Tja ik ben het hier niet helemaal mee eens. Mijn ex heeft ook 3 jaar lang geroepen per se gezag te willen, en ik heb 3 jaar lang geroepen dat ik daar nooit zonder slag of stoot akkoord mee ga. Niet omdat hij niet mee mag beslissen (dat mag hij namelijk wel, in alles) maar wel om hem geen podium te geven om dwars te liggen. Als ik dan zijn toestemming nodig heb en hij heeft een scheet dwars zitten zegt hij nee heb ik het nakijken. Nu, na 3 jaar dus in samenspraak dat hij geen gezag heeft en ik hem overal bij betrek. Geloof me, voor de rust en de verstandhouding werkt dit echt zoveel beter
Dat was ook wat ik dacht, waarom is er uberhaupt nog geen gezag? Ik vind persoonlijk dat beide ouders hier recht op hebben. Oke, er zijn natuurlijk uitzonderingen te bedenken. Zodra de kleine geboren is hier gaan wij in ieder geval wel gezag aanvragen, mijn partner heeft hier gewoon recht op vind ik. Wel vreemd dat hij ermee dreigt maar goed, dit is een kant van het verhaal. Ik zou het als twee aparte zaken beschouwen: inderdaad, regel het gezag. Kijk daarnaast bijv met mediator na of je je relatie kunt en wilt redden.
Hij kan het gezag gewoon aanvragen bij de rechtbank dus dat is niet zo'n dingetje, maar de manier waarop er gecommuniceerd wordt, het dreigende nee dat zou ik heel bezwaarlijk vinden!
Pff wat een lastige situatie zit je in. Mijn eerste gevoel bij je verhaal Is Nee geen gezag voor hem. Zijn besluit om wel of niet met jou verder te gaan staat los van gezag over jullie kleine. Ik zou me gaan afvragen waarom hij dat gezag nodig heeft om een keus te maken. Is hij overigens erkend als vader? Dus nee ik vind het niet normaal dat hij dit op deze manier stelt. Ik ken de situatie tussen jullie verder niet dus kan ook niet oordelen of het wijs Is om hem gezag 'te geven'. In sommige is dit zeer wenselijk en kan het geen kwaad, in andere situaties zou ik het niet aanraden. Jij zal zelf die.keus moeten maken (evt met je omgeving die kan helpen en je situatie kent.) Mijn advies is probeer zijn echte redenen te ontdekken waarom hij zo reageert en maak dan een keus. Een mediator kan evt helpen om dingen te regelen, mits jullie neuzen de zelfde kant op staan Is mijn persoonlijke ervaring. Succes!
Ben ik dan zo raar dat ik gelijk denk dat het gezag hem tegengehouden wordt en hij daarom eerst gezag wilt? TS, gezag kan hij ook zonder jouw toestemming bij een rechtbank aanvragen hoor. En hij mag flinke problemen hebben voordat de rechter hem dat gaat weigeren. Dus geef hem gewoon waar hij recht op heeft. En dan beide misschien wat volwassener worden voordat jullie weer samen verder gaan.
Allereerst: het is 'Hij wil' niet 'Hij wilt'. Als hij een goede vader is dan is het zijn recht om gezag te hebben toch? Het zou niet eerlijk zijn als hij dat recht enkel krijgt als de moeder daar zin in heeft. Hij is de vader, vader staat gelijk aan moeder. Zo zie ik dat. Speculatie van mijn kant: Misschien is hij wanhopig, ziet hij de relatie met jou niet meer zitten maar blijft hij een beetje hangen omdat hij bang is anders zijn kind kwijt te zijn. Zijn opmerking komt op mij over als een "Als ik gezag had dan waren wij allang uit elkaar".
Helemaal dit. Ik word misselijk van moeders die menen meer 'recht' te hebben op een kind dan de vader. Bah, zo fout.
Ik heb niet alles gelezen maar ik denk niet dat je vriend met jou verder wil. Maar hij wil wel (gedeeld) gezag over zijn kind en als hij verder een goede en betrokken vader is zou ik niet weten waarom hij dat niet zou mogen hebben. Het is ook zijn kind. Ik kan me trouwens ook voorstellen dat hij gezag wil want als hij nu bij jou weg gaat heeft hij behalve een bezoekregeling nergens recht op. Gun een vader zijn kind. Ook als je uit elkaar gaat. Waarom heb je dit trouwens niet direct na de geboorte geregeld? Waren er toen problemen?
