Hallo! Mijn zoontje is net 2 jaar geworden. Het is een lief en zeer actief kereltje. Echter, telkens word ik geconfronteerd met kindjes van zijn leeftijd die zoveel meer kunnen... en dat maakt me zo onzeker en ongerust. Zo praat mijn zoontje nog steeds niet, meer dan "dada", da u" (wat dank u betekent) en "papa" en "mama" als hij héél veel zin heeft komt er niet uit. De traditionele pogingen om hem te stimuleren tot het zeggen van woordjes hebben geen succes. Als hij een koek wil probeer ik hem zover te krijgen dat hij "koek" zegt, maar hij wordt dan alleen maar boos en krijgt een enorme driftbui. Puzzels (zo van die houten) interesseren hem niet, de stukken daarvan gooit hij gewoon in het rond. Blokkentorens bouwen is hij ook niet echt gek van. Hij wil eigenlijk altijd maar overal opklimmen en gek doen. Als ik ergens met hem kom houd ik steeds mijn hart vast, hij is dan zo wild en wil niet aan de hand lopen. Wanneer hij dan zijn zin niet krijgt gaat hij gewoon op de grond liggen. Vooral over dat niet praten maak ik me zorgen. Nochtans bergijpt hij alles wat we zeggen en voert hij opdrachtjes ook uit. Op een auto zegt hij "tuutuut" en det hij zo'n vroemgeluid. Ik benoem nochtans alles met de juiste naam maar het mag niet baten. Hij babbelt heel de dag door in zijn eigen taaltje, maar echte woordjes zegt hij niet. Kan iemand zich hierin herkennen en me geruststellen?
Ik herken mijn zoontje er in. Het praten ging vlak na zijn verjaardag ineens heel hard, dat zou ik nog even de tijd geven. Binnen 2 maanden sprak hij volzinnen. Het wilde gedrag is hier helaas nog niet veel beter geworden met de loop der tijd. Wel beter dan eerst, maar toch. Wij kijken het gedrag nog even aan nu hij op school zit.
Maakt het uit of wij iets wel/niet herkennen? Als jij aangeeft dat je zo ongerust en ook verdrietig bent, dan moet je hulp zoeken. Vanuit een korte post op internet kunnen natuurlijk nooit helemaal zeggen of gedrag van je zoontje het 'normaal' is of niet. Wat dat betreft moet je echt je gevoel volgen, want dat kan vreselijk gaan knagen... Wat je beschrijft klinkt mij niet direct erg verontrustend (op grond liggen als je zin niet krijgt of niet aan hand willen lopen past helemaal bij leeftijd en er zijn genoeg kinderen die puzzelen/bouwen helemaal niets vinden), vooral ook omdat je aangeeft dat hij alles begrijpt. Mijn jongste sprak ook nauwelijks wat toen ze 2 jaar was (maar begreep veel), maar is toen in een klein half jaartje toch in sprongen naar 3-woordzinnen gegaan. Uitspraak is wel onder de maat gebleven, we zijn nu (3,5 jaar) daarom toch gestart met logopedie... en vraag ik me af of ik toch niet eerder mijn gevoel had moeten volgen , want ik twijfelde al heel lang of het allemaal wel goed genoeg opschoot. Mijn oudste sprak ook nauwelijks toen hij 2 jaar was, maar hij leek ook weinig te begrijpen en had op andere gebieden achterstanden (communicatie, imitatiespel, motorische ontwikkeling e.d.). En kreeg na zijn 2e verjaardag veel gedrags/slaapproblemen, waar ik geen enkele vat op kreeg. Dat was dus anders, op veel manieren.
Ik nam rond die tijd contact op met de stichting Integrale Vroeghulp om dezelfde reden. Dat was het beste dat ik kon doen, ze hebben ons zo goed verder geholpen! Is er een dergelijk orgaan in België?
En bij kinderen is het zo de 1 is verder met zijn motorische ontwikkeling en de ander is verder met taal/spraak ontwikkeling. Dat loopt nooit gelijk. Maar kaart het anders eens aan het bij cb of de huisarts. Misschien iets van logopedie of iets anders? Gaat hij naar een kdv, gastouder, peuterspeelzaal? Of misschien zelf iets gaan doen als muziek op schoot of ouder-kind ochtenden waar moeders kan koffie drinken en de kindjes kunnen spelen.
Ik herken het zeker. Ook ik heb hulp gezocht rond die tijd (iets eerder). Integrale Vroeghulp is een goed idee als ze zoiets ook in België hebben. Als ze dat niet hebben dan kun je het beste even naar het CB gaan, ik weet niet hoe dat in België heet, maar die weten wel welke weg je kunt bewandelen. Ik wil je wel meegeven dat je ervoor moet waken dat je je ongerustheid en verdriet niet gaat projecteren op je zoontje. Dit werkt namelijk alleen maar averechts. Mijn dochter praat momenteel nog steeds niet, kan niks met puzzels en zo zijn er nog wel meer dingen. Maar ik ben supertrots op de dingen die ze wel kan, ook al is dat zoiets kleins (is voor mijn dochter overigens een geweldige prestatie) als een bel blazen. Positieve ervaringen helpen kinderen om te groeien. Wij moeten ze alleen wel laten weten dat het positief is . Het helpt hier trouwens niet met het gaan praten hoor. Maar ik heb wel een ontzettend vrolijk en gelukkig kind ook al loopt ze met verschillende dingen achter. En dat is het belangrijkst.
