Heb je de kinderen wel eens aangesproken op het fietsen? Uitgelegd dat het belangrijk is om uit te kijken tijdens oversteken ed. Of anders wanneer je in de buurt fiets ze erbij begeleiden? Tenminste dat is wat ik zou doen als school al op de hoogte is van de situatie
ik sta ivm net ernstige psychische problemen van mijn zoontje onder begeleiding van een jeugdteam van de gemeente..dit is vanauit school geregeld en ben heel blij met ze... deze mensen zijn er voor begeleiden van ouders met probleemkinderen maar ook voor vermoeden van mishandelen en dergelijke..misschien dat je met hen contact kan opnemen..
Tot nu toe zit ik dan in de auto als ik hen zie fietsen,dus op dat moment kan ik weinig. Op school zie ik ze dan ook niet meer. Ben dan uiteraard ook nog met m'n eigen kinderen bezig, dus heb nog niet de kans gehad om ze aan te spreken. Maar ja, of ze zich nu wel of niet aan de verkeersregels houden, het blijft levensgevaarlijk om een kind van 4,5 bij een 7 jarige achterop te zetten, naar mijn mening.
Bedankt voor de tip. Zal eens nagaan of het niet hetzelfde is als veilig thuis. En jij sterkte met je eigen problemen!
Niet elke rare vogel is meteen ook onverantwoordelijk.. je hebt rare vogels en je hebt rare vogels... wat ik dus wil zeggen is, niet alle rare vogels over 1 kam te scheren.. en voel je als rare vogel ook niet meteen aangesproken, of aangevallen.. al snap ik zeker dat je je zo kunt voelen, of zo kunt reageren. Ik hoop dat het voor de kindjes beter word, en snel. De winter staat ook weer voor de deur..
Ik weet niet of je dit richting mij bedoelt, maar ik zou ook nooit denken dat iedere 'rare vogel' onverantwoord met z'n kinderen om gaat. Absoluut niet. Zij alleen wel, en toevallig is ze ook een beetje een rare vogel haha
Nee hoor! Zeker niet, gewoon in het algemeen, naar iedereen.. Gewoon in de zin van, laten we elkaar niet te snel in een hokje stoppen.. Er is al genoeg oorlog en leed in de wereld.. laten we lief zijn voor elkaar
Eens. Ik zie veel oordelen maar verder geen levensgevaarlijke situaties. En ik vind het niet raar als kinderen van die leeftijd samen naar school gaan. Sterker nog, dat lijkt me normaler dan wanneer ouders kinderen te lang blijven pamperen en naar school/ sport/hobby chaufferen.
Meen je dit serieus? Een kind van 4 bij een kind van 7 achterop naar school laten gaan, is normaal? Oké ik geloof dat ik van m'n stoel van hier....
Mag ik vragen wat jij in mijn situatie zou doen? Ik kan me niet voorstellen dat je dan gezellig bij deze dame op de koffie zou gaan om haar eens te helpen. Deze mevrouw slaat om zich heen en wil niks met buitenstaanders te maken hebben. Ze zou je niet eens binnen laten. Het is een eigengereid persoon wat niks van een ander aanneemt. Daarom vind ik dit iets voor professionele hulpverlening. Niet iets voor een moeder die bezorgd is over andermans kids. Als het een vriendin van me zou zijn, zou ik haar absoluut persoonlijk helpen. Dan heb je namelijk al een vertrouwensband. Nu niet, en die krijg ik met haar ook niet. Zij is hier juist degene die vooroordelen over iedereen heeft. Ze vertrouwt namelijk helemaal niemand.
Waarom denk je dat ze niemand vertrouwd? Ik denk omdat iedereen de oordelen al klaar heeft en ze een heel verleden heeft. Waardoor ze niemand meer kan vertrouwen. Ik zag net het advies voorbij komen het wijkteam te bellen en de vraag of dit hetzelfde is als veilig thuis. Veilig thuis is het oude AMK, algemeen meldpunt kindermishandeling. Het wijkteam is de toegang tot de vrijwillige hulpverlening. Hier kunnen ouders zelf aankloppen voor hulp als zij het even niet meer weten. Het wijkteam bellen kun je doen omdat ze hier hoogstwaarschijnlijk wel hulp van krijgt. Zij mogen hou echter niks over haar situatie vertellen. Of haar kinderen moeten nog onder toezicht staan wat ook best aannemelijk is als haar kinderen uit huis geplaatst zijn geweest maar dat hangt een beetje van de termijn af.
