Hoi allemaal, Hopelijk herkennen jullie onderstaande en hebben jullie tips want zoals de nachten nu gaan is het echt zwaar vermoeiend! Onze zoon van 2 jaar heeft sinds een week zulke onrustige nachten! Hij gaat rond 19.30u prima slapen, valt ook vaak redelijk snel in slaap en slaapt dan de eerste paar uurtjes goed. En dan vanaf 23u ongeveer begint het. Hij roept om papa of mama, begint te huilen en houdt dit vol tot een van ons de kamer in komt Zodra we hem dan sussen, stopt hij direct met huilen. Soms drinkt hij even een slokje warer, soms is een knuffel van ons al voldoende. Dan leggen we hem terug in bed en slaapt hij weer fijn verder. Maar 15-30 minuten later is het precies weer hetzelfde! En dat zo de hele nacht door. En vaak is hij meteen stil zodra we er weer zijn op z'n kamer. Afgelopen nacht laten huilen, maar dat houdt hij echt onwijs lang vol. Huilen gaat dan over in krijsen, hoesten en proesten. Hij raakt zo overstuur dat ik vannacht gewoon zelf mee aan het huilen was! Ik zat eerst te denken aan een volgend bedje, hij slaapt nu nog in een ledikant met slaapzakje. Of nog wel in z'n ledikant maar dan een dekbed. Maar dat is het denk ik toch niet omdat hij z'n middagslaapje nog zo fijn doet in een slaapzak. Gemiddeld slaapt hij zo 3 uur achter elkaar! Wat kan dit zijn? Gaat het over, hebben jullie tips?? Alvast bedankt!!
Ja herkenbaar! Hier hield het verband met verlatingsangst. Ze durfde dan niet goed te slapen/ in slaap te vallen. Samen slapen helpt heel goed hier. Het zijn fases zullen we maar zeggen. Ik ben niet van het laten huilen dus ik ga er naar toe en troost se en neem ze bij me als ze dat nodig heeft. Gaat wel weer over denk ik dan. En doorgaans als we zo moe zijn is het weer goed haha. Succes want het is pittig.
Misschien kun je tijdelijk een matras naast zijn bedje leggen waar je zelf of je man op gaat slapen. Zo ligt hij toch in zijn bedje, maar krijg je zelf ook nog wat nachtrust.
Zo herkenbaar! Hier ook al een aantal weken aan de gang. De ene nacht meer drama dan de andere nacht, maar ook veel gehuil, om echt moedeloos van te worden. Wij kiezen er nu bewust voor om hem niet bij ons in bed te nemen, maar hem in zijn eigen bedje te troosten. Zoontje slaapt nu ruim 2 maanden in een peuterbed met een slaapzakje. Dat ging de eerste weken prima, maar nu dus even niet meer. Vraag me dus af of overplaatsen naar een ander bedje echt verschil gaat geven. Ik denk en hoop dat het een fase is die niet al te lang meer duurt! Succes en sterkte de komende nacht(en).
Ja hoor heel herkenbaar. Inderdaad verlatingsangst. Deze fases heeft onze zoon vaker gehad. Wij hanteren dan de 5 minuten regel. Als hij huilt gaan we er meteen naartoe. We houden het kort, zeggen rustig dat er niks aan de hand is, papa en mama zijn beneden, ga nu maar weer lekker verder slapen. Daarna weg. Een bezoekje van minder dan een minuut, mss wel 30 seconden. Bij doorgaan met huilen Na 5 minuten terug en hetzelfde riedeltje. Zit dan met een kookwekker op 5 min op de bank haha. Dit heeft hij twee keer 1,5 uur volgehouden, maar meestal was hey met 15 minuten (dus 3x naar boven) klaar. Met deze aanpak duurde deze fases bij ons altijd maar kort. Maximaal 3 dagen/nachten. En ja, we hielden deze aanpak ook 's nachts ook vol. Stopwatch op Mn telefoon erbij om maar die 5 min te kunnen timen In die gevallen soms ook erg jammer voor de buren, maar het is dan even niet anders
Hier een mannetje die nog net geen 2 is maar ik herken het helemaal. We zitten er middenin. Ik blijf bij hem zitten tot hij weer slaapt maar vaak begint het dan na 5 minuten weer opnieuw. Ik weet ook nog niet wat de beste aanpak is
Neem lekker bij je! Het is zo'n jong kind dat zijn veiligheid en geborgenheid zoekt. Hij heeft jou nodig, geen training.
