Het hangt er vanaf. Kinderen die ergens naar of om vragen die bereiken vaak wel iets. Ze worden op die manier niet vergeten en wellicht dat iemand denk 'oh die is er ook nog, die mag ook wel iets lekkers' of zoiets! Maar persoonlijk zou ik het niet oke vinden als mijn zoon in de winkel aan het personeel om iets te eten of wat dan ook gaat vragen. Ik vind dat het personeel dat moet aanbieden en mijn kind daar dan tevreden mee moet zijn. De opmerking van de cassiere vind ik wel raar hoor. Komt op mij over als ze een oude stomme heks is die jou kind terecht wil zetten. Als ze het vragen vervelend vond had ze de eer aan zichzelf moeten houden en het terecht zetten aan jou als ouder overlaten wanneer jij dat ook niet ok had gevonden. Andere discussie vind ik het wel apart dat kinderen in een winkel een koekje krijgen. Hier krijgen kinderen een stuk fruit bij binnenkomst. Erg handig want ze zijn tijdens het winkelen stil, hebben weer wat fruit binnen en nog gezond ook. Maar dit is een andere discussie.
Als je echt iets erg graag wilt hebben dan maak je zoiets duidelijk. Kinderen snappen uiteindelijk wel dat ze er niet om mogen vragen, maar als ze standaard iets krijgen dan is het heel erg lastig om daar niet over te beginnen en het voor jezelf te houden. Ik denk dat jij dat zelf ook wel begrijpt. Mijn dochter is nu zover dat ze weet dat het niet netjes is om er om te vragen, dus ze vraagt het niet maar ze heeft nog altijd wel de behoefte om er toch even over te beginnen en duidelijk te maken wat er in haar hoofdje speelt: "mama ik mag niet om snoepjes vragen he". En zoiets zegt ze op de momenten waarop ze normaal gesproken weet dat ze iets krijgt, zoals bijvoorbeeld in een supermarkt of bij oma. Het besef dat zoiets ook niet netjes is om te zeggen en dat je het beter voor je kunt houden, dat komt nog wel hoop ik.
Je maakt een grapje hoop ik? Hier krijgen ze bijna nooit worst aangeboden en geen haar op mn hoofd die dan als een zwerver erom gaat bedelen. Overigens krijgen kinderen met een beperking of ziekte meestal meer dingen dan kinderen zonder.
Ik vind het trouwens krom om te zeggen dat mensen hun kinderen in dit geval vaak onderschatten. Het zit beetje in de aard van mensen om uit te gaan van patronen. We hebben het over service, een terug kerend snoepje of koekje voor een kind.. Kinderen moeten dan maar heel snel begrijpen dat het niet netjes is om zoiets te vragen omdat je het krijgt. Maar wat denk je van bijvoorbeeld (voorheen) een plastic tasje, daar werd ook standaard om gevraagd, ook als het niet werd aangeboden. Al met al vind ik het nogal wat om te zeggen dat ouders hier hun kinderen in onderschatten. Ik denk eerder dat je te veel van je kind verwacht als je het niet kunt begrijpen dat zij zoiets op jonge leeftijd nog niet snappen en vervolgens een nette vraag stellen of wat teleurgesteld reageren. Zoiets heeft tijd nodig en dan nog is een patroon doorbreken erg lastig, zelfs voor veel volwassenen.
Helemaal mee eens. Zeker mijn jongste, die leeft volgens vaste patronen, als iets anders gaat dan anders, heeft hij daar veel moeite mee. Als hij 9 keer ergens een snoepje krijgt en de 10e keer niet, dan heeft hij daar moeite mee. Ik kan het hem dan uitleggen, maar dat wil nog niet zeggen dat hij er dan geen moeite meer heeft.
Als een zwerver lopen bedelen, dat vind ik nou echt een trol opmerking, zeg je dat nou om een bijdrage aan de discussie te leveren, ik heb het idee dat je mij bewust probeert te beledigen. Dat vind ik vele malen asocialer dan om een plakje wordt vragen in de supermarkt omdat dat mijn kinderen daar vrolijk houdt. En wat betreft je overigens, heb je daar zelf ervaring mee? Mijn kinderen vallen zo'n beetje overal buiten, omdat klassiek autisme nou eenmaal niet uitnodigt tot positieve aandacht.
Toen ik bij de AH werkte, vroeg werkelijk iedere ouder het. Onze supermarkt manager wilde dit ook erg graag, blije kinderen maken dat ouders meer tijd nemen om te winkelen en dus meer kopen. Edit: het is voor een medewerker die op de kaas en vleesafdeling staat niet te doen om te bepalen welke kinderen wel en welke kinderen niet een plakje worst mogen van hun ouders. Door een plakje worst aan te bieden, zet je de ouders voor het blok. Je kunt ook geen schaal met worst neerzetten, die blijft er niet fris uitzien, vandaar dat er meestal ook kaas staat.
Dit vind ik dus helemaal niet erg als ze dit tegen mij zeggen. Ze vragen het dan toch niet, maken alleen een opmerking erover naar mij toe.
Ik verwachtte helemaal niet teveel van mijn kinderen, want ze hadden het dus al wel snel door. En ik denk dat veel kinderen het gewoon kunnen snappen, uitzonderingen daargelaten wat Debaky ook al schreef.