Ik zal mijn reactie even wat uitbreiden. Je zei dat je haar niet wilde helpen omdat je geen klik met haar hebt. Maar ik zou op die manier niet haar maar juist de kinderen willen helpen. Ik zelf ben wel gewend geweest aan 'moeilijke' mensen. En ik kan makkelijker aansluiting vinden bij de eenling. Als het kindje zelf geen slechte invloed zou zijn op mijn zoon zou ik kijken of er een speelmoment te plannen is. Sowieso al fijn voor dat kindje. En op die manier zou ik het contact aan proberen te gaan (al wil ik dan wel een oog op mijn zoon kunnen houden binnen dit contact). Maar goed ik ben zelf verwaarloost geweest, dus daarom zou ik mij meer geroepen voelen dan een ander om tot actie over te gaan. En ik moet juist leren wat meer los te laten.
Zo heeft iedereen zijn eigen referentiekader waaruit een reactie voorkomt. Ik zou dat ventje best hier willen laten spelen, maar vind dan wel dat het in eerste instantie vanuit de kinderen moet ontstaan. En ik zou niet willen dat hij daar zou gaan spelen, dus dan kun je ook weer dilemma's krijgen. Ik vind het allemaal best lastig hoor.
Ik zou het zelf eens voorstellen aan je kind(eren). Heb ik hier ook gedaan. Een meisje dat te weinig aandacht krijgt thuis en als je eens goed naar haar kijkt, ziet ze er heel eenzaam uit. Ze komt hier dus regelmatig over de vloer. Sinds 1 keer spelen zijn mijn zoon en zij dikke maatjes. Ze valt alleen nooit zo op in de klas. Daar spelen doen ze eigenlijk nooit. Er is altijd wel iets. Komt even niet uit, er komt bezoek, er is iemand ziek, geen tijd etc. Prima, dan spelen ze hier. Ik help haar op school met haar jas en tas en ze loopt met ons mee naar de klas (we zijn meestal tegelijk met haar op school, ze komt praktisch altijd samen met haar broer naar school) Verder heeft ze het prima hoor thuis, er is genoeg liefde, maar te weinig gezelligheid. Ik zou dus advies inwinnen of een melding maken en kijken of je de kinderen kan helpen. Door ze dus bijvoorbeeld op school een handje te helpen. Een praatje met ze te maken. Vind het vreemd dat je ze onderweg wel ziet fietsen, maar op school zijn ze nergens te bekennen.
Ja makkelijk is het idd. No way dat 1 van mijn kinderen zou mogen spelen op een plek die ik niet vertrouw. Ik snap wel dat je bang bent dat dat nog voor ruzies en een berg zwartmakerij kan zorgen. Maar ook dat andere ouders om die reden afstand kunnen houden. En zo blijft een niet ideale situatie in stand. Zoals al gezegd is de kans groot dat zij onder toezicht staat. En toch is de situatie zoals het nu is. Dus blijf ik wel afvragen hoeveel je kunt verwachten van veilig thuis. En wat het met de kinderen zal doen als zij permanent uit huis geplaatst zullen worden. Bij mij is het toen allemaal in gang gezet. Is er een uithuisplaatsing gekomen. En zit ik met een trauma. Die grotendeels juist is ontstaan door het afgesneden worden van familieleden die er wel waren en de liefde die totaal ontbrak binnen de instellingen. Als ik 1 of zelfs 5 kinderen zou kunnen proberen om hier tegen te beschermen (vooraf weet je natuurlijk nooit of je echt iets kunt bereiken) dan zou ik niet mijn ogen op een kier kunnen zetten.
We zullen zien of ze vriendjes worden. Het jochie zit nu nog maar net bij mijn jongste in de klas. Dus ik laat het nu nog even zo. Over het niet meer zien op school.... Ik ben met de auto, dus ben er wat eerder. Dan breng ik mijn jongste naar de klas en als ik buiten kom, zijn bijna alle andere kinderen ook naar binnen. Daarbij is het schoolplein ook onhandig, want die zit rond het hele gebouw. Zo kun je dus nooit in 1 oogopslag alle kinderen zien.
En met het ophalen van de kinderen dan? Je hoeft ze uiteraard niet daar te laten spelen, maar gewoon bij jullie thuis.