Hoi allemaal, Met lood in mijn schoenen plaats ik hier mijn bericht, ik moet er nu ergens mee heen, Ik heb een heftige braakfobie, die voortkomt uit mijn misbruik verleden. Nu is mijn zoontje vrijdagavond begonnen met overgeven, ik raak dan helemaal in paniek, niet zichtbaar trouwens maar in mijn hoofd, ik ben dan vooral bang om allemaal besmet te worden, We zijn met zijn vieren, twee zoontjes mijn man en ik. Gisteren de hele dag erg bang geweest maar er gebeurde niets, niemand werd ziek gelukkig! Totdat mijn man zonet begonnen is met overgeven, nu ben ik echt heel erg in paniek in mijn hoofd, Ik word hierdoor ook constant weer herinnerd aan het misbruik. Heb wel therapie dus dit word ook weer onderwerp van gesprek, Ik weet me nu alleen geen raad, aangezien de kans zo groot is dat ik en mijn andere zoontje het ook nog gaan krijgen. Ik ben zo bang, overgeven is zo'n hel voor me. Ben ergens blij dat ik het van me af heb geschreven, ben alleen bang voor de reacties, maar goed. Lieve groet taart.
Jeetje dat klinkt heftig, ik ben er totaal niet bekend mee maar hoop dat het de rest van het gezin overslaat, heel veel sterkte!
Kun je hulp inschakelen voor vandaag? Een vriendin of zo die vandaag bij je blijft en helpt met opruimen of zo? Heel goed dat je hulp en therapie hebt maar je bent nog niet ver genoeg om dit zelf te doen als ik je bericht goed interpreteer. Vraag om hulp voor vandaag en schrijf op hoe je je voelt, dat helpt ook weer bij je volgende therapie gesprek.
Meis toch.. Dat kun je hier zeggen hoor! En ik kan mij oprecht niet voorstellen dat iemand hier daar raar op reageert. Wat heftig zeg! Misschien proberen om contact te vermijden met het zieke persoon ? Alles goed schoonmaken en zelf wat extra vit c. Lijkt me heel moeilijk voor jou, omdat je er zo bang van word. En hopelijk treft het jou niet. Beterschap thuis!
Voor nu: vragen of iemand komt helpen. Voor de lange termijn: er zijn therapieën om hier een heel stuk vanaf te komen. Emdr geloof ik, maar zoek iig hulp, dit is niet fijn voor je.
Wat knap dat je het verteld! Heb je weleens gedacht aan emdr -therapie? Ik ben net vorige week daarmee gestopt na 5 maanden. Ook een boel angsten en fobieen uit mijn verleden. En wauw, ik ben er helemaal vanaf. Misschien eens bespreken met je huidige therapeut? Hopelijk is je man gauw beter en kun jij weer tot rust komen.
Meid veel sterkte! Knap dat je het zo van je afschrijft, als je nog meer kwijt wil gewoon doen hè. Wat de rest zegt zijn wel goede tips (denk ik), regel hulp voor vandaag zodat je er in ieder geval niet alleen voor staat, en bespreek het zeker met je therapeut Knuffel
Fijn die lieve reacties... Ik heb geprobeerd hulp te vragen, dat gaat niet lukken, ik zal de dag door moeten komen, Mijn man heeft gelukkig veel begrip voor mijn fobie, en dus had ik met hem afgesproken om de ggz instelling waar ik in behandeling te bellen en te vragen om mijn 'bed op recept' op te nemen, Ik heb een bed op recept om tot rust te kunnen komen max 3 dagen als ik het thuis niet meer aankan. Dus ik heb gebeld, en ze zaten vol..... Dus nu weet ik het helemaal niet meer.
Redt hij zichzelf niet? Dat je met de kinderen even weg kan en niet zo geconfronteerd wordt met het gespuug e.d.? Of misschien redt hij het met de kinderen ook (ligt natuurlijk aan hoe erg het is), zodat je even weg kunt? Sterkte!
