Onze dochter (4 jaar en 4 mnd) is een hele actieve vrolijke meid, maar wel een pittige tante. Tot een jaar of 2 was het eigenlijk een heel rustig en makkelijk meisje. In de volgende twee jaren is ze steeds drukker, gevoeliger, beweeglijker en daardoor soms moeilijk in gedag geworden. Nou zal het deels ook wel bij de leeftijd horen, maar soms heb ik echt het gevoel dat er 'iets' is. Vanmiddag moesten we ergens heen met meer mensen en kinderen. Ik ga even niet precies beschrijven waar ivm evt herkenning, maar het was ergens waar je echt niet doodstil hoeft te zijn maar waar het ook noet heel gepast is om te gaan rennen en gillen, vergelijkbaar met een winkel. Buurvrouw en buurmeisje van dezelfde leeftijd en dochters beste vriendinnetje waren er ook bij. Buurmeisje is ook een pittig meisje, maar op een andere manier. Zij wordt vrij streng behandeld en moest dus na 5 min al op een krukje blijven zitten omdat ze wat lawaai maakte. Tja en daar ga ik dan de fout in. Ik vind het dan erg moeilijk om mijn dochter niet om dezelfde dingen te corrigeren, terwijl ik eigenlijk vond dat het wel wat meeviel. Er waren verder geen andere vreemde mensen bij, ze stoorden niemand en maakten niks kapot. Maar goed, buurvrouw vond het blijkbaar niet gepast dat haar dochter niet heel rustig was. Dat kan natuurlijk. Een ander buurjongetje (heel rustig type) ging ook her en der door het gebouw maar omdat die geen geluid maakt valt dat niet op ofzo. Maar mijn dochter wel, dus die raakt dan volledig de draad kwijt. Buurmeisje mag niks, andere jongetje mag wel en zij heeft een moeder die dan dus maar wat doet ofzo. Aan de ene kant denk ik dan ach laat ze maar en aan de andere kant wil ik ook wel solidair zijn met de buurvrouw en wat buurmeisje dan niet mag mag mijn dochter dan ook niet, maar bleh wat een vervelende middag. Als ik dan iets verbied wil ik ook consequent zijn en dat resulteerde er dus in dat ik op een gegeven moment met mijn dochter naar de auto ben gegaan. Dochter was toen ook echt vervelend, niet luisteren, jammeren en bij de auto zelfs hysterisch. Ze was moe, eind van de middag, maar poe dat niet luisteren.... Ik word daar zooo moe van. Thuis ook wel eens het geval. Niet luisteren, gewoon negeren, weglopen als we haar roepen, pfff. Hard aanpakken maakt haar alleen maar dwarser dus achteraf ben ik helemaal niet blij met hoe ik het vanmiddag heb aangepakt en vind ik net zo stom van mezelf dat ik niet bij mijn eigen gevoel ben gebleven en het op mijn manier heb aangepakt... Ik denk namelijk dat ze in zo'n situatie helemaal overprikkelt raakt door alles wat ze ziet en hoort, spannend wat we gaan doen, etc dan niet meer ontvankelijk is voor wat ik zeg. Dan wordt het ook nog onduidelijk doordat het ene kindje niks mag en het andere kindje alles..... Daarbij is ze gewoon ontzettend beweeglijk van zichzelf (stuiterballetje) en dan gaan op zo'n moment alle remmen los en slaat ze helemaal door. Ook als we bijv naar een verjaardag gaan heeft ze soms dit gedrag. Net al is het te druk, weet ze niet hoe ze zich moet gedragen. Juist wanneer van haar verwacht wordt dat ze rustig is (en eigenlijk leggen we dit altijd van te voren uit) is ze juist heel druk. En dat maakt me dan soms zo verdrietig. Waarom luistert ze niet in zo'n situatie. Waarom doet ze uberhaupt zo dwars. Dit gedrag is niet het meisje wat ze is. Waarom kan ik dit niet als moeder? Ze is nooit extreem prikkelgevoelig geweest. Wel kon ze als baby erg schrikken van geluiden en toen ze jonger was zei ze altijd dat ze de tv hard vond staan. Onbewust ging ik liever niet met haar winkelen of nam ik haar mee naar drukke omgevingen. Nu met de jongste doe ik dat veel gemakkelijker. Misschien omdat het de tweede is, misschien omdat ik weet dat hij er beter mee om kan gaan? Het is een meisje van hollen of stil staan. Of ze stuitert, of ze hangt op de bank met de duim in de mond. Of ze fietst als een bezetene, of ze ligt in de berm.. Op school lijkt het prima te gaan. Juf had het wel over een korte spanningsboog, maar dat mocht ook,nog zei ze. Verder valt ze in een groep niet op. Bij de gym niet, op schoolreisje niet, lijkt een heel gewoon meisje. Lekker actief en bijdehand maar niet opvallend. En toch, als je de lijsten er bij pakt. Ze heeft kenmerken van een hoogsensitief kind. Ze heeft kenmerken van een kind met ADHD. De leidsters van de psz dachten aan mogelijk een hoogbegaafd meisje.. En wat het is? Ik weet het niet.. Wie herkent dit of heeft misschien tips?
