Zwanger maar niet zo happy????

Daar hoef je je toch niet schuldig over te voelen naar vrouwen die niet zo makkelijk zwanger kunnen worden? Ik ben er zelf een en ik vind het meer logisch klinken dan aanvallend. Je maakt je gewoon zorgen om je kindje, dat is toch juist goed? Soms zit je gewoon niet op een rose wolk terwijl dat van de buitenwereld wel verwacht wordt. Ik maak me ook vreselijke zorgen en elke keer als ik naar de wc ga durf ik eigenlijk niet af te vegen bang om bloed te zien. Dus ook ik hoop dat ik dit los kan gaan laten en iets meer kan gaan genieten, maar dat gaat helaas niet altijd zo makkelijk.

Als jij je beter voelt bij een vroedvrouw dan zou ik zeggen wissel lieve meid. het gaat hier om jou en jouw gevoelens. Als dat beter voor jou is waarom dan niet switchen toch?

Verder kan ik niet zo veel meer zeggen als heel veel gezondheid en geluk gedurende deze zwangerschap en ik hoop dat je het toch nog ergens los kan gaan laten

 

Meid ik denk dat het belangrijk is dat jij even met je huisarts gaat praten en misschien kun je via daar een andere gyn regelen en misschien iemand om mee te praten. Je kindje hoeft nog lang niet goed te liggen met 24 weken hij heeft alle ruimte nog en kan alle kanten nog op.

 

Voel je niet schuldig; je zit duidelijk niet lekker in je vel.

Persoonlijk zou ik wel naar je huisarts gaan om een verwijzing te halen. Je hebt best wel een paar gekke dingen die je denkt (bijv mbt het slapen) en je maakt je zo druk en jezelf helemaal gek. Beter nu even met iemand erover praten dan na de bevalling bijvoorbeeld een postnatale depressie.

 

Ik voel me precies hetzelfde. Vind zwanger zijn niet veel aan laat die kleine er maar zijn. Zit nu verplicht thuis ivm harde buiken en verveel me dood. Wat ik allemaal wel en niet mag.. Vreselijk..
Maar ja niet iedereen heeft die roze wolk blijkbaar.. En zorgen maken vanaf dag 1 mezelf zo druk gemaakt dat ik op de spoed beland ben. Ookal is dat gevoel nu minder merk dat de voorgeschiedenis toch veel impact heeft.

 

Je zit idd niet lekker in je vel en ik denk dat je het best even met iemand kan gaan praten. Ik wil je niet bang maken, maar je kijkt nu zo uit naar het punt dat je kindje er is en dat je kan terug vallen op je ervaring als kraamverzorgster. Ik werk al jaren met baby´s en kinderen en toen mijn kindje geboren werd was dit zo anders, juist omdat het van jezelf is. Misschien goed om met iemand te gaan praten om dingen die je moeilijk vind uit te spreken. Iemand die er verder vanaf staat kijkt er toch nuchterder naar.. Probeer echt van deze tijd te genieten. Het leven in je buik, maar ook van de tijd die je nu met je man hebt. Succes met alles!

 

Hee Pranvera,

vervelend meid, dat je je zo voelt; hier vanwege heel andere reden(overlijden moeder recent) ook geen rose wolk hoor; meer een witte . Zwanger zijn en emoties zijn twee pittige dingen die je wereld behoorlijk op zijn kop kunnen zetten. Verwerken van het één en uitkijken naar wat komen gaat. Het klinkt mij in de oren dat wat je de afgelopen jaren hebt meegemaakt, nu aan het verwerken bent....? Dan kan praten met iemand die je erbij kan helpen dit een plek te geven, heel verhelderen en verlichtend werken. Hoop voor je dat je dat jezelf gunt zodat zoals anderen ook al hebben aangegeven, jij kunt genieten van dit bijzondere wat er zich in je lijf voordoet....♥

Life's a balance between holding on and letting go, sterkte meid!

 

Misschien kun je contact opnemen met een verloskundige in de buurt of met een psychologe waar je even je verhaal kwijt kunt.
Zeker met jouw voorgeschiedenis snap ik de angst wel.

Denk vooral aan jezelf en die gyn van je jammer dan. Er zijn nog heel veel andere waar je je waarschijnlijk een heel stuk meer welkom voelt.

Succes met je zwangerschap!

 

Goed besluit! Iedereen maakt zich wel eens zorgen, maar als ik het zo lees loopt het bij jou een beetje uit de hand. Goed slapen is belangrijk. En ook zo af en toe eens huilen is geen punt, maar als je een hele dag zit te huilen is er wellicht meer aan de hand. Voor jou is het zwaarder dan voor de meeste mensen, en daar mag je best wat hulp bij zoeken.

 

Hey Pranvera, zelf heb ik vanwege veel angsten tijdens mijn vorige zwangerschap baat gehad bij een coach die specialist is in het behandelen van (aanstaande) moeders. Na mijn bevalling werd het een coach van het CB. Dat was erg fijn, ze weten vaak goede vragen te stellen, waardoor je anders naar een situatie leert kijken. Heel veel sterkte!

