Vertrouwen kwijt

Ah meis wat een rot verhaal zeg Ik snap heel goed dat je je even volledig kut voelt. Het is niet altijd eerlijk hoe het allemaal in elkaar zit.

Heb je na je mk een controle gehad? of alles weer netjes schoon was enzo? En kun je niet een afspraak maken bij je gyn ipv de huisarts? Om een soort van uitgebreid ''onderzoek'' te doen? Om je gerust te stellen en je duidelijkheid te brengen..

Geef alsjeblieft de moed niet op, we hebben allemaal ups en downs maar je hebt al eerder een prachtige dochter op de wereld mogen zetten, misschien was de tweede er gewoon nog niet klaar voor en heeft hij of zij nog ietsjes meer tijd nodig <3

 

Hé?! Als ik even grof mag zijn vind ik dat persoonlijk echt enorm nalatig van de vk om geen nacontrole te doen!! Het kan zomaar zijn dat het niet helemaal schoon is of dat je baarmoeder niet goed gekrompen is oid.

En als jij doorverwezen wil worden naar een gyn is dat volgens mij gewoon helemaal mogelijk hoor, zeker vanwege het feit dat je over het ''gemiddelde jaar'' heen bent, mk of niet. En anders zou ik gewoon zelf een gyn opbellen om te vragen wat de mogelijkheden zijn...

En er is ook nooit onderzoek gedaan naar het effect van de medicatie van je man + de cholesterol voor jou?!

Volgens mij zit je absoluut in een positie waarin je wat meer duidelijkheid over je situatie verdient! En ik denk dat je daar echt naar moet vragen bij bijv je ha.

Ik snap dat je er emotioneel over bent meis, het is ook echt niet niks,, zeker op zo'n k*tdag als vandaag waarin je het idee hebt dat je weer een ronde verloren hebt..

Maar gebruik die emotie om het voor elkaar te krijgen dat mensen je de duidelijkheid gaan proberen te geven die je nodig hebt. Het lijkt mij dat er in ieder geval meer informatie te verstrekken valt dan wat je nu hebt.

Sterkte in ieder geval.

 

Nacontrole is niet perse nodig als je geen klachten hebt. Maar als je klachten hebt is dat anders natuurlijk. Ik herken wel dat je menstruatie heel anders kan zijn na een miskraam, inclusief rare pijn, maar dat herstelde zich vanzelf.

 

Oh men, wat een akelig verhaal. Ik snap dat je stevig baalt en geen vertrouwen meer hebt in je eigen lichaam. Ik ervaar dat nu ook wel een beetje! Zit inmiddels op dag 82 van mijn eerste cyclus na het stoppen met de pil. Ik vraag me soms ook af of het allemaal nog wel goed komt.

Het is zo oneerlijk, zeker ook dat je dan een kindje verliest. Ik merk nu ook al dat ik jaloerzig kan zijn op anderen, terwijl ik eigenlijk pas net kom kijken. Ik kan me dus des te meer voorstellen hoe het voor jou moet voelen, al ben jij wel al gezegend met 1 meid natuurlijk. Wij gaan voor de eerste.

Mijn schoonzusje bijv. woont met haar vriend in een appartementje van 49m2. Is van de eerste 'per ongeluk' zwanger geworden. Nu ik me ingelezen heb in cycli vind ik het ongelooflijk dat mensen per ongeluk zwanger raken, haha, maar goed, oké. Toen besloten voor de tweede te gaan. Gestopt met anticonceptie, hoppa, binnen een maand weer raak. Nummer drie nu weer precies hetzelfde. En ze blijven maar in dat miniflatje wonen (zonder balkon, op vijf hoog)

Ik mag niet oordelen, maar merk soms dat ik voel dat er moeite mee heb. Hij kijkt naar haar en ze is zwanger. In dat kleine flatje. Terwijl sommige mensen zoveel ruimte kunnen bieden en moeite hebben om zwanger te raken. Moet echt mijn best doen om niet verbitterd te raken. Nu al. Nee hoor, gaat best goed, maar ik kan me heel goed indenken hoe jij je voelt.

 

Even hier op inhaken: ik heb een miskraam gehad met 6 weken en ook geen echo gehad om alles te controleren. Is in verreweg de meeste gevallen ook niet nodig bij dit termijn omdat er meestal nog niet zoveel is. Zodra de zwangerschapstest negatief is kun je er vanuit gaan dat je gewoon schoon bent van binnen. Dus TS ik denk niet dat dat iets is waar je bang voor hoeft te zijn, dan had je het echt wel gemerkt.

Ik begrijp dat je het vertrouwen kwijt bent. Ik zou zelf wel even contact opnemen met de huisarts/verloskundige m.b.t je cholesterol en de medicatie van je man. Het zou zonde zijn als daar uiteindelijk de oorzaak ligt en je er pas veel later achterkomt.

Veel succes!

