Raar verhaal zoontje 4 jaar

Een paar maanden geleden was in het nieuws dat er een man door een slang in zijn billen en penis was gebeten.
Dit was in Thailand geloof ik. De slang (een hele grote) was in de riool en wc gekropen en beet de man toen die op de wc zat.
Is het op de een of andere manier mogelijk, dat jouw zoontje dit gezien of gehoord heeft?

Ik snap je ongerustheid. Ik zou bij zo'n ernstige paniek ook vraagtekens zetten. Maar ik denk nu dat door het vaak te vragen, het echt niet helpt.

Zeker dat ie bij de huisarts is geweest en deze niks zag, vind ik wel een geruststellende gedachte!

Ik denk wel dat je je zoontje serieus moet nemen, maar het lijkt dat je dat al doet. Aangeven dat je het naar vindt dat ie bang is. Dat ie veilig thuis is.

Nog wat dingen die misschien kunnen helpen??
- een speciale pyjama of onderbroek die slang-afwerend is.
- een zorgenvriendje. Dat is zo'n knuffel met rits als mond. Hij kan een tekening maken van iets wat ie niet leuk vindt, en in de mond stoppen. Het zorgenpoppetje eet het dan op.(en laat daarna een flinke boer, zeg ik dan tegen mijn dochter.)
Ik zou het woord "zorgen" niet gebruiken. Gewoon iets wat ie niet leuk vindt. Misschien dan ook iets tekenen wat ie wel leuk vindt, en dat aan de kamerdeur hangen. Om het positie terug te krijgen.
- in de tijd dat mijn dochter nachtmerries heeft (ze is bij tijden bang voor inbrekers, we hebben nooit een inbraak gehad overigens) dan leg ik een knuffelkrokodil op de vensterbank. Er kan dus niks of niemand langs, want de krokodil beschermt haar.
- wij hebben dromenpotjes. Op een denkbeeldige plank bij haar bed, staan denkbeeldige potjes. (Volgens mij heb ik dit vroeger in de gvr gelezen?) In die potjes zitten dromen. Als ze een tijdje nachtmerries heeft gehad, kiezen we voor het slapen gaan d'r dromen alvast uit.
We pakken 2 of 3 potjes. Bijv een potje met prinsessen, een potje met strand, en een potje met vliegers. Dus dan gaat ze dromen over prinsessen op het strand die gaan vliegeren.
Die dromen stoppen we in haar oren. En dan gaat ze slapen.
Ze vindt het in ieder geval enorm grappig, dus de start is goed.

Ik weet niet of dit psychologisch onderbouwd is hoor.
Maar ik probeer in de belevingswereld van mijn kind te blijven, maar ook het om te buigen naar iets positief.

 

En wat betreft de school: inderdaad het gesprek aangaan hoe je het voor je zoontje weer fijn kan hebben op school.
Dat is de táak van je school.

Ik zou niet meer te lang bij de meneer en de slang verhaal blijven hangen op school. Dat zijn beschuldigingen waarvan je niet weet of het waar is.
En natuurlijk neem je je zoontje serieus, maar de waarheid is dat jij ook niet weet wat er gebeurd is.

 

Even iets heel anders, hoe vind je het zelf dat je zoontje naar school gaat? Dat je de zorg voor een groot gedeelte uit handen geeft?
Nu is er ook nog een strenge onaardige juf? Ik krijg de indruk dat je op zoek bent naar redenen waarom school niet leuk is?
Vind je het moeilijk om je zoontje los te laten? Dit is helemaal niet gek, maar op deze manier maak je het voor jullie beide heel zwaar.

 

Precies dit. Je werkt het verhaal in de hand. Self fulfilling prophecy he

 

Ik heb niet alles gelezen maar wil toch even reageren. Wanneer er in de hulpverlening vermoedens zijn van misbruik en het kind begint erover, wordt er niet doorgevraagd maar direct een speciaal team opgetrommeld die gespecialiseerd is in dergelijke gesprekken. Dit om te voorkomen dat degene die met het kind erover praat, het kind beinvloed in zijn/haar verhaal. Als kinderen in gesprek gaan met iemand hierover, worden er snel suggestieve vragen gesteld die het verhaal van het kind beinvloeden en daarom is het van belang, dat wanneer een kind erover begint, gespecialiseerde mensen in te schakelen en er niet zelf over in gesprek te gaan. Maar dit is dus alleen als het kind er zelf over gaat praten en begint. Een ander regel is dat je kinderen er niet rechtstreeks naar moet vragen. Als er iets gebeurt is, verhoogt dit juist de angst en kinderen kiezen zelf uit met wie en hoe ze daarover praten. Erover doorzagen wordt dus echt afgeraden.