Nee dat klopt omdat het een kind is maar het is wel indirect vragen om een snoepje. Ik vraag ook niet aan mijn man, als ik naast hem sta en tegenover een winkelmedewerker: "ik zal maar niet om een worstje vragen" ondanks dat ik het wel erg lekker zou vinden en het er misschien iedere week standaard staat maar toevallig deze week even niet maar ik er nu wel stiekem op hoop het te krijgen door deze indirecte herinnering aan de medewerker. Dat heeft allemaal te maken met ongeschreven etiquettes. En daarom is zoiets ook lastig, en komt het met de tijd. Nu vraagt mijn dochter het op deze manier aan mij, en als ik dan met nee antwoord dan zie ik aan haar dat ze teleurgesteld is. Wie ben ik om haar dat kwalijk te nemen want ik zou ook teleurgesteld zijn als ik standaard een service zou krijgen en ineens niet, maar ik heb inmiddels wel geleerd dat het in dit geval niet netjes is om om te vragen. Het komt allemaal wel met de tijd, maar ik vind het een lastig vraagstuk laatstaan mezelf in te denken hoe het voor een kind moet zijn.😂
ik dus niet Ze weten drommels goed hier dat ze alleen bij het drinken een snoepje krijgen en niet zomaar tussendoor.
ik zou nog niet eens zozeer boos zijn om het feit dat hij geen koekje krijgt. Wel om het feit dat ze het blijkbaar nodig vind om jouw kind op te voeden. Daar zou ik dus wat van zeggen. Ik vind dat ook wel lastige dingen. Bij ons krijgen ze bij de bakker altijd een broodje. Gewoon, standaard. Daar verheugt zoonlief zich dus ook ontzettend op(als we 't winkelcentrum binnenkomen rent ie direct naar de bakker, ook als ik geen brood nodig heb). Heeeel af en toe vergeet t meisje hem een broodje aan te bieden met als gevolg een teleurgestelde zoon. Ik ga dan natuurlijk niet om een broodje voor hem vragen, maar 't is wel lastig want ze creëren natuurlijk zelf een verwachting bij 't kind. Vaak beloof ik hem dan thuis maar wat lekkers ofzo maar sneu vind ik het wel.
Maar zo'n reactie is toch kindeigen, vind dat juist een goed dat een kind dat zo tegen zijn of haar moeder zegt. Op een gegeven moment vragen ze dan ook niet meer. Ik vind het niet zo lastig, ik heb meteen bij de eerste keren gezegd dat ze het niet mag vragen en maar moet afwachten of ze iets krijgt, dus ze weten dan niet beter. En bij kleine kinderen van een jaar of 2 of net 3 vind ik het allemaal niet zo gek, ook niet als ze vragen om een koekje of worst in de supermarkt. Maar een kind van 4 of 5 (zoals van ts) zou inmiddels wel moeten weten hoe het hoort. Tenzij de moeder vindt dat er wel gevraagd mag worden natuurlijk
Hier ben ik niet zo heel strict, maar op korte dagen krijgen ze wat lekkers en wat te drinken als we thuiskomen, hebben ze later nog zin in iets krijgen ze komkommer en tomaatjes. Maar op de langere dagen (om 12:00 uit en spelen tot ongeveer 16:00) is ons ritme wat minder strikt
Het punt is dat je als gast gewoon beleefd moet afwachten óf je iets lekkers krijgt. Er om vragen is niet netjes. Ook niet als je het 'netjes vraagt'. Dan gaat het niet om vragen in zijn algemeenheid, of vragen aan je ouders. Het gaat om vragen als gast aan je gastheer. En het is niet alleen in Nederland maar in veel culturen tamelijk not done om zelf te gaan vragen om wat dan ook; de gastheer/-vrouw biedt je het aan. Ik zou mijn kind dus wel degelijk leren dat ze niet horen te vragen om zoiets. Ook niet in een supermarkt waar ze het elke week krijgen. Niet omdat ze soms nee moeten horen of omdat ze niet altijd hun zin hoeven te krijgen, dat is hier imo niet relevant. Maar gewoon omdat ze moeten leren dat het in de rol van gast niet hoort om te vragen om iets, dat het aan de gastheer/-vrouw is om iets aan te bieden en anders heb je pech. Het citaat 'kinderen die vragen worden overgeslagen' vind ik trouwens heel stom, want hoewel het om bovenstaand principe gaat, impliceert het dat je dus nooit ergens om mag vragen als kind. Terwijl het er juist om gaat dat je kind leert om af te wachten als het te gast is, en meer niet.
Waarom mag een werknemer in zijn eigen winkel niet aan klanten (inclusief kinderen) laten weten hoe hij/zij wil dat kinderen daar reageren? Oké, de manier waarop in dit geval zou ik ook niet gecharmeerd van zijn Maar ik vind het onzin dat een buitenstaander niet zou mogen helpen je kind op te voeden. Het zou juist een stuk gemakkelijker zijn als mensen in allerlei situaties in de samenleving gewoon aan kinderen duidelijk maken wat er van hun verwacht word qua gedrag. Dat neemt je als ouder juist werk uit handen... Ouders vatten zoiets vaak op als kritiek, maar je bent als hele samenleving imo verantwoordelijk voor de opvoeding van de jeugd... en daar horen zulke dingen juist bij. Een kind mag ook best leren dat die mevrouw ander gedrag van hem verwacht dan zijn eigen moeder?
Maar dan heb je (in mijn ogen) ook weer het verschil in waar je ben. Ben ik aan het winkelen/boodschappen doen is het mijn taak om ze terecht te wijzen en te leren hoe ze zich daar moeten gedragen. Zijn ze bij een vriendje aan het spelen dan is het wel aan die moeder om te corrigeren als ze iets doen wat niet mag. En zie ik het of zie ik het niet... Is het iets wat kapot kan of verschil in omgangsvormen (je/u bijv). Is het een toevallige voorbijganger of ken je diegene...