Ik vind jongens en meisjeskleding qua figuur totaal niet hetzelfde. Een skinnybroekje voor een jongen komt wel in de buurt van een wijde meisjesbroek maar toch vind ik er verschil in zitten. Zie wel eens meisjes lopen met een broek maatje vormeloos maar ik vind dat echt geen gezicht bij een meisje.
Ligt misschien ook aan de leeftijd? Mijn oudste is 5 en hier speelt dat nog niet. Al droeg ik als puber ook veel jongenskleding
Ik bedoel wel die leeftijd hoor. Een jongen van 5 is toch totaal anders van bouw als een meisje van 5?
Ik kom zelf uit een van oorsprong meisjes gezin. Ik had een oudere zus en dat veranderde toen onze ouders gingen scheiden. Voor die tijd kan ik me herinneren dat we gewoon met alles speelden wat we leuk vonden en ook speelgoed kregen wat we leuk vonden. Ik had poppen met een poppenwagen. Maar ik kan me nog herinneren dat ik op een bepaalde leeftijd niets liever wilde dan een echte elektrische trein. Die kreeg ik ook, voor mijn verjaardag. En de avond voor mijn verjaardag heeft mijn vader de trein opgebouwd in de woonkamer en er een heel groot Lego dorp omheen gebouwd, wat ik ook graag wilde (mijn vader had ook vast de avond van z'n leven ) Het hele tafereel was zo groot dat er 2 tafellakens voor nodig waren om het als verrassing af te dekken. Dat vergeet ik echt nooit meer. Ik ben dus wel opgegroeid met het idee dat het niet uitmaakt waar je mee speelt. Mijn schoonmoeder is vroeger op gesprek geweest op school in de kleuterklas omdat mijn man nét effe iets te vaak in de poppenhoek speelde volgens de kleuterjuf. Mijn schoonmoeder heeft tegen de juf gezegd dat als haar zoon in de poppenhoek wilde spelen, hij dat zo vaak mocht als hij zin had en ze niet zo moesten zeuren Ik heb 11 jaar lang een dochter opgevoed en zij kreeg ook wat zij leuk vond om mee te spelen. Dat was in haar geval voornamelijk meisjes speelgoed, maar daar lag simpelweg haar interesse. Als ze autootjes had gewild had ze die ook net zo gemakkelijk gekregen. Mijn zoon, die nu bijna 2 jaar is, heeft een chicco auto die kan rijden en schommelen. Je zou zeggen dat het typisch een jongens ding is. Ik heb het echter gekregen van een vriend die 2 meisjes heeft, van wie het vroeger was Ik denk dat het vooral belangrijk is om naar je kind te kijken naar wat het zelf wil. En wil een jongetje met een pop spelen is het helemaal goed, en wil een meisje een racebaan ook.
Zo zwart/wit is het natuurlijk niet. Wij hebben als advies gekregen een jaar geleden om het toen te beperken, momenteel ziet dit er heel anders uit. Hij maak(te) geem contact zonder dit thema. Hij kreeg inderdaad wel 'jongensdingen' van visite, omdat hij niks anders zag dan prinsessjes etc. Nu is dit anders en zal hij spulletjes/taart krijgen voor z'n verjaardag wat hij wilt zoals my little pony/frozen. Natuurlijk moet een kind gelukkig zijn, dit is natuurlijk met de beste intenties gedaan. Eindelijk na jaren is er goede hulp.
Als je echt helemaal gender neutraal wilt opvoeden zul je dit denk ik ook moeten doortrekken in jouw eigen voorbeeldrol. Uiteindelijk zullen je kinderen jouw als ouder namelijk toch als voorbeeld zien en hierop willen lijken (in bepaalde fases). Dus zowel papa als mama vuilnis buiten etten, wassen, strijken, lamp repareren, etc. Maar ook zowel mannen als vrouwenkleding voor zowel de mama als de papa. Ik vind gender neutraal veel te ver gaan. Meisjes en jongens zijn nou eenmaal verschillend in aanleg. En het zal best dat dit versterkt wordt door onze maatschappij maar daarentegen helpt het ook weer bevestigd te worden in je identiteit denk ik dan, in ieder geval voor het grootste deel. En voor het kleinere deel is er gender divers Toen ik zwanger was van de tweede heb ik er wel bij stil gestaan dat wanneer we nog een meisje zouden krijgen we vermoedelijk wel een heel roze huis zouden hebben gekregen. Nu met een jongetje erbij toch meer jongensspeelgoed. Niet dat onze dochter dat niet had gemogen alleen is dat een echt meisje meisje met roze en prinsessen en frozen.
