Combi werk en behandelingen... (OI,IUI,IVF, ICSI)

Bij icsi 1 en 2 had ik al bewust geen werk omdat het me erg onprettig leek en veel te veel "gedoe"

Tijdens icsi 3 heb ik de eerste weken gewerkt, tot aan een week voor punctie. Toen heb ik ontslag genomen. Ik zat constant in de stress of ik niet onder werktijd naar het ziekenhuis zou moeten.
En voornamelijk, m'n baas was altijd al een pittige. En normaal kon ik alles prima van me af laten glijden maar nu werd ik d'r helemaal gek van. Ik kwam elke avond huilend en boos thuis.
Uiteindelijk ontslag genomen omdat ik niet zoveel stress wou hebben als ik m'n embryo's terug had.

Beste keuze ooit. Maar, wij verkeren dan ook in de luxe positie dat dit kan.

Mijn baas was verder vrij flexibel. Als ik smorgens naar een echo moest kon ik prima met iemand even wisselen. En als de ochtend niks te doen was dan kon ik evt ook zonder te wisselen weg blijven. Het voordeel was dat er al eerder dames daar hebben gewerkt in een traject dus ze wisten een beetje wat het in hield. Daardoor kon ik er ook vrij over praten en was er begrip. Sowieso ben ik er altijd eerlijk over geweest. We hadden nu eenmaal icsi nodig en ik kon d'r wel stiekem over gaan doen maar dan werd het niet makkelijker. Dus gekozen om het altijd eerlijk te zeggen. Maakte het aanzienlijk makkelijker

Alleen die baas, tja dat was z'n karakter. Helaas


Ik wens jou heel veel succes meis! Mijn duimen draaien voor alle geluk aan jullie kant!

 

Ik verkeer nu in de luxe positie dat ik volledig (en dus fulltime) thuis werk. Dit loopt nu tot aan januari. Mocht ik daarna weer op kantoor gaan werken dan weet ik nog niet hoe ik dit aan ga/moet pakken. Stoppen of minder werken is voor ons financieel helaas nog niet mogelijk. Maar als dat tot aan de orde komt, zie ik dan wel hoe ik ermee om ga 😉

 

Je hebt recht op verlof wanneer een medische behandeling plaats moet vinden onder werktijd (zie website van freya).

Dat gezegd; mijn leidinggevende was enorm, enorm makkelijk. Ik kreeg alle ruimte en tijd. Hoefde verder ook niets in te halen of zo. Mijn collega's waren gewoon op de hoogte en kwamen soms vragen hoe het ging (anderen hielden afstand en ach dat is ook goed).

Na de punctie heb ik me voor een aantal dagen ziekgemeld in overleg met leidinggevende. Hij vond dat ik rust moest nemen en aan mezelf moest denken (had denk ik meer door wat voor een impact het traject eigenlijk op me had).

Kortom superfijn.

 

Hey hey,

Ja ik vind dit ook een lastig parket. Ben nu een paar maanden in de mmm maar ik heb veel vaste afspraken met klanten in mijn beroep. Gelukkig mag ol wel altijd gewoon naar het ziekenhuis als dit moet, al merk ik wel dat ze dit erg vervelend vinden op het werk. En dat vind ik moeilijk.

Daarnaast heb ik soms best emotioneel zwaar en vind ik gevaarlijk werk. Ik heb met 2 verschillende leidinggevenden geprobeerd te overleggen dat ik bepaalde taken niet uit kan voeren op het moment. Ivm geestelijke gesteldheid en gevaar. Helaas is er bij mij op het bedrijf hier totaal geen begrip voor.. Dit resulteerde in een ziektewet van een maand voor mij omdat het me allemaal te veel was geworden.

Nu weer aan het werk en op advies van de bedrijfsarts bepaalde taken die ik niet uit voer. Niet leuk op deze manier maar het was nu eenmaal nodig. Sinds ik terug ben wordt er veel meer begrip en meewerking getoont dus dat is erg fijn.

