Je hebt een heel leuk boekje dat heet Daaaag speen! van Vivian Slingerland.Deze vorig jaar gebruikt voor onze jongste dochter. Werkt perfect!
Hier bij beide jongens tussen de 1,5 jaar en 2 jaar er mee gestopt. Gewoon allemaal weg gegooid en een knuffel als vervanging gegeven. Een paar nachten onrustig (maar beide slapen sowieso slecht), en daarna klaar. Gebitjes werden na een paar weken al veel rechter, en was blij dat ze er vanaf waren!
Hier ook de bij beide kinderen de spenen gewoon weggedaan was even lastig 2 a 3 dagen maar daarna waren ze er ook wel klaar mee. De oudste was ruim 2,5 jaar toen hij te horen kreeg dat de spenen weggingen. De jongste had met 10 maand krentenbaard in haar gezicht precies onder de rand van de speen en dat werd door de speen alleen maar erger dus die ging er uit.
Hier lukt het echt niet. Ze raakt helemaal overstuur als ik zeg dat we hem aan Sinterklaas meegeven voor een andere baby. Inmiddels heeft ze er nog maar 1, de rest is kwijt of stukgebeten. Heb al gezegd dat de spenenfee geen nieuwe komt brengen als haar speen kapot gaat. Gelukkig heeft ze hem alleen 's nachts..
Hier is het cold turkey gebeurd toen ze een jaar of 1,5 was. Ze heeft er niet heel veel problemen mee gehad (althans niet van zodanige aard dat ik het me kan herinneren ). Lijkt me echt lastig. Succes! Ik zou ook voor de Speentjespiet gaan.
Het lijkt me meer dat er iets in het gedrag van je dochter zit, dan in die speen... sorry hoor, maar driftbuien, gillen en dan sussen met een speen? En je ziet zelf weer ergens tegenop? Ik zou beginnen met het opvoedkundige gedeelte. Mijn kind zou dit gedrag echt nooit vertonen, want hij weet dat hij daar de ruimte niet voor krijgt! 't Is natuurlijk wel héél makkelijk hè, gewoon een speen erin en haar haar zin geven. Nu investeren in goed gedrag is een must voor later want anders gaat het van kwaad tot erger. Wat krijgt ze de volgende keer als ze gaat gillen en de speen is er niet meer? Een cadeautje?
Wat een geweldig advies en een goede kijk op deze zaken en kinderen. Jij moet je eens voordragen als president. Ik begreep dat Amerika nog een goede zoekt.
Hier ook zo'n speenverslaafde. Ze is er dol op! Wil hem het liefst de hele dag. Iedere keer weer tranen als hij terug in het kastje moet na verschonen of na het slaapje. Ik ga nog lang niet afbouwen, stel dat echt nog minimaal een jaar uit. Maar mijn kindje is dan ook net 2. Voor nu is het alleen tijdens slapen en verschonen. En als ze in de auto moet slapen ooj.
Hoe hard dit ook klinkt, zit er ook wel een kern van waarheid in. Een kind moet grenzen leren, en het toegeven omdat dat makkelijker is, is niet de oplossing. Ik had de speen doorgeknipt naast mn dochtertje toen ze bijna 1 was. Ze zat erbij en toen gooide ik het weg. Als ze ernaar vroeg liet ik de kapotte speen zien en na een week of 2 was ze het afgeleerd zowel overdag als in de nacht. Het kost soms tijd maar het is het echt wel waard.
Misschien had ik het beter zo kunnen zeggen, maar ik kan me erg irriteren aan achteraf lopen zeuren aan een eigen gecreeërde situatie. Wij noemen dat thuis geen zin in opvoeden of er geen puf voor hebben. Daar krijg je geen fijne kinderen van...
Vraagt gillend op de speen? en komt dan tot rust? Als mijn kind mij gillend wat vraagt dan kunnen ze het echt wel vergeten Je kan het normaal vragen en anders niet. Gewoon weekje volhouden dan is het wel klaar. Met drie jaar lijkt het mij een mooie tijd.
Ik denk dat ouders er zelf hetmeeste een probleem van maken Gewoon weg ermee eerlijk uitleggen waarom en door zetten Hoe duidelijker en vastberadener jij over komt hoe makkelijker het kind het accepteert Een kind een speen geven om de driftbui klaar te laten zijn is natuurlijk niet de manier
Ik denk ook dat een groot deel hiervan ontstaat door onze eigen reactie op het kindje. Waarschijnlijk niet bewust en met de beste bedoelingen, maar wel zelf gecreerd. Een kindje dat een speentje zo ontzettend nodig heeft op die leeftijd , heeft die ruimte er blijkbaar ook voor gehad. Verdriet en boosheid niet geleerd om uit je zelf te troosten maar hier een speentje voor nodig te hebben. Geen andere oplossing zien, of eens een moment gehad dat het wat langer duurde en het troosten niet snel ging, speentje erin en het was 'over'. Dat het dan soms gebeurd dat een kindje 'verslaafd' is aan de speen is dan een logisch vervolg. Maar wel zelf gecreëerd. Als je de keuze maakt om hem weg te doen zul je dus ook duidelijk moeten zijn, niet bang te zijn voor de krijsbuien die er wellicht op volgen, standvastig zijn, overtuigd van jezelf. Want dan geef je die boodschap ook aan je kindje. Voelt je kindje door jouw onzekerheid ruimte? Dan zal het die ruimte benutten en heel ver gaan om je zover te krijgen het terug te draaien. Door zetten is dus echt de beste remedie. Rustig blijven, uitleg geven, een alternatief zoeken in een knuffel, samen knuffelen etc. maakt niet uit. Het gaat je gewoon lukken!
Je kunt ook eens lezen over reflex integratie therapie. Mijn dochter heeft daar baat bij gehad. Het stoppen met de speen ging over in nagelbijten. Nagelbijten, duimen en reflexintegratie Wie weet herken je er wat in.