Herkenbaar. Had ook een topic toen geopend. Oudste is dan wel 6. nu sinds paar weken matras op de grond en slaapt gelukkig goed. Vorige week had tie last van dromen. En wilde bij ons in bed. Ik zo eventjes. . Was goed . Volgende avond weer, mag ik dan tot de ochtend bij jullie in bed. Nee schat. Papa moest immers zn bed uit. Eventjes zei ik. En allemaal paniek met naar bed gaan weer.... ik zo je kan kiezen: het matras gaat naar zolder, of in je eigen bed. Huu u. ..toch maar het matras. Nu gaat het weer goed. Zn kamer kunnen we onderhand verhuren hihi.. dat komt ook wel weer goed. We slapen tenminste allemaal.
Heeft hij het niet koud of iets dergelijks? Rond een uur of 23 Is het diepste gedeelte van de slaap achter de rug, daarna slaapt een kind minder diep, dus dan kan kou bijvoorbeeld hem meer storen. Probeer eens een extra deken, je weet nooit. Een paar keer komen Is oké, maar elk half uur wordt te gek.
Doet hij een middagslaap van 3 uur? Dan zou ik als ik jou was eens proberen die in te korten. 3 uur is best lang voor een 2-jarige, dat kan invloed hebben op het 's nachts slapen. Onze zoon had een paar mnd geleden, 2jr2mnd toen, vooral moeite met in slaap komen. Omdat hij ook na zijn middagslaap heel lang nodig had om weer "op gang te komen" (jengelen, chaggie, vervelen) hebben we de middagslaap gestopt. Hij sliep ook nog maar een uurtje 's middags. Het was wel vroeg, maar het helpt echt wel, nu is hij 's avonds ook echt moe en slaapt hij vaak al voor ik de kamer uit ben. Ook nog in slaapzak en ledikant.
Wij hebben hetzelfde gehad met onze kleine. Letterlijk maandenlang. Elk half uur was ie dan wakker, en soms besloot hij gewoon om 2u 'snachts dat het ochtend was, en dan kreeg ik hem ook echt niet meer in slaap. We hebben van alles geprobeerd. Flesje extra, luier verschonen, warmer inpakken, knuffel er bij. 5 minuten regel en ik weet al niet meer wat we allemaal hebben gedaan. Op een gegeven moment merkte ik gewoon dat hij het hartstikke leuk vond als papa of mama bij hem kwam. Wilde dan lekker spelen, liedjes zingen e.d. Er was ook echt niks aan de hand met hem(dat sluit je natuurlijk eerst uit) dus wij hebben op een gegeven moment wel voor een barbaarse methode gekozen; laten huilen. En oh wat voelde ik me slecht, maar hoogzwanger van nummer 2 wist ik dat we dit wel moesten gaan doorbreken. 3 loodzware nachten volgehouden en toen was het over. Sindsdien slaapt hij heerlijk 's nachts en wordt hij alleen nog een enkele keer wakker. Vond het ontzettend moeilijk maar achteraf ben ik wel blij dat we toen doorgepakt hebben.
Bij je nemen! Wij hebben toen onze zoon 2 was een co sleeper neegezet waar hij in kan als hij daar behoefte aan heeft. Hij is bijna 4 dus kan zelf zn bed in en uit (halfhoogslaper) en komt dan als hij dat wil.
Hier ook een 2 jarige die sinds kort steeds ligt te huilen s'nachts! Ik heb het idee dat ze bang is (voor het donker? Of dromen) want ik merk nu ook in het dagelijks leven dat ze dingen "eng" begint te vinden, wat ze eerst nooit eng vond. Bij ons in bed leggen was niet zo'n strak plan want we co-sleepen nog met onze jongste, waardoor het hele gezin vervolgens wakker was midden in de nacht. Wij zijn nu ook opzoek naar een oplossing. Een nachtlampje gaan we proberen en ook zijn we aan het kijken voor een groter bed (dochter slaapt nog in ledikant). Het laten huilen zou ik zelf niet doen, helemaal niet als een kind angstig is, dan zou ik er eerder een paar nachten bij gaan liggen op de kamer denk ik.