 

Ik werk fulltime in het onderwijs en kan dus ook geen vrij nemen. Gelukkig zijn mijn bazin en collega's erg begripvol. Ik meld niet aan de kinderen dat ik wegben, maar we gaan gewoon even bij een andere juf iets samen doen. Dat kan bij ons gelukkig omdat we dit wel vaker doen. Ik wil inderdaad niet dat ouders merken dat ik er regelmatig niet ben.

Ik voel me inderdaad wel schuldig als ik weer eens weg moet. Maar ik heb mezelf erbij neergelegd. Dit is nodig om onze droom te kunnen waarmaken. En daar heeft niemand anders iets over te zeggen!

 

Ik heb de iui bij ene werkgever gedaan en halfverwege de ivf gewisseld naar een nieuwe en daar de ivf afgemaakt en terugplaatsingen en miskramen.

Je hebt inderdaad recht op verlof voor ziekenhuisbezoeken en daar valt dit gewoon onder (zie Freya inderdaad).

Ik heb altijd open kaart gespeeld, zowel tegen collega's en mijn baas. Zo had ik geen last van vervelende vragen/ roddels of onbegrip en leefde beidde werkgevers enorm mee.

Ik kreeg ook zonder problemen vrij, maar ik heb mijn uren vaak wel ingehaald, dat voelde fijner, daardoor had ik minder last van schuldgevoel en daardoor werd mijn baas nog flexibeler, want hij zag en merkte dat ik het ook vervelend vond voor het bedrijf. heb ook bewust gekozen voor een ziekenhuis met flexibele openingstijden (tot 20 uur S avonds) zodat ik voor De echo's geen vrij hoefde nemen.

Je hebt gewoon recht op verlof, maar ik vind wel dat je als werknemer ook met je baas moet meedenken en flexibel moet zijn hierin. Je baas heeft er net zo goed niet omgevraagd.

Wij hebben dus ook wel eens een maand overgeslagen omdat het met m'n werk echt echt niet uitkwam.

Als jij het niet het probleem van je werkgever maakt en zoveel mogelijk probeerd mee te denken in oplossingen, denk ik dat je een heel eind komt.

Nu heb ik ook gewoon een leuke baan, en toen ik geopereerd ben voor m'n miskraam , ben ik 1,5 dag later weer gaan werken, in overleg, van thuis zitten werd ik echt niet goed maar wou m'n lijf ook niet overbelasten, dus dat is netjes die dag gecommuniceerd, dat ik er wel was maar voor 25-50% werkte (en gewoon volledig uren schreef!) Nou de hoeveelheid steun die ik kreeg toen van m'n collega's, echt zo fijn!

 

Ik heb het geluk dat ik zzp'er ben en dat daarnaast voor mij nu het laagseizoen begint (in mijn volgende cyclus gaan we starten met IUI). Voorgaande ziekenhuisbezoeken (onderzoeken, gesprekken) waren wel in het hoogseizoen en waren soms lastig te plannen, maar met freelancers was het gelukkig goed op te lossen.

Kan me wel voorstellen dat het lastiger is als je voor een baas werkt, maar wat ik hier boven lees lijkt het dat er toch bijna altijd wel een oplossing te vinden is. Succes!

 

Ik probeerde de afspraken aan het einde van mijn dienst te plannen, dit lukte vaak, maar niet altijd. Uren haalde ik niet in, maar mijn targets werden wel gehaald. Mijn baas is heel begripvol en vroeg er regelmatig naar. Mijn collega's wisten wel dat er iets was, maar niet precies wat. Toen ik al een tijdje in de MMM zat, werd een collega boos omdat ze taken van mij moest overnemen. Dat is de enige keer dat ik uit mijn slof ben geschoten. Ik zei tegen haar dat ik ook niet voor mijn lol 3x in de week naar het ziekenhuis moest. Heb toen in de auto heel hard zitten huilen...