Ik was nooit zo van typische meisjesdingen en voor we kinderen hadden, zweerden mn man en ik dat we nooit roze in huis zouden halen. Laat mn oudste dochter nu een extreem meisjes-meisje zijn. Het liefst loopt ze elke dag in wijde roze glitter jurken... Het is begonnen toen ze ongeveer 2 was en op de peutergroep kwam. Ik merkte toen heel goed dat je als ouder ook maar beperkt invloed heb en ben er maar gewoon in mee gegaan. Wel wil ik er een beetje voor waken dat mn jongste dochter ook automatisch heel erg van de meisjesdingen gaat worden alleen omdat haar zus dat is. Dit is alleen wel heel erg moeilijk, omdat kleine zus graag alles doet wat grote zus doet en het maar wat stoer vindt om mee te mogen spelen met grote zus en haar vriendinnnen. Hierdoor gaat ze al aardig richting alles roze en alles meisje. We halen ook echt wel meer neutraal of meer jongensachtig speelgoed in huis, hierwordt alleen vrijwel nooit mee gespeeld. Gelukkig wordt er wel veel getekend en geknutseld- alleen heeft dit dan toch ook vaak wel weer een meiden thema (mooie jurken of prinsessen tekenen ). Tja, het is zoals het is. Wellicht verandert het later nog, maar ik stoor me er ook niet echt aan.
Ik geloof überhaupt geen barst van dat er iets bestaat als genderneutraal,divers of bepalend. Ik ben er absoluut van overtuigd dat dit gewoon in een mens/kind zit. Ik was zelf een roze poppen glitter meisje...en kreeg een zusje...die vond dat van begin af aan vreselijk. En werd een echt jongensmeisje. Zelf een roze poppen glitter dochter die een broertje kreeg. Hij is in een roze explosie geboren. Maar van begin af aan een fascinatie voor auto's...werkvoertuigen e.d. Ik geloof allemaal niks van dit soort gewauwel en ben ervan overtuigd dat degenen die zo gender neutraal zeggen te zijn, onbewust veel meer bepalend zijn dan ouders die hier niet zo bewust mee bezig zijn. Qua speelgoed alles in neutrale kleuren en geen roze als er een meisje is is heel bepalend, al lijkt het zo gender verantwoord. Een man is een man en een vrouw is een vrouw. Er zijn gewoon verschillen en die kun je niet ontkennen. En natuurlijk zijn er vrouwen met een mannenberoep en mannen die veel meer vrouwelijke kanten heeft...soit! Maar om daar je baby of peuter al mee te belasten in een zogenaamde gender neutrale opvoeding vind ik veel te ver gaan.
Zo ontzettend mee eens! Ze kiezen zelf wel wat ze leuk vinden. Daar kun je nauwelijka in sturen. Het enige wat je kunt proberen te beïnvloeden is verbieden of 'raar' maken van speelgoed van het andere genre. En dat is iets wat ik heel bewust niet doe. En Fender neutraal voorbeeld geven? Hmmm kwa kleding lijkt me niet zo goed plan. Kwa huishouden/klussen zijn we daar aardig goed in. Hoewel.... Mijn zoons zijn er vast van overtuigd dat stofzuigen typisch mannenwerk is
Ik ben het helemaal met jou eens tuc. Wij hebben ook twee echte meisjes meisjes (de oudste twee), maar de derde die dus in een huis vol met meisjesspeelgoed terecht kwam wilde toch echt alleen auto's, dino's en treinen. Tja..
Maar het gaat er toch helemaal niet om dat je je kind dat wel neigt naar roze wilt veranderen, of dat je geen rekening houdt met de wensen van je kind? Als je dat denkt, dan heb je er echt niks van begrepen. Het gaat erover dat je kinderen van jongs af aan een ruimer beeld geeft op het leven dan die enge jongen/meisjesindeling die tegenwoordig in speelgoedboekjes zit. Ik lees hier steevast topics over mannen die geen poot uitsteken, waarop dan massaal gereageerd wordt dat je dat niet mag tolereren. Wel, de basis voor een man die wél helpt in het huishouden en een vrouw die niets anders verwacht wordt dus in de kindertijd gelegd, door ook jongens te stimuleren om te zorgen en meisjes om in te zien dat vrouwen méér kunnen dan alleen maar dat.
