Hier hebben we veel opa's en oma's de 'nieuwe' partners zijn ook gewoon opa en oma, maar ook alle zussen van mijn moeder zijn oma+naam.
Mijn ouders zijn gescheiden met nieuwe partners en mijn dochter (en al mijn nichtjes trouwens ook) hebben louter opa's en oma's.
Mijn stiefkinderen gaven aan dat ze mijn ouders graag naam en naam wilden noemen. Prima. 5 jaar later, toen wij ons zoontje kregen, kwamen ze uit zichzelf met 'we willen nu graag ook opa en oma zeggen'. En dat is net zo prima.
De ouders van mijn vriend zijn gescheiden, zijn vader is hertrouwd. Mijn oudste kinderen zijn uit een eerdere relatie, maar iedereen is hier opa en oma. Ze zijn ook opa en oma, allemaal. Mijn vader is overleden, mocht mijn moeder een nieuwe relatie krijgen dan is dat niet meteen opa, maar dat is omdat ik dat dan als vervanging zou voelen. Iedereen kan hier trouwens prima met elkaar door een deur, schoonouders zijn nog goed bevriend en ze gunnen elkaar en alle kinderen het geluk.
Mijn moeder heeft een nieuwe vriend en die word gewoon bij zijn voornaam genoemd. Heb geen band met deze man en de kinderen ook (nog) niet dus opa zullen we niet snel zeggen. Mijn oma, hun overgroot oma, heeft sinds een paar jaar ook een nieuwe man. Mijn oma noemt hem wel Opa *naam* en daar zeg ik niks van, maar noem hem zelf gewon alleen bij zijn voornaam naar de kinderen toe.
Mijn schoonmoeder is jaren terug gestorven. Schoonvader heeft een nieuwe vriendin en haar noemen we tante+naam. Oma zou ons niet zo liggen denk ik. We mogen haar echt wel want ze is meter van onze dochter. Maar oma vinden wij iets dat gereserveerd is voor de echte ouders. Mijn stiefkinderen noemen mijn ouders ook niet oma/opa maar ook gewoon bij hun naam. Ze noemen enkel mijn oma bij haar koosnaampje.
Mijn ouders zijn na hun scheiding allebei hertrouwd (mijn moeder is inmiddels weduwe) en dus hebben mijn kinderen een extra opa en oma. Ikzelf heb die keus niet gemaakt, maar alle kaarten worden ondertekend met opa & oma en als dat belangrijk is voor hen, dan vind ik het prima zo. Moet ik er wel bij zeggen dat mijn ouders inmiddels weer prima samen door een deur kunnen en er geen enkele moeite mee hebben dat hun kleinkinderen er een extra opa en oma bij hebben.
Mijn ouders zijn uit elkaar gegaan en weer hertrouwd toen ik jong was dus mijn kids hebben heel veel opa's en oma's. Mn ouders mn stiefouders, mn schoonouders, mijn opa en oma, mijn andere oma en de moeder van mn stiefvader (voor mij ook een oma) Maar het is bij jullie wel anders omdat je kids er al waren en eerst geen oma was en nu wel dus ik zou het aan je kids overlaten.
Hier zijn de ouders van mijn man en mijn ouders gescheiden, en allemaal een nieuwe partner. En eigenlijk nooit over nagedacht hoe we ze noemen. Mijn schoonouders zijn respectievelijk 20 en 25 jaar hertrouwd, dus vanzelfsprekend opa en oma voor alle voer. Mijn moeder en partner ook al 13 jaar bij elkaar dus hetzelfde. Mijn vader heeft nu twee jaar een relatie, en haar noemen we (nog) niet oma. Maar hun zien we ook het minst, zo'n 5 a 6 keer per jaar. Ik ben wel van mening dat je kind zelf goed kan bepalen hoe iemand genoemd wordt, opa/oma moet ook zo voelen..
Mijn vader is hertrouwd en al 16 jaar samen ofzo. Dus zijn vrouw is ook "oma" vind ik. Maar daar hebben zij ons de keuze in laten maken en waren ook oké geweest als het geen "oma" was geworden. Overigens noemen haar biologische kleinkids mijn vader bij zijn voornaam, dus geen opa. Ik vind oma toch wel een speciale titel en dat betekent ook volgens mij dat je er altijd bent voor het kind... Als je zo kort samenbent lijkt me dat niet gepast. Ik zou de kinderen zelf laten kijken wat ze gaan zeggen. En dan subtiel een opmerking plaatsen als je er bent. Ik ben de vrouw van mijn vader ook geen Mama gaan noemen toch hahaha
Hier is alles en iedereen gescheiden. Wat de term oma en opa betreft laten mijn ex en ik het aan onze dochter over wat ze wil zeggen. Echter hebben we meerdere keren meegemaakt dat er "stief-grootouders" waren die zelf niet met de term opa of oma aangesproken wilden worden, dat was zo bij de vriend van mijn moeder, bij de vrouw van de vader van mijn exman (volg je hem nog haha!) Maar ook bij de moeder van de huidige vrouw van mijn exman. Mijn dochter zei het zelf automatisch wel, maar ze bleven haar consequent corrigeren door te zeggen "noem mij maar gewoon " naam" En zo heeft ze geleerd hoe ze iemand kan noemen. De vrouw van mijn vader is wel oma-"naam" dat was vanaf het begin altijd al zo.
