Nah sorry hoor, maar als mijn man een van onze kinderen zou laten huilen, dan zou ik 1 keer waarschuwen, 2e keer schreeuwen en de 3e keer mijn huis uit slaan :x ga toch weg man! Is hij wel helemaal 100?! dat moet jij ook gewoon niet pikken. Een kleine baby laten huilen van de honger omdat hij er gewoon geen zin in heeft. Ik vind dat grenzen aan mishandeling en zeker verwaarlozing. Kom op meid, een beetje pit hebben en hem een ultimatum geven: of jij neemt deel aan dit gezin, of je hoepelt op.
Ik begrijp dat die dingen gedaan moeten worden. Maar zeg je daar daarna dan niets meer van? Ik snap echt niet dat je dit soort gedrag tolereert. Daarmee hou je het zelf gewoon in stand. Zet je eens rond de tafel en vertel hem eerlijk wat dit met jou doet. Niet direct beginnen met de vinger wijzen, dan wordt hij alleen defensief. Maar vanuit jezelf vertellen: ik wil graag dat de kinderen ook een band met hun papa hebben, ik vind het vervelend dat je onze zoon gewoon laat huilen ipv even te kijken wat ie nodig heeft, ik zou het erg fijn vinden als je die of die taak op jou zou kunnen nemen. Kom op zeg, het is 2016.
Wat een hork zeg die man! Wat dacht je er van om als de kinderen op bed liggen alleen koffie voor jezelf te maken, eten voor het gezin te koken behalve voor hem, de was voor iedereen te doen maar zijn kleding smerig laten liggen. Dit is echt van de zotte hoor! En zijn kind ziet het zelfs hij moet zich de ogen uit zijn hoofd schamen:x En jij actie ondernemen, op welke manier dan ook! ik zou hier ook niet tegen kunnen!
Het is niet zo dat ik er niks meer van zeg, Hij gaat dan in de negeer modus of doet of er niks loos is. Zelfs als ik huilend voor hem sta heeft hij het niet door. of zegt, 'als je het nu al niet aan kan?' Het heeft niet met niet aan kunnen te maken, het heeft er mee te maken dat ik momenteel liever alleen ben, dan met iemand die me het gevoel geeft dat ik alleen ben. Vandaar dat ik dus echt op het punt sta om ineens 'weg te gaan, en dat hij het dan maar even kan uitzoeken met onze zoon'. want tot hem doordringen? geen idee. Ik heb hem 2 oktober een brief geschreven, misschien dat hij dan wel het tot zich door laat dringen dat hij zo zijn gezin van zich wegduwt. 'vergeet' hij te lezen. want hij ligt nog steeds in de envelop. heb hem net in zijn werktas gestopt. Als ik hem vraag of hij iets van de winkel wil halen als hij onderweg is doet hij het overigens wel, en hij heeft wel geteld 1x een stofzuiger er door heen getrokken. eind december is Disney on ice. Het leek me leuk om met de kindjes er naar toe te gaan, en de jongste dan naar mijn zus te brengen. Hij zegt, ja is goed. Ik vraag wanneer kan je qua werk want dan wil ik kaarten reserveren, ; ja geen idee! hoezo enthousiast? Ik krijg steeds meer het idee dat hij het gezin minder belangrijk vindt. want hij is niet betrokken, toont geen interesse. Lijkt beetje of hij het bewust doet. Want het speelt niet nog maar net, dit gaat al langer zo. De babykamer heb ik met mijn vader klaargemaakt bijvoorbeeld. Oke, hij stond niet te springen om de zwangerschap, maar ik heb hem toen gezegd, je hoeft hier niet te zijn. Maar als je je kind erkent verwacht ik volle inzet. Hij ging ervoor en voor ons, maar het lijkt net of het allemaal toneel is. Ik druk I. wel in zijn armen, maar als hij rustig is wordt hj weer in de box gelegd of op het speelkleed. en begint dus weer te huilen. Vorige week was ik aan het koken en I. kreeg wat eerder trek als dat ik verwachtte. Geen probleem, want vriend was er immers dus kon mooi hem eten geven toch zou je denken. Nee hoor, ' hij was niet lekker' ben hem toen zo geflipt, en dat resulteerde dat ik zelf het gas uit moest doen om de kleine man zijn buikje te vullen. Ik heb zojuist m'n dochter naar school gebracht, en hoorde vriendlief vannacht rond 0400 thuiskomen. dus waarschjnlijk ligt hij de hele ochtend op bed, en gaat om 1400 weer aan het werk tot 2300. Morgen is mn dochter jarig, en zaterdag feest. k denk dat ik hem zondag er tussen uit smeer.
Ten eerste vind ik dit te bizar voor woorden...ten tweede kan ik mij niet voorstellen dat hij zo geworden is met de geboorte van jullie zoon, hij was hiervoor vast geen toegewijde man en vader. Dus waarom heb je het voor jezelf zo ver laten komen? Ik bedoel het niet als betweter, maar dat je duidelijk te weinig grenzen aangeeft! Waarom begin je met zo'n man aan een kindje? Mocht het wel van te voren heel anders zijn geweest, dan is er iets met hem.