Gaat je zoontje naar een peuterspeelzaal of kinderdagverblijf? Vaak leren kinderen van elkaar en kan bijvoorbeeld de taal/spraakontwikkeling ineens erg snel gaan. Dat hij al heel veel begrijpt is al een goede basis. Ik zou hem niet dwingen om woordjes te zeggen. Dat werk uiteindelijk alleen maar averechts en geeft onnodige druk. Rustig blijven en zelf de woorden benoemen is al goed. Wanneer je zoontje dus naar iets wijst of alleen een geluidje maakt, dan kun jij reageren door het juiste woord te zeggen: "wil je met de auto spelen?" of "Wil je een banaan?" Veel praten tegen hem, dingen uitleggen aan hem, veel herhalen, liedjes met gebaren zingen en boekjes lezen samen. Dat zijn "dingen" die allemaal bijdragen aan de taal/spraakontwikkeling van een kind.
Niet te druk om maken hoor... dat praten komt vanzelf. En kan ineens heel snel gaan. Wat zegt het CB ervan?
Mijn zoon was destijds ook laat met praten. Mijn vriendin haar dochtertje die even oud was was echter veel verder. Ik maakte me toen ook weleens zorgen maar het cb had destijds helemaal geen zorgen omdat die alles goed begreep en opdrachten kon uitvoeren. Toen die ruim 2,5 jaar was ging die steeds meer praten en is helemaal goed gekomen. Hij is nu bijna 13 jaar en is dik goed gekomen met deze jongen. Ik lees niets verontrustends idee geval. Onze jongste is ook niet al te vlot met haar spraak maar ze is pienter genoeg en komt ook allemaal wel. Is een kopie van haar broer terwijl de middelste super snel was met alles zoals lopen en praten etc maar is gewoon ook haar karakter
Ik wil nog iets toevoegen vanuit mijn eigen ervaring; mogelijk en hopelijk heeft mijn situatie geen overeenkomsten met de jouwe, maar ik wil het toch gezegd hebben. Men heeft herhaaldelijk tegen mij gezegd dat het praten vanzelf zou komen, dat ik geduld moest hebben, terwijl ik zelf een knagend onderbuikgevoel had. Er was iets met mijn zoon en ik kon er niet mijn vinger opleggen. Hij ging op tijd kruipen en lopen en brabbelen en met de lepel eten en ga zo maar door. Maar het brabbelen werd minder en de motoriek ontwikkelde op een bepaald moment niet verder. Ik kwam erachter dat zijn algehele begrip achter bleef. Hij kwam wat angstig over en verloor zelfs bepaalde vaardigheden, zoals eten met bestek. Zelfs toen bleef men mij geruststellen dat er niks aan de hand was, het waren fases zei men. Ik moest wat meer vertrouwen in mijn kind hebben. Ik heb me een waardeloze moeder gevoeld in die tijd, omdat ik steeds weer te horen kreeg dat het tussen mijn oren zat. Ik voelde me schuldig omdat ik kennelijk onvoldoende vertrouwen in mijn kind had. Maar nadat ik onderzoeken had laten door met de hulp van Integrale Vroeghulp kwam er aan het licht dat hij een chromosoomafwijking had, een laag IQ en autisme. Nu hij bijna vier jaar oud is, is het wel duidelijk. Hij praat nog steeds niet, reageert heel heftig en zit op een ontwikkelingsniveau van een kind van anderhalf jaar. Ik wil je helemaal niet ongerust maken, TS, maar soms is je onderbuikgevoel en onrust wél iets om uit te zoeken. Al is het maar om jezelf gerust te stellen. Zeggen dat dingen vanzelf goed komen is zo makkelijk gedaan en niet altijd terecht. Het ondermijnt wat je als moeder kunt aanvoelen.