De ouders van mijn man zijn gescheiden. M'n schoonvader is hertrouwd (inmiddels bijna 10 jaar) en dit is voor onze zoon (2 jaar) ook gewoon oma. Maar wij hebben er zelf voor gekozen om haar oma te noemen. Aan de andere kant. M'n opa was al enkele jaren overleden toen m'n oma een nieuwe vriend kreeg. Dit was voor ons ome ..... en niet opa. Maar wij waren toen ook al wat ouder, jongste kleinkind denk ik een jaartje of 8.
Hier zijn schoonouders gescheiden. Schoonvader en zijn vriendin noemen zich opa en oma, maar wij zien ze beide niet als opa en oma en zien ze ook nooit. Schoonmoeder en haar vriend zijn 5 jaar samen en we kunnen geen betere opa wensen als haar vriend. Hij is gek op onze kinderen, doet alles voor ze en zijn echt de allerbeste vrienden. Echter noemen we hem geen opa maar (geweldige) bonusopa. Opa is de naam die zijn eigen kleinkinderen hem mogen noemen. Toch als onze kinderen hem opa gaan noemen zullen we dat allemaal niet tegenhouden. Ookal zal die relatie ooit overgaan (hopelijk nooit) hij zal onze kinderen nooit in de steek laten.
ik zou kijken wat mijn ouders verwachten en hoe ik me daarbij voel wbt opa/oma voor de nieuwe partner. mijn ouders zijn ooit eens gescheiden en mijn moeder was na een paar jaar al weer hertrouwd. de kleinkinderen noemden hem opa. eigenlijk meer omdat mijn moeder dat zelf zo aangeleerd heeft. mijn man had er problemen mee dat hij zo genoemd werd maar ik niet. ondertussen zijn ze weer gescheiden.. mijn vader heeft ondertussen al jaren een vriendin maar hij heeft haar gewoon bij de naam voorgesteld en mijn kinderen kennen haar niet anders dan ******. heb ik ook geen problemen mee.
Mijn stiefvader en stiefmoeder zijn voor mijn dochter oma 'voornaam' en opa 'voornaa'. Mijn moeder is ook niet getrouwd met mijn stiefpa en hebben ook niet dezelfde achternaam. Als mijn dochter alleen bij mij ma en stiefpa zijn en je zegt: ga eens naar opa of naar opa 'voornaam', zegt zei ook gewoon opa hoor. Zei noemt hem niet zo expliciet bij voornaam. Maar wij wel om onderscheid te maken of je het nu over de een of de ander hebt. Mijn schoonouders zijn opa en oma 'achternaam' die zijn overigens een stukje ouder. En zo sprak ik mijn opa en oma ook altijd aan. Heb mijn stiefvader en stiefmoeder nooit als papa of mama gezien, en altijd genoemd bij de voornaam. Ik schrok mijzelf rot dt ik ooit een kaartje kreeg van de moeder van mijn stiefma, die riep zichzelf gelijk op als oma 'voornaam'. Nou dat dacht ik niet he? Hahaha. Ik leg mijn dochter wel uit dat mama ook een papa heeft maar dat ze die niet kent. Ze vond het ook heel verwarrend om de opa van mama te leren kennen want dat is haar opa toch niet? Mijn dochtertje wordt 3 en kan dit aoort familiebanden ook nog niet snappen. Ik vind dat het afhangt van de band die jij met de stiefouder hebt en wat jullie en stiefouder prettig vinden. Hier nooit problemen mee gehad.
Mijn vader leeft niet meer en mijn moeder is opnieuw getrouwd. Een aardige man, maar zó anders dan mijn vader. Mijn kinderen noemen haar man gewoon bij zijn naam. Misschien ligt het bij overlijden anders (gevoeliger?) maar ik wil beslist niet dat mijn kinderen hem opa noemen. Mijn vader is hun opa en die leeft niet meer. Niemand mag en kan die plaats innemen. Dus het is altijd opa en oma (schoonouders) en oma en *naam*
Ik kan me goed voorstellen dat het heel anders ligt als de stiefopa of oma al heel lang in the picture is. Maar bij ons is het nog best pril. Ze zijn nu ongeveer twee jaar echt samen. Ik heb wel vertrouwen in de relatie en ben op zich niet bang dat ze straks vervangen wordt door een ander nieuwe "oma", maar toch... Juist vooral ook omdat mn moeder het niet met haar kan vinden en mn ouders nog zo gespannen met elkaar omgaan, voelt het niet goed. Mn oudste dochter vindt het in ieder geval op dit moment ook raar om haar nu opeens oma te noemen. Ze noemde haar tot nu toe altijd bij haar naam. Ik denk dat ik het voorlopig maar zo laat. Mochten de kinderen uit zichzelf met oma beginnen, dan is het wat mij betreft goed. Ik zie mn vader dit weekend. Ik zal eens proberen het op een zo ontspannen mogelijke manier aan te kaarten. Volgens mij snappen ze het wel, want eerder stelden ze zelf voor om pas met "oma" te beginnen als ik groen licht zou geven. Ik hoop maar dat ze niet beledigd is.
Ik denk dat je het niet te moeilijk moet maken voor jezelf. Jullie (jij en je man) noemen beide stiefouders gewoon bij de naam. Je dochter krijgt vanzelf een bepaald gevoel bij ze en zal dan wel of niet opa/oma zeggen. Je moeder heeft hier niets over te zeggen. Ik zou je dochter absoluut niet een richting in duwen, omdat je moeder anders boos wordt.