Hahaha wat een verhalen. Hier ook heel stil en geconcentreerd op de ademhaling. Bij de laatste perswee (vd 3 😱 heb ik bij de schouders wel een oergeluid geproduceerd volgens mij. Ik moest nog ff doorpersen terwijl de wee al voorbij was...
Ik word op dit moment ingeleid. Naast mij ligt een vrouw die klinkt alsof ze afgeslacht word. Echt het is dat dit mijn derde bevalling is maar als je zit te wachten om ingeleid te worden bij je eerste bevalling zou ik er best bang van worden.
Het is dat je er niet naar toe kan lopen en zeggen: kan het ff wat minder, ik moet nog maar ik zou het op zo'n moment wel denken.
Niet gegild, wel gegromd als een roofdier tijdens het persen. En toen ze met 4 man de placenta eruit probeerde te trekken heb ik volgens mijn man geroepen 'hou g*dverd*mme nu op!' Toen mocht ik naar de OK.. en dat vond ik helemaal prima
M'n bevalling duurde 18 uur met hele heftige weeën omdat ik uren op 7 cm bleef hangen. Maar ik had echt geen puf om te schreeuwen of gillen, had al m'n energie nodig om de weeën op te vangen.
hier 7 bevallingen en 7 keer niet gegild of geschreeuwd ik moet eerlijk zeggen dat je volgens mij ook echt niet die behoefte heb omdat je meer in jezelf gekeerd bent, maar elke bevalling is anders en de een gilt de ander huilt en weer een ander is in zichzelf gekeerd en hoor je niet of nauwelijks
Ik heb bijna geen kik gegeven, was véél te druk bezig met die rot pijn opvangen hoorde om mij heen ook af en toe zeggen dat ik mij wel heel stoer hield, maar zo voelde het niet voor mij. Het was gewoon een manier om met de pijn om te gaan, ik ga nooit gillen als ik pijn heb maar wordt stilletjes. Al heb ik wel een keer tijdens een weeënstorm (zat aan de weeënopwekker) smekend Help gezegd en héél hard in de hand geknepen van de verloskundige van het ziekenhuis. hihi, het deed zo verd*mde pijn dat ik echt pijnstilling wilde. Mijn ruggenprik werkte helaas echt niet 100% dus uiteindelijk een paar 'bonussen' gehad voordat ik de pijn zakte. Dat was tijdens die laatste beruchte cm's ontsluiting.
Ik keek ook altijd naar One Born Every Minute en oh wat heb ik die vrouwen uitgelachen en met opgetrokken wenkbrauwen naar de tv zitten staren.. Hoe kun je nu zó overdrijven en jezelf zó voor gek zetten Mijn eerste bevalling was ook een hel, met een vreselijke weeënstorm, maar schreeuwen? Echt niet hoor. En toen moest ik voor de tweede keer bevallen. En geloof me, ik heb nog veel erger geschreeuwd dan ze in dat programma doen Het interesseerde me op dat moment echt oprecht niets wie dat hoorde. Ik ging van 4 centimeter naar geboorte in 20 minuten en de weeën bleven maar komen en komen en komen. Niemand geloofde dat ik van alles voelde en persweeën had die ik niet tegen kon houden, 'want ik zat pas op 4 centimeter'. Toen de verpleegkundige éíndelijk even wilde kijken omdat ik vol bleef houden dat ik écht het hoofdje voelde, werd er gerend om de gynaecoloog te halen, die nog nét op tijd was om ons meisje op te vangen. De verpleegkundige en co-assistent stonden nog met de beenbeugels in hun handen, want die hadden ze in die paar seconden niet op het bed kunnen zetten Ik vond schreeuwen echt belachelijk en ik heb keer op keer geroepen dat ik dat nóóit zou doen. Dat is toch alleen maar 'verspilde energie', dat lees je immers overal Inmiddels weet ik dat dat schreeuwen gewoon vanzelf gaat als je echt door de hel gaat, dat de pijn zó extreem is dat je niet stil kunt blijven. Ooit wel eens iemand gezien die in brand stond en die dat gewoon rustig 'opving' omdat hij zo 'in zichzelf gekeerd was'? Gelukkig is dat bij láng niet alle bevallingen zo intens, dan zouden er een stuk minder kindjes geboren worden, vrees ik Ik schaamde me achteraf trouwens echt kapot. Gelukkig kwam de allerliefste verpleegkundige die erbij was geweest een dag later nog een keer bij me om te zeggen hoe goed ik het gedaan had en hoe bizar de bevalling was geweest. Dat ik zúlke extreme weeën had dat het echt niet gek was dat het zo was gelopen. Dat ze echt niet bij alle patiënten nog een keer langsging, maar dat ze me dit nog wel mee wilde geven. Ben 2 jaar later nog steeds niet blij met hoe de bevalling is gegaan, maar dat schreeuwen verwijt ik mezelf niet meer. Ik kón gewoon niet anders op dat moment..
