veel sterkte Tienn, inderdaad zoals hierboven geschreven wordt, je hoeft je huilen niet in te houden je mag best huilen met je kind erbij en overstuur zijn dat hoort erbij.
Neem alles zoals het komt Tienn. Heb je ondersteuning nodig en de behoefte aan mensen om je heen dan bel je je moeder of beste vriend. Wil je alleen zijn dan zeg je dat tegen ze. Gewoon vertellen dat je behoefte heel erg kan wisselen en dat dit met je gemoedstoestand te maken heeft, dan begrijpen ze dat vast en zeker. En laat die tranen lopen, ze moeten eruit. En dat je wanneer je zoontje op bed ligt overstuur bent is zo begrijpelijk. Je zult een enorme wanhoop voelen en het ontlopen gaat niet. Vanaf hier ook een dikke knuffel.
Tienn, wat een emoties. Wat vind ik het verschrikkelijk wat je mee moet maken. Laat je verdriet er zijn. Hij is iedere traan waard. Dikke knuffel en nogmaals heel veel sterkte!
hoi tienn, ik had al via een privé bericht gestuurd de tip, maar doe hem ook nog even via deze weg. Ik wil je graag wijzen op de stichting de jonge weduwe. De Jonge Weduwe Ze kunnen emotionele steun bieden maar ook met praktische zaken helpen. Een kennis van mij is een paar jaar terug haar man verloren en bleef ook achter met een zoontje van 2 jaar. en heeft hier veel aan gehad. Veel sterkte! En rouw zolang jij dat nodig vindt, dat is voor iedereen anders.
Ieder mens rouwt op zijn of haar eigen manier. Het gevoel van onmacht naar je kids toe en "wat als hun er niet waren, dan was ik achter hem aan gegaan" dat herken ik enorm. Als destijds m'n oudste dochter niet in m'n buik zat, had ik ter plekke m'n polsen doorgesneden! Die gedachten zijn vrij normaal, zeker als hij je uit een diep dal heeft getrokken, zoals m'n overleden man ook deed. Ik noemde hem altijd m'n veilige anker en dat liet los . Maar het komt goed, neem vooral de tijd te rouwen, zoek iets wat jou helpt bij het rouwen, bij mij is dat gedichten schrijven en ik moet dus juist helemaal niemand om mij heen. Wordt er al kriebelig van . Misschien helpen anderen dingen bij jou, maar hier ga je met de tijd mee leren omgaan, voel je ook absoluut niet schuldig naar je kindjes toe. Is nergens voor nodig. En huilen mag je best in hun bijzin, maar ik snap ook heel goed dat je dat niet continu wilt. Toch mogen ze best zien daf mama heel verdrietig is. Ik hoop dat je voor je jongens papa levend kan houden, door met ze te praten. Wij hebben bijv een gedenk hoekje gemaakt (en m'n kids kennen papa helemaal niet) maar door dat hoekje wel. Er brand de hele dag door een kaarsje, met grote canvas foto en tekst die z'n favo was "every little thing is gonna be Allright " - Bob Marley. Dikke knuffel!
Jeetje Babii, ik blijf jouw verhaal zo bijzonder vinden! Waar haal jij toch zoveel kracht vandaan? Ik hoop echt dat Tienn iets aan jouw mooie woorden heeft.
Uit hetgeen ik van m'n man heb meegekregen: positiviteit. En een oerdrift in je. Dat laat je vanzelf doorgaan. Dit gaat Tienn ook nog ondervinden, maar voor nu is het allemaal zo vers nog.
Ik heb het volgens mij nog nooit gezegd hier op ZP, maar echt: wat een bewondering heb ik voor jou Babii. Je bent een kanjer.
Helemaal mee eens. Ik bewonder je positiviteit en veerkracht Babii. Tienn, ik heb geen goede tekst, alleen dat er aan je gedacht wordt.
Hoop alleen maar dat Tienn er iets mee kan. Elk mens rouwt op een andere manier. Maar m'n pb staat open voor haar.
Denk aan je Tienn. Voel je vrij om hier te blijven schrijven mocht je daar de behoefte toe voelen. Ik hoop dat je goed wordt opgevangen door de mensen om je heen.
Aicirtap; bedankt voor je bericht, ik heb hier zeker wat aan. En Babii, ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen...behalve dat ik je bewonder. Ik hoop dat ik ooit ook weer die kracht vind en net zo sterk en positief word als jij. Hoe het met me gaat..tja slecht denk ik. Heb nergens energie voor en alles kost heel veel moeite. Ik heb wel hulp van mn omgeving maar ook van mn huisarts en psycholoog. Het praten met een psycholoog vind ik nog helemaal niks maar het zal uiteindelijk wel beter zijn. Helaas is oudste zoon alweer ziek..het gaat niet goed met hem. Ik ga niet snel naar een huisarts maar nu vertrouw ik het niet meer, dus die zorgen zijn er bij gekomen. Hierdoor weet ik eigenlijk ook niet hoe het met mij gaat, voel me raar en ben in de war. Lief dat jullie aan ons denken
Ik heb geen idee hoe het is (kan me er natuurlijk iets bij voorstellen, maar weten doe ik het niet), maar de eerste periode is overleven. Best kans dat je zoontje ook fysiek ziek wordt van verdriet. Lijkt me goed om naar de huisarts te gaan, dan kunnen lichamelijke dingen worden nagekeken en kan er zonodig ook verder worden gekeken, lichamelijk en psychisch. Je hebt er niets aan, maar ook ik denk geregeld aan jou en je jongens!
Natuurlijk zal je die kracht weer gaan vinden. Maar voor nu is het belangrijk dat je leert om te gaan met deze leegte en het immense verdriet: en dan niet te vergeten de vragen en verdriet van je kindjes. Super knap dat je professionele hulp hebt gezocht. Je weet het,'m'n pb staat voor je open. Al huil je het liefste uit! Voel je totaal niet bezwaard. En beterschap met je zoontje! Je moeder gevoel zit altijd goed; dus zeker langs de ha gaan!
Ik vind het knap van je dat je toch gesprekken met een psycholoog aan gaat, ondanks dat je het niks vindt. Je zult je er nu niet instant beter door voelen, maar ik denk dat het uiteindelijk wel mee zal helpen bij je verwerking en bij het krijgen van praktische tips misschien. Beterschap voor je zoontje en succes bij de dokter zo. Hopelijk knapt hij snel weer op.
Lieve Tienn erg benieuwd hoe het met jou en je kindjes gaat en of je het allemaal een beetje trekt? Dikke digitale knuffel. Je hebt er weinig aan maar er wordt aan je gedacht! X
Lieve Tienn, Ik heb tot nu toe alleen maar meegelezen en ik wil je nu toch even zeggen hoeveel respect ik voor je heb en hoe krachtig ik je vind! Ik kan me niet eens voorstellen hoe je je moet voelen maar dat je overeind blijft en hulp zoekt, vind ik zo ontzettend sterk! Wat zal je man trots op je zijn... ik wens je alle kracht, liefde en wijsheid toe in deze ellendige periode en er komt een dag dat jij samen met jullie kindjes het geluk weer zal kunnen zien en voelen.. denk aan je!
Hier wordt ook nog steeds aan je gedacht, ik heb respect voor je hoe je dit allemaal doet. Hopelijk gaat het inmiddels weer wat beter met je zoontje.