Dat komt vanzelf wel goed hoor. Hier hebben ze ook soms last van als ze dr zin niet krijgen dat ze gaan hangen en liggen 😮 en praten was toen hier ook net met volle woorden en zinnen. Nou das nu wel anders ☺
Dit had ik kunnen schrijven over mijn bijna 2jarige. Alles wat mijn meiden al lang deden (idd puzzels ed, praten) doet hij nog steeds niet. Wel is bij super-slim (vind ik dan he) en hij begrijpt alles. Ik maak me er niet echt druk om. Altijd gedacht dat het misschien ook komt omdat hij een jongen is en ik daar nog geen ervaring mee heb. Puzzelen past niet bij hem. En praten? Waarom zou hij? Met 'ehhhh!' 'Dieee' en wat gehuil of gemopper snapt iedereen hem ook
Ik ken wel meer kindjes die op deze leeftijd weinig tot niets zeggen, maar waarschijnlijk als hij over een tijdje wel meer gaat praten zijn de woorden ineens heel duidelijk. Je hebt kindjes die heel vroeg "praten" zijn vaak moeilijk verstaanbaar en zeggen de woorden niet helemaal goed. En kindjes (zoals jouw zoontje) luisteren meer naar de woorden om zich heen en slaat dit op en ineens zegt hij het vaak in 1 keer goed. Geef het de tijd, ieder kind is anders en heeft zijn eigen tempo. Uiteindelijk komt het allemaal goed.
Ons meisje wordt volgende week 2 en zegt ook nog vrij weinig hoor. Ze kan hallo, papa en wat dierengeluiden en sinds gisteren zegt ze appel en naan (banaan). Ik maak me er niet zoveel zorgen om, ze begrijpt alles heel goed dus dat praten komt later wel
Ik sluit mij aan bij Manque. Alleen in dit topic lees ik meerdere keren dat het wel goed komt, dat niet iedereen even snel is etc. Soms komt het niet zomaar goed. En als je om hulp vraagt heb je dat niet de volgende dag al. Daar gaat een behoorlijke tijd overheen. Als je gevoel zegt dat het niet klopt, luister hier dan naar en doe er wat mee. Dat is de enige manier waarop je gerust gesteld kunt worden of waardoor je hulp kunt krijgen als dit toch nodig blijkt.
Onze dochters waren allebei vrij laat. De oudste sprak een woordje of 15 toen ze 2 was en 2 maanden later sprak ze zinnen met 5 woorden. De jongste net zo, alleen sprak die kortere zinnetjes. Ik maakte me ook wat zorgen, maar het was achteraf volledig onterecht.
Ik lees niks geks. Het is nog prima gezien zijn leeftijd. Hulp zoeken doe je toch pas als het absoluut niet meer past bij de ontwikkeling op die leeftijd? Lekker veel bewegen en klimmen, daar ligt duidelijk.zijn interesse.
Klopt. Hij is motorisch waarschijnlijk veel sneller! Mijn beide zoontjes spraken pas rond 2,5 jaar, maar dan wel meteen in halve zinnen. En direct ook duidelijk. Blijkbaar hadden ze alles gewoon opgeslagen en kwam het er plots allemaal opeens uit. Ik had mezelf voorgehouden dat als ze met net 3 jaar nog nauwelijks iets zeiden, ik hulp zou zoeken. Maar dat was gelukkig niet nodig! Ik zou niet teveel kijken naar wat andere kindjes van exact dezelfde leeftijd als jouw kindjes (dus niet een paar maanden ouder!) kunnen. Waarschijnlijk kunnen die andere kindjes bepaalde dingen weer niet goed die jouw kindje al wel kan.
Net vandaag ook over mijn jongste een topic begonnen. Mijn dochter is nu 2jr en 2mnd, hier zit ze al heel lang op hetzelfde niveau qua taal en spraak. Ze begrijpt heel veel, maar zegt heel weinig en gebruikt vooral eenvoudige klanknabootsingen (bv 'nnn' voor slapen, 'mm-mm' voor wandelen). Ze gebruikt veel haar mimiek en gebaren. Cb-arts twijfelde niet na een korte observatie; ze loopt echt duidelijk achter en in die gebaren zag ze compensatiegedrag (dus in haar geval omdat ze mogelijk niet goed hoort). Als je twijfelt, gewoon even informeren bij het cb!
Dit had ik zo kunnen schrijven! Mijn zoontje was ook precies zo niks puzzelen enz maar lekker klimmen en gek doen. Met 2 jaar zei hij papa en mama en dat was het. Zoveel kindjes om ons heen die gewoon lekker veel praten en gezellig aan het spelen zijn en luisteren. Wat werd ik hier onzeker van want zou er iets "mis" zijn? Doe ik iets verkeerds? Nu hoorde ik van de week dat ons buurjongetje amper praat en een zoontje van een kennis ook en die zijn bijna 3 jaar beide ouders zeiden tegen mij ieder kindje is anders en het komt vanzelf wel. Nu is mijn zoontje bijna 2,5jaar hij zegt al wat meer en praat onwijs veel alleen in zijn eigen taaltje. (Hij begrijpt alles wat je zegt) De driftbuien zijn stukken minder geworden maar hij is nog steeds een wilde houdt van buiten zijn en lekker gek doen, klimmen en vies worden. Voor mezelf heb ik voorgenomen dat mocht hij nog steeds zo weinig praten dat ik dan in Januari een afspraak ga maken voor logopedie. Volg je gevoel!