Ik herken mijn dochter van 4 in jouw verhaal. Waarom zou je haar nu al in een hokje willen plaatsen? Jij hoeft ook niet te doen wat je buuf of vriendin doet. Jij gaat op je eigen manier met je kind om. Bespreek van tevoren welk gedrag je van haar verwacht en wat jullie gaan doen. Het scheelt bij mij heel veel. Het is ook logisch dat een kind van 4 jaar niet altijd weet hoe het zich moet gedragen. Dit zijn ze nog aan het leren. Kinderen merken dat je iets lastig vindt en jezelf dus dwars zit, meestal reageren kinderen daar ook dwars op. Neem je kind even apart en leg gewoon dingen rustig uit. Blijf herhalen en na drie keer verbind je er een consequentie aan. Bijv. ik tel tot drie en dan ga je naar boven, zo niet dan til ik je naar boven. Dat tot drie tellen werkt hier als een tierelier. Mijn dochter is een pienter meisje en pikt heel veel op uit haar omgeving, hierdoor is ze sneller vermoeid. Ze doet af en toe nog een middagdutje om bij te tanken.
Met veel dingen is het zo dat elk kind er wel een kenmerk van heeft, maar dat wil niet zeggen dat er iets is. Vaak denk ik wel; als een moeder denkt dat er misschien iets is, dan moet je er ook naar luisteren. In je tekst lijk je over te komen alsof je het moeilijk vind om je eigen grenzen aan te geven en aan te houden. Daarin kan je ook een stukje consequentheid missen en dit kan onwenselijk gedrag geven. Hoogbegaafdheid kan je nu nog weinig mee(in de zin van testen), op deze leeftijd wordt dat ook nog een ontwikkelingsvoorsprong genoemd. Kan absoluut zo zijn, maar hoeft dus niet. Verder is de vraag; wat wil jij? Wil je algemene opvoedtips krijgen en is dat mogelijk voldoende? Kan je het voorlopig zelf nog aan en zelf opzoek naar aanpassingen? Of wil je gerichte hulp en dus een diagnose? Want al deze keuzes geven een ander advies. Een diagnose heeft pas een voordeel als het zonder diagnose moeilijk is of problemen geeft. Zolang het niet nodig hebt voor hulp kan je beter even afwachten. En toch als je het wel nodig hebt; laat het onderzoeken. Leeftijd speelt dan geen rol.
Bedankt voor jullie reactie. Ik ben helemaal niet op zoek naar een diagnose en wil haar ook niet in een hokje stoppen. Ik vind haar gedrag alleen soms moeilijk en als ik het vanuit een 'hokje' bekijk dan begrijp ik zoveel meer van haar persoontje dan wanneer ik het alleen zie als vervelend gedrag. Er zit denk ik inderdaad een stuk onzekerheid en daardoor inconsequentie in mijn/onze aanpak. Daarom wil ik erover nadenken en ervaringen en meningen van anderen horen. Ik wil ontdekken wat bij haar het beste past en werkt. En wat bij kleutergedrag hoort en wat mogelijk afwijkend is. En dan zal de toekomst wel leren of dat problemen oplevert of niet. Voorlopig vooral thuis in haar veilige situatie waar ze boos kan worden en gek kan doen zonder gevolgen. Over twee weken hebben we weer een oudergesprekje op school dus ben dan heel,benieuwd hoe de juf haar ziet.
Ik denk ook overprikkeld. Heb zelf een rustig en gereserveerd kind, maar als ze moe is, of er zijn veel indrukken dan verandert ze in een soort (bozige) clown met adhd. Waarschijnlijk is dit normaal Ze heeft ook echt tijd en rust thuis nodig om ervaringen te verwerken (met klei of naspelen in het poppenhuis etc).
