Hallo, op 19 mei 2016 is onze zoon geboren, we hebben allebei uit een eerdere relatie een dochter. met onze kinderen samen gaat het echt fantastisch. met mij gaat het steeds minder.. Ik heb moeten stoppen met de borstvoeding ivm teveel afvallen, ben prikkelbaar, kort lontje en kan niet echt meer 'genieten' En partner zegt 'als je het nu al niet aan kan' .. Als ik hem dan uitleg dat hij me ook kan helpen met dingen, en dat ik soms meer dan alleen mama ben ik ook tijd voor mezelf nodig heb ipv voor iedereen te zorgen en dat daarom mijn kaarsje aardig is opgebrand krijg ik: ik ben er toch voor hem? als ik dan zeg .. er zijn is iets anders dan 'zorgen voor' krijg ik geen reactie meer. als ik hem zeg iets te doen zegt hij gewoon nee. onze kleine man is 5 maanden geweest, en nog nooit in bad gedaan of iets. hij gedraagt zich heel ouderwets. vrouw doet kinderen en huishouden en hij doet waar hij zin in heeft. Net zoals nu. wordt gebeld, staat op en zegt ik ga even naar die en die. OHDUS! Moet je hem horen als ik een keer iets heb.. Ik wil dolgraag weer aan het werk, maar partner werkt in ploegen en daar kan ik dus niet van op aan, werkt geregeld zonder overleg over, en daardoor ben ik altijd thuis en hij of aan het werk of aan het sporten en bij vrienden. Ik sta letterlijk op het punt om een keer 'weg te gaan' en hem met onze zoon te laten. RED je maar! Misschien dat hij dan in ziet wat ik allemaal doe voor hem en voor ons gezin. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op mijn gezin, en zou het voor geen goud willen missen, maar hij komt me echt even mijn strot uit. Ik heb meerdere malen aangegeven dat ik aan het eind van mijn kunnen ben en hij zegt gewoon dan ga je vroeg op bed. Ik ben zo bang dat het straks wel een keer mis gaat en ik mijn geduld verlies .. meerdere mensen hier ervaring mee? en tips? ik heb een relatie, maar leef als een single mama. en dat is frustrerend. want hij is er wel, maar doet niets. soms denk ik .. wat doe jij hier? dan heb ik ook niet de stille hoop dat je een keer tegen me zegt .. schat ga zitten, ik doe die fles. of wil je een kop koffie. is dit heel gek?
Heftig hoor, zo weinig steun ervaren.. Wellicht hem inderdaad een keer een dag of meer 'op zijn eigen kind laten passen'. Veel mannen hebben volgens mij niet door hoe intensief het zorgen voor een (jong) kind is. Je hebt sowieso tijd voor je zelf nodig, je bent ongetwijfeld nog lang niet de oude. Mijn advies zou sowieso zijn om hem alle reacties op dit bericht te laten lezen. En kun je familie er niet bij betrekken? Hij heeft een schop onder zijn reet nodig namelijk!!!
Was hij eerst ook al zo? Zo ja, dan had je het misschien al een beetje kunnen verwachten denk ik. Niet dat dat het goesmaakt, maar dan is het wel logischer dat het zover kan komen. Ik zou er namelijk onder geen enkele voorwaarde mee akkoord gaan dat mijn man mij zo zou laten stikken. In 5 maanden tijd niet eens 1 badje doen? Kom op zeg, we leven niet meer in de jaren 20. Dus mondje open trekken en er wat aan doen. Ik geloof er wel in dat je wordt behandeld, zoals je je lat behandelen.
Verandering begint bij jezelf. Niemand houd je tegen om ook eens weg te gaan en als je man dan zeurt dan laat je hem zeuren en ga je toch eens lekker weg voor jezelf. Je wilt een baan, kinderopvang is er wel dus als jij stabiel werkt kunt vinden is dat ook opgelost. Maak je eigen kansen je kunt meer dan je denkt, succes en sterkte met je situatie.
Dit inderdaad. Je man gedraagt zich ouderwets en idioot, maar jij laat het gebeuren. Ga gewoon een keertje op stap en laat hem zich maar redden met de kinderen. En als je wilt werken, ga dan op zoek. Toon hem dat je meer bent dan alleen mama en huishoudster.