Heb je er wel eens over nagedacht of hij niet een ander heeft ofzo Want hij toont geen interesse in het gezin
Ik snap niet dat je met zo'n man kunt samenleven. Ik zou het niet kunnen. Denk dat daar ook een deel van het probleem zit, want jij laat het ook gebeuren op een of andere manier (Daardoor hou je zijn gedrag ook in stand). Kortom goed gesprek met elkaar, wellicht relatietherapie? Bedenk voor jezelf wat je wilt. Wellicht werken met afspraken op papier (wie doet wat wanneer).
Echt een lot uit de loterij heb je getroffen zo te lezen. Ik begrijp niet zo dat sommigen het advies geven om gewoon weg te gaan en de kinderen bij hem achterlaten. Absoluut niet dat ik mijn kinderen zou toevertrouwen aan zo'n "vader". Je kind"gewoon laten liggen ", echt wat zie je in die vent. Kies voor jezelf en je kinderen, wat heb je te verliezen( je doet nu toch alles al alleen/zelf.)
Nou dat idd...ik zou dus echt niet zo een dag weggaan en hem met de kinderen laten, want na het verhaal van ts geloof ik echt dat hij ze in hun sop laat gaarkoken. Dat doe ik mijn kinderen echt niet aan. Weggaan zou ik wel doen als dit de dagelijkse situatie is en blijft, maar dan met de kinderen en voorgoed.
Ik zou weggaan idd, maar met kinderen! Maar waarom in hemelsnaam toch een kind krijgen met zo iemand? Dat snap ik ook niet. Maar goed, gedaan is gedaan, nu orde op zaken stellen en harder worden. Je kinderen niet bij zo iemand achterlaten. Hem duidelijk maken dat hij moet veranderen en anders ga je weg. Wil je dit als voorbeeld voor je kinderen?
Ik begin me nu sterk af te vragen waarom zijn ex bij hem weg is gegaan destijds? Wellicht heeft dat exact dezelfde reden gehad? (Al zal hij dat wellicht keihard ontkennen). Je maakt mij nu namelijk niet wijs dat hij bij zijn ex wel de goede huisvader was en alles deed voor zijn dochtertje en toenmalige partner.........
Dit ook idd. Écht niet je kinderen bij hem achterlaten!! Dan worden zij er de dupe van. Kun je ze bij je ouders of een oppas brengen? En dan een dagje weg. Om zelf bij te tanken. En héél goed na te denken of jij hem nog wel in je leven wil.
Het meeste is hier al gezegd. Ik ken echter ook zo'n man, namelijk de vriend van mijn zus. Hij heeft ooit al eens tegen mijn ouders gezegd dat mijn man teveel moest doen met onze dochter, dat was de taak van de vrouw. Ik was toen echt woedend en ik snap nog steeds niet wat mijn zus met die vent moet. Ik zou hem ook eens vragen waarom hij het niet wil doen. Misschien zit er wel een reden achter. Maar je kind zo in zijn sop gaar laten koken. Dan was het voor mij gauw klaar.
duidelijke taal. had het niet beter kunnen zeggen. ik krijg jeuk in mijn handen van dit topic.. sorry. wat een ongelofelijke kl..thommel en waardeloze zak. respectloos naar jou EN zijn kinderen. wat zoek jij in hem? Volgens mij kun jij prima alleen.
Zo'n kerel koop je echt niets voor. Iedere rolverdeling is prima, zolang beide ouders het daar maar over eens zijn. Hij lijkt geen normaal gesprek te kunnen voeren en trekt volledig zijn eigen plan. Hij kleineert zijn vrouw en de moeder van zijn kind op het moment dat ze eigenlijk zijn steun nodig heeft. Ik zou daar al zo klaar mee zijn dat ik niet eens meer de kracht zou kunnen opbrengen voor een ultimatum. Maak een plan van aanpak (inkomen, opvang, slaapplek, etc.) en gaan met die banaan! Of je geeft hem een laatste kans als je dat nog aan kan natuurlijk...
Ik vind dat jullie een hele rare relatie hebben. Je hebt toch samen een kind? De rol vd vader is net zo belangrijk. Wij hebben samen gekozen voor een kind, dus deden kind vanaf dag 1 samen in bad (of tegenwoordig wisselen we af/verdelen we de taken). Misschien eens in gesprek gaan, bij huisarts of therapeut, of (schoon-)ouders, vrienden? Dat hij het ook eens van een ander hoort.
Even snel een update. Heb hem vriendelijk doch dringend verzocht even een tijdje naar z'n ouders te gaan. Allebei nadenken, en ik hooooop dat hij inziet waarom. Hij weet dat het klaar is als hij deze rolverdeling oke vindt. Nogmaals liever alleen dan alleen in een relatie/gezin. Heb al jullie reacties gelezen. Reageer later uitgebreid hoe dit ineens is gekomen.
Wat mij bevreemd, er zit 3,5 jaar tijd tussen je kinderen en ze zijn van 2 verschillende partners. Hoe goed ken je iemand dan als je zo snel een nieuw gezin begint met zoveel bagage uit je verleden? Trek op tijd de stekker eruit en denk ook goed na over je toekomst en die van je kinderen. Niet hals over kop.