Van wat ik nu lees gezien haar leeftijd denk ik meer dat het de overgang naar de basisschool is. Ik herken dat wel. Ineens komen jullie beiden met veel meer andere kinderen en opvoedingen in aanraking. Je bedenkt je wat slim is: consequent blijven en een duidelijke opvoeding meegeven of toch mee bewegen met wat de andere ouders/omgeving doet? Ik vond dat zelf ook een heel lastige periode. Al duurde dat bij mijn dochter iets langer, hier kwam dat zo eind groep 1, toen ze al bij verschillende kinderen gespeeld had. Het is niet fout om een beetje mee te bewegen, maar waak ervoor dat je niet te ver van je eigen opvattingen af komt staan. Mijn dochter heeft heel veel soorten vriendinnetjes, 1 stel ouders die ik zelf streng vind (en dat zegt wat) maar ook eentje die werkelijk alles gedaan krijgt. Het is aan jullie samen om daar een weg in te vinden bij haar vriendjes en vriendinnetjes.
Misschien heb je iets aan het boek how2talk2kids. Probeer te kijken wat het gedrag van je dochter veroorzaakt. Is ze moe, krijgt ze haar zin niet, is ze overprikkelt, wordt ze niet gehoord, heeft ze bepaalde gevoelens die niet erkend worden. Het kan vanalles zijn. Wanneer ze niet gewend is om bijv. te winkelen, omdat je weinig met haar hebt ondernomen, moet ze toch eerst wennen aan de nieuwe situatie. Geef haar daar ruimte voor om te ontdekken en te leren. En misschien ben je wel te streng voor jezelf. Iedere levensfase is weer anders, jij moet daar ook weer aan wennen en mee leren omgaan. Wij worden ook wel moe van het steeds herhalen, het niet luisteren en het eigengereide gedrag, maar ze is nog maar 4.
Eigenlijk geef je in je verhaal zelf het antwoord al Als je zelf moe bent, of spanning voelt, of overprikkeld raakt, hoe wil je dat een ander met je omgaat? Mijn dochter laat op precies dezelfde me manier zien wanneer de emmer overloopt of bijna vol zit. Heel dwars, soms driftig met een ijzeren wil. Het riep bij mij vroeger ook boosheid op. Alsof ze mij iets aan deed. Ik kon haar daardoor wel wat aandoen. Ik weet nu dat het niks met mij te maken heeft. Ik kan signaleren dat het te veel is voor haar en dat ze hulp nodig heeft. Ik probeer zonder te oordelen te kijken naar de situatie en ben beschikbaar voor hulp. In het geval wat jij beschrijft: - Was ze vooraf al moe en wat dit gewoon teveel? - Werd ze zenuwachtig van de onzekerheid ( wat wordt er verwacht?) - Had ze moeite met stilzitten? Ik weet dat mijn dochter weinig aankan wanneer ze moe is. Ook wordt ze driftig uit angst, om iets verkeerd te.doen, om dingen die onbekend en onverwacht zijn. Ik wil zorgen dat ze om leert gaan met die gevoelens en ze niet wegstopt uit angst dat ik boos word. Ik vertel daarom veel gevoelens, zoals Gordon dat uitlegt. Vertaal wat zij voelt, erken dat gevoel en zoek naar een oplossing die jullie beiden past. In jouw geval was de oplossing misschien zeggen dat het lastig is wanneer er verschillende regels zijn en haar bij je op schoot nemen en vertellen wat er gaat gebeuren en wanneer je weer weggaat? Of misschien was het echt teveel en had je gewoon weg moeten gaan? Soms is het gewoon teveel en kun je beter concluderen dat het niet lukt. Of had je veel duidelijker moeten zijn in wat jij verwacht. Als jij het al niet weet en je onzeker voelt, hoe moet zij het dan wel weten? Zij spiegelt jou daar. Ik zou zeker meer lezen over hooggevoeligheid. Daarbij werkt de Gordon manier wel echt heel fijn. Kinderen die driftig zijn voelen zich onzeker en angstig. Wanneer je boos wordt, neemt die angst toe. Wanneer je duidelijk bent en beschikbaar bent voor een knuffel, kan die angst wegzakken en kun je naar een oplossing zoeken. Maar, het is een zoektocht vind ik. Hartstikke moeilijk en vaak met veel emoties.