 

Ik vind dit altijd gevaarlijke uitspraken ondanks dat ik je gevoel heel goed begrijp. Je weet niet wat zich achter de voordeur afspeelt (misschien in dit geval dan wel omdat het je schoonzus is maar ok). Voor de buitenwereld zag het er bij ons ook uit alsof alles voor de wind ging: huisje gekocht en een paar maanden later zwanger. Ik kan mij voorstellen dat mensen die niet zo dicht bij ons staan misschien ook zo over ons denken terwijl wij toch al een heel traject hebben afgelegd.

 

Je hebt volledig gelijk en ik ben me er ook van bewust, hoor. Het is wel zo dat ik het bij mijn schoonzusje echt weet en dat ze er ook altijd heel luchtig over doet. Dat irriteert gewoon, omdat ik zoveel mensen ken die echt heel veel moeite hebben moeten doen of te maken hebben gehad met dood bij de geboorte of een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, nare dingen.

Ik kan niets doen aan die gevoelens. Denk dat ik er vanaf zou zijn als alles bij ons ook een beetje op gang komt...

 

Ik kan me heel goed plaatsen in jouw gevoel. Wij zijn bezig voor een eerste, en we zitten in ronde 11 inmiddels, en het is niet 1x raak geweest. Ik begin te twijfelen, kan ik überhaupt wel zwanger worden? Ik zit nu in de wachtweken, nog 7 dagen tot NOD. Maar ik verwacht er niet te veel van, tenslotte is het tot nu nog niet gelukt, en ik wacht geduldig af tot ik doorverwezen kan worden naar het ziekenhuis. Heel veel sterkte, en bel gewoon met je HA, trek die stoute schoenen aan en laat je eens nakijken.

 

Ja daar ben ik het volledig mee eens, gewoon vragen en zeggen wat je dwars zit, ze zullen je echt wel helpen neem ik aan, als je eerlijk bent hoe je je voelt.

Wat betreft de nacontrole, ik woon niet in Nederland, maar hier wordt er al-tijd een nacontrole gedaan, ook al ben je maar kort zwanger geweest.. vandaar dat ik dit raar vond . Niet perse omdat er iets mis zou zijn, maar gewoon voor je eigen gemoedsrust.

Ik kan me zo goed voorstellen dat je gaat twijfelen omdat er onzekerheid ontstaat. Daarom nogmaals, denk ik echt wel dat je ergens aan de bel kan gaan trekken met je vragen

 

@Mommysince13 he wat rot voor je zeg. Ik snap dat je er helemaal klaar mee bent. Wij zijn nu ook al een tijd bezig voor een 2e en wat is dat wachten toch lastig, als het niet raak is wéér een maand wachten en ga zo maar door. Goed dat je naar de HA gebeld hebt. Snap dat je het jammer vindt dat je nog geen gyn hebt want dan kunnen de onderzoeken wat sneller gestart worden meestal. Hier ook het geval namelijk. Ik heb paar jaar geleden ook een miskraam gehad, was met ongv 6 weken en toen ben ik wel gecontroleerd of alles schoon was.

@Pancakes, ik snap je gevoel wel. Al weet je natuurlijk nooit het hele verhaal bij mensen. Maar in mijn omgeving zie ik ook wel mensen zwanger worden dat ik denk als dat maar goed komt. Ook wegens ongezonde levensstijl van de zwangere en/of partner maar zijn dan toch supersnel zwanger geraakt. Dat steekt gewoon. Zelf moeten wij alles uit de kast halen bij wijze van terwijl wij beiden gezond leven. Dat is soms lastig te accepteren.

 

Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met 'evil thoughts'... Het is gewoon moeilijk om niet zo te denken. Ze hebben in totaal 1 slaapkamer. Zelf slapen ze op een slaapbank in de woonkamer, die dus elke dag in en uitgeklapt wordt.

In dat slaapkamertje ligt nu dus een jongen van bijna vijf, een meisje van anderhalf en in maart komt daar nog een kleine hummel bij. Drie kiddo's in 1 piep-slaapkamertje. Het moet kunnen hoor, maar het zorgt er wel voor dat ik denk: "Wij hebben de ruimte, waarom is het ons niet gegund?"

Niet dat de twee ook maar iets met elkaar te maken hebben (ruimte & vruchtbaarheid), maar het voelt soms zo oneerlijk allemaal... Lijkt me inderdaad hetzelfde met ongezond leven en roken enzo. Dat je denkt: ik ben zo gezond bezig, hoe is het mogelijk dan...

 

@pancakes: dat heb ik soms dus ook. Ik heb een huis met drie grote slaapkamers en een mooie grote tuin, maar geen kinderen om mijn huis mee te vullen. Soms voel ik me zo leeg. Ik heb er zelfs al aan gedacht om mijn grote huis maar te verkopen en een klein appartement te nemen. Waar heb ik al die ruimte voor nodig? Mijn man is daar heel nuchter in en die zegt het komt wel en dat we in december samen naar het ziekenhuis gaan. Hij beurt me vaak op, want ik heb zwanger worden zonder medische hulp opgegeven...

 

Hoewel niet zelf meegemaakt, kan ik me je frustratie en wanhoop goed voorstellen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik hoop dat het gauw raak is! Ik duim voor je deze nieuwe ronde