Mijn man kan/wil niet langere tijd (1-2 weken) thuisblijven na de bevalling. Dit omdat er dan allerlei afspraken verzet moeten worden in een toch al overvolle agenda met wachttijden. We hebben al 3 jonge kinderen die straks natuurlijk gewoon naar school en de psz moeten. Ik ga de eerste dagen naar een kraamhotel met daarna nog wat kraamzorg thuis. Tijdens die eerste dagen van de bevalling, komen mijn schoonouders logeren (wonen 2 uur verderop) om o.a. mijn man te helpen. Maar wanneer ik uit het kraamhotel kom, zal het bij hem alweer flink kriebelen om te gaan werken. Maar dan zit ik alleen met een paar uurtjes kraamzorg? Of schoonouders moeten nog langer blijven? Hij wil ze daarna sowieso nog eens terugvragen, zodat hij kan werken. Bv hij neemt 2 dagen vrij, daarna schoonouders 3 dagen, totdat ik het zelf kan (hopelijk snel). Ik voel me nogal bezwaard om dat allemaal van ze te vragen. En ook nog zo'n vol huis waarin je helemaal geleefd wordt...ik word er zenuwachtig van. Maar hoe regel ik het dan wel? Ik zie mezelf ook niet na een paar dagen 3 kinderen met een pasgeboren baby heen en weer naar school slepen Hoe hadden jullie het geregeld met jonge schoolgaande kinderen die je nog zelf moest brengen?
Mijn man doet dat momenteel. Zoontje is nu 2,5 weken oud. Tot hiertoe was mijn man dus wel thuis om te helpen, en vanaf morgen werkt hij weer. Maar dat betekent ook dat hij 's morgens de oudste klaarmaakt voor school en brengt, zodat ik niet meteen hoef te haasten. Ik snap dat je niet zo veel wilt vragen van je schoonouders. Zou ik ook niet willen. En zeker niet als ze dan ook bij je inwonen. Maar kan je man 's morgens niet meehelpen? Hij heeft toch ook voor dit kind gekozen? Ik vind dat hij zich er nogal makkelijk vanaf maakt...
Hier ging het na de kraamweek eigenlijk wel weer prima zelf. Maar dat kan je zelf misschien beter inschatten na de eerdere kraamweken?
Hier gaat manlief ook gewoon weer aan het werk na 1 week en dat ging eigenlijk ook perfect de eerste keer. Mocht ik er echt niet goed aan toe zijn dan kan hij nog zorgverlof opnemen voor mij, maar daar ga ik echt niet vanuit.
Heb je niet meer mensen dichtbij wonen die af en toe in kunnen springen? Mijn man deed het de eerste dagen, maar daarna sprongen mijn ouders en schoonouders in, die brachten de kinderen soms weg, of haalde ze op. Ik kreeg ook hulp aangeboden van 2 moeders van school die redelijk dichtbij woonden (wij wonen 7 km van school af, beide moeders moesten dan wel een stukje omrijden), om mijn zoon naar school te brengen en weer thuis te brengen. Uiteindelijk was het niet nodig, omdat het met familie lukte. Na anderhalve week was het voorjaarsvakantie dus dat was wel fijn, ik hoefde pas toen zoontje 2,5 weken was zelf weer elke dag heen en weer.
Ik vind je man ook wel lekker makkelijk.. HIJ wil na een week weer werken... ff serieus... en jij dan!? Ik vind dat hij er gewoon voor jou en zn kinderen moet zijn
Wat overdreven. Hij moet dan wel kunnen. Ontopic; vriend gaat hier gewoon werken. Wij Vinden het onzin om in de kraamweek hem een week vrij te laten pakken. Mijn zusjes willen onze dochter naar school brengen (maken alle 2 hun eigen rooster) vriend heeft als de kraamhulp weg is een week vakantie & ik hoop daarna weerclekker zelf te kunnen.
Mijn man kan gewoon buiten de standaard vakanties geen vakantie krijgen en die vakanties staan gewoon vast (en nee hij werkt niet in het onderwijs). Het is gewoon niet anders, niet iedereen heeft de luxe.
Nou, voor zover ik begrijp is het niet dat het per definitie niet kan, maar dat hij oom graagst werken... Ze gaat eerst naar een kraamhotel, paar dagen en dannarns kriebelt bij haar man weer om te gaan werken... Ja san vind ik dat je je als man zijnde makkelijk vanaf maakt ha
Vind ik ook. En als het niet kan, dan kan het niet, maar zoals het hier overkomt is het alsof hij niet wil.
En als hij wel aan het werk gaat, kan hij dan niet wat later beginnen zodat hij de kinderen naar school kan brengen? Laat je ze overblijven en hoef je ze alleen op te halen.
Als hij nog om 9 uur kan beginnen, heb je in ieder geval de ochtendspits rustig aan.. Dan hoef je ze alleen op te halen. Evt door moeder uit de buurt mee laten nemen zolang het nodig is?