 

Al mijn collega's en mijn baas weten er van. Ik ben vanaf het begin heel open geweest dat we bezig waren om zwanger te worden. Dus ook over de mmm. Ik heb gewoon uitgelegd met een overleg hoe het allemaal in elkaar steekt en dat ik echt de hulp van mijn collega's nodig heb, om mijn dienst te kunnen werken als ik weg moet. Gelukkig is dat tot nu toe steeds gelukt. En lukt het niet is dat heel jammer, maar ik heb recht op vrij ervoor. Ik zou eigenlijk zelf niet eens iets hoeven regelen, maar als ik dat niet zou doen, word er denk ik niemand geregeld haha.

Een collega is zelfs nog is een keer mee geweest naar een afspraak, omdat mijn vriend niet kon. Dit was dan wel een soort moederfiguur hoor, ze is 2 keer mijn leeftijd en heeft zelf ook redelijk verstand van de mmm alleen zelf nooit moeder mogen worden helaas.
Het was best een belangrijke afspraak en ze had zoiets van daar ga je niet alleen naartoe! En vond het achteraf ook super fijn dat ze mee was gegaan, want ik was flink in tranen haha.

Iedereen leeft met me mee en vraagt hoe het met me is. Dat vind ik zelf ook fijn. Een collega en mn baas (zn vrouw) zijn ook bezig om zwanger te worden, dus het gaat vaak over eisprongen, rekbaar slijm, pijnlijke borsten en teleurstellingen lol.

 

Een van de zwaarste dingen vond ik die afspraken combineren met mijn werk. Bij ons in het zkh doen ze bijvoorbeeld de echo's alleen smorgens. (Tijdens het traject zelf) Ik heb niets verteld, ik werkte me een slag in de rondte en uiteindelijk wel 2 collega's op de hoogte gebracht. Gelukkig kan mijn vriend redelijk zijn tijden zelf bepalen.
Nu gaan we voor een 2de kindje en nu weten wel iets meer mensen het. Ik heb ook altijd mijn targets gehaald, tevreden mensen etcetera, en ik werkte me dus de blubber om dat zo te houden. Achteraf denk ik....jeeeeee, hoe hebben we dat gedaan! ( ik startte ook nog eens in een nieuwe baan toen ik met IVF begon) en nu.....dus weer alles opnieuw. Soms denk ik, waar begin ik aan!

 

Oh meiden. Lastig hé?
Hier ook een lastige. En dat is zacht uitgedrukt.
Ik ben werkzaam als stewardess. We gaan beginnen voor de 2e.
ik weet waar ik aan begin. Vorige keer na 3 jaar overspannen geraakt omdat ik het niet meer aan kon. 'n werk ik parttime en ben geestelijk helemaal in orde dus denk dat ik t nu wel aan kan. Maar hier dus groot dilemma.
ik moet 4 weken vooraf rooster plannen. Dit houd in dat ik vluchten aan kan vragen maar niet altijd krijg, t is een soort loting. Ik probeer dus zo kort mogelijk weg te zijn maar je lichaam kun je niet sturen dus hoe vaak t wel niet gebeurde dat ik eerder dan gedacht iui had en dan eigenlijk in het buitenland zou zijn... ik moest dan contact hebben met mijn manager die probeerde van alles. Mijn eigen vrije vakantiedagen werden gebruikt, of ik moest in de avond vliegen ipv in de ochtend zodat ik iui kon doen. Maar ja, ik maak lange dagen en dan smorgens iui en savonds nog 15u werken en nacht overslaan is allemaal niet bevorderlijk. Ook spuiten aan boord of in hotels en maar hopen dat de tijden kloppen met de tijd dat collega's niet gaan eten want anders zit je alleen.
Ook wel eens gespoten en op bestemming een bijna positieve ov test gekregen wat dus weer zorgde voor verloren maand... Ook spoot ik 150 per dag dus kwam aan en dan was t voor niets die maand.
Ze denken en proberen erg met je mee bij mijn werkgever, er is zelfs een protocol voor want zijn er heel veel. Daarna trok ik dit niet meer en ben gestopt met vliegen. Wat weer in hield dat ik 3-4 dagen in de week op schiphol moest werken. Maar: ik woon in Brabant en werd geholpen in Gent. Ik zat sommige weken 20u in de auto naast werk en spuiten etc.
Pas toen ik t allemaal niet meer trok, en thuis kwam 5 weken.... raakte ik zwanger van de 5e iui.