 

Zwanger zijn na miskramen is ook niet niks, en je moet je zeker niet verplicht voelen om alsmaar happy te zijn. Maar de hele tijd negatieve emoties lijkt me een beetje too much, dus goed als je wat hulp voor jezelf inschakelt!
Ik vond zwanger zijn na de 1e miskraam echt niet leuk, pas toen ze geboren was kon ik gaan genieten. Nu weer zwanger en dit keer voelt het gelukkig een stuk positiever.
Hou wel vertrouwen in jezelf, hoe het ook gaat, je gaat het vast onwijs goed doen en je gaat straks echt wel genieten als de kleine er is! Heel veel sterkte.

 

Jee Meis! Wat vervelend dat je je zo voelt! Vreselijk als je je zo angstig voelt. Ik herken het heel erg van mijn eerste zwangerschap. Ik vond het door eerdere miskramen ook vreselijk. Elke dag was er wel iets waardoor ik lichtelijk in paniek was. En echt dingen die ik achteraf echt belachelijk vind! Verloor ik wat plas, dacht ik meteen aan vruchtwater. Was ik op een boerderij, las ik later dat je niet bij geiten mag komen en dacht ik alweer dat ik iets vreselijks had opgelopen. Als ik niet snel genoeg iets voelde hing ik alweer aan de CTG en durfde alleen nog maar op mijn linkerzijde te slapen. Ik was ook zo jaloers op mensen die al richting het einde gingen. Ik heb nu NEI therapie gedaan om te voorkomen dat het deze zwangerschap weer zo uit de hand loopt en gek genoeg voel ik me echt rustiger en meer vertrouwen. Inderdaad, praat met iemand. Ik heb zo'n spijt dat ik er geen seconde van genoten heb en maanden in onredelijke angst heb geleefd.

 

Meid, ik weet hoe je je voelt! Ik heb dit ook gehad, ben heel mijn zwangerschap heel bang en verdrietig geweest, ik wou zo graag mijn kindje in mijn armen, we hebben natuurlijk geen raampje in onze buiken zodat we even naar binnen kunnen gluren en zeker kunnen weten dat alles goed gaat. Ik werd gek van bezorgdheid! Na de geboorte van mijn zoontje was het juist andersom, ik ben toen weken verdrietig geweest dat mijn buik weg was en heb zoveel spijt gehad dat ik niet meer genoten had van mijn zwangerschap, heb er echt erg om moeten huilen. Ik begrijp je dus heel goed, maar wil je toch adviseren om te proberen er toch zoveel mogelijk van te genieten

 

Goed dat je naar een psycholoog zal gaan. Ik denk echt dat dit de goede keuze is.

En verder een kleine, concrete tip m.b.t. De angst van slapen op je zij en buik: koop een borstvoedingskussen en leg daar een been over. Zalig slapen zo met een dikke buik, en je kan niet op je buik rollen.

 

je hoeft je zeker niet schuldig te voelen tegenover vrouwen die moeilijk zwanger worden! je bent er zelf ook 1 van geweest, en het is heel begrijpelijk dat nu je eindelijk zwanger bent je er alles aan wil doen dat je over 15 weken een gezond kindje in je armen hebt.

Ga inderdaad met iemand praten, en probeer meer te genieten ga leuke dingetjes doen, verdiep je in de babykamer nog eens een keertje bios met je man een keertje uit eten of een lekkere boswandeling maken
Het komt allemaal wel goed
xx

 

Hoi Pranvera,

Ik zat deze thread te lezen en ik dacht inderdaad meteen twee dingen: ten eerste niet met een "gewone" psycholoog praten (ik zou je echt aanraden er een te zoeken die bijv verbonden is aan een POP-poli of een coach zoals pinkstars had) en ten tweede knutselen, als je daar van houdt! Verder vind ik het ook heel sterk van je dat je überhaupt hulp zoekt.
En hier nog een die na de MMM nog niet volledig kan genieten van de zwangerschap hoor. Het probleem is het niet-weten; eerst niet weten of je zwanger kan worden en dan niet weten of je de zwangerschap tot een goed einde kan brengen. En laat je nooit van de baan brengen door mensen die hun eigen problemen erger vinden dan die van jou hoor!
Heel veel sterkte!!!! Je bent goed op weg denk ik

 

Knap van je dat je die stap nu gaat zetten! Ik hoop dat het je gaat helpen om beter te voelen en dat het je rust gaat geven..
Deels is het wel herkenbaar. Ik zit ook niet op een roze wolk, maar heb geaccepteerd dat het zwanger zijn nu eenmaal niet voor alle vrouwen zo leuk is. Ik kan zeker wel nog genieten van bepaalde dingen en ben blij met m'n zwangerschap, maar zal veel blijer zijn als de kleine er straks is..
En daar hoef je je ook echt niet schuldig over te voelen naar anderen toe... sterkte ermee!