Onze dochter van bijna 9 maanden heeft vanaf het begin niet goed geslapen door oa verborgen reflux. Dat is nu met medicatie gelukkig goed onder controle. Het slapen ging toen ook beter.Maar sinds een aantal weken huilt ze zich 's nachts wakker. Tijdstip is geen peil op te trekken. Het begint met zachtjes snikken en huilen en als we er niet naartoe gaan, wordt dit steeds erger tot ze totaal overstuur is. Wanneer je er meteen in het begin naartoe gaat, wordt ze vaak weer rustig door het speentje, zachtjes praten, hand op haar lijfje. Zodra ik dan denk dat ze weer goed slaapt, ga ik weg. Maar ik heb m'n voet nog niet uit de kamer of ze schreeuwt weer moord en brand. Niet zachtjes, het is ook geen zeuren, maar echt heel hard huilen. Ik ga er dan weer heen, hele riedeltje opnieuw...als ze in haar bedje niet rustig wordt pak ik haar in het donker even bij me, ze is weer rustig, leg haar weer weg...en het begint van voren af aan. Ze huilt half in haar slaap, dus ik heb niet het idee dat ze het er daarom bewust om doet. Als ik wil kan ik er gerust zo een uur tot twee uur mee bezig zijn. Dat is geen doen, helemaal niet als Ik moet werken en overdag slaapt ze ook nooit zo lang, dus dan meeslapen lukt amper. Inmiddels probeer ik haar 20-30 min in eigen bed rustig te krijgen. Lukt dit niet, dan leg ik haar bij ons in bed. Daar slaapt ze 9 vd 10 keer snel verder. Maar dan ben ik weer zo bang dat ze hieraan went! Pff lastig en soms slopend. Iemand tips, ervaringen? Laten huilen is geen optie, gaat ten eerste tegen m'n gevoel in en ten tweede krijgt ze dan veel last van haar reflux in de vorm van boeren en oprispingen, waardoor ze nog meer overstuur wordt.
Herkenbaar. Wij hadden toen gewoon een matras op haar kamer liggen, en daar sliep dan een van ons verder.
Dit zou ik dan ook doen, en anders bij je nemen. Ze is nog zo jong. Hier ook in perdiodes nacht of avond ineens wakker. Gaat echt weer een keer voorbij. Ze heeft je dan nodig en ik zou het mezelf dan zo makkelijk mogelijk maken, zodat je nog wat nachtrust hebt.
Hier nam ik heb dan bij me in de schommelstoel, samen onder een dekentje en dan wiebelde ik rustig heen en weer, dommelde zelf soms ook wat weg. Als hij dan goed in slaap was, dus echt 10-15 minuten wachten, dan legde ik hem terug over in z'n bed en dat ging dan vaak wel goed. Alleen even troosten en gelijk weer in bed was hier vaak ook niet voldoende. Oh en als hij nu wakker wordt en troosten in bed is niet genoeg komt hij bij ons in bed, maar ik kan dan niet slapen, dus zodra hij dan lekker slaapt til ik hem weer naar z'n eigen bed toe en slaapt lekker verder. Wij kiezen dus ook voor de makkelijkste weg, omdat je dan allemaal het snelst weer in slaap komt. Kan wel een uur bij z'n bedje gaan troosten, maar als na een uur nog niet blijkt dat dat helpt ben je al een uur van je nacht kwijt. Dan liever even 15-20 minuutjes gewoel naast je in bed om vervolgens de rest van de nacht weer lekker te slapen.
Ja doe ik hier ook, minstens nog een minuut of 10 blijven zitten nadat ze weer in slaap was gevallen. Maar dan nog heel vaak weer snel wakker...
Ik ging dan naast der bedje zitten. Eerst met me hand door de spijlen, paar minuten later trok ik dan me hand weg. En ik keek de andere kant op. Als ik haar aankeek was het feest Dan als ze in slaap viel schoof ik zachtjes op me kont steeds verder naar de deur. Uiteindelijk zat ik dan buiten de deur en dan wachtte ik even. Als ik niks hoorde stond ik op en deed ik zachtjes de deur dicht. Als ze echt overstuur was of niet stil te krijgen was/is dan nam/neem ik der bij ons in bed.
Hier ook gehad met dochter! Wij namen haar ook bij ons in bed tot ze weer in slaap viel. Dit was altijd vrij snel, binnen 10 minuten. Dan legden we haar slapend terug in haar eigen bedje. sinds we een nachtlampje op haar kamer hebben is het ineens over.
tja die periodes... loodzwaar!! Ik probeerde de, even oppakken, tot rustig, dan terugleggen, weglopen, even aankijken, als nog steeds overstuur dan bovenstaande herhalen tot weer in slaap. Man man man wat een nachten. Heel soms in bed genomen ook bang voor gewenning. Alleen als ie echt ziek was ofzo en daarom telkens wakker werd namen we hem bij ons.
Hoi, welkom bij de club.. alleen mijn zoontje van net 9 maanden doet dit al 5 maanden.. t is wel minder geworden. We hebben de slaapkamer verplaatst naar de logeerkamer en dat hielp heel erg.. verder een vast slaapritueel. En hij gaat nu half 8 naar bed met papfles en komt er 7 uur weer uit. Maar tussendoor moeten we ongeveer 4x eruit (was 20x). Ik denk dat hij nachtangst had/heeft. Google dat even. Vind je je daarin?