft altijd gezegd dat hij het anders ging doen. Straks als de kleine er is krijgt hij dinsdagmiddag en avond vrij en heeft hij echt een papamiddag. Echt hem alleen met ons kleintje. Ik werk straks op dinsdag. Het gaat nog wel heftig worden als hij vol gaat werken nadat de kleine er is, maar hij kan het waarschijnlijk rustig aan opbouwen. Eerste week tot 5 uur, dan tot 7 uur en dan weer vol aan de bak. Dan zijn we er hopelijk allebei een beetje aan gewend. Ik heb zeker momenten dat ik me eenzaam voel. Zeker als vrienden aan het werk zijn en onze ouders zoals nu alle 4 op vakantie zijn en ik ook niet zomaar even langs kan komen. Maar wat ik je zeker kan zeggen is dat het went. Ik ben helemaal van slag als mijn man doordeweeks om half 8 ineens thuis is. M'n hele avondplanning is dan ineens anders en daar kan ik niet zo goed tegen dan .
Hem steunen in zijn droom is heel belangrijk! Niet lullig of denigrerend bedoeld maar er zijn veel mensen die de opleiding tot lvl uiteindelijk niet halen. En als hij hem wel haalt dan zit hij hopelijk op een vliegbasis in de buurt en kan hij elke dag op en neer. Ik zou zeggen, wennen, miss even op de tanden bijten en dit gedurende zijn opleiding gewoon uitzitten. Succes!
Alles went inderdaad! Mijn man is ook militair en momenteel in opleiding tot onderofficier. Hij zit nu ook in een periode van 10 weken dat ie tijdens de week intern is omdat de kazerne te ver weg is. De bevalling valt dan ook midden in die periode. Dat is een beetje eng en leuk is anders, te meer omdat we voorlopig maar een auto hebben en ik dus een beetje 'opgesloten' zit tijdens de week (want hij is weg met de auto ). Het hele ding is, als vrouw van een militair leer je je plooien naar zijn beroep. Er zijn veel lastige momenten, dingen die je liever anders zou willen zien of waar je gefrustreerd van raakt. Het leger vraagt een enorme flexibiliteit waardoor afspraken maken soms moeilijk is, en als hij op missie is komt daar nog eens de ongerustheid bij. Maar je moet leren om daar mee om te gaan, want je moet volledig achter je man staan, anders kan hij zijn job niet naar behoren uitvoeren. Als ik tegen hem zou klagen over het vele alleen zijn en over hoe zwaar ik het allemaal vind, dan zou hij zich ontzettend schuldig beginnen voelen en dan zou hij op terrein misschien meer met mij bezig zijn dan met zijn werk. Dat moet je dus echt proberen vermijden. (Niet dat ik nooit eens klaag hoor, als er weer eens last minute wat verandert komen de frustraties er ook wel eens uit :-D) Probeer ook te genieten van de mooie kanten! Jij kan gewoon elke avond kiezen wat er op tv komt en wat je gaat eten, en als hij weer thuiskomt in het weekend voelt dat elke keer weer bijzonder
Iedereen heel erg bedankt voor de reacties. Afgelopen weekend was heel fijn toen hij thuis was, maar ik denk dan weer de hele tijd aan het feit hij gaat zondagavond weer. Ik snap idd dat ik afleiding moet gaan zoeken, maar ik vind het momenteel nog heel moeilijk om mijn gevoel weg te cijferen en te denken dit het goed voor de toekomst is. Ik vind dat ik best tegen hem mag klagen. Ik ga niet een masker opzetten, want dat hou ik niet vol. Hij mag ook weten hoe ik me voel. Uiteraard sta ik achter hem. Het is momenteel de situatie waar ik in zit. Ik maak me erg druk over het moment dat de baby komt. Ik wil die momenten toch heel graag samen doen en niet het risico lopen dat hij er niet bij is of snel weer naar de kazerne moet, omdat hij anders het risico loopt dat hij de opleiding niet haalt. Het is altijd mijn wens geweest om moeder te worden en dit samen met mijn vriend te doen. Ik wil die momenten samen beleven dat is mij heel wat waard. Het voelt momenteel zo anders dan wat ik er van verwacht had. Waarschijnlijk spelen de hormonen ook heel erg mee en moet ik het ook tijd geven. Ik hoop dat ik er uiteindelijk mee om kan gaan.
mijn man is ook militair en op het begin is dit zeker moeilijk en denk je elk moment aan de dag dat hij weer thuis komt en vooral dat hij weer moet gaan. Het went uiteindelijk wel, niet dat het ooit makkelijk word om hem te zien gaan maar dat is defensie en je zult je leven hier toch aan moeten 'aanpassen'. Mijn man is tijdens mijn zwangerschap vaak 2 tot 4 weken weg geweest. Ik ben over 1,5 week uitgerekend en kregen vandaag te horen dat hij vrijdag weer voor 4 weken weg moet terwijl hij eigenlijk pas eind oktober weg moest. Dus hij zal ook niet bij de bevalling kunnen zijn, of ik zou voor vrijdag nog moeten bevallen. Dat is zeker even slikken en een moeilijk moment maar het is zijn job en je weet dat dit elk moment kan gebeuren. Zoek afleiding bij vriendinnen of in babyshoppen gewoon lekker je ding doen en dan vliegt de tijd zo voorbij! Succes met je zwangerschap meid!
Mieky16, Je man krijgt tijdens de bevalling calamiteiten verlof (zo lang als je bevalling is) en vanaf de geboorte 2 dagen ouderschapsverlof. Dat is zijn recht en staat vastgelegd in het AMAR (algemeen militair ambtenarenreglement). Dit zal geen invloed hebben op de uitkomst van zijn opleiding. Of hij daarna nog meer vrij krijgt hangt af van zijn commandant. Maar dus sowieso geen zorgen maken over opleiding vs. bevalling
Indd dit!! Komt hij gewoon naar huis hoor. Enne Dexa,.vraag me af wat voor belangrijke oefening / uitzending dat is. Hier toen ik opgenomen werd.meteen Citizen gebeld En binnen 2.uur was vriend thuis.. dat geld ook voor een bevalling. Hij heeft eind oktober begin november een oefening van 3 wkn. Hij gaat gewoon niet mee...als de luit hem zou zien schopt hij hem terug denk ik 😋
M'n ex is ook militair en moest rond m'n uitgerekende datum eigenlijk ook 3 week op oefening, hoefde toen ook niet gaan!