Iemand in huis nemen die alcoholverslaafd is en borderline zou ik echt nooit willen, omwille van mijn eigen gezin. Ze werkt niet dus je kinderen worden er de hele dag aan bloot gesteld. Daarnaast eist ze zoveel aandacht op dat een normaal gezinsleven niet mogelijk is. Praat met je man, zoek professionele hulp voor je schoonmoeder en voor jullie zelf, hoe hier mee om te gaan. En off topic denk ik dat het ook nodig is dat jullie aan jullie relatie werken, want nu leven jullie compleet naast elkaar heen i.p.v. samen.
Sowieso schuift mijn man echt niet aan bij het ontbijt als ik spaghetti op tafel zet Ik zou toch echt eens een flink gesprek aangaan met je man. En zelf proberen om niet elke avond om half 8 naar bed te gaan. Zo raar is het niet dat jullie dan langs elkaar heen leven.
95% staat vast dat ze bij ons komt wonen per half november. Anders is ze op straat. Ik heb chronische ziekte en moet m'n medicijnen in nemen voordat ik slaap. Dus daarom. En dat ik lekker warm eet is omdat ik dan energie krijg. Ik hou veel van mn man. Maar weet ff geen raad.
Nou dan heb je nog drie weken de tijd om een plekje voor jezelf te zoeken en je koffers te pakken. Sterkte! Oh en die van je kind uiteraard, ik neem aan dat je die niet wil blootstellen aan een verslaafde borderliner.
Asociaal dat zoiets besloten wordt zonder overleg. En anders staat ze op straat? Doet ze toch zelf door haar huis te verkopen zonder eerst een nieuwe woning geregeld te hebben?
Tja je man houdt totaal geen rekening met jou. En schoonmoeder heeft geen reden om iets anders te zoeken, haar probleem is opgelost. Zou heel duidelijk maken hoe jij er over denkt en dat hij dit niet zo maar kan beslissen. Als hij daar totaal geen waarde aan hecht, ja dan sta je voor een moeilijke keuze. Dan moet er toch echt iets gaan veranderen in jullie relatie.
Dan zal ik wel een vreselijke bitch zijn maar hier kwam ze er echt niet in. En ik zou er ook niet uitgaan. Hij gaat dan maar met z'n moeder in een kartonnen doos wonen.
Hoezo 95 procent? Je hebt toch gezegd dat je het niet wil of niet? En ze kan naar een opvang of wat dan ook Wat een vent zeg....
Dan zou ik echt overwegen om de sloten van de voordeur te vervangen en dan bleven schoonmoeder en die vent maar buiten staan. Toedeloe.
Nou nee.... dan heeft schoonmoeder nog 3 weken de tijd om een ander plekje te vinden want hier kwam ze er ook niet in (die van ts dan, zelf heb ik een fijne schoonmoeder) De beste vriendin van mijn moeder had ook borderline, en als ik 1 ding heb geleerd dan is het wel dat je grenzen aan moet geven en never nooit en te nimmer over die grenzen heen moet gaan. Het was een vreselijk moeilijke, maar ook ontzettend lieve (en uitbundige!) vrouw die mij ook echt als een dochter beschouwde (ze had zelf geen kinderen) en gunde mij heel veel, ik hield ook veel van haar Maar de keren dat ze hier op de stoep stond omdat ze haar polsen (weer) had doorgesneden heeft ook grote indruk op mij gemaakt Of dat ze weer hallucinaties had en zich heel raar gedroeg, rollen over de vloer enzo. Als klein kind zijnde is dat heel raar en naar om mee te maken. Ook kreeg mijn moeder vaak "dreigementen": "als ik niet langs mag komen nu dan pleeg ik zelfmoord". Vorig jaar is ze overleden, ook door alcoholverslaving en verslaving aan medicijnen. Ik zou, eerlijk, niet met zo iemand samen kunnen wonen. Vooral om mijn kinderen te beschermen.
Nee. Schoonmoeder heeft drie weken om iets anders te zoeken en anders ga jij. Grenzen aangeven meid, je kunt niet maar zo in je eentje beslissen om je moeder in huis te nemen. Hoe meer je goed vindt, hoe minder er naar jou geluisterd wordt.
Ja doei zeg het is ook jouw huis. Echt niet dat wij hier zoiets gaan doen zonder dat we het beiden eens zijn. Ik zou echt eens wat meer op m'n strepen gaan staan. Zo zijn we niet getrouwd!
Maar hoe reageert jou man als jij zegt dat je het echt niet wilt hebben? Heeft hij wel in de gaten dat hij dadelijk zijn vrouw en kind kwijt is? Sterkte ts....