@ shakes: maar dan zo'n ruim beeld aanbieden, waarin roze niet voorkomt want daar hebben we een hekel aan, terwijl blauw onze lievelingskleur is, lekker genderneutraal of divers. Dan beïnvloed je net zo hard. Alleen dan dus omdat je zelf een stereotiep beeld hebt bij een kleur en o.b.v. smaak. Dan vind ik dan wel heel typisch.
Nou sommigen zien dat eerste dus wel als gender neutraal of divers. Over je tweede alinea, ik vind dat verschrikkelijk overdreven. Mijn zoon ziet heel vaak die strijkplanken en schoonmaakkarretjes in die boekjes staan met de mededeling dat hij die wil hebben. En het valt hem totaal niet op of er een jongen of meisje bij staat. Sterker nog voor dit topic had ik het niet eens gezien. En dat er een aantal mannen te beroerd zijn om een hand uit te steken in het huishouden komt echt niet omdat zij als kind de huishoudspullen bij de meisjesafdeling in het speelgoedboek hebben gezien. Wat vreselijk overtrokken weer.
Ik heb hier toch diverse reacties gelezen van mensen die geen roze in huis hebben omdat ze 'gender neutraal of divers' op willen voeden... Mijn kinderen kijken in het intertoys boek echt naar het speelgoed en niet naar de poppetjes die erbij staan. Zoontje ziet vooral woezel en pip, nijntje en bumba en dochter vraagt bij elk artikel wat ze leuk vindt hoe oud je daarvoor moet zijn (ze wijst namelijk wel eens wat aan waar ze nog te jong voor is) maar de vraag of het wel voor meisjes is heeft ze nog nooit gesteld... Denk dat dat toch meer bij volwassenen in het hoofd zit. Kinderen kijken veel neutraler, maar kiezen wel duidelijk wat hun voorkeur heeft. Laten we daar toch lekker in meegaan en vooral niet te bewust met die dingen bezig zijn.
Precies dit. Genderneutraal opvoeden is juist voorleven. Wat doen wij als ouders? Wat laten wij zien thuis? Als een vrouw altijd aan de man vraagt of hij iets in huis wilt maken, dan laat je niet aan ie kind zien dat vrouwen prima kunnen klussen. En zo zijn er talloze voorbeelden waarin je veel invloed kan hebben in de overtuigingen van je kinderen. En dat je natuurlijk naar de wensen/behoefte van je kinderen kijkt, zonder daar een oordeel in te hebben (prinsessenjurken zijn voor meisjes, skelter rijden is voor jongens etc.)
Ik snap niet waarom daar meteen het oordeel aan hangt dat vrouwen niet kunnen klussen.. In mijn ogen betekent het namelijk dat degen aan wie het gevraagd wordt het beter kan, er meer tijd voor heeft, er meer aardigheid in heeft of wat dan ook, ik relateer dat niet aan man of vrouw-zijn. Onze kinderen gelukkig ook niet.
Het gaat er ook niet zozeer om hoe het in de boekjes staat. Maar meer om hoe je er zelf mee omgaat. Mijn kinderen mogen alles (binnen mijn financiele en morele grenzen uiteraard) kiezen. Als dat genderneutraal opvoeden heet. Prima... Dan doen we dat blijkbaar. Hoeveel mannen in het huishouden doen heeft denk ik meer te maken met zijn zelfstandigheid voor je met hem ging samenwonen. Dat is iig mijn ervaring. Mijn eerste keer samenwonen was met een man die best welwillend was, maar nog nooit voor zichzelf gezorgd. Dat liep dus uit op irritaties omdat hij vond dat hij veel deed in huis. (Af en toe de afwas) En ik vond van niet. Later kreeg ik een relatie met een man die al 6 jaar op zichzelf woonde. Die wist dus wat er zoal moest gebeuren om het leefbaar te houden. Hij komt uit een heel traditioneel gezin Ma deed het huishouden. Pa werkte. Dus aan het voorbeeld heeft het niet gelegen. Met deze man ben ik alweer 12,5 jaar gelukkig getrouwd. En de huishoudelijke en zorgtaken zijn evenredig verdeeld. Soms doet de een wat meer, soms de ander.