Ik kom uit de zorg, en ik ben al bezig met vacatures, nadeel is alleen dat dit niet van 0900-1700 is, en ook veel late diensten. en dan is er geen kinderopvang. mijn ouders kunnen ook wel een keer oppassen maar hun kunnen ook niet iedere week maar oppassen ivm eigen banen en andere verplichtingen. ik ben weleens met een vriendin de stad in gegaan en dan zegt hij wanneer ben je terug dan? en als het te lang voor hem duurt of als hij hem niet stil krijgt laat hij hem gewoon. 'want onze zoon wou niks' lekker makkelijk denk ik dan ..
Jij werkt dus niet omdat het met zijn baan niet gaat? Dat is natuurlijk heel krom! Als jij aan de slag wil, moet je dat gewoon doen. Als hij met bv sporten geen rekening met jou en jullie kindje wil houden, vind ik dat echt bizar! Kom voor jezelf op!
Vanavond zei ik doe jij hem even in bad? nee zegt hij dan gewoon en doet het dan ook gewoon echt niet. dit gebeurd met meerdere dingen, en waarschijnlijk is het ook mijn eigen schuld, want ik doe het dan maar, want het moet toch niet zo zijn dat onze kleine man dan maar niet in bad gaat? of iets anders dat moet gebeuren.
Hij zegt gewoon nee? Pfff wat bizar joh! Ik zou proberen eens een duidelijk gesprek met hem hierover te hebben, dat hij als vader ook verantwoordelijkheid heeft... Misschien bv vaste 'taken' geven? Bv op die en die dagen doet hij hem in bad?
hij werkt 2 ochtend/2 middag/2 nacht en dan vier dagen vrij waarvan hij soms ook nog overwerkt. wisselende weekenden en dus niet standaard vrijdag tot zondag. het schuift steeds op.
Ik kan je geen tips geven Had zelf ook zo'n man (met wat extra problemen). Uiteindelijk ben ik ook echt overspannen geraakt. Zoon en ik zijn nu 2 mnd bij hem weg en nog ben ik niet helemaal de oude (snel emo en kan niet goed meer tegen stress). Zorg dat het niet zo ver komt! Ik snap dat je hem niet alleen wilt laten met zoon, als hij zo laconiek doet. Begin anders eens met een uurtje. Ga lekker wandelen buiten of ga je wenkbrauwen laten plukken en ga dan naar huis en 3n kijk wat de schade is. Je hoort mij absoluut niet zeggen dat weggaan de beste optie is. Daarentegen wil ik je wel meegeven dat ik nu ook alles alleen moet doen, maar dan zonder teleurgestelde verwachtingen en zonder de irritaties. En dat scheelt een hoop!
Ik zou echt een keer met hem om tafel gaan en zeggen dat dit zo niet langer kan. Hij is ook onderdeel van het gezin en dat toont hij niet. Ik zou afspraken maken over de dingen die jullie doen en over jullie vrije tijd (die jij volgens mij nu niet hebt). Je bent zijn partner, niet zijn huissloof! Voor mij zou dit overigens een dealbreaker zijn, ik vind dit echt geen manier om met je partner om te gaan.
Mooi voorbeeld, ik zou eerst eens voorstellen om hem samen in bad te doen, zo dat je ook weet hoe het gaat. Kun je ook even papa tijd met hem hebben. Zegt hij nog nee vraag waarom niet ? Praat er over wat jou gevoel is als hij nee zegt.