Nee ik heb niet gegild, bij alledrie niet. Wel enorm lopen mopperen bij de 1e op mijn man. Niet dat hij er iets aan kon veranderen, maar o wat verafschuwde ik die weeën. Bij de tweede een stuk rustiger en bij de derde ging het zo snel dat ik alleen geschreeuwd heb dat mijn man 'nu, maar dan ook echt NU!' moest komen omdat ik aan het bevallen was onder de douche. Dat was een echte stortbevalling en die weeën waren enorm intens.
Soms word ik ineens bang voor de bevalling daarom kijk ik sinds ik zwanger ben niet meer naar die programma's. Het is wel meer de angst voor het onbekende, heb geen idee wat me te wachten staat..met wat voor een pijn het te vergelijken is en wat er allemaal gaat gebeuren 😅🙈
Hier hetzelfde! Ben zelf 16 weken zwanger we zitten wel dicht op elkaar, laat jij na de bevalling even weten met wat de pijn te vergelijken is? Hihiii nee grapje hoor
niet gegild, geschreeuwd of gescholden. Wel een aantal keer benoemt dat dat bevallen toch wel topsport is haha.
Afgelopen zondag voor de tweede keer bevallen. Eerste keer met pompje remifentanil omdat ik al 2 dagen weeën had en dus compleet uitgeput was. Maar dat gaat eraf tijdens het persen. Schreeuwen of gillen was echt niet nodig. Vorige week puur natuur in eigen bed bevallen en het enige wat ik misschien op iets harder niveau heb gezegd (dus niet geschreeuwd) was 'au au au dat brand' toen het hoofdje stond. Maar meer dan dat was echt niet nodig. Al mijn krachten in de bevalling gegooid. We hebben ook buren 😉 Beide buren hebben niets gehoord en we hebben behoorlijk gehorige huizen. Het enige wat ze hoorden was een babyhuiltje. En daarom wisten ze dat ik bevallen was! Op klaarlichte dag overigens.
Hahahh ja zo iets bijzonders he de zwangerschap ..Maar die bevalling.. pff.. Haha nee hoor moet zeggen dat ik er de helft van de tijd best makkelijk over denk, zo van ach ja het moet er toch uit dus we zien het allemaal wel 😉 gaat vast goedkomen
Het is niet met iets te vergelijken maar geloof mij maar, je red je er wel doorheen. Ik vond het de vorige keer ook de hele zwangerschap spannend, maar aan het einde ben je er gewoon wel echt aan toe om dat kleine wondertje vast te houden. Dus dan ga je heel anders richting de bevalling zelf denken.
is niet mijn 1e bevalling en heb dit gevoel nu weer.. is heel normaal.. toch kun je het aan hoor! je kunt niets anders dan het over je heen laten komen..de kleine moet er hoe dan ook toch een keer uit.. Niet te lang over nadenken hahaha.. en geen horror verhalen lezen of kijken..
Niet gegild tijdens de bevalling maar ik heb dan ook echt niks gevoeld tijdens het persen en geboorte.... hmmm misschien is het bij mij daaronder een gevoelloos gebeuren hahaha 😂