Hoi meiden. Na lange tijd ben ik weer terug en ik hoop dat er mensen zijn die mij advies kunnen geven om de knoop door te hakken. Mijn dochtertje word in november 2 jaar. Ik zou zo graag een 2e kindje willen. Het kriebelt al een tijdje, maar dit gevoel word steeds sterker. Het probleem is nu alleen dat we niet super wonen. Wonen 4 hoog (geen lift) De kleine meid heeft nu zelf een kamer. Onze kelder staat in een andere straat! Ik vraag mij dan ook altijd af hoe meer mama's dit doen met meerdere kinderen ( dan bedoel ik vooral met de trappen) Aangezien wij niet snel zullen verhuizen(of er moet een wonder gebeuren) weet ik niet of ik mijn wens hiervoor uit moet stellen. Het liefste wil ik als ons dat gegund is binnen een half jaar aan een 2e 'werken' Dus mijn vraag aan jullie is: zouden jullie het uitstellen vanwege geen ideale woning.(met de kans dat dit nog jaren kan gaan duren) Of zouden jullie leven in het moment en aan je wens beginnen? Ik zou het ook zo geweldig vinden als mijn meisje niet teveel leeftijd verschil heeft als haar toekomstige broertje/zusje. Sorry voor dit zeik verhaal, maar ik weet even niet wat ik hiermee aan moet.
Wij hebben een jaar gewacht omdat we in een klein flatje woonden. Nu hadden we gewild dat we eerder waren gestart.. zie onderschrift. Ik zou goed afwegen wat de voor en nadelen zouden zijn als jullie wel snel beginnen of als jullie wachten. Dat is voor ieder persoon verschillend namelijk. Heel veel succes met het maken van jullie keuze!
Bedankt butterfly passion. Dit is inderdaad voor iedereen verschillend. Het is voor mij heel moeilijk om deze afweging te maken. Ik hoop dat je snel zwanger mag zijn.
Wij woonden in een maisonnette, 5 trappen om er te komen. Nu inmiddels verhuisd en daar ben ik blij van anders was ik er waarschijnlijk nog niet aan begonnen. Ik had niet geweten hoe ik die trappen had moeten doen met een peuter en een kleine in de maxi cosi.
Bedankt Chan Ik vind het hierdoor ook moeilijk. Maar als je hierdoor nog jaren zou moeten uitstellen, had je dan ook gewacht?
Zoals je kan zien ben ik inmiddels al behoorlijk zwanger, maar wonen wij nu in een appartement met 2 slaapkamers. Ik kan je vertellen dat het behoorlijk stressvol is om nog te moeten verhuizen als je zwanger bent, tenzij je zeker weet dat het verhuizen gaat lukken. Wij hebben een koopwoning, moeten een nieuw huis kopen en dat is in de huidige markt allemaal nog niet zo makkelijk (gekkenhuis). Natuurlijk kan een kindje ook nog wel even bij ons op de kamer slapen, maar ik heb er toch veel stress om. Ik wil gewoon dat alles klaar is voor de baby er is, en ik voel me een beetje een tikkende tijdbom. Ook is het zonde om maar wat te kopen om het kopen, omdat we een ander huis nodig hebben. We proberen ons daar dus niet teveel door te laten leiden, maar het is wel lastig. Daarbuiten had ik niet gelukkiger kunnen zijn hoor, alleen het is wel een punt wat steeds maar weer terug blijft komen.. Maar als jullie het thuis kunnen oplossen, dan is dat probleem misschien al weg? Ik snap het gevoel heel goed hoor, je hebt een kinderwens en nu zitten er praktische dingen dat in de weg.
Bedankt Huusje Konden wij maar kopen. Ik sta nu weer 3,5 jaar ingeschreven en er komen bijna geen huizen meer vrij. Hierdoor kan het dus nog makkelijk minimaal 3 jaar duren voordat we een beetje in de buurt komen van het lijstje. Dan heb ik het niet eens over het aantal met urgentie verklaring (je komt er echt bijna niet voor zo) Van verhuizing is dus helaas nog geen sprake😢 Het aller aller liefste zou ik ook in een ander huis wonen zodat mijn meisje haar eigen kamer blijft houden en de baby dan ook een eigen kamer heeft. Heel erg bedankt voor het delen van je verhaal Huusje!
Ah balen.. Maar in onze situatie is het kunnen kopen ook niet heel relaxed hoor, al snap ik dat dat wel zo klinkt. De huizenmarkt loopt zo goed momenteel, dat elk huis wat te koop komt binnen een paar dagen al verkocht is. Je vist dus steeds achter het net en dat is echt super frustrerend. Door de hormonen vind ik ook dat ik gewoon recht heb op een nieuw huis, haha Wat ik al zei, de baby kan prima bij ons op de kamer in het begin, maar daarna moet er toch wel echt een nieuw huis komen, ook omdat ik inderdaad niet wil dat onze dochter haar kamer met haar broertje of zusje moet delen. Bovendien lijkt dat me ook nogal een onderneming, haar kennende.. Haha! Uiteindelijk komt alles wel goed, dat blijft iedereen me ook steeds op het hart drukken, maar achteraf had ik toch liever even gewacht op een nieuwe woning. Nogmaals, niet dat ik nu niet gelukkig of blij met de zwangerschap ben, maar ik ben wel realistisch en het brengt wel extra zorgen met zich mee. Succes met jullie beslissing, ik zou er gewoon nog eens heel goed over nadenken en wat reacties van anderen afwachten. Is voor mij ook wel goed om te lezen, misschien stelt me dat wat gerust!