Wil niet heel vervelend doen, maar vind jij dat er sprake is van een gezonde situatie als er al aangegeven word dat overleg/beslissingen moeilijk gaan en het op zo'n manier gevraagd word? Hier helaas continue ervaring met de gevolgen als het niet werkt, mag wel een jaartje meekijken dan merk je eens waar een ouder tegenaan loopt bij gezamenlijk gezag en een tegenwerkende ex. En reken er maar niet op dat een jeugdzorg of rechter daar verandering in gaan brengen met de huidige zienswijze word er ongeacht de situatie standaard gezegd dat het probleem bij de verzorgend ouder ligt. En weet je waar dat een gevolg van is? Door ouders die vinden dat gezamenlijk gezag altijd moet en bij voorbaat geregeld moet worden en daarnaast de niet-verzorgende ouders die vervolgens moord en brand schreeuwen over dat hun zoveel onrecht word aangedaan. (En nee dan heb ik het niet over de niet-verzorgend ouder die daadwerkelijk het kind voorop zet, maar juist diegene die het niet doen en als ze gezag hebben het misbruiken om zo de rancune tegen ex meer kracht bij te zetten) maar laten we even bij het hele punt zelf blijven gezag of geen gezag als ouders maak je samen beslissingen voor en over je kind! Zonder gedeeld gezag heb je als verzorgend ouder in ieder geval mogelijkheden om alsnog direct actie te ondernemen terwijl je bij gezamenlijk gezag eerst een bak met geld moet hebben om keer op keer de rechter om vervangende toestemming te vragen. (En ja ook als je kind onder toezicht staat)
Ik ken jouw verhaal een beetje (heel klein beetje) nav het topic over mijn zwager maar in een normale situatie vind ik echt dat beide ouders gezag moeten hebben. Waarom zou de één meer te zeggen moeten hebben dan de ander? Als mijn zwager geen gezag over zijn zoon had gehad zou hij nu helemaal naar zijn kind kunnen fluiten. Als vader zonder gezag heb je geen bal te zeggen en dat vind ik echt niet kunnen. Als moeder zou komen te overlijden gaat het kind niet eens naar zijn vader maar naar iemand die moeder heeft aangewezen. Als vader zonder gezag heb je behalve een schamel bezoekrecht geen recht en dat is vaak enorm schrijnend. Het is alleen kl*te als beide gezaghebbende ouders er alsnog samen niet uitkomen en in die situatie zit mijn zwager nu. Dat zou je als ouders zoveel mogelijk moeten voorkomen. Maar dat heb je helaas ook niet altijd in de hand.
Ik ken je situatie en de vader niet. Maar ik kan mij voorstellen dat hij na 3 jaar nog geen gezag pissig is. Nee het komt er niet netjes uit. Maar het kan een goede reden zijn om juist niet meer in een relatie te willen zijn: je ongelijk te voelen. Niet dat ik denk dat jij hem terug zal krijgen door het geven van het gezag. Maar dit ziet eruit als een machtsstrijd relatie. Alleen op basis van wat er hier staat. De rest kan ik niet over oordelen.
Uhm nee natuurlijk is het niet normaal. Maar ik vind het ook niet 'normaal' dat hij geen gezag heeft over jullie kind van 3!
Euhm... Volgens mij zet ts net zo goed het gezag in als machtsmiddel want ze wil het m wel geven als hij bij haar blijft en niet als hij weg zou gaan. Sorry maar ik heb echt een schurfthekel aan vrouwen die denken dat ze meer recht op het kind hebben dan de vader. Zelfs al ben je de verzorgende ouder, dan nog heb je niet meer rechten. Hoeveel vaders wel niet buitenspel worden gezet op deze manier. Bah...
Hier ben ik het helemaal mee eens. Als je beide goede ouders bent, horen beide ouders gezag te hebben. Gezag is niet iets wat je als machtsmiddel in je relatie gebruikt, van beide kanten, maar dat is iets wat je voor je kind regelt en waar je kind bij gebaat is. Dus hoe onaardig hij het ook vraagt, of hoe jullie relatie er ook uitziet, als hij een goede of goed genoeg vader is, hoort hij gezag te hebben, voor jullie kind.