Kijk naar je kind; wat laat hij in zijn gedrag zien? Hoe functioneert hij en probeer hem daarbij te ondersteunen. Dus in wat hij zegt, niet in wat jij denkt. Is hij bang voor slangen? Probeer daar op een leeftijdsadequate en spelende manier op in te gaan en zijn angst weg te nemen. Zelf luchtig blijven is belangrijk. Kinderen op dze leeftijd kennen nog geen verschil tussen waarheid en fantasie en een fantasie kan dus zomaar waarheid voor ze zijn.

En van school wisselen? Mij is niet helemaal helder wat daar je achterliggende gedachte voor is? Omdat je zoontje bang is? Omdat je bang bent dat iemand op school hem iets heeft aangedaan/misbruikt?

Het is voor jou als moeder een lastige situatie maar ik denk dat je moet proberen je eigen angsten opzij te zetten en te denken aan wat je kind nodig heeft. Hij is angstig voor iets, probeer dat te verminderen. Alleen een andere school zoeken omdat hij ineens bang is voor slangen en jij vervolgens bang bent dat hij misbruikt is omdat hij ineens deze angst heeft, lijkt me iets te snel gedacht. En uiteindelijk los je daar het probleem waarschijnlijk niet mee op en zal zijn angst blijven bestaan.

 

Ik snap nog steeds niet zo goed waarom je bij die man een vreemd onderbuik gevoel kreeg. (Want dat concludeer ik uit je teksten). En ben je er nou al achter wie die man is/was? De school hoort je hier gewoon antwoord op te geven.

Heb je contact met andere moeders/vaders? Zeker weten dat iemand een idee heeft hoor.

Ik wil ook altijd weten wie wie is tijdens uitjes/feestjes of andere gelegenheid. Wie er precies mee helpt en/of meegaat. Kun je nieuwsgierig noemen maar ik ben altijd graag op de hoogte over het gebeuren in en rondom de school (zit zelf in de ouderraad).

 

Volgens mij ben je opzoek naar iemand die jou steunt in je gevoel/emotie. Bijna iedereen geeft aan dat je te hard van stapel gaat en dingen los moet laten. Mijn tip: ga iets met je eigen angsten doen.
Je gaat nooit weten wat er exact is gebeurd. Nu niet en over een jaar ook niet. Kun je dat gaan accepteren?
En echt denk wat het voor hem betekent om te wisselen van school. Ga aan de slag met zijn angst,maak toverpoeder tegen slangen en geef hem de aandacht zonder op zoek te zijn maar de waarheid.

 

Hier zitten we nog niet in de fase, maar vind het super goede ideeën! Ik neem ze mee in ieder geval!

 

Thanks

 

Hoe is het op school gegaan?

 

Goed gedaan! Knap dat je t toch los gaat laten.
Goede keuze voor nu iig!!

 

Goed van je dat je doorzet! Respect.
Hopelijk krijg je snel wat meer rust rond de situatie.

 

Fijn dat je iets laat horen.. Hij is waarschijnlijk wel echt bang van iets geworden. Ik denk zelf een foute opmerking op een fout moment, maar 100% zeker ben je nooit.. Dat hij nu beter slaapt is ook wel een teken dat het iets eenmaligs was, misschien in combi met de spanning van die dag, die opmerking en een herinnering van eerder..

Dat het nu beter gaat is wel erg fijn. Hou het in de gaten, probeer het billenverhaal luchtig te krijgen, zonder zijn gevoelens daarbij omver te lopen.. Hij vindt dat echt eng. Maar als jij laat zien dat jou billen gewoon zijn en er niks geks gebeurd, misschien kan hij er dan iets vrolijks aan linken. Ga zelf op een scheetkussen zitten ofzo?

 

Goed slapen, goed op school doen zijn positieve verwerkingssignalen. Je helpt hem nu niet door zelf angstig/gespannen te blijven.
Jij relateert prik in billen aan angst voor billen, maar vergeet daarbij dat dokters, onderzoek en prikken vaak veel angstige zijn voor kinderen. Ontspan, je zoontje lijkt obv je verhaal goed in z'n vel te zitten.

Billen zijn en blijven een thema in de kleuterperiode.
Schaamte en interesse liggen in deze periode dicht bij elkaar.
Juist dat hij nu zo luchtig aftast bij jou is gezond en normaal.
Blijf uitstralen dat billen privé zijn maar dat ze ook een heel gewoon onderdeel zijn. Dans dus lekker mee met schuddende billen, geef aan dat op de wc plassen idd iets is wat je alleen doet, lach om scheetjes en maak een keer een dikke billen olifanten grap.