Uit ervaring kan ik maar 1 ding zeggen. Wees altijd solidair met je dochter en niet met de rest van de wereld. Geef haar wat zij nodig heeft. Weet je niet goed wat ze nodig heeft? Doe dan altijd wat voor jou het beste voelt. Ik heb mij zovaak in situaties gezien, zoals jij beschrijft. Zo vaak in twijfel gezeten, zo vaak afgevraagd wat er aan de hand is. Tientallen onderzoeken verder kunnen ze er nog wei it zinnige over vertellen, maar ondertussen doet hij het steeds beter en beter. Het komt goed, heb vertrouwen in jezelf en in je dochter.
Mee eens, mooi gezegd. Ik denk hoe eerder je dochter zich begrepen voelt (betekent niet dat je haar altijd haar zin moet geven) hoe eerder haar dwarse gedrag stopt. Dat is dan niet meer nodig. En volgens mij voel je heel goed aan wat je dochter nodig heeft, maar voel je je onzeker om er bij anderen naar te handelen? Ik heb dat meegemaakt met mijn dochter. Op een gegeven moment ben ik daarmee gestopt. Mijn dochter heeft me nodig en wat een ander daarvan vindt maakt me neit uit. Ik weet wat goed is en mijn dochter vertrouwt me daardoor.
Ik lees niets raars hoor Lijkt mij toch een normale 4-jarige. Ik denk dat je je verwachtingen bij moet stellen. Zo zijn kinderen en dat hoort er bij. Dat heeft niets te maken met dat jij zou falen, Volgens mij doe je het prima. Dat je af en toe je laat leiden door hoe een ander het aanpakt in dezelfde situatie, overkomt volgens mij ook elke ouder wel eens. Geeft niks, daar leer je van om bij jezelf te blijven een volgende keer, wat je zelf ook al aangeeft
Ik herken het ook erg, maar bij mijn zoontje speelt het altijd al, maar nu hij naar school is, is het wel een graadje erger, tot het onhandelbare soms. Vermoeidheid is hier een enorme trigger. Dan is het vaak mis. Een verjaardag is vaak een half uur, daarna gaat het mis. Ook wij vragen ons af wat er is, hooggevoelig, adhd, toch beetje autitisch? Het is sowieso een slim jongetje die veel wil. We hebben besloten nog geen traject in te gaan ( wel op het punt gestaan omdat het niet langer ging ), maar we wachten nog even af, kijken hoe hij het op school gaat doen. Wat hier scheelt is dat mijn oudste 2 superrustig en netjes zijn, die kindjes die op een verjaardag zich voor beeldig gedragen. Bedenk me dan maar dat het vast niet aan mijn opvoeding ligt. Luister naar je kindje, probeer erover te praten . Het helpt mij altijd heel erg om er bij stil te staan dat hij er ook niks aan kan doen en dat het voor hem ook heel.vervelend is.
Ik lees een hele normale vier-jarige hoor! Hier ook zo'n dochter En wat Mirro ook zegt; volg jouw dochter, de buurvrouw doet het op haar manier, dat is niet per se de juiste manier he! Dus kijk naar wat jouw dochter nodig heeft en wat voor jou goed voelt. Hier is mijn dochter bv soms erg 'overprikkeld', dan haal ik haar bv op op school en zie ik het al aan haar, terwijl anderen een vrolijke, energieke kleuter zien. Ik zie een dolle kleuter die binnen een uur of misschien twee gaat breken Dan maken we bv geen speelafspraakje, want dat is gewoon te veel dan; dat is dan mijn inschatting, en dat wordt niet altijd begrepen. Als ik zou doen wat anderen zouden doen, en er komt bv een kindje spelen, dan gaat dat écht verkeerd; dochter té moe, tegendraads en zó aan het stuiteren dat ze niet voor 22u in bed ligt en de volgende dag om 6u weer verder stuitert... Als baby had ze dit al, op de psz pikte een leidster dat ook op; dochter ziet álles, mist niks, als zij geconcentreerd met iets bezig is en om haar heen praten mensen, dan volgt ze die gesprekken ook allemaal. Ze is niet snel afgeleid op school, maar ze kan veel tegelijk; werkje maken, ondertussen de hele omgeving in zich opnemen, en dat is gewoon echt veel qua prikkels. Ze is ook slim en worstelt daar soms een beetje mee; ze wil alles kunnen en begrijpen, dat geeft ook frustratie. Allemaal factoren die zorgen dat ze soms zo'n enorme stuiterbal is, niet goed kan ontspannen en heel boos kan worden.