Ik hoop natuurlijk gewoon weer snel up and running te zijn, dat zou het makkelijkst zijn. De vorige keren duurde dat alleen wel iets langer dan die eerste kraamweek en toen hoefde ik nog niet elke dag op en neer . Dus vandaar dat ik er even vanuit ga, eventueel iets meer ondersteuning nodig te hebben. Wat betreft het kunnen of willen van mijn man: alles kan natuurlijk als het moet. Maar voor hem is de eerder geschetste situatie ideaal. Hij loopt alleen daarbij voorbij aan wat ik graag wil. Ik vertelde gisterenavond dat we het er eerst nog samen over moeten hebben wat de mogelijkheden zijn, voordat we zijn ouders vragen. Maar hij heeft toch al gebeld en alles afgesproken, dus voor hem is het zo perfect geregeld. Uiteraard wil hij ook graag dit kind. Hij heeft er zelfs in eerste instantie op aangestuurd. En zijn praktische houding is ook geen verrassing, alleen word ik soms zo verdrietig dat dat vaak ten koste gaat van mijn behoeften. Ik spreek ze duidelijk uit, maar ik word toch niet gehoord, het wordt weggewuifd. Maar ja, ik heb ook geen zin in een man thuis, die er met zijn hoofd toch niet bij is. Dus veel andere opties zijn er niet. Ik kan wel anderen vragen om een keer bij te springen, maar niet structureel indien nodig. We zijn nu wel aan het kijken, of hij 's ochtends later kan beginnen om ze in ieder geval weg te brengen. Dat scheelt al een hoop. Die uurtjes haalt hij dan in door op zaterdag te gaan werken om de week. En wie weet, gaat het allemaal prima en maak ik me druk om niets. Het is misschien alleen de manier waarop het gaat, wat wringt en daardoor ga ik piekeren. Bedankt voor het meedenken in ieder geval.
Hij begint nu al om 09:00, maar heeft ruim 1 uur reistijd. We kijken u of hij 10:00 kan beginnen en die uren inhaalt op een zaterdag. We zijn in april verhuisd en ze zitten vanaf de zomervakantie op een andere school. Dus ik ben nog niet zo bekend met andere moeders om dat te vragen. Wie weet komt dat voor die tijd nog.
Nou sorry hoor... geef hem eens een flinke trap onder zn kont ofzo. Hij komt op mij behoorlijk egoïstisch over en uit je verhaal begrijp ik dat dit wel vaker is. Jij bent ook gewoon mens he, net zoveel als hem en jou geluk is net zo belangrijk als dat van hem. Voor HEM is de eerder geschtste situatie ideaal.. ja leuk, maar voor jou niet! Hij heeft het lekker 'makkelijk', gaat in de ochtend de deur uit en hoeft de hele dag nergens naar om te kijken terwijl jij net bevallen voor 4 kinderen mag zorgen en heen en weer mag gaan naar school! En dan andere mensen regelen om jou te helpen omdat hij er zelf eigenlijk gewoon geen zin heeft... Sorry, maar dat zou hier echt niet gebeuren
Kun je niet gewoon tzt kijken hoe het gaat? Ik heb echt een hele zware bevallling gehad, maar liep na een week alweer buiten met mijn baby. Je kunt toch met je man afspreken dat hij zorgt dat smorgens al het spul aangekleed is en de tasjes klaar staan. Hij kan dan weg naar zijn werk en jij hebt een lekkere wandeling met de kindjes. Wat ik bedoel te zeggen is dat je niet weet hoe het dan gaat en hoe je je dan voelt. Mijn vriend is eigen baas en was 1 dag erna weer aan het werk.. het is ook een soort uitlaatklep en als ik een tukkie aan het doen was, hoeft hij toch niet zitten te kijken? Iedereen gaat daar anders Mee om. Persoonlijk zou ik er echt niet aan moeten denken mijn huis zo vol te hebben zitten 😊 Is er geen buurvrouw, vriendin ect. Welke de kinderen kan brengen en ophalen als het echt niet gaat?
Ik weet niet hoeveel kinderen jij hebt? Maar aangezien ts er dalijk 4 heeft en op en neer naar school moet denk ik dat er vrij weinig tijd is voor ts om een tukkie te doen....
Ja zo voelt het voor mij ook wel. Mijn man neemt twee weken vrij en daarna begint hij een uur later zodat hij onze zoon naar school kan brengen totdat ik me goed genoeg voel. Als het echt niet anders kan is het een ander verhaal, maar ik vind dat je man wel even goed naar zijn prioriteiten mag kijken.
Blijkbaar geef je hem die ruimte ook... ik zou aangeven dat jij dit de eerste 2 weken niet kan en van hem verwacht dat hij dit overneemt.
Ik weet niet hoe ik zijn prioriteiten kan veranderen. Ik kan gaan eisen dat ik wil dat hij langer bij ons thuisblijft, maar dat is voor niemand fijn. Wetende dat hij het niet nodig vindt (want hij had immers zijn ouders geregeld) en ergens anders wil zijn. Dus ik zit daar eigenlijk vast in en zal mijn eigen gevoel daarbij opzij moeten zetten. Ik laat het nu maar zo en hopelijk is het straks helemaal niet nodig. Ik zal de komende tijd vast beter kennis maken met de andere moeders op school en misschien iemand tegen die tijd kunnen vragen om bv een kind van school mee te nemen indien een keertje nodig. Dat is een goede tussenoplossing.