Ga in de flexpool werken van een zorgcentrum, kun je precies op de dagen werken wanneer hij ook werkt en het jou uitkomt. Wil je maandag de hele dag werken prima, dinsdag vrij prima ! Geen nachtdiensten ook geen probleem. Flexpool jij bepaald ik vind het heerlijk en wil niks anders meer. Nooit werken met kerst en nieuwjaar en altijd vrij in de bouwvak mocht je het graag willen Ik heb mijn rooster 2 maanden van te voren al vol gepland. Moet je wel een goede flexpool tegen komen die je zelf de diensten laat uitzoeken,
Voor je begint met werken wel even dit.... Je weet dus dat je naast je werk dan ook al het huishouden plus zorgtaken zult moeten uitvoeren. Want ik verwacht niet dat hij dan ineens wel de verantwoordelijke Papa zal zijn. Nu kan ik mij niet voorstellen dat een man bij mij weg zal komen met de botte weigering iets te doen. Maar ik ben dan ook niet voor niets op die van mij gevallen. (Juist heel zorgzaam type) Ik sluit mij daarom aan bij eerdere advies om gewoon eens op een dag (begin met een middagje) als hij vrij is met een vriendin afspreken. Laat t m maar een keer opsoppen. Heeft 2 voordelen. Jij een middagje jezelf zijn. En hij een middagje Papa zijn. En met dat bad-voorbeeld. Gewoon es zeggen. O ik doe het vandaag ook niet. En het dan ook echt niet doen (voor een keer niet in bad overleefd je zoontje wel) Maar daarnaast ook het gesprek aangaan. Je grenzen aangeven en laten weten dat je er overheen aan het gaan bent. En als laatste tip. Regel een avondje oppas en ga samen iets doen wat je al lang niet meer hebt gedaan. Goed voor jullie relatie en haalt je ook weer even uit de mama-rol. Succes
Dat dit soort mannen nog bestaan. Niemand is perfect maar kom op je eigen kind niet in bad kunnen doen en je vrouw alles alleen laten opknappen. Waarom ben je nog met hem? Was hij ook zo voor je baby? Voor je zwangerschap? Soms sta ik echt perplex van dingen die vrouwen hier pikken van hen man. Nee het is niet alleen jouw kind, het is ook zijn kind en zijn huis. Hier js je tip van mij; zoek een vent die wel voor je is en je wel waardeert en respecteert.
Daar ben ik dus ook bang voor, dat het allemaal op mijn schouders blijft liggen. Het willen werken is nu voornamelijk zodat ik even niet alles van thuis hebt. Mn cirkeltje wordt enorm klein. Ik mis de dingen die ik voorheen deed. Niet alleen mama zijn. Maar ook gewoon mezelf kunnen richten op andere dingen dan luiers, flesjes en iedereen tevreden houden. Ben zelf dat zorgzame type, eerst een ander dan de rest. Maar ik geef al vaker aan, het zou ook fijn zijn als jij eens na het eten de koffie doet, of als je ziet dat ik druk ben dat je me helpt. Voorbeeldje : Dochterlief bracht ik naar bed, zoon lag in de box, ik hoorde hem huilen. Vriend deed niks. Toen dochter op bed lag, bad aangezet en de kleine man in bad gedaan. Ik riep nog maak jij even een fles kan hij daarna lekker op bed. Geen reactie. Vervolgens toen zelf later maar gedaan. En vent zegt doodleuk. Ohja... Het moet gebeuren, als het om een keer stofzuigen ging liet ik het ook voor wat het was uiteraard. Maar die kleine man heeft gewoon ook zn dingen nodig. En die mag er niet onder lijden. Als zijn dochter hier is idemdito. Ik doe alles met de kids en zij zegt zelfs ik ben eigenlijk bij jou he. Dat vind k kwalijk.
Ik zou allang de opmerking; Zit je lekker op je luie reet? Gemaakt hebben. En daarna even vertellen dat hij ook weleens wat mag gaan doen aangezien het ook ZIJN zoon is. Mijn vriend wilde op het begin ook niks doen maar na een gesprek kwam ik erachter dat die het doodeng vond. Haar in bad doen doet die liever nog steeds niet, wel als ik het badje klaar maak en alles klaar legt, juiste temp instelt etc. Bij hem is het gewoon onzekerheid. Wij hebben nu vaste dingen die hij doet. Bijv elke avond vlak voordat ze naar bed gaat poetst hij der tanden. Het is maar iets kleins maar het ontlast mij even. En zo zijn er nog meer dingen. Oh en als die nee zegt gewoon met jullie zoon naar hem toe lopen en em in zijn armen drukken en zeggen veel plezier! Zo deed ik dat ook weleens als die niet reageerde of nog niks had gedaan. Dan moet die wel even met hem zitten en aandacht geven
Niet alles gelezen, maar neem de tijd voor jezelf. Mijn man hield me het liefst ook binnen, maar dit had andere redenen. Heel vervelend voor hem, maar ik heb daar geen boodschap aan. Op een gegeven moment heb ik gewoon gezegd: oh, even tussen door: donderdag ga ik uiteten met een vriendin. Natuurlijk zijn er ook gesprekken geweest over de reden waarom, hoe of wat. En ik snap zijn kant echt wel, maar ik wil daar niet onder door gaan. Ik werk, ben mama, partner van en doe grotendeels het huishouden en ben daarnaast ook gewoon mezelf. Kies voor jezelf! Geef je kind een avond aan je man en zeg: succes ermee.