Eigenlijk lees ik ook niet raars. Het is misschien wel goed om vooral naar je eigen handelen te gaan kijken. Wij hebben een zoon dat ook altijd al druk is geweest, onrustig, of juist overgeconcentreerd. We zitten nu, hij is 7, in de onderzoeken naar ADHD en hoogbegaafdheid. Maar ik merk aan hem precies hoe ik heb gehandeld. Als ik moe ben of geen zin heb, dan wordt hij druk, omdat ik niet duidelijk ben naar hem. Wij spreken vooraf als we ergens heen gaan duidelijk uit wat wij verwachten. En soms koppelen we er een beloning aan als het goed is gegaan. En daarnaast consequent zijn. Ik ben iets te makkelijk, maar mijn man is wel heel consequent, en dat is heel fijn voor onze zoon, hij heeft zelden aanvaringen met mijn man, met mij wat meer. En dat komt echt door mezelf, niet door hem.
Heel erg bedankt voor jullie reacties. Fijn om herkenning te lezen, ben ik toch niet een hele rare moeder met een gek kind.. Maar ook veel tips waar ik echt wat aan heb! Ik moet gewoon zelf bedenken wat ik wel en niet acceptabel vind en de aanpak kiezen die bij ons werkt. Niet volgens boekje A omdat de buurvrouw dat doet of volgens plan B omdat de andere buurvrouw dat doet. En soms moet ik het ook wat loslaten inderdaad. Mijn vriend ziet in heel veel dingen niks bijzonders 'zo zijn toch alle kinderen' zegt hij dan. Ik zie toch wel verschillen in karakter tussen kinderen en daardoor verschillen in gedrag. Nou heb ik zelf ook een beetje een allergie voor rennende en gillende kinderen dus misschien vind ik het daarom extra vervelend wanneer mijn kind dat ergens doet... Terwijl het voor andere mensen misschien wel heel erg meevalt. Vertellen wat we gaan doen en uitleggen wat we van haar verwachten doen we al veel, maar misschien moet het duidelijker. Als ik moe ben kan ik veel minder hebben, dat weet ik van mezelf. En als zij moe is is dat 9 van de 10 keer de oorzaak van een dwarse of drukke bui of zelfs driftbui. Ik probeer daar ook rekening mee te houden, vraag dan minder van haar en los dingen anders op. (Dan loop ik bijv wel even mee naar de wc als ze dat graag wil). En iets lezen over hooggevoelige kinderen ga ik ook zeker doen!
Dit dus. En wat al eerder is gezegd. Vaak komt een driftbui voort uit onzekerheid/ vermoeidheid. Dus wanneer ik merk dat mijn dochter er klaar mee is vraag ik of ze moe is. (en wanneer ze echt moe is geeft ze dat aan) En ze krijgt een knuffel. Wil ze daarna nog steeds boos zijn dan gaat ze soms uit haar plaat en kan ze afkoelen in de hal. Daarna bespreken we wat er is gebeurd.
Mijn oudste 3.5 is erg slim en potentieel hb. Ze is erg temperamentvol en heeft alle kenmerken van hb. Het gaat op psz etc allemaal goed want ze praat daar niet totaal niet ook nee/ja met juffen. Wel met kinderen. Ze beweegt ook daar niet ze past aan de groep zich. Maar thuis ze is echte dwaarszitter ze kan ook gewoon uit te pan schieten dat haar gedachten niet begrepen worden maar ze kan erg goed praten dus ze kan gewoon zeggen wat ze wil/denkt. Ze heeft hier veel grenzen ik ben daar streng in maar het is elke x strijd ze kan gewoon in paniek raken en je kan haar niet bereiken meer. Ze zegt 100x sorry erna en voelt zich erg schuldig maar ze kan gewoon niet anders. Ze denkt 100x sneller dan jij zeg maar waardoor dingen die ik zeg of doe lijken haar onnodig. Daardoor raakt ze in stress. Ik probeer kiezen wat het waard is en enkel bij als echt moet strijd zetten.
Klinkt wel alsof ze iig gevoelig voor geluid. Dat kan je echt knettergek en druk maken. Er zijn speciale koptelefoons voor kinderen te koop, die schelen hier heel veel in drukke situaties. Wie weet is dat al genoeg.