Nu dus weer beginnen. Ik werk parttime dus beter te plannen. We gaan vragen om oi en iui omdat wij de hormonen nodig hebben voor dikker bms maar zwanger worden zelf wel lukt...Ook afgesproken op t werk als t niet gaat en teveel stress oplevert dat ik weer grond werk ga doen. Ook gaan we dichter bij huis behandeld worden en heb ik de opvang van m'n dochter nu geregeld...
Dus: dit gaat lukken 😍

Sorry voor m'n lange verhaal... maar in t kort uitleggen gaat niet...

 

Ik werk in het voortgezet onderwijs, ik werk maar 3 dagen dus ik plan altijd alles in mijn vrije dagen. Nu gaan we waarschijnlijk 11 november echt een traject in, dus ik ben heel benieuwd hoe dit gaat lopen. Mijn teamleider is op zich erg makkelijk in dit soort dingen, als iets niet kan dan kan t niet. Maar als mijn lessen straks achter gaan lopen met collega's etc dan wordt het toch lastig

 

Ik heb mij directe bazen verteld waar wij mee bezig zijn (ICSI). Een van mijn bazen heeft zelf 2 Kids gekregen dmv de MMM, dus van zijn kant veel begrip. Mijn andere baas trouwens ook!
Dus bij mij is ziekenhuis: uren schrijven op dokter, punctie & herstel: uren schrijven op zoek en mocht ik het niet trekken neem ik vrij. Heel fijn!

M'n directe collega's heb ik het ook verteld, maar die reageren niet altijd begripvol. Maar ja, dat is niet anders.

 

Ik werk parttime op een tankstation. Hier ben ik assistent en sta dus veel in contact met onze pomp leidinggevende. En ik heb het voordeel dat wij op een dag 2 diensten hebben. Dus ik kan vaak ruilen of eventueel met een andere dienst op een andere dag terug wisselen. Gelukkig had ik afgelopen maand al meer uren gedraaid dan ik moet, dit kwam positief uit voor mij en zo ben ik afgelopen week heerlijk een weekje vrij geweest tijdens de punctie en terugplaatsing. Vanmiddag weer mijn eerste dienst. Alleen wordt het lastig omdat ik om 16.00 de utro moet inbrengen. Dus dat wordt even de shop dicht gooien en paar minuten op het wc bivakkeren.

 

Ik werk parttime en in de zorg op onregelmatige tijden. Daardoor kan ik echo's redelijk om mijn werk heen plannen. Alleen punctie en tp's zijn natuurlijk niet te plannen, maar dan ruil ik mijn diensten. Mijn leidinggevende is op de hoogte, en geeft me hier de ruimte voor. Ook mijn directe collega's zijn op de hoogte van ons traject, zodat ze weten dat het dringend is als ik last-minute vrij moet hebben. Ik vind het wel fijn dat ze op mijn werk op de hoogte zijn, ik ben daar ook redelijk open over. Als ik dan weer eens een teleurstelling te verwerken heb, dan weten ze ook waarom ik er met mijn hoofd niet helemaal bij ben en kunnen ze met me meeleven.

 

Mijn twee direct leidinggevende zijn op de hoogte en werken aan alles mee. Een van hen heeft zelf ook in de mmm gezeten en weet dus precies hoe het is. Gelukkig kan ik in principe mijn uren flexibel indelen en heb ik ook de mogelijkheid om thuis te werken. Hierdoor kan ik gewoon mijn uren maken.

Wel vindt ik het lastig dat ik soms wat scheef aangekeken wordt door mijn collega's als ik er weer eens halverwege de dag vandoor ga. Dat is namelijk niet echt gebruikelijk. En hoewel ik eigenlijk heel open ben over alles, twijfel ik nog steeds of ik het moet vertellen, en zo ja hoe dan. Ik werk namelijk met enkel mannelijke collega's en kinderwensen zijn nou niet bepaald het gespreksonderwerp.