Dan had ik waarschijnlijk wel gewacht totdat de oudste goed zelfstandig de trappen op en af kon. Ik zou niet weten hoe ik het anders had moeten doen, kon moeilijk eerst de baby of eerst de peuter beneden zetten en dan heen en weer voor de andere.
En ik heb zoveel last van bekkeninstabiliteit dat ik zelf amper de trap op zou komen, laat staan met een peuter die ik de trap op moet tillen.
misschien overwegen naar een ander dorp of stad verhuizen?? waar de woningmarkt niet zo moeilijk is? verder zou ik het zelf niet uit stellen je bent zeker de enige niet en echt alles went en denk ook echt dat je erg vindingrijk wordt etc. je weet maar nooit wat je toekomst is dus als je iets heel graag wilt gewoon ervoor gaan. en geniet van je gezin
Het is heel erg afhankelijk van je situatie. Onze eerste is motorisch erg goed, waardoor hij zelf trappen op loopt en af met een extra hand. Dit scheelt enorm tillen. Verder was ik na de bevalling van de tweede vrij snel op de been en kon ik hem dragen. Dit scheelt zo veel qua handenvrijheid. Wanneer je dan ook nog een auto hebt, waarin je een mc, buggy voor de oudste en beperkte luiertas hebt liggen, kom je al een heel eind. Bij ons liggen ze verder op 1 kamer, maar de toekomst zal leren of dat ook echt goed zal gaan. Het zijn echt keuzes die je moet maken zonder dat je enige zekerheid hebt hoe het gaat. Dat is het lastige. En verder hoor je toch vaak het begin is moeilijk, maar alles is een fase.
Dank jullie wel meiden!!! Hier kan ik veel mee😊 M'n dochter kan al aardig trappen lopen. Maar ik til ze wel nog veel, omdat ik het nog te zwaar vind voor haar. Maar tegen de tijd dat het zover is, is m'n dochter al bijna 3😁 Mijn vriend is wat nuchterder dan ik. Misschien dat ik te moeilijk denk (al zal het zeker wel moeilijker zijn hahaha)
Hier mijn wens voor een tweede toentertijd weg gestopt. Het ging voor mijn gevoel gewoon niet in de woning waar we toen in woonden. Had altijd wel een wens voor een tweede, maar was niet zo sterk aanwezig. Mede omdat ik wist dat het gewoon niet kon. Uiteindelijk verhuisd en toen hadden we ruimte genoeg en begon het bij ons beiden toch wel te kriebelen. Dochter was ondertussen al 6 jaar. Na 5 maanden proberen was ik zwanger en jongste is nu inmiddels alweer 4.5 maand oud. Ben heel blij dat we gewacht hebben.
Hahaha dat weet ik cola Light. Zeker omdat ik een tweeling ben en m'n vriend ook. M'n dochter heeft er meer kans op. Rataplan het allermooiste zou ook zijn dat ik een ander huis zal krijgen. Maar dit zie ik nogmaals niet binnen een paar jaar gebeuren helaas. Mijn gevoel is wel heel sterk. Ik had zelfs al vlak na m'n bevalling moeite om zwangere vrouwen te zien
Ik wilde net typen en vragen hoe je dochter nu trap loopt. Ze worden met de dag wijzer, en dan heb je 9 maanden de tijd om haar trainen om pro trap loper te worden hihi.😉 En toen ze geboren was heb je ook met de maxi cosi en al haar moeten dragen? Of een draagzak/doek aanschaffen. Heb je je handen vrij voor je oudste dochter en wellicht kan de maxicosi beneden blijven? Uiteindelijk vind je een oplossing en een manier.
Wij woonden eerst ook in een appartement met twee slaapkamers en we hadden een heel plan met hoe we het zouden aanpakken en welke volgorde. Uiteindelijk is het allemaal anders gelopen (in positieve zin) en hebben we onze zoon in een grotere woning gekregen. Als we destijds bijvoorbeeld de restschuld op de hypotheek niet hadden kunnen betalen dan waren we niet verhuisd en dan had ik daar zeker mijn kinderwens niet voor op de lange baan geschoven. Natuurlijk kijk je per kind en per situatie hoe het gaat. Als je het gevoel hebt dat je het wil en je man wil het ook, waarom niet? Het is je met de 1e ook gelukt.
Ik zou goed afwegen waar het grootste struikelblok ligt. Is dat het feit dat de kinderen samen op een kamer moeten. Of het feit dat je idd met 2 kinderen de trappen op en af moet? Over het bij elkaar slapen. Wij hebben een eengezinswoning met zolder en 3 slaapkamers maar ze liggen hier dus ook bij elkaar sinds de zomer Reden? De oudste wilde niet alleen zijn en ze slapen beide prima. Zelfs als 1 van de 2 ziek is of roept gaat de ander door. Vriendin van mij heeft een klein dijkhuis met ook maar 2 slaapkamers. Jongste nu een paar weken slaapt nu al door en dus ook bij haar grote zus. Persoonlijk heb ik niet het lichaam ( bekken) om zo te slepen trappen op. Maar anderzijds is dit ook maar tijdelijk voordat je het weet loop en klimt nr 2 ook en gaat het makkelijker. Sucses met je keuze!