Maar dat is juist het hele punt, met of zonder gedeeld gezag beslissingen hoor je als ouders samen te maken. Om een tipje van d sluier op te lichten, mijn ex had ook pas nadat we uit elkaar waren gezag omdat als hij het niet zou krijgen hij zich niet aan de afspraken in het ouderschapsplan zou houden. (Deed hij daarna evengoed niet) Heb ik het gezag tegen hem gebruikt? Nee, nog nooit beter gezegd ook voor het gedeeld gezag probeerde ik samen met hem in overleg te treden over beslissingen en afspraken en dat zal ook niet anders worden als hij wel uit het gezag gezet word. Maar waar ik toen de mogelijkheid had om bij gebrek aan reactie alsnog actie te ondernemen, kan ik dat nu niet omdat er gezamenlijk gezag is. Ik probeer hem net zo hard bij beslissingen en afspraken te betrekken maar net als voor het gedeeld gezag reageert en overlegt hij nu nog niet. En helaas is dat wel iets waar je van tevoren bij stil moet staan, ongedaan maken is vrijwel onhaalbaar en het kind is uiteindelijk de dupe. Overigens bij overlijden gaat een kind ook niet bij eenzijdig gezag standaard naar de door gezaghebbende ouder aangegeven persoon. Wanneer de andere ouder bekend is word er eerst gekeken wat beter is voor het kind en 9/10 is dat alsnog de andere ouder. En ook als vader zonder gezag heb je wat te zeggen, minder als met gezag dat klopt, die situatie is dan namelijk vergelijkbaar met de situatie waar ik nu in zit, je moet er altijd voor langs de rechter om het alsnog gedaan te krijgen. Maar geeft vervolgens wel een aanleiding om gezag te krijgen, waar dat in het huidige beleid niet meer geldt om het kwijt te raken.
Huh? Dus in jouw ogen geef je de papa pas gezag als je uit elkaar bent? Zo werkt dat niet. Het is juist andersom. Het is juist doodnormaal dat je als koppel zijnde de papa gezag geeft. Hier hebben we dat bij beide kinderen al tijdens de zwangerschap geregeld. Of wil hij nu jullie uit elkaar zijn de volledige voogdij hebben? Bedoel je dat wellicht? Een omgangsregeling komt inderdaad wel pas ter sprake als jullie definitief uit elkaar zijn.
In jouw geval is het misschien anders gelopen maar om dit nu meteen als normale waarheid in te zien en daar je advies op te baseren lijkt me niet helemaal de bedoeling. Normaa gesproken krijg je een kindje uit liefde. Ben je getrouwd dan heb je beide automatisch gezag. Ben je niet getrouwd dan moet je dat na de geboorte aanvragen. Ik snap echt niet dat er vrouwen zijn die dan het gezag alleen willen blijven uitoefenen. Bedoel een vader heeft in zon situatie toch ook dingen te vertellen?! Ik ben gescheiden en ja mijn ex heeft gezag. Handig? Nee echt niet altijd.... Maar ik kan me echt jiet voorstellen dat ik dit als machtsmiddel zou inzetten...
Tjongejonge. Een man die pas vraagt om ouderlijk gezag als het kind als 3 (!!) is, zou ik het principieel al niet geven. Verder alles hierboven. Eerst maar 's kijken hoe de omgang is als jullie eenmaal officieel uit elkaar zijn.
Mijn vriend heeft ook geen gezag en hij heeft daar zo goed als zelf voor gekozen. Prima voor mij, en hij hoeft maar te roepen en we regelen het, maar hij vind het wel best zo. Ontopic: TS hebben jullie samen besloten om geen gezag voor hem aan te vragen bij de geboorte? Of wist je niet dat dat moest? Ik geloof best dat hij een prima vader is. Maar stel jullie gaan uit elkaar, gebruikt hij het dan gewoon zoals het hoort? Of gaat hij het gebruiken om jouw leeg te plukken? Als je namelijk gezag geeft (zoals hoort volgens de norm). En je over 1 a 2 jaar een topic opent over dat je ex je probeert kaal te plukken en de voogdij af te pakken. Dan word je waarschijnlijk als idioot verklaard dat je hem gezag heb gegeven. Het is een lastige situatie. Want als hij jouw kwaad wilt doen dan doet hij dat toch wel. Via de rechter gezag aan vragen en dan kan hij dat alsnog tegen jouw gebruiken. Als je gelooft in het goede vaderschap dan zou ik aangeven, dat je helemaal niet tegen gezag hebben bent maar wel tegen die bedreigingen en ook tegen een vechtscheiding. Vraag hem dan ook waarom hij op deze manier probeert gezag af te dwingen, wat hoopt hij te bereiken? Ga daar samen over in gesprek. Als dat al niet lukt zou ik helemaal geen toekomst meer samen willen/kunnen hebben.