Ik heb met je te doen, de grootste angst voor mensen met emetofobie, iedereen die om je heen ziek wordt en de kans dat je het zelf ook wordt. Wat vervelend dat de GGZ geen plekken meer heeft om je even te kunnen terug trekken. Kun je om 1 pilletje oxazepam vragen zodat je minder er over nadenkt en rustiger de situatie door kunt lopen? Daarnaast is het misschien goed om het concreet van je af te schrijven. Wat is de gebeurtenis, wat is je gevoel daarbij, welke gedachten gaan door je heen en wat is je gedrag. Om daarna proberen te kijken of je een gedachten kunt ontkrachten. Stel dat ik zelf ziek wordt, wat is dan het ergste wat er kan gebeuren, hoe groot is die kans dat dat ook daadwerkelijk gebeurd etc. Heel veel sterkte de komende dagen, ik ben zelf ook in behandeling voor emetofobie dus zou niet graag in jou schoenen staan.
Wat ontzettend vervelend! Ik sluit me helemaal aan bij deze post, ik zou echt EMDR aanraden. Vaak zijn angsten en fobieën daar heel goed mee te behandelen op een veel snellere manier dan ander therapieën. Veel succes, echt een rotsituatie!
Is het een mogelijkheid om anti-braakmedicatie te krijgen? Ik weet niet hoe goed dat helpt bij een buikgriep, maar misschien onderdrukt het de braakprikkel net voldoende. Ik denk dat je dan wel diarree krijgt, want zo werkt dat dan bij buikgriep. Lijkt me best heftig dat je hierdoor weer aan je misbruik wordt herinnerd. Ik heb dan niet direct een fobie, maar ik heb braken wel altijd erg vervelend gevonden. In mijn laatste zwangerschap had ik hyperemesis gravidarum en braakte ik wel 10 x op een dag, ik heb daar ook wel een beetje een trauma aan overgehouden. Vorig jaar ook 1 keer buikgriep gehad en werd daardoor ook aan die vreselijke maanden herinnerd. Als je dan een trauma hebt zoals jij hebt, is dat natuurlijk vele malen erger en ik kan me best wel voorstellen dat je er erg door in paniek raakt. Hopelijk word je overgeslagen. Is er een mogelijkheid om bij familie of vrienden (die op de hoogte zijn) te logeren?
Mee eens! Ik ben momenteel ook bezig met emdr voor mijn angststoornis en het werkt echt super! Heel veel sterkte.
Sterkte! Mijn zusje had ook hele erge emetofobie. Zo erg dat ze bijv niet eens meer met de trein naar school durfde. Angst dat iemand in de trein moest overgeven. Ze heeft therapie gehad en dat heeft haar super geholpen. Zijn inmiddels een jaartje of 8 verder. Paar jaar terug moest mijn dochter overgeven waar ze bij was, toen moest ze wel even slikken maar besefte wel dat ze over haar angst heen was! Hopelijk kun je ook van je angst af komen met goede therapie!
Ik heb het ook. Ik heb ook therapie gehad enz. Toch steekt het in de winter tijdens het buikgriepseizoen de kop weer op. DE tip heb ik dan ook niet voor je. Wel heb ik primperan van de dokter gekregen. En idd ik hoef dan niet over te geven maar krijg diarree. Misschien het proberen waard?
Ik heb ook emetofobie. Alle tips zijn al gegeven, ik zou toch hulp zoeken voor het verwerken van je trauma. Sterkte, hopelijk word je niet ziek.
Hier nog iemand met emetofobie. Ik kan me je paniek dus levendig voorstellen! Hoe gaat het inmiddels met je? Is iedereen weer een beetje opgeknapt? En hoe gaat het met jou?
Ik heb zelf geen emetofobie maar wel trauma. Lees ik het goed als ik eruit opmaak dat je vooral bang bent om getriggert te worden en dan herbelevingen te krijgen? Dat is behoorlijk vervelend op momenten dat je ondertussen nog moet functioneren. Probeer op het moment waarin je vrij kan bewegen je verdriet en pijn eruit te huilen als de angst hoog zit. De emotie wil er dan op wat voor manier dan ook er toch uit. Als je dat niet accepteert dan neemt je lichaam het alsnog over om het kwijt te raken. Haal een frisse neus. Als je het gevoel niet kunt voorkomen probeer het dan over je heen te laten komen. Is het meer dan je kunt dragen, trek dan gelijk aan de bel bij je hulpverleners. Aanvulling: Bel je hulpverlener en vraag in hoeverre jij klaar bent om blootgesteld te zijn aan de angst. En maak daarmee een plan van aanpak. Emetofobie lijkt mij echt een lastige omdat je daarin niet zelf het moment kan kiezen waarop je je sterk genoeg voelt voor exposure, maar dat het zo afhankelijk is van omgevingsgebeurtenissen.